Spis treści
Katechizm polskiego dzieckaDo polskiej dzieweczki
1
Polak, Dziedzictwo, Historia, Modlitwa, RycerzDzieweczko polska! Ukochaj szczerze
Prababek twoich święte pacierze;
Czcij pamięć ojców, — bo ojce[1] twoi,
Dzielni rycerze w skrzydlatej zbroi,
5To męczennicy ojczystej sprawy
Lub bohaterzy z szańców Warszawy.
Boś córą ludu, dziewczę liliowe;
Bo pod ich niską strzechą przed laty
10Król, ojciec chłopków[3], pochylał głowę.
Kochaj wrzeciono[4], bo przy wrzecionie
Siedziała nieraz pani w koronie
I lnu pasemka składała w motki[5],
By nimi okryć biedne sierotki.
15
Ojczyzna, Miłość, PoświęcenieA nade wszystko miłością czystą
Kochaj, ach! kochaj, ziemię ojczystą
I gdy nadejdzie godzina czarna,
PtakDla niej jak gołąb stań się ofiarna.
Matka, Syn, Kobieta, Polak, Dziedzictwo, HistoriaDziś jeszcze małe dziewczątko z ciebie,
20Co tylko lalki swoje kolebie;
Lecz gdy na wielkich łask swych zadatki [6]
Bóg da ci nosić nazwisko matki[7]:
Ojcowską szablę weźmie do ręki,
25Rycerską zbroję włóż mu pod głowę,
Do snu mu pieśni śpiewaj bojowe,
Niech już w kołysce marzy zuchwale
O dawnej sławie, o przyszłej chwale!
Przypisy
[4]
wrzeciono — narzędzie służące do skręcania włókien z lnu lub wełny, czyli przędzenia; rodzaj sporej, drewnianej igły. Wrzeciono wraz z kądzielą (pękiem włókien umocowanym na specjalnym drążku) stanowi symbol tradycyjnych, domowych prac kobiecych. [przypis edytorski]