Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Wesprzyj!

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia

Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 156649 przypisów.

wichr (poet.) — wicher, silny wiatr. [przypis edytorski]

wichr — skrócone od: wicher. [przypis edytorski]

wichruje (starop.) — nie statkuje. [przypis redakcyjny]

wichry — dziś popr. forma N. lm: wichrami. [przypis edytorski]

wichrzyciele — τύραννοι. [przypis tłumacza]

wichrzysty (daw.) — pełen wichrów, wietrzny, burzliwy. [przypis edytorski]

wici — dawny sposób zwoływania wojowników na wyprawę wojenną. [przypis edytorski]

wicie (gw.) — wiecie. [przypis edytorski]

wici — gałązki (witki); w dawnych czasach przysłanie ich oznaczało wyzwanie na wojnę. [przypis edytorski]

wici — listy królewskie zwołujące pospolite ruszenie (wysyłano kolejno: pierwsze, drugie, trzecie wici). [przypis redakcyjny]

wicina — łódź służąca do spławiania towarów drogą rzeczną. [przypis edytorski]

wicina — łódź służąca do spławiania towarów na rzece. [przypis edytorski]

wicina — łódź służąca do spławiania towarów rzeką. [przypis edytorski]

wicina — statek rzeczny do spławiania towarów (jego odpowiednik używany na szlaku wiślanym nosił nazwę szkut). [przypis edytorski]

wicina — statek rzeczny używany daw. na Litwie do spławiania towarów. [przypis edytorski]

wicinnik — człowiek ciągnący pod prąd w górę rzeki wicinę, tj. statek rzeczny służący do transportu towarów. [przypis edytorski]

wicinny handel — uprawiany z pomocą wicin, tj. statków rzecznych, którymi spławiano towary; tym sposobem np. z Litwy do Królewca transportowano zboże, len i konopie, zaś w drugą stronę płynęły ładunki z solą i śledziami. [przypis edytorski]

wiciny — tu: wici; określenie to oznacza stosowany w dawnej Polsce sposób zwoływania pospolitego ruszenia; początkowo znakiem, że król zwołuje armię były wierzbowe gałązki (witki, wici) rozwożone od dworu do dworu, następnie zastapiły je listy ze stosowną informacją. [przypis redakcyjny]

wiciny — Wiciny są to wielkie statki na Niemnie, którymi Litwini prowadzą handel z Prusami, spławiając zboża i biorąc w zamian za nie towary kolonialne. [przypis autorski]

wiciokrzew — krzew lub pnącze charakteryzujące się czerwonymi jagodami. [przypis edytorski]

wiciokrzewowate, Caprifoliaceae (daw. biol.) — ob. przewiertniowate, rodzina roślin dwuliściennych; dawniej zaliczano do niej bez, współcześnie klasyfikowany jako rodzaj należący do rodziny bzowatych albo do piżmaczkowatych. [przypis edytorski]

wici — sygnał do walki: pęk witek, tj. cienkich gałązek lub sznurków, który władca przesyłał wasalom, by ich wezwać na wspólną wojnę; łuczywa do wici — pochodnie do podpalania ognisk, mających sygnalizować niebezpieczeństwo i wzywać do walki. [przypis edytorski]

wici — wezwanie na wojnę, pierwotnie w formie pęku witek (gałązek). [przypis edytorski]

wici — wezwanie na wojnę rozsyłane w formie gałązek (witek). [przypis edytorski]

wici — wezwanie na wojnę wysyłane w formie pęku powrozów lub gałązek (witek) wierzbowych. [przypis edytorski]

wici — znaki przekazywane od dworu do dworu, zwołujące na wiec lub wojnę. [przypis edytorski]

wic (pot.) — dowcip, żart. [przypis edytorski]

Wicunia — Wincenta Zabłocka, jedna z dawnych „Entuzjastek”, obecnie kanoniczka. [przypis redakcyjny]

Widać też cienie pięciu miast — πέντε μὲν πόλεων ἰδεῖν σκιάς, oppidorum quinque istic videre licet umbram et imaginem, es sind im See die schattenhaften Umrisse von fünf Stadten zu sehen (Clementz), [pominięto tłum. na rosyjski]. Słowa „Im See” są samowolnie przez Clementza dodane. Mam silną wątpliwość, czy czasem Flawiusz, którego język jest obrazowy, nie użył słowa „cienie” w znaczeniu przenośnym „szczątek”, „resztek”, boć wedle Papego ἡ σκιά oznaczać może także „das Schwache”, „das Vergängliche”, „das Nichtige”. Ani tu, ani w Starożytnościach I, XI, 4, nie mówi o zalaniu miast, czy miasta, przez wody, ani też o tym, by na ich miejscu utworzyło się morze. Przeciwnie, wyraźnie powiada: „po brzegach widoczna ziemia sodomicka… niegdyś… zaludniona miastami”. W Rdz 19, 28 jest powiedziane: „Pojrzał na Sodomę i Gomorę, i na wszystką ziemię onej krainy i ujrzał w górę lecący perz z ziemi, jako dym z pieca” (Wujek). Cylkow w przekładzie swoim pisze: „jako dym z topielni” (כְּקִיטֹ֖ר הַכִּבְשָֽׁן); domyślano się tylko z Rdz 14, 3 „przy dolinie Syddym, czyli morzu solnym”, że wedle pojęć biblijnych Morze Martwe rozlane na miejscu grzesznych miast. W ten sposób wytworzyła się poza najstarszymi źródłami legenda, która jest tak mocna, że nawet u tłumaczów Flawiusza powoduje daltonizm stylistyczny. Do źródeł rzadko sięga się, a najmniej sięga po nie publiczność, która, za pomocą przekładów fałszywie informowana, pogrąża się w błędnych mniemaniach, rzekomo na „źródłach” opartych. Potem pisarze, którzy czerpią z drugiej ręki, rozpisują się szeroko, powołując się na Flawiuszów, Tacytów etc., i nagle po pewnym czasie trzeba dopiero w umysłach robić kompletną rewolucję, aby wykazać, że jakiegoś „dowodu” wcale nie ma w Flawiuszu, Tacycie etc. [przypis tłumacza]

Widać twarz najwdzięczniejszą (…) — (strofy 88–90). Kogo poeta [Ariosto] opiewa w tych trzech stancach, długo między wykładaczami nie było zgody. Dziś już nie ulega, zdaje się, żadnej wątpliwości, że ten ósmy posąg przedstawia Aleksandrę Benucci, wdowę po Tytusie Strozzi, w której się nasz poeta długo kochał, aż wreszcie ją zaślubił, otaczając jednak to małżeństwo swoje starannie tajemnicą, żeby nie utracić posiadanych godności kościelnych, a raczej połączonych z nimi dochodów. W zwrocie więc „(…) zda się gniewać [białagłowa], iż swemi chwalił ją ktoś wierszami niedouczonemi” kryje się sam poeta i tym się też z łatwością tłumaczy, że „jedynie tych dwojga imiona artysta przemilczał”. U [Piotra] Kochanowskiego zamiast tylko tych dwojga (Sol questi duo l'artefice havea occulti) niezgrabnie i niejasno: „Insze (imiona) rzemieśnik podał ciemnej niepamięci”. [przypis redakcyjny]

Widać, że trzeba było — dziś: Widocznie trzeba było. [przypis edytorski]

widają (starop. forma) — widują (czynność wielokrotna). [przypis edytorski]

Widal, Fernand (1862–1929) — francuski lekarz i bakteriolog, znany z prac nad chorobami nerek, szczepieniami i diagnostyką duru brzusznego. [przypis edytorski]

widali — dziś popr. forma 3.os lm. cz. przesz.: widzieli. [przypis edytorski]

widali (starop. forma) — dziś: widywali. [przypis edytorski]

widali (starop. forma) — widywali. [przypis edytorski]

widam — dzierżawiący dobra biskupie, z obowiązkiem wojennej ich obrony. [przypis redakcyjny]

widamy — dziś popr. forma 3.oslm.cz.ter.: widujemy. [przypis edytorski]

widamy (starop. forma) — dziś: widujemy. [przypis edytorski]

widamy (starop. forma) — widujemy. [przypis edytorski]

widamy (starop.) — widzimy, widujemy (czynność wielokrotna). [przypis edytorski]

wid — dziś: zwid, widzenie; obraz. [przypis edytorski]

wideński — dziś: wiedeński. [przypis edytorski]

widerspruchuje (z niem.) — jest przeciwieństwem. [przypis redakcyjny]

wideta (daw.) — czujka. [przypis edytorski]

wideta (daw.) — posterunek strażniczy, warta; tu: straż przednia. [przypis edytorski]

wideta (daw.) — posterunek, warta, czujka. [przypis edytorski]

wideta (daw.) — warta; na widecie — na straży. [przypis edytorski]

widłą — dziś popr. forma: widłami (tu prawdopodobnie forma wydłużona/skrócona dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca). [przypis edytorski]

Widły Nilowe — Δέλτα [Delta], egip. Ptimyris, okolica w Dolnym Egipcie między ujściem pod Kanopą a Peluzjum (Pe-to-mera = kraj aluwialny?). „Ponieważ Nil tak się dzieli, że kraj trójkątny kształt ziemi przybiera, przeto wielu nadało Egiptowi nazwisko głoski greckiej Delta”, Pliniusz, Historia naturalna V, 9, przekład Łukaszewicza. [„widły”, ponieważ w starożytności Nil rozgałęział się i wpadał do Morza Śródziemnego siedmioma głównymi odnogami; do czasów współczesnych pozostały dwie z nich, pozostałe uległy zamuleniu; red. WL]. [przypis tłumacza]

widma (daw.) — wid'ma, wiedźma, czarownica. [przypis redakcyjny]

widma (z ukr. відьма) — wiedźma, czarownica. [przypis edytorski]

Widmo Zeusa — Moment psychologiczny tak wielką odgrywa rolę u Shelleya, ilekroć wprowadza on cudowność (widzimy to samo i w Helladzie), że co najmniej dziwacznie wygląda zdanie krytyki niemieckiej, upatrującej tu (jak i w poprzednim miejscu o „dwóch światach”) pokrewieństwo z „Macierzami” Fausta. Toż mając Platona i cały szereg jego epigonów, Shelley miałby szukać wskazówki dopiero w Germanii, tej krainie wszystkiego i wszystkich, dla której nawet nazywać się nie można, ażeby nie powędrować z Kopernikiem do Walhalli, albo z Wita Stwosza nie zostać Weit-Stosem! Wzmianka „o dwóch światach” niech przypomni czytelnikowi naszego Jana z Czarnolasu, który (Pieśni, ks. III, 6), opisawszy piękności świata widomego, dodaje: „To takie, co widzimy. — Cóż, gdzie nasze oczy/ Dosiąc nie mogą? Gdzie — myśl, która niebem toczy?/ Gdzie sama piękność świeci i kształty wszechrzeczy?…”. [przypis tłumacza]

widmy — dziś popr. forma N.lm: widmami. [przypis edytorski]

wid (neol.) — widok, widzenie. [przypis edytorski]

widno (…) było — dziś w tym znaczeniu: widać było. [przypis edytorski]

widno było — dziś w tym znaczeniu: widać było; widoczne było. [przypis edytorski]

widno (…) było — dziś w : widać było. [przypis edytorski]

widno było między ich smugi — dziś: widać było między ich smugami. [przypis edytorski]

Widno było — widać było. [przypis edytorski]

widno było, że (…) — dziś w tym znaczeniu: widać było. [przypis edytorski]

widno (daw., gw.) — widocznie. [przypis edytorski]

widno (daw.) — tu: widać, widocznie. [przypis edytorski]

widno (daw.) — widać. [przypis edytorski]

widno jak w polu — jasno jak na otwartej przestrzeni, dzięki oknom wpuszczającym światło dzienne do pomieszczenia. [przypis edytorski]

widnokręga — dziś popr. forma: widnokręgu. [przypis edytorski]

widnokręga — dzis popr. forma D. lp: widnokręgu. [przypis edytorski]

widno — tu: widać; można zobaczyć. [przypis edytorski]

widno — tu: widocznie, najwyraźniej. [przypis edytorski]

widno — widać, widocznie, najwyraźniej. [przypis edytorski]

widny (daw.) — dziś: widoczny. [przypis edytorski]

widny (daw.) — tu: widoczny. [przypis edytorski]

widny (daw.) — widoczny, dostrzegalny. [przypis edytorski]

widny (daw.) — widoczny, znany. [przypis edytorski]

widny — dziś: widoczny. [przypis edytorski]

widny — dziś w tym znaczeniu: widoczny. [przypis edytorski]