Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8029 przypisów.
kusić (starop.) — próbować. [przypis edytorski]
kusić (starop.) — tu: próbować. [przypis edytorski]
kuso — biednie. [przypis edytorski]
Kusociński, Janusz (1907–1940) — lekkoatleta, złoty medalista olimpijski w biegu na 10000 m. Jeden z najpopularniejszych sportowców w Polsce w latach 30. W 1940 r. aresztowany przez Gestapo, rozstrzelany w Palmirach. [przypis edytorski]
Kusociński, Janusz (1907–1940) — sportowiec, początkowo piłkarz, następnie lekkoatleta, olimpijczyk, rozstrzelany przez Niemców w Palmirach. [przypis edytorski]
Kusociński, Janusz Tadeusz (1907–1940) — polski lekkoatleta, mistrz oraz rekordzista Polski w biegach średnich i długich; w 1932 r. złoty medalista olimpijski z Los Angeles w biegu na 10 000 m; w 1934 r. srebrny medalista pierwszych mistrzostw Europy na dystansie 5 000 m. [przypis edytorski]
kuso — krótko; tu: mało, niewystarczająco. [przypis edytorski]
kuso — mało, niewystarczająco. [przypis edytorski]
Kuss (niem.) — pocałunek. [przypis edytorski]
kustodya (daw.) — kustodia; zespół zakonów podlegający kustoszowi; urząd w hierarchii kościoła katolickiego. [przypis edytorski]
kustosz — tu: strażnik, opiekun. [przypis edytorski]
kustosz (z łac.) — przełożony nad kilkoma klasztorami. [przypis edytorski]
kusy (daw.) — krótki. [przypis edytorski]
kusy (daw.) — niewystarczającego rozmiaru; krótki, mały. [przypis edytorski]
kusy — krótki. [przypis edytorski]
kusy — krótki; tu: bez ogona. [przypis edytorski]
kusy — z obciętym ogonem. [przypis edytorski]
kusza — tu: łuk. [przypis edytorski]
kuszcz (daw.) — krzak, krzew. [przypis edytorski]
kuszcze (daw.) — krzaki, chaszcze, zarośla. [przypis edytorski]
kuszcz — krzak. [przypis edytorski]
Kuszell, Antoni —polski wojskowy epoki wojen napoleońskich; od 1811 kapitan 10. pułku huzarów. [przypis edytorski]
kuszer (gw. środ.) — łupy złodziejskie większej wartości. [przypis edytorski]
kuszetka (daw.) — kozetka, mała kanapa. [przypis edytorski]
kusznierza — dziś: kuśnierza. [przypis edytorski]
kusztyczek — mały kieliszek. [przypis edytorski]
kusztyczek — mały kieliszek wódki. [przypis edytorski]
kusztyk a. kulawka — kieliszek bez nóżki, z którego trzeba wypić od razu całą zawartość. [przypis edytorski]
kusztyk (daw.) — kulawy. [przypis edytorski]
kusztyk — rodzaj kielicha; tu zdrob.: kusztyczek. [przypis edytorski]
kutas (daw.) — frędzel; ozdoba pasmanteryjna. [przypis edytorski]
kutas (daw.) — frędzel; zwisająca ozdoba ze związanego w pędzel pęczka nici. [przypis edytorski]
kutas (daw.) — frędzel; zwisająca ozdoba ze związanego w pędzel pęczka nici. [przypis edytorski]
kutas (daw.) — ozdoba z nici związanych w kształt pędzla. [przypis edytorski]
kutas (daw.) — pompon, frędzel. [przypis edytorski]
kutas (daw.) — sznurkowa ozdoba w kształcie pędzla. [przypis edytorski]
kutas — frędzel; ozdoba pasmanteryjna. [przypis edytorski]
kutasik (daw., gw.) — frędzel, pompon; element dekoracyjny stroju wykonany ze związanego w pędzel pęczka nici. [przypis edytorski]
kutas (starop.) — frędzel, chwost. [przypis edytorski]
kutasy (daw.) — frędzle; ozdoba pasmanteryjna. [przypis edytorski]
kutas — zwisająca ozdoba ze sznura w formie pędzla. [przypis edytorski]
kuternoga (daw.) — kulawy. [przypis edytorski]
kuternoga — kulawy, beznogi. [przypis edytorski]
kuternoga — kulawy. [przypis edytorski]
Kutiepow, Aleksander Pawłowicz — generał Imperium Rosyjskiego, uczestnik wojny z Japonią, I wojny światowej i walk z bolszewikami; od 1921 na emigracji, po śmierci gen. Wrangla został przewodniczącym Rosyjskiego Związku Ogólnowojskowego, emigracyjnej wojskowej organizacji antykomunistycznej; 26 stycznia 1930 został porwany w Paryżu przez agentów OGPU. [przypis edytorski]
kut kie kut (zniekszt. fr.: coûte que coûte) — za wszelką cenę. [przypis edytorski]
kutnerek (z niem.) — puszek. [przypis edytorski]
Kutorv, właśc. Kutorvet (norw. dosł.: krowi rynek) — potoczna nazwa rolniczego placu targowego w Christianii (ob. Oslo), obecnie noszącego nazwę Youngstorget (plac Younga). [przypis edytorski]
kutwa — człowiek chciwy, skąpy nawet dla samego siebie. [przypis edytorski]
kutwa — skąpiec. [przypis edytorski]
kuty (daw.) — skutki, rzeczy. [przypis edytorski]
Kuty — miasteczko w płd.-zach. części Ukrainy, położone nad Czeremoszem, blisko granicy z Rumunią; w latach 1919–1939 w granicach Polski. [przypis edytorski]
kutymi dziobami okrętów — drewniane dzioby starożytnych okrętów wojennych okuwano metalem w celu zwiększenia ich odporności podczas taranowania jednostek przeciwnika. [przypis edytorski]
ku wam (daw.) — do was. [przypis edytorski]
kuwiekać — wabić. [przypis edytorski]
ku wielkiej świata stolicy — tj. ku Paryżowi. [przypis edytorski]
Kuźma, pohodi (białorus.) — Kuźma, chodź. [przypis edytorski]
kuźnia Cyklopa (mit. rzym.) — kuźnia Cyklopów miała się znajdować we wnętrzu Etny. [przypis edytorski]
kuźnia — warsztat kowalski. [przypis edytorski]
kuźnia — w staroż. Grecji zwyczajowe miejsce noclegu dla biednych podróżnych. [przypis edytorski]
kuźnia Wulkana — kuźnię boskiego kowala w mit. rzym., Wulkana (odpowiednik Hefajstosa w mit. gr.) umiejscawiano w kraterze Etny, wulkanu na Sycylii. [przypis edytorski]
„Kuźnica” — tygodnik społeczno-literacki zrzeszający twórców o poglądach lewicowych, marksistowskich (m.in. Mieczysław Jastrun, Zofia Nałkowska, Leon Kruczkowski, Jerzy Putrament, Jan Kott, Kazimierz Brandys, Adam Ważyk), wychodzący w l. 1945–1950 w Łodzi, a nast. w Warszawie pod red. Stefana Żółkiewskiego, a od 1948 r. Pawła M. Hoffmana, w 1950 r. połączony z tygodnikiem „Odrodzenie” (1944–1950) w jedno czasopismo „Nowa Kultura”. Na łamach „Kuźnicy”, nawiązującej do tradycji realizmu, racjonalizmu i dydaktyzmu, toczyły się m.in. dyskusje na temat roli i statusu inteligencji. [przypis edytorski]
Kuźnice — część Zakopanego, położona na wysokości ok. 1010 m n.p.m. [przypis edytorski]
Kuźnice — dzielnica Zakopanego. [przypis edytorski]
kużda (gw.) — każda. [przypis edytorski]
kużdego (gw.) — każdego. [przypis edytorski]
kużden (gw.) — każdy. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kużden kamuszczek (gw.) — każdy kamyczek. [przypis edytorski]
ku zachodu — dziś popr. forma C.: ku zachodowi. [przypis edytorski]
kuzaka — na Białorusi: szczypawka, turkuć podjadek a. podobny owad; tu przypuszczalnie żmija. [przypis edytorski]
ku zamku — dziś popr. forma C. lp: ku zamkowi. [przypis edytorski]
kwaczek — kij obwiązany na końcu szmatą. [przypis edytorski]
kwacz (gw. środ.) — areszt. [przypis edytorski]
kwacz — pędzel z pakuł lub szmat na kiju, używany do smarowania smołą, rozprowadzania farby itp. [przypis edytorski]
kwadra — faza Księżyca, podczas której widoczna jest połowa jego tarczy. [przypis edytorski]
kwadra — faza Księżyca, podczas której widoczna jest połowa półkuli. [przypis edytorski]
kwadrans (daw.) — czwarta część godziny, tj. 15 minut; kiedy zegar wybijał cztery kwadranse, oznaczało to pełną godzinę. [przypis edytorski]
kwadrans (daw.) — czwarta część godziny, tj. 15 minut. [przypis edytorski]
kwadrans na czwartą (daw.) — kwadrans po trzeciej. [przypis edytorski]
kwadrans na dwunastą — piętnaście minut po jedenastej. [przypis edytorski]
kwadrans na dziewiątą — dziś: ósma piętnaście. [przypis edytorski]
kwadrans na dziewiątą — piętnaście minut po ósmej; kwadrans po ósmej. [przypis edytorski]
kwadrans na jedenastą — tj. kwadrans po dziesiątej. [przypis edytorski]
kwadrans na ósmą (daw.) — dziś: kwadrans po siódmej; siódma piętnaście. [przypis edytorski]
kwadrans na pierwszą (daw.) — kwadrans po dwunastej; piętnaście minut po dwunastej. [przypis edytorski]
kwadrans na siódmą — dziś: piętnaście minut po szóstej. [przypis edytorski]
kwadrans na siódmą — piętnaście minut po szóstej. [przypis edytorski]
kwadrans na szóstą (daw.) — kwadrans po piątej. [przypis edytorski]
kwadrans — piętnaście minut; ćwierć godziny. [przypis edytorski]
kwadrant — ćwiartka koła lub kąt odpowiadający takiej ćwiartce, czyli kąt prosty; pół kwadranta to 45°. [przypis edytorski]
kwadrat magiczny — kwadratowa tablica, w której wiersze i kolumny wpisano liczby w taki sposób, że ich suma w każdym wierszu, w każdej kolumnie i w każdej przekątnej jest taka sama; znane w starożytnych Chinach i Indiach, za pośrednictwem źródeł arabskich kwadraty magiczne stały się popularne w Europie w okresie renesansu, przypisywano im specjalne moce jako talizmanom. [przypis edytorski]
kwadratura koła — jeden z trzech wielkich problemów geometrycznych postawionych w starożytności, polegający na skonstruowaniu metodą klasyczną (przy użyciu wyłącznie cyrkla i linijki bez podziałki) takiego kwadratu, którego pole jest równe polu danego koła; przez setki lat tego trudnego problemu nie udało się rozwiązać ani wykazać, że rozwiązanie nie istnieje; w 1882 udowodniono, metodą niegeometryczną, że taka konstrukcja jest niewykonalna; dziś pot.: zadanie niewykonalne. [przypis edytorski]
kwadratura koła (pot.) — zadanie niewykonalne. [przypis edytorski]
kwadryga (daw.) — rydwan zaprzężony w czwórkę koni ustawionych w jednym rzędzie. [przypis edytorski]
kwadryga (łac.) — dwukołowy rydwan zaprzężony w cztery konie, używany do wyścigów i uroczystych pochodów. [przypis edytorski]
kwadryga — rydwan zaprzęgany w czwórkę koni ustawionych równolegle. [przypis edytorski]
kwadryka — właśc. kwadryga, rydwan zaprzężony w czwórkę koni. W biblijnej księdze Ezechiela opisany został zstępujący pośród ognia rydwan Boga, ciągnięty przez cztery istoty przypominające postaci ludzkie, lecz mające po cztery twarze i cztery skrzydła. [przypis edytorski]
kwagga, Equus quagga quagga (biol.) — podgatunek zebry stepowej, żyjący w Afryce Płd. do XIX w.; od innych zebr kwagga odróżniała się występowaniem wzoru brązowych i białych pasów wyłącznie na przedniej części ciała; w 1878 wymarły ostatnie kwaggi żyjące w stanie dzikim, zaś w 1883 ostatni osobnik żyjący w niewoli. [przypis edytorski]
kwagga, Equus quagga quagga (biol.) — podgatunek zebry stepowej, żyjący w Afryce Płd. do XIX w.; od innych zebr kwagga odróżniała się występowaniem wzoru brązowych i białych pasów wyłącznie na przedniej części ciała. Powieść powstała w latach 1874–1875, w 1878 wymarły ostatnie kwaggi żyjące w stanie dzikim, zaś w 1883 ostatni osobnik żyjący w niewoli. Onagry (…) stanowiące coś pośredniego zebrą a kwaggą — onagry to dzikie osły i razem z zebrami i końmi należą do rodzaju Equus (koń), ale biologicznie nie są zwierzętami pośrednimi między kwaggą a innymi zebrami. [przypis edytorski]
kwagga, Equus quagga quagga (biol.) — podgatunek zebry stepowej, żyjący w Afryce Płd. do XIX w.; od innych zebr odróżniała się występowaniem wzoru brązowych i białych pasów wyłącznie na przedniej części ciała; obecnie wymarłe. [przypis edytorski]
