Jan KochanowskiPieśni, Księgi pierwszePieśń III[1]

Dzbanie mój pisany[2],

Dzbanie polewany,

Bądź płacz, bądź żarty, bądź gorące wojny,

Bądź miłość niesiesz albo sen spokojny,

Jakokolwiek[3] zwano

Wino, co w cię lano,

Przymkni sie[4] do nas a daj sie nachylić,

Chciałbym twym darem gości swych posilić.

I ten cię nie minie,

Choć kto mądrym słynie;

Pijali przedtym i filozofowie,

A przedsię[5] mieli spełna[6] rozum w głowie.

Ty zmiękczysz[7] każdego,

Nastateczniejszego[8];

Ty mądrych sprawy i tajemną radę[9]

Na świat wydawasz przez twą cichą zdradę.

Ty cieszysz nadzieją

Serca, które mdleją;

Ty ubogiemu przyprawujesz rogi,

Że mu ani król, ani hetman srogi.

Trzymaj sie na mocy,

Bo cię całej nocy

Z rąk nie wypuścim, aż dzień, jako trzeba,

Gwiazdy rozpędzi co do jednej z nieba.