Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | français | Deutsch | polski
Znaleziono 10263 przypisów.
Wells, George Herbert (1866–1946) — pisarz brytyjski, jeden z pionierów fantastyki naukowej, autor m.in. Wojny światów, Wehikuł czasu, Niewidzialny człowiek; znany też z popularnonaukowej Historii świata. [przypis edytorski]
Wells, George Herbert (1866–1946) — pisarz brytyjski, jeden z pionierów fantastyki naukowej. [przypis edytorski]
Wells, Herbert George (1866–1946) — angielski pisarz, autor powieści i opowiadań fantastycznonaukowych. [przypis edytorski]
Wells, Herbert George (1866–1946) — brytyjski pisarz i biolog, pionier gatunku science fiction. [przypis edytorski]
Wells, Herbert George (1866–1946) — pisarz, klasyk fantastyki naukowej, autor m. in. Wojny światów, Wehikułu czasu i Wyspy doktora Moreau. [przypis edytorski]
Wells, Herbert George (1866–1946) — słynny pisarz brytyjski, uważany za prekursora fantastyki naukowej, autor takich dzieł jak Wojna światów (1898), Wehikuł czasu (1895), Niewidzialny człowiek (1897). [przypis edytorski]
Well, sir (ang.) — Cóż, panie. [przypis edytorski]
welocyped — dawny rower z charakterystycznym wielkim kołem z przodu i małym z tyłu. [przypis edytorski]
welocyped — pierwotny rower, bez łańcucha, często z bardzo dużym kołem przednim i małym tylnym (bicykl), rzadziej dwoma kołami tylnymi (tricykl a. trycykl). [przypis edytorski]
welocyped — pierwotny rower, bez łańcucha, często z bardzo dużym kołem przednim i małym tylnym (bicykl), rzadziej dwoma kołami tylnymi (tricykl a. trycykl). [przypis edytorski]
welocyped — rower z przednim kołem dużym, a małym tylnym. [przypis edytorski]
welodrom — tor rowerowy, tu: serwis rowerowy. [przypis edytorski]
Weloński, Pius (1848–1931) — polski rzeźbiarz. Jego rzeźba Gladiator powstała w 1880 r. [przypis edytorski]
Welsz (fr. Welche, z niem. Welsch) — galijsko-romański dialekt języka lotaryńskiego, którym mówiono w zachodniej części Alzacji, w pobliżu granicy z Niemcami, obecnie zanikający; także: osoba z tego regionu. [przypis edytorski]
Weltanschauung (niem.) — światopogląd. [przypis edytorski]
Weltschadchen (niem., z jid.) — szadchan (swat) światowy, w judaizmie człowiek kojarzący małżeństwa między osobami z bogatych i wykształconych rodzin, nierzadko z różnych miast (Welt: świat, schadchen: swat), w odróżnieniu od Ortsschadchen, swata lokalnego, działającego w środowiskach niższych warstw społecznych, z tej samej miejscowości lub okolic. [przypis edytorski]
weltschmerz (niem.) — ból świata; bolesne odczuwanie świata (istnienia itp.); cierpienie egzystencjalne. [przypis edytorski]
weltschmerzowy — charakteryzujący się smutkiem wynikłym z przekonania o niedoskonałości świata. [przypis edytorski]
weltschmerz — smutek, apatia, melancholia wynikające z myśli o niedoskonałości świata, a właściwie ze zderzenia chęci działania i niemożności jego realizacji. [przypis edytorski]
weltschmerz (z niem.) — ból świata; bolesna odczuwanie świata (istnienia itp.). [przypis edytorski]
weltschmerz (z niem.) — ból świata; bolesne odczuwanie świata (istnienia itp.); cierpienie egzystencjalne. [przypis edytorski]
weltschmerz (z niem.) — dosł.: ból świata; bolesne odczuwanie świata (istnienia, stosunków społecznych itp.); cierpienie egzystencjalne. Zjawisko to było charakterystyczne dla epoki przełomu wieków XIX i XX, stąd u Brzozowskiego nazwisko bohatera jest znaczące. [przypis edytorski]
weltschmerz (z niem.) — dosł. ból świata; egzystencjalne cierpienie. [przypis edytorski]
weltszmerc (z niem.) — smutek spowodowany przez niedoskonałość świata. [przypis edytorski]
weltszmerc (z niem. Welt: świat; Schmerz: ból, cierpienie) — cierpienie egzystencjalne; ból spowodowany uświadomieniem sobie mechanizmów funkcjonowania świata; depresja, chandra, spleen. [przypis edytorski]
welum (z łac.) — welon, zasłona. [przypis edytorski]
welwet — lśniąca tkanina bawełniana podobna do aksamitu. [przypis edytorski]
Welzl, Jan Eskymo (1868–1948) — czeski podróżnik, łowca przygód, poszukiwacz złota i gawędziarz; jego opowieści zainspirowały kilku czeskich pisarzy; Golombek i Valenta opracowali literacko i wydali opowieści Welzla z okolic polarnych. [przypis tłumacza]
we mdłości — tu: zemdlony, nieprzytomny. [przypis edytorski]
wemknąć (starop.) — wsadzić. [przypis edytorski]
Wemkną nas w mieszek, jako czynią łątkom — wsadzą nas do worka jak kukiełki (marionetki) po przedstawieniu. [przypis edytorski]
we mnie się „nigdy nikt” nie kochał (…) żeby sobie i mnie powiedzieć: „Niech będzie żoną moją — o ile wiemy, był taki: astronom Jan Baranowski, przed którego konkurami Narcyza uciekła była z Warszawy do Poznania. [przypis redakcyjny]
weń (daw.) — w nie. [przypis edytorski]
wena (daw.) — żyła. [przypis edytorski]
wena (daw., z łac.) — żyła. [przypis edytorski]
wena — tu: żyła. [przypis edytorski]
wena — tu: żyła. [przypis redakcyjny]
wena (z łac.) — usposobienie, skłonność, ochota. [przypis redakcyjny]
wena (z łac.) — żyła. [przypis edytorski]
wen (daw.) — precz. [przypis edytorski]
wendeta (daw., z wł.) — targ. [przypis redakcyjny]
wendeta — krwawa zemsta. [przypis edytorski]
wendetta transwersalna — pomsta, którą się ściga mniej lub więcej dalekich krewnych sprawcy zniewagi. [przypis autorski]
wendruje (daw.) — dziś: wędruje. [przypis edytorski]
wendziarz (z port.) — kupiec. [przypis edytorski]
Weneci — lud zamieszkujący północną część Italii. [przypis edytorski]
Weneci — tu: mieszkańcy Wenecji. [przypis edytorski]
Wenecja — miasto i gmina na północy Włoch nad Adriatykiem, stolica regionu Wenecja Euganejska. [przypis edytorski]
Wenecja — miasto i gmina na północy Włoch, stolica regionu Wenecja Euganejska. [przypis edytorski]
Wenecjanów — dziś popr.: Wenecjan. [przypis edytorski]
Wenecja — ulica w Krakowie, w dzielnicy Stare Miasto, ok. 1 km na zach. od Rynku Głównego. [przypis edytorski]
Wenecja — włoskie miasto, stolica regionu Wenecja Euganejska. [przypis edytorski]
weneckie farby — luksusowe kosmetyki sprowadzane z Wenecji. [przypis redakcyjny]
wenecki Murzyn — Otello, bohater sztuki Szekspira; chorobliwie zazdrosny mąż. [przypis edytorski]
Wenedowie — lud zamieszkujący w okresie rzymskim (I–IV w. n.e.) ziemie nad Bałtykiem; niekiedy identyfikowany ze Słowianami zachodnimi lub Wandalami; w późniejszych czasach nazwą Wenedów (Wenden lub Winden) Germanie określali Słowian. [przypis edytorski]
Wenedy (daw. forma) — Wenedami. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. gr.) — bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna; odpowiednik Afrodyty z mit. gr. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty; narodziła się z piany morskiej u wybrzeży Cypru; „Wenus anadyomene” (gr.: wynurzająca się z morza) stanowi od czasów starożytnych częsty temat w malarstwie europejskim. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty; towarzyszyły jej gołębie, kojarzone z miłością. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości, jej gr. odpowiednikiem była Afrodyta, według legendy narodzona z morskiej piany w pobliżu Cypru. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — w mitologii rzymskiej bogini miłości, tu: planeta Wenus. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus — rzymska bogini miłości i piękna, odpowiednik gr. Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenera chce się zemścić na swych gardzicielach, Lemnijczykach — według podania Lemnijczycy, porozwodziwszy się ze swymi żonami, poślubili niewolnice trackie. [przypis tłumacza]
weneracja (daw., z łac.) — głęboki szacunek, cześć. [przypis edytorski]
Wenera de Medici, Wenera Medycejska — dziś zwykle: Wenus Medycejska, marmurowy posąg nagiej bogini Afrodyty, będący kopią brązowej rzeźby Praksytelesa Afrodyta z Knidos; znaleziony w Rzymie, trafił do kolekcji Medyceuszy. [przypis edytorski]
Wenera Medycejska, dziś zwykle: Wenus Medycejska — marmurowy posąg nagiej bogini Afrodyty, będący kopią brązowej rzeźby Praksytelesa Afrodyta z Knidos; znaleziony w Rzymie, trafił do kolekcji Medyceuszy. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rz.) — Wenus, bogini miłości, tu przen.: miłość cielesna. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — bogini miłości, odpowiednik gr. Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini miłości i piękna, odpowiednik gr. Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini miłości; odpowiednik gr. Afrodyty; jeździła rydwanem zaprzężonym w gołębie. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini miłości; tu: uosobienie piękna. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini wiosny i ogrodów, później utożsamiana z Afrodytą jako bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera — u Rzymian bogini miłości. [przypis redakcyjny]
Wenera — Wenus, rzymska bogini miłości. [przypis edytorski]
wenerować (z łac.) — czcić. [przypis redakcyjny]
wenerować (z łac.) — uwielbiać, podziwiać. [przypis edytorski]
wenerować (z łac.) — uwielbiać. [przypis edytorski]
weneryk — osoba chora wenerycznie. [przypis edytorski]
Wenery ofiara — obraz przedstawiający boginię miłości, Wenerę, składającą parę gołębi na ofiarę. [przypis redakcyjny]
Wenery wnuk (mit. rzym.) — syn Eneasza, Askaniusz. [przypis edytorski]
Wenerzem jest wdzięczna — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: Wenerze jestem wdzięczna. [przypis edytorski]
Wenizelos, Elefterios (1864–1936) — grecki polityk liberalny, prawnik, ośmiokrotny premier. [przypis edytorski]
Wenn der Kerl sich weiter so verausgaben wird, krepiert er in einem Jahr (niem.) — Jeśli facet będzie się tak ciskał, to w ciągu roku zdechnie (popr. zam. verausgaben, raczej: herausgeben). [przypis edytorski]
Wenn die Damen so etwas in Eile nehmen… (niem.) — Skoro się Paniom tak spieszy. [przypis edytorski]
wenn er Regenwürmer findet (niem.) — „gdy dżdżownic się dogrzebiesz”, cytat z monologu z I części Fausta Goethego, w którym tytułowy bohater utworu podważą wartość wiedzy płynącej z badań naukowych. [przypis edytorski]
Wenn Sie von der Universität nicht weggehen, so werden Sie gegangen (niem.) — Jeżeli pan sam nie odejdzie z uniwersytetu, to zostanie pan wydalony. [przypis edytorski]
wenta (daw.) — kiermasz, z którego dochód przeznaczony jest na cele dobroczynne. [przypis edytorski]
wenta (daw.) — kiermasz, z którego dochody przeznaczone są na cele dobroczynne. [przypis edytorski]
Wentidiusz — Βεντίδιος. [przypis tłumacza]
Wentidiusz — w ed. Dindorfa: Κύιντος Δίδιος. [przypis tłumacza]
Wentydiuszu, do Partii ruszysz… — por. Wstęp. [przypis tłumacza]
Wentydiusz, właśc. Publiusz Wentydiusz (zm. po 38 p.n.e.) — rzymski generał, oficer Juliusza Cezara; po utworzeniu II triumwiratu mianowany konsulem dokooptowanym (44 p.n.e.); odniósł trzy wielkie zwycięstwa w walkach z Partami i jako pierwszy Rzymianin świętował triumf takiego zwycięstwa. [przypis edytorski]
Wenus a. Wenera (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna; odpowiednik Afrodyty z mit. gr. [przypis edytorski]
Wenus a. Wenera (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenus — druga od Słońca planeta Układu Słonecznego. [przypis edytorski]
