Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10876 przypisów.
kmiecy — chłopski; przym. od wyrazu: kmieć. [przypis edytorski]
kmiecy — chłopski. [przypis edytorski]
k'miejscu (daw.) — ku miejscu, do miejsca. [przypis edytorski]
k'miescu (daw.) — do miejsca; tu: do posady. [przypis edytorski]
kmiotaszek — zdrobn. od: kmiot, kmiotek; chłop, przedstawiciel ludu. [przypis edytorski]
kmiotek (lekcew.) — człowiek niewykształcony, zwykle ze wsi. [przypis edytorski]
Kmiotek pochodzenia litewskiego jest wysoki (…) Rusin wzrost ma średni (…) — na tę różnicę plemion sąsiednich z sobą i podobnych, a jednak różnych obyczajami, kilku piszących zwróciło już uwagę: „Litwin ma wzrost niższy, czoło nie tak jak Sławianin otwarte, oczy mniejsze i przymglone, cerę bledszą, wyraz twarzy cichszy i głębszy”. Mickiewicz, Rzecz o literaturze słowiańskiej. Lekcja 22. (Warszawa 1858). Podawca nam tych postrzeżeń, różni się z Mickiewiczem co do wzrostu Litwinow, bo pierwszy mówi, że wzrost jego jest wyższy, drugi, że niższy od Sławianina. Różnica pochodzi stąd, że Mickiewicz zbierał swoje postrzeżenia pod Kownem, nasza zaś notatka jest z okolic Wilna. Sama właściwa Litwa ma swoje rasowe różnice. [przypis autorski]
kmiotek (pogard.) — chłop, wieśniak. [przypis edytorski]
Kmita, Filon (1530–1587) — starosta orszański, dowódca wojskowy. [przypis edytorski]
kmoszki — kumoszki. [przypis edytorski]
kmotr a. kumoter, a. kum (daw.) — ktoś bliski; powinowaty. [przypis edytorski]
kmotr a. kumoter (daw.) — kum, ojciec chrzestny; później również bardziej ogólnie jako poufałe określenie grzecznościowe. [przypis edytorski]
kmotr (daw.) — tu: kum, przyjaciel, kumpel. [przypis edytorski]
kmotr (daw.) — tu: ojciec chrzestny. [przypis edytorski]
kmotr — kumoter, kum, druh; Franciszka Ksawerego Branickiego łączyła w latach młodości przyjaźń ze Stanisławem Augustem. Później stał się jednak przeciwnikiem króla. [przypis redakcyjny]
kmotr, kumotr — dawne określenie grzecznościowe, gdzie indziej także: kum, ojciec chrzestny. [przypis edytorski]
kmotr, kumotr — kum, ojciec chrzestny; także jako dawne określenie grzecznościowe. [przypis edytorski]
kmotr — kumotr, kum; określenie rodzaju powinowactwa, tu: ojciec dziecka dla chrzestnego tegoż dziecka. [przypis edytorski]
kmotr (starop.; z łac. compater: współojciec) — ojciec chrzestny; później również bardziej ogólnie: kum, powinowaty. [przypis edytorski]
kmotr — tu: kum, przyjaciel, kumpel. [przypis edytorski]
kmotr (z średniow. łac. compater: współojciec) — kum, ojciec chrzestny. [przypis edytorski]
KM — tu: Komitet Miejski. [przypis edytorski]
knafel (starop.) — [tu:] znaczyć to ma pieczęć herbowną, dawniej na szyi noszoną. [przypis redakcyjny]
knafle (daw.) — duże guziki do zapinania na pętelki. [przypis edytorski]
knafle (starop.) — guziki. [przypis redakcyjny]
knaga — rozwidlony drewniany lub metalowy kołek, przyśrubowany do pokładu lub burty jednostki pływającej i służący do mocowania ruchomych lin, np. cumowniczych. [przypis edytorski]
k'nam a. ku nam (daw.) — do nas, w naszym kierunku. [przypis edytorski]
k'nam — skrócone od: ku nam; do nas. [przypis edytorski]
knaster — ceniony gatunek tytoniu. [przypis edytorski]
knecht (starop.) — sługa, żołnierz. [przypis redakcyjny]
knecht — żołnierz piechoty niemieckiej, pachołek; tu użyte w charakterze obelgi. [przypis edytorski]
knecht — żołnierz piechoty, piechur; tu raczej: giermek rycerza zakonu. [przypis edytorski]
knecht — żołnierz piechoty w dawnym wojsku niemieckim. [przypis edytorski]
knecht (z niem.) — giermek, pomocnik rycerza, pachołek; żołnierz pieszy. [przypis edytorski]
knecht (z niem.) — giermek; pomocnik rycerza, pachołek; żołnierz pieszy. [przypis edytorski]
knecht (z niem. Knecht: parobek) — żołnierz pieszy w daw. wojsku niem. [przypis edytorski]
knecht (z niem.) — żołnierz piechoty; pachołek; giermek. [przypis edytorski]
knecht (z niem.) — żołnierz śedniowiecznej piechoty. [przypis edytorski]
knedle (z niem.) — okrągłe pierogi z ciasta mączno-ziemniaczanego nadziewane owocami, serem czy mięsem. [przypis edytorski]
knefliczki (starop.) — guziczki. [przypis redakcyjny]
kneippowskie sandały — sandały w stylu Sebastiana Kneippa (1821–1897), bawarskiego księdza, propagatora naturalistycznej metody leczenia, obejmującej hydroterapię, ćwiczenia, dietę i ziołolecznictwo. [przypis edytorski]
Kneipp, Sebastian (1821–1897) — bawarski ksiądz katolicki, propagator hydroterapii, urozmaiconej i pełnej diety oraz ziołolecznictwa. [przypis edytorski]
knemidny (neol.) — z gr. knemis, tj. „nagolenica”. [przypis edytorski]
Kneph — egipski bóg Chnum, opiekun wylewów Nilu, stwórca ludzi, których uformował z gliny na kole garncarskim. [przypis edytorski]
kneź — kniaź; tytuł władcy. [przypis edytorski]
kneziów gród — daw. forma D. lp; dziś: gród knezia. [przypis edytorski]
kniahinia (rus.) — księżna, tu: królowa. [przypis edytorski]
kniahini (daw., reg.) — księżna. [przypis edytorski]
kniahini (daw.) — żona księcia ruskiego lub litewskiego. [przypis edytorski]
kniahini (rus.) — księżna. [przypis edytorski]
kniahini (z ros.) — księżna [przypis autorski]
kniahini (z ukr.) — księżna na Rusi. [przypis edytorski]
kniahini (z ukr.) — księżna na Rusi, żona kniazia. [przypis edytorski]
Kniaź chocze uże umeraty (z białorus.) — książę chce już umierać. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — książę. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — książę; także: władca państwa plemiennego. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — tytuł księcia panującego na Rusi i na Litwie. [przypis edytorski]
kniaź Grzegorz Trubecki opowiada w prześlicznej, po śmierci jego wydanej książce — por. Krasnaja Rossija i swiataja Ruś, Paryż 1931, YMCA Press, s. 16–17. [przypis autorski]
kniaź — książę. [przypis edytorski]
Kniaźnin, Franciszek Borgiasz Dionizy (1750–1807) — poeta, dramatopisarz i tłumacz, przedstawiciel nurtu sentymentalizmu polskiego oświecenia; był jezuitą, a po kasacji zakonu powrócił do stanu świeckiego; sekretarz księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego; autor wierszy patriotycznych, religijnych, ód okolicznościowych, sielanek, erotyków, bajek i sztuk scenicznych. [przypis edytorski]
kniaź — tytuł księcia panującego dawniej na Rusi i Litwie. [przypis edytorski]
kniażenika (ros. княженика) — tekszla (Rubus arcticus), gatunek malin o brunatnoczerwonych owocach, występujący w płn. Azji, Europy i Ameryki. [przypis edytorski]
Kniażnin, Jakow Borysowicz (1742–1791) — czołowy dramatopisarz rosyjskiego klasycyzmu. [przypis edytorski]
kniażyć — władać; sprawować władzę jako kniaź. [przypis edytorski]
kniazić — żałosny głos wydawać. [przypis autorski]
kniazie — dziś popr. forma M. lm: kniaziowie. [przypis edytorski]
kniaziu — dziś popr. forma C. lp: kniaziowi. [przypis edytorski]
Knickerbocker — postać literacka wywodząca się z pierwszej powieści Washingtona Irvinga: historyk, który nosi specyficzne, workowate spodnie, zwane knickerbockerami; słowo knickerbocker jest również używane w odniesieniu do ludzi mieszkających na Manhattanie. [przypis edytorski]
knickerbockery — bufiaste, półdługie spodnie z zapinanymi mankietami pod kolanem; element mody męskiej (jako część stroju sportowego a. podróżnego) od poł. XIX w. [przypis edytorski]
Knidos — doryckie miasto, położone w Karii na wybrzeżu Azji Mniejszej; obecnie tureckie miasto Tekir. [przypis edytorski]
Knidos, gdzie prawo nie pozwalało zgoła pozywać przed sąd amymonów — Urzędnicy, których lud wybierał co rok. [przypis autorski]
Knidos — staroż. miasto gr. na wybrzeżu Azji Mniejszej, istniejące do VII w. n.e. [przypis edytorski]
kniehini — księżna. [przypis edytorski]
knieja — gęsty las. [przypis edytorski]
knieja — las. [przypis edytorski]
knieja — las, puszcza. [przypis edytorski]
knieja — puszcza, las, gąszcz leśny. [przypis edytorski]
knieja — puszcza; wielki, gęsty las. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — do niej, ku niej, dla niej. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — do niej. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — ku niej. [przypis edytorski]
k'Niemcom (daw.) — do Niemców. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]
k niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — do niego, w jego kierunku. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — ku niemu, do niego. [przypis edytorski]
k'Niemu (daw.) — ku Niemu, do Niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — ku niemu; do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — w jego stronę. [przypis edytorski]
k'niemu — ku niemu, do niego. [przypis edytorski]
knopy — chłopcy. [przypis autorski]
Knorr, Eduard von (1840–1920) — niemiecki admirał; znacząco przyczynił się do zbudowania niemieckiego imperium kolonialnego. [przypis edytorski]
Knossos — miasto na północnym wybrzeżu Krety. [przypis edytorski]
knot — sznurek z konopi nasycony materiałem palnym. [przypis redakcyjny]
knot — tu: świeca. [przypis redakcyjny]
knotu — dziś popr.: knota. [przypis edytorski]
knoty (gw. środ.) — kał. [przypis edytorski]
Knouphis — podobizna węża z biblijnej Księgi Rodzaju, symbolizującego gnozę (poznanie), którą demiurg Yaldabaoth chciał ukryć przed Adamem i Ewą, czczonego przez gnostycką grupę ofitów (z gr. ὄφις: wąż), zwanych też serpentynianami. [przypis edytorski]
knować (daw.) — knuć, planować intrygę. [przypis edytorski]
knować (daw.) — knuć, spiskować. [przypis edytorski]
