ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie

Według języka: wszystkie | polski


Znaleziono 673 przypisów.

dąć (daw.; tu 3 os., lm: dmąć) — dmuchać. [przypis redakcyjny]

dać folgę (daw.) — pozwolić sobie na coś, nie powstrzymywać się. [przypis edytorski]

dać folgę swojemu językowi (daw.) — nie powstrzymywać się, nie pohamowywać się w mówieniu czegoś. [przypis edytorski]

dać na borg (daw.) — dać na kredyt. [przypis edytorski]

dać pole (daw.) — stanąć do pojedynku. [przypis edytorski]

dać pozór (daw.) — spojrzeć. [przypis edytorski]

dać se chleba (daw.) — popaść w biedę, w niedolę. [przypis edytorski]

dać sobie rendez-vous (daw.) — umówić się na spotkanie. [przypis edytorski]

dać sobie rendez-vous (daw., z fr.) — umówić się na spotkanie. [przypis edytorski]

dajcież (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą, inaczej: „dajcie że”. [przypis edytorski]

daj pokój (daw.) — dziś: daj spokój. [przypis edytorski]

daj to, że (daw.) — przypuśćmy, że. [przypis redakcyjny]

dajże (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]

dał pochop (daw.) — sens: stworzył okazję, skłonił. [przypis edytorski]

dalibóg (daw.) — naprawdę, słowo daję. [przypis edytorski]

dalipan (daw.) — doprawdy, daję słowo. [przypis edytorski]

dalipan (daw.) — doprawdy, słowo daję; wykrzyknienie podkreślające prawdziwość wypowiedzi. [przypis edytorski]

dalipan (daw.) — wykrzyknienie, dziś: doprawdy, słowo daję. [przypis edytorski]

Dalmatyńcy (daw.) — Dalmatyńczycy, mieszkańcy Dalmacji, krainy historycznej obejmującej przybrzeżne wyspy i pobrzeże wsch. części Adriatyku (ob. w Chorwacji), w XIX w. należącej do Austrii. [przypis edytorski]

damli (daw.) — konstrukcja z partykułą -li: jeśli dam. [przypis edytorski]

dank (daw.) — pierwszeństwo a. nagroda. [przypis edytorski]

dank (daw.) — podziękowanie, wdzięczność. [przypis redakcyjny]

dank (daw., z niem.) — podziękowanie, hołd; nagroda zwycięstwa. [przypis edytorski]

dank (daw., z niem.) — podziękowanie. [przypis edytorski]

dank (daw., z niem.) — podziękowanie, wyrazy wdzięczności. [przypis edytorski]

dank (daw., z niem.) — [tu:] chwała. [przypis redakcyjny]

danoć (daw.) — dano ci; dostałeś. [przypis edytorski]

Danta (daw.) — dawna forma dopełniacza, dziś: Dantego. [przypis edytorski]

Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury wł., przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy sfery świata pozagrobowego: Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]

Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury włoskiej, przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]

Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury wł., przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]

Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury włoskiej, przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. Przewodniczką po Raju jest ukochana poety, Beatrycze. [przypis edytorski]

Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury włoskiej, przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]

Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego. [przypis edytorski]

da Pan Bóg (daw.) — oby dał Pan Bóg, jeśli Pan Bóg pozwoli. [przypis redakcyjny]

darda (daw.) — włócznia. [przypis redakcyjny]

daremnić (daw.) — udaremniać. [przypis edytorski]

darzyć się (daw.) — szczęścić się, układać się po czyjejś myśli. [przypis edytorski]

dawać baczenie (daw.) — uważać. [przypis edytorski]

dawać karm (daw.) — tu: karmić, upewniać. [przypis edytorski]

dawać pozór (daw.) — dziś: uważać, być ostrożnym, pilnować. [przypis edytorski]

dawać pozór (daw.) — uważać na coś, pilnować czegoś. [przypis edytorski]

dawa (daw.) — daw. forma 3 os. lp cz.ter.; dziś: daje. [przypis edytorski]

dawić (daw.) — dławić, dusić. [przypis edytorski]

dawienie (daw.) — duszności. [przypis edytorski]

debarkader (daw.) — budynek na wybrzeżu przeznaczony do załadunku i wyładunku towarów oraz pasażerów. [przypis edytorski]

debra (daw.) — zarośla, jar, parów. [przypis edytorski]

decorum (daw.) — stosowność. [przypis edytorski]

defektowy (daw.) — mający defekt, usterkę. [przypis edytorski]

defendent (daw., z łac.) — obwiniony; oskarżony. [przypis edytorski]

defolga (daw.) — ulga, ulżenie. [przypis edytorski]

deka (daw.) — mostek, środkowa kość przedniej ściany klatki piersiowej. [przypis edytorski]

deka (daw.) — pokrywa prasy drukarskiej, dekiel. [przypis edytorski]

deklarują i obiecują (daw.) — znaczenie nieosobowe; dziś: deklarowano i obiecywano. [przypis redakcyjny]

dekokt (daw., z łac. decoquo, decocsi, decoctum: gotować) — wywar z ziół. [przypis edytorski]

dekonfitura (daw., z fr.) — porażka. [przypis edytorski]

delara (daw.) — delia, płaszcz. [przypis redakcyjny]

delia (daw.) — rodzaj płaszcza. [przypis edytorski]

delia (daw.) — suknia z opończą. [przypis redakcyjny]

delia (daw.) — wierzchnie okrycie męskie, podbite futrem. [przypis edytorski]

delia (daw.) — wierzchni ubiór męski. [przypis edytorski]

deliberacje (daw.) — rozważania. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozmyślać, rozważać. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozważać, rozmyślać, dyskutować. [przypis edytorski]

deliberować (daw.) — rozważać. [przypis edytorski]

delicje (daw.) — rozkosze. [przypis redakcyjny]

delija (daw.) — delia, w daw. stroju szlachty pol. szata wierzchnia, opończa. [przypis edytorski]

delija, delia (daw.) — kurtka męska. [przypis edytorski]

delinkwent (daw.) — dziś popr.: delikwent; osoba, której los jest od kogoś zależny a. przestępca oczekujący na wyrok. [przypis edytorski]

demesza (daw.) — szabla; od nazwy miasta Damaszek, skąd pochodziła ceniona słynna z twardości i elastyczności stal damasceńska, o charakterystycznych wzorach na powierzchni. [przypis edytorski]

demimond (daw.) — półświatek. [przypis edytorski]

denar (daw.) — żelazny trójnóg używany jako podstawka pod kocioł a. garnek. [przypis edytorski]