Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | Deutsch | polski
Znaleziono 7295 przypisów.
Winnica — miasto w środkowej części Ukrainy, nad Bohem. [przypis edytorski]
Winnica — miasto w środkowej części Ukrainy, nad Bohem. W czasie wojny polsko-bolszewickiej siedziba rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej i miejsce spotkania Symona Petlury z Józefem Piłsudskim. W latach 1937–1938 NKWD zamordował tutaj ponad 9000 osób (tzw. mord w Winnicy). [przypis edytorski]
winno beło (starop. forma) — winne było; tj. ponosiło winę. [przypis edytorski]
winno (daw. forma) — dziś lp r.n.: winne. [przypis edytorski]
winny (…) były okoliczności (daw.) — dziś popr.: winne były (…). [przypis edytorski]
w innych księgach, u innych narodów także jest napisane, że nad porzuconym dzieckiem zlitują się i starzec, i żołnierz, i pastuch, i wilczyca. — nawiązanie do opowieści z mit. gr. i rzym., m.in. do historii Edypa, porzuconego jako niemowlę na pustkowiu z powodu przepowiedni, że zabije ojca i poślubi własną matkę, oraz do mitycznych założycieli Rzymu, Remusa i Romulusa, wykarmionych przez wilczycę. [przypis edytorski]
w innych utworach z cyklu Komedii ludzkiej — jednym z głównych węzłów, spajających w organiczną całość poszczególne utwory Balzaka, jest powieść pt. Stracone złudzenia. [przypis edytorski]
winny (daw.) — należny. [przypis edytorski]
w inny sposób (…), jakby tego (…) był pragnął — popr. w inny sposób, niżby (…) pragnął. [przypis edytorski]
winny (starop. forma) — dziś lm r. niemęskoos.: winne; nieba mi winny: nieba [są] winne [temu, co] mi [się przydarza]. [przypis edytorski]
winny — tu: należny. [przypis edytorski]
winny — tu: powinny, należny. [przypis edytorski]
winny — tu: zależny. [przypis edytorski]
wino alikanckie — wino hiszpańskie z Alicante; regionu w Hiszpanii nad Morzem Śródziemnym ze stolicą o tej samej nazwie, będącej staroż. portem; wina z Alikante, znane w staroż. Rzymie, opiewane są w klasycznej poezji arabskiej. [przypis edytorski]
wino biblińskie (gr. βίβλινος οἶνος, biblinos oinos) — wg niektórych autorów staroż. nazwa tego wina pochodziła od nazwy gór lub też od krainy Biblis w Tracji. [przypis edytorski]
winograd (daw.) — winnica, ogród winny. [przypis edytorski]
winograd (daw.) — winnica. [przypis edytorski]
winograd (daw.) — winogrona. [przypis edytorski]
winograd (daw.) — winorośl. [przypis edytorski]
Winogradow, Wiktor (1895–1969) — rosyjski językoznawca. [przypis edytorski]
winograd — tu: winna latorośl, krzewy winne. [przypis edytorski]
winograd — winnica. [przypis edytorski]
winograd — winorośl. [przypis edytorski]
winokurnia (ros.) — gorzelnia. [przypis edytorski]
wino pramnejskie — mocne starożytne czerwone wino. [przypis edytorski]
Wino pramnijskie, powiada, weź; na to sera koziego… — Iliada XI 639–640. [przypis edytorski]
winorośle (daw., r.n.) — dziś popr. r.ż.: winorośl. [przypis edytorski]
wino sycić — w oryginale liquare, czyli klarować bądź filtrować; w czasie rzymskich uczt wino filtrowano przed podaniem przez lnianą szmatkę bądź przez śnieg. [przypis edytorski]
winować (daw., gw.) — obarczać winą. [przypis edytorski]
winować (daw., gw.) — obwiniać, obarczać winą. [przypis edytorski]
winować (daw., gw.) — winić; obarczać winą. [przypis edytorski]
winować (daw.) — obwiniać. [przypis edytorski]
winować (daw.) — oskarżać, obwiniać. [przypis edytorski]
winować (gw.) — obwiniać. [przypis edytorski]
winować kogo (starop.) — winić kogo, obarczać kogo winą. [przypis edytorski]
winować (starop. forma) — winić. [przypis edytorski]
winować (starop.) — obciążać winą, oskarżać. [przypis edytorski]
winować (starop.) — winić; nieba winuje: wini nieba; obarcza winą nieba. [przypis edytorski]
winować — winić; obarczać kogoś winą. [przypis edytorski]
winowajce (daw. forma) — dziś D.lp: winowajcy. [przypis edytorski]
winowaty (gw.) — winny. [przypis edytorski]
wino w twej Platońskiej czarze — nawiązanie do dialogu Uczta Platona. [przypis edytorski]
Winrych Kniprode, właśc. Winrich von Kniprode (ok. 1310–1382) — wielki mistrz krzyżacki w latach 1351–1382. [przypis edytorski]
winszować czego (starop.) — gratulować czego. [przypis edytorski]
winszować (daw.) — składać gratulacje, życzenia. [przypis edytorski]
winszować (daw.; z niem. wünschen) — składać życzenia; gratulować. [przypis edytorski]
winszować — gratulować. [przypis edytorski]
winszować — gratulować, składać życzenia. [przypis edytorski]
winszować — gratulować (tu: ironicznie). [przypis edytorski]
winszować — składać życzenia, gratulować (tu w znaczeniu ironicznym). [przypis edytorski]
winsz (z niem. Wunsch: życzenie; wunschen: życzyć) — z gratulacjami, życzeniami. [przypis edytorski]
wint — daw. gra karciana. [przypis edytorski]
wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
wint — dawna gra karciana. [przypis edytorski]
wint — dawna gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
Winterhalter, Franz Xaver (1805–1873) — niemiecki malarz i twórca litografii, znany głównie z portretów przedstawiających członków europejskich rodów królewskich i arystokratycznych; w 1824 przybył do Paryża, gdzie stał się bardzo popularny. [przypis edytorski]
Winterhilfe (niem.) — sezonowa pomoc związana z nastaniem zimy. [przypis edytorski]
wint — gra karciana. [przypis edytorski]
wint — gra w karty podobna do wista. [przypis edytorski]
winując się (daw.) — winiąc się, obwiniając się. [przypis edytorski]
wiódł je (starop.) — wiódł ich. [przypis edytorski]
wiórko — dziś: wiórek. [przypis edytorski]
wiolencja — tu: naruszenie. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — akt przemocy. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — przemoc, gwałt. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac. violentia) — przemoc; gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolin (muz.) — wyższa część muzycznej skali dźwiękowej instrumentu. [przypis edytorski]
wiolonczelę — tenorowo-basowy instrument strunowy z grupy smyczkowych. [przypis edytorski]
Wionczek, Mieczysław (1918–1988) — polski dziennikarz, korespondent PAP; opisywał sytuację na Dolnym Śląsku po bezpośrednio zakończeniu działań wojennych, relacjonował proces w Norymberdze oraz amerykańskie doświadczenia z eksplozjami atomowymi na atolu Bikini, publikował m.in. w „Przekroju”, w „Kuźnicy” i „Odrodzeniu”. [przypis edytorski]
wiorsta (daw.) — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. w dwudziestu wiorstach od miasta — dziś popr.: dwadzieścia wiorst od miasta a. o dwadzieścia wiorst od miasta. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna miara długości. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna ros. jednostka długości, ok. 1068,8 m. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa w przybliżeniu jednemu kilometrowi. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości używana w Królestwie Polskim, wynosząca nieco ponad 1 kilometr (1066 m). [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości (zwykle drogi), ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości (1,0668 km); 7 wiorst składało się na 1 milę. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. niemetryczna rosyjska miara długości, obejmująca 500 sążni i w przeliczeniu na system metryczny wynosząca nieco ponad 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, równa ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. miara długości, równa 1,067 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. rosyjska miara długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. jednostka długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. miara długości wynosząca 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — rosyjska jednostka długości wynosząca ok. 1,067 km. [przypis edytorski]