Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 450 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | rosyjski | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zoologia
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 4803 przypisów.
głowica — rękojeść broni. [przypis redakcyjny]
Głowiński, Michał (ur. 1934) — historyk i teoretyk literatury, autor prozy wspomnieniowej. [przypis edytorski]
głownią ciężarna — Hekabe (Hekube), żona Priama, króla Troi, której śniło się przed narodzinami Parysa, że wyda na świat płonącą pochodnię. [przypis edytorski]
głownią — dziś forma B.lp r.ż.: głownię. [przypis edytorski]
głownia — część szabli okalająca rękojeść i ochraniająca rękę przed cięciem. [przypis redakcyjny]
głownia — palące się bądź żarzące się polano. [przypis edytorski]
głownia — palący się bądź żarzący się kawałek drewna. [przypis edytorski]
głownia — palący się lub spalony kawałek drewna. [przypis edytorski]
głownia — płonące lub żarzące się polano. [przypis edytorski]
głownia — płonący lub żarzący się kawałek drewna. [przypis edytorski]
głownia — tlący się kawałek drewna. [przypis edytorski]
głownia — żarzący się kawałek drewna. [przypis edytorski]
głownie silnie uderzone (…) z których brać wróżbę głupi się przechwala — W średnich wiekach wróżbici i kuglarze, łudząc gmin łatwowierny, z dwóch głowni uderzonych o siebie i z iskier z tychże głowni wylatujących, wyciągali rozmaite wróżby, a gmin, licząc te iskry, wołał wniebogłosy: „Tyle cekinów, tyle dublonów”. [przypis redakcyjny]
głowonogi — gromada morskich mięczaków; posiadają tułów i głowę, z której odchodzi osiem a. dziesięć ramion, które są prawdopodobnie przekształconą nogą. [przypis edytorski]
głowo obrzezanych — starożytni Egipcjanie praktykowali obrzezanie, o czym wspomina grecki historyk Herodot i potwierdzają egipskie dzieła sztuki. [przypis edytorski]
głowy — część łóżka lub innego legowiska, gdzie kładzie się głowę. Tu: podłoga obok tej części. [przypis edytorski]
głowy — część łóżka lub posłania, gdzie głowa spoczywa. [przypis redakcyjny]
głowy — część legowiska, gdzie kładzie się głowę. [przypis edytorski]
głowy (daw.) — część łóżka lub posłania, gdzie głowa spoczywa. [przypis redakcyjny]
głowy — dziś popr. forma N. lm: głowami. [przypis edytorski]
głowy — dziś popr.: głowami. [przypis edytorski]
Głowy-m im zniżył — zniżyłem ich głowy. [przypis edytorski]
głowy ostrzec — uchronić głowę. [przypis redakcyjny]
głowy psować (starop. psować: psuć) — martwić się, dręczyć się myślami. [przypis redakcyjny]
głowy sobie strojem — dziś: głowy sobie stroimy. [przypis edytorski]
głowy (starop.) — miejsce, gdzie głowa podczas snu spoczywa. [przypis redakcyjny]
głucha — w oryg. niem. düstere und dumpfe, raczej: mroczna i dziwna. [przypis edytorski]
głuchem — dziś popr. forma N.lp: głuchym. [przypis edytorski]
Głuchów — polska wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim. [przypis edytorski]
głuchoniemota — brak umiejętności mówienia wynikający z utraty słuchu. [przypis edytorski]
głuchowie (starop.) — głuchoniemi. [przypis edytorski]
głuchy grób — który nie słyszy i nie słucha płaczu. [przypis redakcyjny]
głuchy z Chartres, opisany (…) przez (…) Fontenelle'a: mając lat czterdzieści, usłyszał (…) pierwszy raz uderzający dźwięk dzwonów — Życiorys ów wydrukowano po raz pierwszy w Histoire de l'Academie des Sciences (1703). De la Mettrie streszcza go w Historii naturalnej duszy (historia pierwsza). [przypis tłumacza]
głumi się — znęca się. [przypis autorski]
głupcem był — tu: głupcem byłem. [przypis edytorski]
Głupcy (…) uciechy — Gresset: Złośliwiec, komedia. [przypis tłumacza]
Głupia, że za ojcem nie poszła — wg eposu ang. poety Lydgate'a Troy Book (Księga trojańska, 1420), kiedy ojciec Kresydy, kapłan Kalchas, na prośbę króla Priama udał się do wyroczni Apollina w Delfach, żeby dowiedzieć się o wynik wojny, Apollo zakazał mu powrotu do Troi i doradził przyłączenie się do Greków. [przypis edytorski]
głupie (daw.) — przysłówek: głupio. [przypis redakcyjny]
głupie (daw. przysłówek) — głupio. [przypis redakcyjny]
głupie (daw.) — (przysłówek:) głupio; w głupi sposób. [przypis redakcyjny]
głupie — dziś popr.: głupio. [przypis edytorski]
głupie linki — lewica sejmowa. [przypis redakcyjny]
głupie pięć milionów — na ówczesne stosunki olbrzymia suma; w tym zaskoczeniu niejako gotowych do licytacji widzów leży żart. [przypis tłumacza]
głupie (starop. forma) — dziś: głupio. [przypis edytorski]
głupim nie jestem — dziś M. zam. N.: głupi nie jestem. [przypis edytorski]
głupio — jako wariant do tego określenia tłumacz podał też: bezrozumnie. [przypis edytorski]
Głupi! o sobie dobrze mów! — słowa z monologu Ryszarda III Szekspira. [przypis edytorski]
głupiś (daw.) — jesteś głupi. [przypis edytorski]
głupiś — dziś: jesteś głupi. [przypis edytorski]
głupi zatarg w sprawie jazdy sankami — zatarg o to, kto ze względu na swe stanowisko urzędowe, pierwszy puści się sankami. [przypis redakcyjny]
głupość (gw.) — głupstwo, głupota. [przypis edytorski]
głupost' (z ros.) — głupstwo. [przypis autorski]
głuptak — średniej wielkości ptak morski gnieżdżący się kolonijnie na wybrzeżach. [przypis edytorski]
głuptasa. [przypis redakcyjny]
głuszec — duży ptak z rodziny kurowatych. [przypis edytorski]
głuszyć — ogłuszać uderzeniem. [przypis edytorski]
głużyć — gaworzyć; tu: plotkować. [przypis edytorski]
głużyć — gaworzyć, wydawać nieartykułowane dźwięki. [przypis edytorski]
Gladiator konający — oryginalna rzeźba powstała prawdopodobnie w latach 230–220 p.n.e. Rzymska kopia znana jest jako „Umierający Gal” lub „Umierający gladiator”. Obecnie znajduje się w Muzeum Kapitolińskim w Rzymie. [przypis edytorski]
gladiator — szermierz, zapaśnik walczący publicznie na arenach cyrkowych starożytnego Rzymu. [przypis redakcyjny]
Gladiator — tradycyjna nazwa starożytnej rzeźby Umierający Gal. [przypis edytorski]
gladiatory (daw. forma) — dziś: gladiatorzy. [przypis edytorski]
gladiatory (daw. forma) — dziś: gladiatorzy. [przypis edytorski]
gladiator — zapaśnik w starożytnym Rzymie, walczący na publicznych igrzyskach. [przypis redakcyjny]
gladium tuum, potentissime (łac.) — Ps 44, 4. [przypis tłumacza]
glajchszaltować (z niem.) — ujednolicać, zrównywać na siłę. [przypis edytorski]
glamać (gw.) — mlaskać. [przypis edytorski]
Glamis hath murdered sleep, and therefore Cawdor shall sleep no more! — Macbeth shall sleep no more (ang.) — Glamis sen zabił, dlatego też Kawdor / Nie zaśnie; Makbet nigdy nie zaśnie (Shakespeare, Makbet, akt II, sc. 3, tłum. Józef Paszkowski). [przypis edytorski]
glanc (daw., z niem. Glanz) — blask. [przypis edytorski]
glanc — niem. blask, połysk. [przypis edytorski]
glancowane — błyszczące, lśniące. [przypis redakcyjny]
glanc — tu: blask. [przypis edytorski]
glancunek — sprzątanie do połysku. [przypis edytorski]
glanc (z niem.) — błysk, połysk. [przypis redakcyjny]
glanc (z niem. Glanz) — połysk, blask. [przypis edytorski]
glanc (z niem.) — połysk, blask. [przypis edytorski]
glanc (z niem.) — połysk. [przypis edytorski]
glansować — nadawać połysk. [przypis edytorski]
glans — połysk. [przypis edytorski]
Glanvill, Joseph (1638–1680) — ang. filozof i demonolog. [przypis edytorski]
glasa — błyszcząca tkanina. [przypis edytorski]
glasa (fr.) — tkanina bawełniana, błyszcząca z jednej strony, z drugiej matowa. [przypis edytorski]
Glasgow — największe miasto Szkocji. [przypis edytorski]
Glass, Stefan (1895–1932) — polski matematyk i poeta; przyjaciel S. I. Witkiewicza, autor publikacji nt. nieeuklidesowych geometrii Cayleya-Kleina i specyficznej geometrii płaskiej (Sur les géometries de Cayley et sur une géométrie plane particulière, 1926). [przypis edytorski]
Glastonbury — miasto w płd.-zach. Anglii, znane m.in. z mitów związanych z Józefem z Arymatei, Graalem i legendami arturiańskimi; mnisi tamtejszego, założonego w VIII w., benedyktyńskiego opactwa po pożarze w 1184 roku w celu pozyskania środków od pielgrzymów ogłosili, że Glastonbury to legendarna wyspa Avalon i że odkryli grób króla Artura i Ginewry. [przypis edytorski]
Glauk — bożek morski. [przypis redakcyjny]
glauki (gr.) — barwy morza. [przypis edytorski]
Glaukon — być może komentator Homera wspomniany w Poetyce Arystotelesa. [przypis edytorski]
Glaukos (mit. gr.) — rybak z Beocji, który po zjedzeniu magicznego ziela zyskał nieśmiertelność, jednak jego ciało stało się na wpół rybie, przemienił się w bóstwo morskie. [przypis edytorski]
Glaukos — przodek Glaukosa walczącego w wojnie trojańskiej. [przypis edytorski]
Glaukos z Karystos — głośny bokser. [przypis tłumacza]
Glauk — syn władcy Likii, potężny sprzymierzeniec Trojan. [przypis edytorski]
Glaukus a. Glaukos (mit. gr.) — człowiek, który zdobył nieśmiertelność i stał się bóstwem morskim, wieszczkiem. Brał udział w wyprawie Argonautów jako budowniczy statku i sternik. [przypis edytorski]
Glaukus, Glaukos — miasto portowe czasów hellenistyczno-rzymskich, nad Morzem Śródziemnym, ok. 100 km na zachód od Aleksandrii. [przypis edytorski]
Glaukus — rybak beocki, przemieniony po utonięciu w bożka morskiego. [przypis edytorski]
Glaukus — rybak z Eubei, według podania mitologicznego po zakosztowaniu morskiego ziela, przemienił się w morskiego boga. [przypis redakcyjny]
glazura — typ szkliwa służącego do pokrywania wyrobów ceramicznych. [przypis edytorski]
glebae adscriptae (łac.) — dosł. przypisani ziemi. [przypis edytorski]
glebae adscripti (łac.) — dosłownie: przypisani do ziemi; dzierżawcy gruntów. [przypis edytorski]
glebae adscriptus (łac.) — przypisany do ziemi. [przypis edytorski]
