Spis treści
Pieśni, Księgi pierwszePieśń VIII[1][2]
1
Gdzieśkolwiek jest, Bożeć pośli[3] dobrą godzinę;
Jaciem twój był jako żywo[4], i twoim zginę.
Tak to Bóg przejźrzał od wieku[5]; a nie żałuję,
Bo w tobie więcej niż we stu inszych najduję.
5
Nie tylkoś nad insze gładszą sie urodziła,
Aleś i zwyczajmi twarzy nic nie zelżyła[6];
A jako wdzięcznie szmarakiem złoto sie dwoi[7],
Tak tej szlachetnej duszy w tym ciele przystoi.
Szczęśliwy ja człowiek, bych mógł[8] tak użyć tego,
10Jakobych sie nie omylił, co jest lepszego;
Lecz jako na błędnym[9] morzu, nie tam, gdzie chcemy,
Ale gdzie nas wiatry niosą, płynąć musiemy.
Jednak albo miłość zmyśla sny sama sobie,
Albo i ty nie chcesz, bych miał zwętpić o tobie.
15Ta nadzieja świat mi słodzi; a bych inaczej
Doznać miał (uchowaj, Panie), umarłbym raczej.
Przypisy
[1]
Ks. 1, Pieśń VIII — Pieśń oparta na motywach z rzym. elegii miłosnej (Propercjusz), a także poezji Petrarki. [przypis redakcyjny]
[2]
W przypisach gwiazdką oznaczono wyrazy, które są używane do dziś, ale których znaczenie w Pieśniach jest odmienne od znaczenia obecnego. [przypis edytorski]
[7]
szmarakiem złoto sie dwoi — dzięki szmaragdowi oprawionemu w złoto podwaja ono swą piękność lub wartość (podobnie ciało zyskuje dzięki pięknej duszy; zob. w. 8). [przypis redakcyjny]
[8]
Szczęśliwy ja człowiek, bych mógł… — Jestem szczęśliwym człowiekiem! Obym mógł… [przypis redakcyjny]
Proszę czekać...
