Jan KochanowskiPieśni, Księgi pierwszePieśń XX[1]

Miło szaleć, kiedy czas po temu,

A tak, bracia, przypij każdy swemu[2],

Bo o głodzie nie chce sie tańcować,

A podpiwszy, łacniej już błaznować.

Niech sie tu nikt z państwem nie ozywa[3]

Ani z nami powagi używa[4],

Przywileje powieśmy na kołku,

A ty wedla pana siądź, pachołku!

Tam dobra myśl nigdy nie postoi,

Gdzie z rejestru[5] patrzą, co przystoi;

Á powiem wam, że sie tym świat słodzi,

Gdy koleją statek[6] i żart chodzi.

Ale to mój zysk, że mię słuchacie,

A żadnej mi pełnej nie podacie;

Znał kto kiedy poetę trzeźwiego?

Nie uczyni taki nic dobrego.

Przedsię do mnie[7], a ja nie zawiodę;

Wy też drudzy, co macie pogodę[8],

Każdy swojej[9] włóż w ucho leda co,

Nie macie tu oględać sie na co.

I z namędrszym nie trzymam w tej mierze,

Kto sie długo na dobrą myśl bierze[10];

Czas ucieka, a żaden nie zgadnie,

Jakie szczęście o jutrze[11] przypadnie.

Dziś bądź wesół, dziś użyj biesiady,

O przyszłym dniu niechaj próznej rady[12];

Już to dawno Bóg odmyślił[13] w niebie,

A k tej radzie nie przypuszczą ciebie.