Footnotes

kądziel (daw.) — linia żeńska rodziny. [przypis edytorski]

kabat (daw.) — krótki kaftan. [przypis edytorski]

kabat (daw.) — kurtka, kaftan. [przypis edytorski]

kabat (daw.) — płaszcz. [przypis edytorski]

kabłączasty (daw.) — krzywy, wygięty w kabłąk. [przypis edytorski]

kablon (daw.) — dorsz; w oryginale merluche: morszczuk. [przypis edytorski]

kabriolet (daw.) — lekki jednokonny dwukołowy powóz ze składaną budą. [przypis edytorski]

kabza (daw.) — portfel. [przypis edytorski]

kabza (daw.) — woreczek na pieniądze. [przypis edytorski]

kacabaja (daw.) — ciepły kaftan. [przypis edytorski]

kacabejka a. kacabajka (daw.) — kaftan, peleryna. [przypis edytorski]

kacerski (daw.) — przym. od kacerz: odstępca religijny; heretyk. [przypis edytorski]

kacerz (daw.) — heretyk. [przypis edytorski]

kacerz (daw.) — odstępca religijny; heretyk. [przypis edytorski]

kaczała (daw.) — grubas, człowiek otyły. [przypis edytorski]

kadłub (daw.) — tułów. [przypis edytorski]

kadryl (daw.) — tu: niskiej jakości wędlina, tani salceson. [przypis edytorski]

kaducznie (daw.) — diabelnie. [przypis edytorski]

kaduczy (daw.) — diabli. [przypis edytorski]

kaduk (daw.) — diabeł, licho. [przypis edytorski]

kaduk (daw.) — diabeł. [przypis edytorski]

kaganiec (daw.) — kaganek, lampa. [przypis edytorski]

kaganiec (daw.) — kaganek; oświetlenie. [przypis edytorski]

kaganiec (daw.) — prymitywna lampka: naczynie, wewnątrz którego płonął ogień; częściej spotyka się formę zdrobn.: kaganek. [przypis edytorski]

kajać się (daw.) — przyznawać się do winy i jej żałować. [przypis edytorski]

kaj (daw.) — kiedy, gdy; tu: skoro. [przypis edytorski]

kajecik (daw., z fr. cahier: zeszyt) — zeszycik, mały zeszyt. [przypis edytorski]

kajet (daw.) — zeszyt. [przypis edytorski]

kajet (daw., z fr. cahier) — zeszyt. [przypis edytorski]

kajet (daw., z fr.) — zeszyt. [przypis edytorski]

kałakucki (daw.) — pochodzący z Kalkuty. [przypis edytorski]

kałamaszka (daw., reg.) — prosta bryczka bez resorów i budy, popularna wśród szlachty na Kresach w XVIII i XIX w. [przypis edytorski]

kałauz (daw., z tur.) — więzienie. [przypis edytorski]

kał (daw.) — błoto, muł, bagno. [przypis edytorski]

kaleta (daw.) — noszony przy pasie woreczek na pieniądze czy inne drobiazgi. [przypis edytorski]

kaleta (daw.) — sakiewka, woreczek na pieniądze. [przypis edytorski]

kaleta (daw.) — skórzany woreczek na pieniądze, mocowany do pasa. [przypis edytorski]

kaleta (daw.) — skórzany woreczek na pieniądze. [przypis edytorski]

kaleta (daw.) — torebka, sakiewka. [przypis edytorski]

kaletka (daw.) — torebka. [przypis edytorski]

kaletta (daw.) — skórzany woreczek na pieniądze. [przypis edytorski]

kalikant (daw., z łac.) — człowiek obsługujący miechy tłoczące powietrze do piszczałek organów. [przypis edytorski]

kamaraderia a. kameraderia (daw.) — zażyłość koleżeńska, koleżeństwo. [przypis edytorski]

kamasz (daw.) — but, kapeć. [przypis edytorski]

kamasz (daw.) — but z wysoką cholewką. [przypis edytorski]

kamasze (daw.) — męskie obuwie z wysokimi cholewami. [przypis edytorski]

kamelorowy (daw.) — zrobiony z kameloru; kamelor (z niem. Kamelhaar: wełna wielbłądzia): grube nici wełniane. [przypis edytorski]

kamera (daw.) — pokój, pomieszczenie. [przypis edytorski]

kamera (daw.) — zamknięte pomieszczenie. [przypis edytorski]

kampust (daw.) — maślanka, kwaśne mleko. [przypis edytorski]

kamracić się (daw.) — przyjaźnić się, mieć kogoś za towarzysza. [przypis edytorski]

kanaczek (daw.) — pieszczoszek. [przypis edytorski]

kanak (daw.) — naszyjnik. [przypis edytorski]

kancelista (daw.) — urzędnik kancelaryjny. [przypis edytorski]

kandyzowany (daw.) — smażony w cukrze. [przypis edytorski]

kanikuła (daw.) — wakacje. [przypis edytorski]

kanikuła (z łac., daw.) — wakacje letnie. [przypis edytorski]

kanikularny (daw.) — wakacyjny, letni. [przypis edytorski]

kantor (daw.) — biuro, kancelaria; tu: biuro pośrednictwa pracy. [przypis edytorski]

kantor (daw.) — biuro. [przypis edytorski]

kantor (daw.) — śpiewak, kierownik chóru kościelnego. [przypis edytorski]

kapciuch (daw.) — woreczek, w którym trzymany jest tytoń. [przypis edytorski]

kapelmistrz (daw.) — kierownik orkiestry. [przypis edytorski]

kapelusz stosowany (daw.) — bikorn (dwuróg), rodzaj kapelusza powszechnego w XVIII i XIX w., szczególnie w wojsku i w marynarce, kojarzonego często z Napoleonem Bonaparte. [przypis edytorski]

kapelusz stosowany (daw.) — bikorn (dwuróg), rodzaj kapelusza powszechnego w XVIII i XIX w., szczególnie w wojsku i w marynarce, kojarzonego często z Napoleonem Bonaparte. [przypis edytorski]

kapiszon (daw.) — kaptur przyszyty do płaszcza a. innego okrycia. [przypis edytorski]

kapitalnie (daw.) — głównie, przede wszystkim. [przypis edytorski]

kaplerzyk (daw.) — kołnierz, naszyjnik. [przypis edytorski]

karaban (daw.) — rodzaj krytego pojazdu. [przypis edytorski]

karać się (daw.) — brać sobie do serca przestrogę. [przypis edytorski]

karakon (daw.) — karaluch. [przypis edytorski]

karazjowy (daw.) — z grubego, taniego sukna. [przypis edytorski]

karbowy (daw.) — nadzorca robotników. [przypis edytorski]

karbowy (daw.) — nadzorca robotników rolnych; nazwa pochodzi od kija, na którym nacinano karby, zapisując w ten sposób ilość wykonanej pracy. [przypis edytorski]

karbowy (daw.) — osoba pilnująca pracy chłopów. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — czerwony kamień szlachetny, rubin lub granat. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — czerwony kamień szlachetny (rubin) lub półszlachetny (granat). [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — kamień szlachetny: rubin a. granat. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — kamień szlachetny, rubin lub granat. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — rubin a. granat. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — rubin. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — tu: kamień szlachetny; rubin a. granat. [przypis edytorski]

karby (daw.) — dyscyplina. [przypis edytorski]

karceres (daw., z łac.) — dziś karcer; miejsce karnego zamknięcia, uwięzienia. [przypis edytorski]

karczunek (daw.) — karczowanie; usuwanie drzew, krzewów wraz z korzeniami. [przypis edytorski]

karesować (daw., z fr.) — głaskać, pieścić. [przypis edytorski]

karetka pocztowa a. kareta pocztowa (daw.) — kryty pojazd konny, który oprócz korespondencji i paczek przewoził pasażerów. [przypis edytorski]

karło (daw.) — rodzaj fotela o krzyżujących się nogach. [przypis edytorski]

karło (daw.) — rodzaj niewysokiego krzesła z podłokietnikami, o nogach z przodu i z tyłu uformowanych w kształt cyfry X; niekiedy z oparciem, częściej bez, czasem wyściełane materiałem lub skórą. [przypis edytorski]

karmazyn (daw.) — szlachcic wysokiego rodu. [przypis edytorski]

karmia (daw.) — karma, pokarm. [przypis edytorski]

karmia (daw.) — pokarm. [przypis edytorski]

karmia (daw.) — pokarm; tu: korzyść. [przypis edytorski]

karm (r.ż., daw.) — pokarm, pożywienie; karma. [przypis edytorski]

karm (r.ż., daw.) — pokarm, strawa. [przypis edytorski]

karm (rzecz. r.ż.; daw.) — pokarm, pożywienie; karma. [przypis edytorski]

karować (daw.) — karać (w formie wyrażającej powtarzalność). [przypis edytorski]

kartelusz (daw., ze śrdw. łac. cartellus: kartka) — kawałek zapisanego papieru (np. liścik, kwitek, afisz); pismo z wyzwaniem na pojedynek. [przypis edytorski]

kartelusz (daw., z łac.) — kawałek zapisanego papieru; kartka; ogłoszenie. [przypis edytorski]

kartować (daw.) — knuć, planować coś w tajemnicy przed kimś. [przypis edytorski]