Przypisy

wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]

wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]

wint — dawna gra karciana. [przypis edytorski]

wint — dawna gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]

Winterhalter, Franz Xaver (1805–1873) — niemiecki malarz i twórca litografii, znany głównie z portretów przedstawiających członków europejskich rodów królewskich i arystokratycznych; w 1824 przybył do Paryża, gdzie stał się bardzo popularny. [przypis edytorski]

Winterhilfe (niem.) — sezonowa pomoc związana z nastaniem zimy. [przypis edytorski]

wint — gra karciana. [przypis edytorski]

wint — gra w karty podobna do wista. [przypis edytorski]

winując się (daw.) — winiąc się, obwiniając się. [przypis edytorski]

wiódł je (starop.) — wiódł ich. [przypis edytorski]

wiórko — dziś: wiórek. [przypis edytorski]

wiolencja — tu: naruszenie. [przypis edytorski]

wiolencja (z łac.) — akt przemocy. [przypis edytorski]

wiolencja (z łac.) — przemoc, gwałt. [przypis edytorski]

wiolencja (z łac.) — przemoc. [przypis edytorski]

wiolencja (z łac.) — tu: gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]

wiolencja (z łac.) — tu: przemoc. [przypis edytorski]

wiolencja (z łac. violentia) — przemoc; gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]

wiolin (muz.) — wyższa część muzycznej skali dźwiękowej instrumentu. [przypis edytorski]

wiolonczelę — tenorowo-basowy instrument strunowy z grupy smyczkowych. [przypis edytorski]

Wionczek, Mieczysław (1918–1988) — polski dziennikarz, korespondent PAP; opisywał sytuację na Dolnym Śląsku po bezpośrednio zakończeniu działań wojennych, relacjonował proces w Norymberdze oraz amerykańskie doświadczenia z eksplozjami atomowymi na atolu Bikini, publikował m.in. w „Przekroju”, w „Kuźnicy” i „Odrodzeniu”. [przypis edytorski]

wiorsta (daw.) — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. w dwudziestu wiorstach od miasta — dziś popr.: dwadzieścia wiorst od miasta a. o dwadzieścia wiorst od miasta. [przypis edytorski]

wiorsta — daw. jednostka odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna ros. jednostka długości, ok. 1068,8 m. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa 1,0668 km. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa w przybliżeniu jednemu kilometrowi. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska miara długości. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska miara długości używana w Królestwie Polskim, wynosząca nieco ponad 1 kilometr (1066 m). [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska miara długości (zwykle drogi), ok. 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska miara odległości (1,0668 km); 7 wiorst składało się na 1 milę. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]

wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — daw. niemetryczna rosyjska miara długości, obejmująca 500 sążni i w przeliczeniu na system metryczny wynosząca nieco ponad 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]

wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]

wiorsta — daw. ros. jednostka długości, równa ok. 1 km. [przypis edytorski]

wiorsta — daw. ros. miara długości, równa 1,067 km. [przypis edytorski]

wiorsta — daw. rosyjska miara długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]

wiorsta — ros. jednostka długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]

wiorsta — ros. miara długości wynosząca 1,0668 km. [przypis edytorski]

wiorsta — rosyjska jednostka długości wynosząca ok. 1,067 km. [przypis edytorski]

wiorsta — używana w Rosji miara długości, równa ok. 1070 metrom, dzieliła się na 500 sążni. [przypis edytorski]

wiorsta (z ros.) — daw. rosyjska miara długości, równa 1066 m. [przypis edytorski]

wiorstowy — długości wiorsty, tj. około kilometra. [przypis edytorski]

wioślarzów — dziś popr.: wioślarzy. [przypis edytorski]

wioślarz (…) zgrzybiały — tj. Charon, przewożący dusze zmarłych na drugą stronę wód oddzielających świat żywych od krainy zmarłych. [przypis edytorski]

wiośnianki — tu: nowo zawiązujące się grona winogron. [przypis edytorski]

wiośnianość — tu: młodość. [przypis edytorski]

wiośniany (gw.) — wiosenny. [przypis edytorski]

wiosczana ulica — wiejska droga; droga przez wioskę. [przypis edytorski]

Wioseczka — utwór inicjujący tom Kamień filozoficzny. Nowele, satyry, groteski Lemańskiego z 1911 roku. [przypis edytorski]

wioseczkę Jerycho, niegdyś zrujnowaną głosem trąby wodza Boskiego — miasto w Judei, w pobliżu rzeki Jordan, jedno z najstarszych z nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie; wg Biblii zostało oblężone przez Izraelitów pod wodzą Jozuego i zdobyte dzięki temu, że na polecenie Boga przez kolejne dni okrążali je w pochodzie, a kiedy siódmego dnia towarzyszący im kapłani zadęli w trąby, a wojownicy wznieśli okrzyk wojenny, potężne mury miasta runęły (Joz 6). [przypis edytorski]

wiosły — daw. forma N.lm; dziś: wiosłami. [przypis edytorski]

wiosły — dziś popr. forma N.lm: wiosłami. [przypis edytorski]

wiosły — dziś popr. forma N. lm.: wiosłami. [przypis edytorski]

Wiosna — (niem.) Der Frühling, utwór poetycki Ewalda von Kleista (1715–1759) opublikowany w 1749 r. [przypis edytorski]

wiosnować (neol.) — przyczyniać się do charakterystycznych dla wiosny zmian w przyrodzie. [przypis edytorski]

Wiosnowaty — formacja słowotwórcza nawiązująca do takich określeń od chorób i cech, jak trędowaty, zezowaty, kołowaty itp., sugeruje, że wiosna zadziałała na wołu jak choroba. [przypis edytorski]

wiotsza — popr.: bardziej wiotka. [przypis edytorski]

wira — dziś popr. r.m.: wir. [przypis edytorski]

wiraginizm (neol.) — od łac. virago: bohaterska dziewica. [przypis edytorski]

wira (szwedz. vira) — szwedz. gra karciana dla trzech osób, bardzo popularna w XIX w. [przypis edytorski]

wiraż (z fr. virage) — zakręt drogi, toru, bieżni itp. w kształcie łuku. [przypis edytorski]

wirch — dziś: wierch. [przypis edytorski]

wirch (gw.) — wierch, szczyt górski. [przypis edytorski]

wirch (gw.) — wierch; szczyt. [przypis edytorski]

wirch (gw.) — wierch, szczyt. [przypis edytorski]

Wirchownia — ob. popr. nazwa posiadłości Hańskich na Ukrainie to Wierzchownia. [przypis edytorski]

wirch (reg.) — wierch, szczyt. [przypis edytorski]

wirchy a. wierchy (gw.) — szczyty gór. [przypis edytorski]

wirchy (również poniżej zdr. wirszyczki) — wierchy, szczyty górskie. [przypis edytorski]

Wirgil a. Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski z czasów Augusta, autor Eneidy, uznawanej za narodowy epos rzymski, Bukolik (sielanek) oraz poematu dydaktycznego o rolnictwie, zatytułowanego Georgiki. Przysłużył się Horacemu, przedstawiając go Mecenasowi. [przypis edytorski]

Wirgilijusza — Wirgiliusza (właśc. Wergiliusza); tu: forma wydłużona (zgodna z daw. wymową) dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]

Wirgiliusz a. Wergiliusz (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski. [przypis edytorski]

Wirgiliusz, popr. Wergiliusz (70–19 p.n.e.) – Publiusz Wergiliusz Maro, rzymski poeta. [przypis edytorski]

Wirgiliusz — Wergiliusz (Publius Vergilius Maro, 70–19 p.n.e.) był jednym z najwybitniejszych twórców rzymskich, napisał Eneidę. Uznawany jest również za twórcę poematu Komar. [przypis edytorski]

Wirgiliusz, Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski z czasów Augusta, autor Eneidy, uznawanej za narodowy epos rzymski, Bukolik (sielanek) oraz poematu dydaktycznego o rolnictwie, zatytułowanego Georgiki. Przysłużył się Horacemu, przedstawiając go Mecenasowi. [przypis edytorski]

Wirgiliusz — właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.), poeta, twórca rzym. eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]

Wirgiliusz z Salzburga, również: Wergiliusz (ok. 700–784) — irlandzki misjonarz, benedyktyński opat klasztoru w Salzburgu i biskup diecezji Salzburga; święty katolicki. [przypis edytorski]

Wirgiliusz, zwykle: Wergiliusz, właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.) — poeta, twórca rzymskiego eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]

Wirgili, zwykle: Wergiliusz, właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.) — poeta, twórca rzym. eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]

Wirgill — własc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.), poeta rzymski, autor eposu Eneida. [przypis edytorski]

Wirgilowy — należący do Wergiliusza; Publius Vergilius Maro ( 70 p.n.e.–19 p.n.e.) to rzymski poeta z czasów Oktawiana Augusta, autor Eneidy (poematu epickiego o wędrówkach Eneasza i założeniu Rzymu), Georgik i Bukolik (sielanek). [przypis edytorski]

Wirgil — Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.) rzymski poeta z czasów Oktawiana Augusta, autor Eneidy (poematu epickiego o wędrówkach Eneasza i założeniu Rzymu), Georgik i Bukolik (sielanek). [przypis edytorski]

wirginia — gatunek tytoniu. [przypis edytorski]

wirgularia (łac. Virgularia) — ośmiopromienny koralowiec, którego kolonie przypominają wyglądem pióra. [przypis edytorski]

Wir leben doch (niem.) — Przeżyliśmy. [przypis edytorski]

Wir lieben uns (niem.) — Kochamy się. [przypis edytorski]

Wir lieben uns (niem.) — my się kochamy. [przypis edytorski]

wir Preussen (niem.) — my Prusacy. [przypis edytorski]

Wir sind gewohnt das die Menschen verhöhnen was sie nicht verstehen (niem.) — Jesteśmy przyzwyczajeni do ludzi, którzy kpią z rzeczy, których nie rozumieją (Goethe, Faust, część pierwsza, scena w pracowni). [przypis edytorski]

wir suchten das religiöse Judentum — szukaliśmy religijnych Żydów (religijnego żydostwa). [przypis edytorski]

wirsz — dziś popr.: wiersz. [przypis edytorski]

Wirtembergia — kraina historyczna w płd.-zach. Niemczech, wchodzi w skład kraju związkowego Badenia-Wirtembergia. [przypis edytorski]