Przypisy

krotofila (daw.) — żart, zabawa. [przypis edytorski]

krotofilnie (daw.) — żartobliwie. [przypis edytorski]

krotofilnik (daw.) — żartowniś. [przypis edytorski]

krotofilny (daw.) — dowcipny, żartobliwy. [przypis edytorski]

krotofilny (daw.) — skłonny do żartów. [przypis edytorski]

krotofilny (daw.) — ucieszny. [przypis edytorski]

krotofilny, właśc. krotochwilny (daw.) — żartobliwy. [przypis edytorski]

kruchta (z daw. niem. Kruft) — przedsionek kościoła. [przypis edytorski]

kruk (daw.) — hak; tu: dulka, element w kształcie widełek przymocowanych do burty, służący do utrzymywania wiosła w odpowiedniej pozycji. [przypis edytorski]

kruża a. kruż (daw.) — czara, dzban. [przypis edytorski]

kruża (daw.) — dzban. [przypis edytorski]

kruż (daw.) — kielich, czara. [przypis edytorski]

kruż (daw.) — kielich, naczynie do picia. [przypis edytorski]

kruż (daw.) — kielich. [przypis edytorski]

kruż (daw.) — naczynie, kielich. [przypis edytorski]

kruż (daw.) — puchar, waza. [przypis edytorski]

kruż (daw.) — rodzaj dzbana z szerokim wylewem. [przypis edytorski]

kruż (daw.) — rodzaj dzbana z szerokim wylewem. [przypis edytorski]

krużlik (daw.) — małe gliniane naczynie z uchem; dzbanek; kubek. [przypis edytorski]

krwawnik (daw.) — ozdobny kamień czerwonej barwy; rubin a. granat. [przypis edytorski]

krwawnik (daw.) — tu: popularna nazwa oprawianego w sygnet kamienia czerwonej barwy (zwykle rubinu a. granatu). [przypis edytorski]

krwie (daw.) — dziś forma D. lp: krwi. [przypis edytorski]

krwie (daw.) — dziś popr. D. lp: krwi. [przypis edytorski]

krwie (daw.) — dziś popr. forma D. lp: krwi; mścili się krwie: mścili się za (przelaną) krew. [przypis edytorski]

krwie (daw., gw.) — dziś D.lp: krwi. [przypis edytorski]

krygi (daw.) — nienaturalne, egzaltowane ruchy. [przypis edytorski]

krygi (daw.) — przesadne, przerysowane ruchy. [przypis edytorski]

kryjomo (daw., gw.) — po kryjomu. [przypis edytorski]

krynica (daw., poet.) — źródło. [przypis edytorski]

krynica (daw.; poet.) — źródło. [przypis edytorski]

krynica (daw.) — źródło. [przypis edytorski]

kryślić (daw.) — kreślić, pisać. [przypis edytorski]

kryślić (daw.) — kreślić. [przypis edytorski]

kryślić (daw.) — kreślić; w głowie kryślił: układał w myślach, planował. [przypis edytorski]

kryślić (daw.) — rysować a. pisać. [przypis edytorski]

kryśli (daw.) — dziś: kreśli. [przypis edytorski]

krysa (daw.) — kreska; tu: cięcie, szrama. [przypis edytorski]

krysa, kresa (daw.) — szrama, blizna. [przypis edytorski]

k'rzeczny (daw.) — odpowiedni („do rzeczy”). [przypis edytorski]

krzeczot (daw.) — sokół norweski, białozór. [przypis edytorski]

k rzeczy (daw.) — na temat. [przypis edytorski]

krzepcej (daw., gw.) — mocniej, silniej. [przypis edytorski]

krzepciej (daw., gw.) — mocniej, silniej. [przypis edytorski]

krzepić (daw.) — wzmacniać. [przypis edytorski]

krzepki (daw.) — silny. [przypis edytorski]

krzepszy (daw.) — bardziej krzepki, silniejszy. [przypis edytorski]

krzepszy (daw.) — silniejszy. [przypis edytorski]

krztynę (daw.) — odrobinę, trochę. [przypis edytorski]

krzykać (daw., gw.) — pokrzykiwać, krzyczeć. [przypis edytorski]

krzynę (daw.) — trochę. [przypis edytorski]

krzynkę (daw.) — odrobinę. [przypis edytorski]

krzypota (daw.) — kaszel, u Sienkiewicza konsekwentnie: choroba. [przypis edytorski]

krzypota (daw.) — niedomaganie, choroba. [przypis edytorski]

krzywa (daw., gw.) — niechętna, urażona, zagniewana. [przypis edytorski]

krzywa (daw.) — niechętna. [przypis edytorski]

krzyw (daw., gw.) — pogniewany, urażony. [przypis edytorski]

krzyw (daw.) — niechętny. [przypis edytorski]

krzyw (daw.) — winien (w wyrażeniach typu ja temu nie krzyw: to nie moja wina). [przypis edytorski]

krzywdęm ci wyrządził (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: krzywdę ci wyrządziłem. [przypis edytorski]

krzywdować się (daw.) — czuć się pokrzywdzonym. [przypis edytorski]

krzywy (daw.) — fałszywy, niesprawiedliwy. [przypis edytorski]

krzywy (daw.) — niechętny. [przypis edytorski]

krzywy (daw.) — nieprzychylny; niesprawiedliwy. [przypis edytorski]

krzywy (daw.) — nieprzychylny, wrogi. [przypis edytorski]

krzyżów (daw.) — dawna forma dopełniacza lm rzeczownika krzyż, dziś: krzyży. [przypis edytorski]

książę wysokie (daw.) — w dawnej polszczyźnie słowo „książę” było rodzaju nijakiego. [przypis edytorski]

księżn (daw.) — dziś popr. forma D. lm: księżnych; podobnie dalej księżny, dziś M. lm: księżne. [przypis edytorski]

księżny (daw.) — dziś popr. forma D. lp: księżnej. [przypis edytorski]

ksieni (daw.) — księżna. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — do siebie. [przypis edytorski]

ksobie (daw.) — do siebie. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — ku sobie; do siebie. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — ku sobie, do siebie. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — ku sobie. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — skrócone: ku sobie, do siebie. [przypis edytorski]

k'studzieńce (daw.) — ku studzience, do studzienki. [przypis edytorski]

kształcić (daw.) — kształtować. [przypis edytorski]

k'tamtej (daw.) — ku tamtej, do tamtej. [przypis edytorski]

k'temu a. ku temu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — dlatego. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — do tego; po temu. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — do tego w tym celu. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — ku temu; do tego. [przypis edytorski]