Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 452 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 115674 przypisów.
kirys — rodzaj pancerza osłaniającego korpus. [przypis edytorski]
kirys — rodzaj zbroi osłaniającej korpus. [przypis edytorski]
kirys — zbroja osłaniająca korpus rycerza do pasa; tu: hełm. [przypis edytorski]
kirys — zbroja osłaniająca tors (górną część ciała). [przypis edytorski]
kirys — zbroja płytowa osłaniająca korpus. [przypis edytorski]
kirys (z fr.) — pancerz. [przypis edytorski]
kir — żałobna, czarna tkanina. [przypis edytorski]
kirzech — dziś popr. Ms. lm: kirach; w kirzech: w żałobie (kir: czarna tkanina, symbol żałoby. [przypis edytorski]
kiścień — broń w postaci drewnianego trzonka z przyczepionym na rzemieniu ołowiem. [przypis edytorski]
kiścień — rodzaj broni obuchowej składającej się z drzewca, łańcucha i umieszczonej na jego końcu kuli; często (jak w tym przypadku) błędne określenie broni podobnej do maczugi z nabijaną czymś twardym główką. [przypis edytorski]
Kisch, Egon Erwin (1885–1948) — wybitny reporter, który uważał się za Czecha, Niemca i Żyda; pisał po niemiecku. Autor m.in. głośnych książek reporterskich z Rosji Radzieckiej, USA, Chin i Meksyku. W roku 1933 wydalony z Niemiec; na emigracji prowadził aktywną działalność antyfaszystowską. [przypis edytorski]
kis (daw.) — zakwas, zaczyn. [przypis edytorski]
Kisiel, Adam (1600–1653) — wojewoda bracławski i kijowski, ostatni prawosławny senator Rzeczypospolitej, negocjował z Kozakami podczas powstań Pawluka i Chmielnickiego. [przypis edytorski]
Kisiel, Adam herbu Kisiel (1600–1653) — wojewoda bracławski i kijowski, ostatni prawosławny senator Rzeczypospolitej, przedstawiciel obozu ugodowego podczas powstań kozackich. [przypis edytorski]
Kisielewski, Jan August (1876–1918) — dramatopisarz, krytyk teatralny, związany z kabaretem Zielony Balonik. [przypis edytorski]
Kisielewski, Jan August (1876–1918) — dramatopisarz polski, znawca teatru, krytyk teatralny, eseista związany z kabaretem Zielonego Balonika; wybitna indywidualność okresu Młodej Polski, autor m.in sztuk W sieci i Karykatury. [przypis edytorski]
Kisielewski, Jan August (1876–1918) — dramaturg i krytyk teatralny, autor m. in. sztuk Karykatury i W sieci. [przypis edytorski]
Kisielewski, Jan August (1876–1918) — dramaturg, znany szczególnie z gorzkich komedii Karykatury i W sieci. [przypis edytorski]
Kisielewski, Jan August (1876–1918) — polski dramatopisarz, krytyk teatralny i eseista. [przypis edytorski]
Kisielewski, Jan August (1876–1918) — polski dramatopisarz, teatrolog i krytyk teatralny, eseista; autor modernistycznych sztuk W sieci i Karykatury, przedstawiających konflikt między artystą, cechującym się indywidualizmem, zwiększoną wrażliwością a moralnością mieszczańską. [przypis edytorski]
Kisielewski, Jan August (1876–1918) — polski dramatopisarz, teatrolog i krytyk teatralny, eseista; autor modernistycznych sztuk W sieci i Karykatury, przedstawiające konflikt między artystą, cechującym się indywidualizmem, zwiększoną wrażliwością a moralnością mieszczańską. [przypis edytorski]
kis — kiszonka. [przypis edytorski]
Kislew — dziewiąty miesiąc żydowskiego kalendarza religijnego i trzeci miesiąc żydowskiego kalendarza cywilnego. Wg kalendarza gregoriańskiego przypada na listopad–grudzień. [przypis edytorski]
kismet (tur.) — u muzułmanów tureckich: przeznaczenie, los; słowo używane na terenach, które przez długi czas pozostawały pod panowaniem tureckim. [przypis edytorski]
kissjańskie — Kyssja (gr. Κισσία): bardzo żyzny rejon nad rzeką Choaspes (ob. Karche) w Suzjanie, w Persji; kissjańskie: perskie. [przypis edytorski]
kiszka hegarowa — urządzenie służące do lewatywy. [przypis edytorski]
kiszka — tu: długa rura o niewielkiej średnicy. [przypis edytorski]
Kiszkowie — kresowy ród magnacki. [przypis edytorski]
kiszmet (arab.) — niech tak będzie. [przypis edytorski]
Kiszon — rzeka płynąca przez północną część Izraela; wypływa z gór Gilboa, ujście ma w Morzu Śródziemnym. [przypis edytorski]
kiszuf (hebr.) — czary. [przypis edytorski]
Kiszyniów — gł. miasto i stolica Mołdawii; od 1812 zaanektowany przez Rosję, zamieszkiwany w większości przez ludność żydowską, w 1903 miejsce pogromu Żydów; od 1918 przyłączony do Rumunii, od 1940 do ZSRR; w czerwcu 1941, w wyniku agresji Niemiec i Rumunii na ZSRR, ponownie w granicach Rumunii, stał się miejscem kolejnej fali pogromów, która niemal całkowicie wyeliminowała ludność żydowską. [przypis edytorski]
kitąsyk — kadaise. [przypis edytorski]
Kitaj — Chiny. [przypis edytorski]
Kitajec — lekceważące określenie Chińczyka. [przypis edytorski]
kitajka — bawełniana lub jedwabna tkanina. [przypis edytorski]
kitajka — chustka jedwabna, pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka — chustka jedwabna, pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny); w tradycji kozackiej istniał zwyczaj przykrywania czerwoną kitajką twarzy zmarłego. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — jedwabna tkanina a. chusteczka. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — płótno. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tafta, jedwabna nieco sztywna tkanina, szeleszcząca przy jej poruszaniu; pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina, chustka. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina jedwabna. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina jedwabna. [przypis edytorski]
kitajka — delikatna jedwabna tkanina. [przypis edytorski]
kitajka — gładka, błyszcząca tkanina jedwabna a. bawełniana, sprowadzana ze Wschodu (z Chin: stąd nazwa). [przypis edytorski]
kitajka — gładka, błyszcząca tkanina jedwabna, pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny), tafta. [przypis edytorski]
kitajka — gładka, błyszcząca tkanina jedwabna, sprowadzana ze Wschodu (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka — rodzaj materii jedwabnej, pierwotnie chińskiej, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny), tafta. [przypis edytorski]
kitajka (starop.) — gładka tkanina. [przypis edytorski]
kitajka — tkanina pochodzenia wschodniego a. ubiór z niej. [przypis edytorski]
kitajka (ukr.) — chusteczka, zwykle jedwabna; w tradycji kozackiej istniał zwyczaj przykrywania czerwoną kitajką twarzy zmarłego. [przypis edytorski]
kitajkowy (daw.) — z cienkiego jedwabiu. [przypis edytorski]
Kitajron — góra i masyw górski w środkowej Grecji, oddzielający dwie historyczne krainy: Attykę południu i Beocję na północy. [przypis edytorski]
Kitaj — ros. nazwa Chin. [przypis edytorski]
Kitajus — Kinija. [przypis edytorski]
kita — ozdobny pęk piór lub włosia umieszczany na hełmie. [przypis edytorski]
kita — pęk piór lub włosia ozdabiający hełm. [przypis edytorski]
kita — pęk włosia lub piór przyozdabiający hełm. [przypis edytorski]
kita — pęk włosia lub piór zdobiący hełm. [przypis edytorski]
kita — przystrajający hełm pęk piór lub końskich włosów. [przypis edytorski]
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry; gra na kitarze na igrzyskach: podczas Panatenajów, największego ateńskiego święta, odbywały się wyścigi konne, zawody lekkoatletyczne oraz konkursy poetyckie i muzyczne. [przypis edytorski]
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry. [przypis edytorski]
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry. [przypis edytorski]
kitarzysta — człowiek grający na kitarze, staroż. greckim instrumencie muzycznym będącym odmianą liry. [przypis edytorski]
Kitchener, Horatio (1850–1916) — brytyjski wojskowy i polityk, minister wojny w rządzie Asquita. [przypis edytorski]
kitimet — kitais metais. [przypis edytorski]
Kitket, rozmowny mędrzec, humorysta — być może Richard Sharp (1759–1835). [przypis edytorski]
kitoniškai — kitaip. [przypis edytorski]
kitoniškas — kitoks. [przypis edytorski]
Kitor — nazwa takiego miasta ani królestwa nie pojawia się zarówno w Biblii, jak i w przekazach historycznych. Chodzi tu najpewniej o królestwo królowej Saby. [przypis edytorski]
kitriai (lenk.) — gudriai. [przypis edytorski]
kitrybė (lenk.) — gudrumas. [przypis edytorski]
Kitwe hakodesz (hebr.) — Pismo Święte. [przypis edytorski]
Kitzel — hier: sexuelles Begehren. [przypis edytorski]
Kiuchelbeker (z ros.), właśc. Küchelbecker, Wilhelm (1797–1846) — ros. poeta romantyczny, dekabrysta. [przypis edytorski]
kiurkti — taršti. [przypis edytorski]
kiwać — siedzieć w więzieniu. [przypis edytorski]
kizia — pieszczotliwie: kot, kotek. [przypis edytorski]
Kjaer, Niels (1870–1924) — pisarz i krytyk norweski. [przypis edytorski]
Kjelland, Aleksander (1849–1906) — pisarz norweski, autor obyczajowych powieści tendencyjnych: Ludzie pracy (krytyka biurokracji), Śnieg (krytyka duchowieństwa), Trucizna (krytyka systemu szkolnictwa), Else (satyryczne przedstawienie burżuazyjnej filantropii). [przypis edytorski]
K. — Königsberg. [przypis edytorski]
kłąb (daw.) — okolice biodra. [przypis edytorski]
kłąb — nasada szyi u czworonożnego ssaka. [przypis edytorski]
kładł zakonność w równej szali z wiarą — sens: traktował przynależność do zakonu jako równoważną wierze. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś: kładąc. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś popr. forma: kładąc. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś popr.: kładąc. [przypis edytorski]
kładną — dziś: kładą, podkładają. [przypis edytorski]
kładną — dziś: kładą. [przypis edytorski]
kładną — dziś popr. forma 3.os.lm: kładą. [przypis edytorski]
kładną — dziś popr. forma: kładą. [przypis edytorski]
kładną klątwę — składają przysięgę. [przypis edytorski]
kładną się — dziś popr.: kładą się. [przypis edytorski]
kładnę (daw. forma 3.os.lp) — dziś: kładę. [przypis edytorski]
kładnę — dziś popr. forma: kładę. [przypis edytorski]
kładnę — dziś popr.: kładę. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — dziś: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie (daw. forma) — dziś: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — kładzie. [przypis edytorski]
