Przypisy

sprezentować — tu: zaprezentować. [przypis edytorski]

sprezentować — zaprezentować, przedstawić. [przypis edytorski]

sprezentowane — właśc. zaprezentowane, przedstawione. [przypis edytorski]

sprezentowanie — zaprezentowanie. [przypis edytorski]

sprezentowany — zaprezentowany; przedstawiony. [przypis edytorski]

sprezzatura (wł.) — termin z Dworzanina Baltasara Castiglione, oznaczający swobodę, lekkość i działanie w taki sposób, jakby wykonywana czynność nie wymagałą wysiłku. [przypis edytorski]

sprich doch nicht so laut, bist du verrückt? (niem.) — ależ nie mów tak głośno, oszalałaś? [przypis edytorski]

spricht (niem.) — mówi. [przypis edytorski]

spriwisliniał — spolszczyć się; od oficjalnej nazwy Królestwa Polskiego po zniesieniu przez Rosję jego autonomii w 1867 r., podzieleniu na 10 guberni i włączeniu do Cesarstwa Rosyjskiego: Kraj Priwisljanskij, czyli Kraj Przywiślański. [przypis edytorski]

spróżnia — opróżnia. [przypis edytorski]

sprobować — dziś popr. pisownia: spróbować. [przypis edytorski]

sprobować — dziś popr.: spróbować. [przypis edytorski]

sprobuj — dziś popr.: spróbuj. [przypis edytorski]

sprobujmy (starop. forma ort.) — dziś popr.: spróbujmy. [przypis edytorski]

sprolongować — odroczyć czas zobowiązania. [przypis edytorski]

spropositi (wł.) — głupstwa, niewłaściwości, niedorzeczności. [przypis edytorski]

sprościć — wyprostować. [przypis edytorski]

sprośnie (daw.) — nieprzyzwoicie. [przypis edytorski]

sprośnie (starop.) — brzydko. [przypis edytorski]

sprośnie (starop.) — źle, na złe. [przypis edytorski]

sprośnie — wulgarnie, bezwstydnie, w sposób przynoszący hańbę. [przypis edytorski]

sprośny — bezwstydny. [przypis edytorski]

sprośny (daw.) — nieprzyzwoity. [przypis edytorski]

sprośny (daw.) — okropny, plugawy; nieobyczajny. [przypis edytorski]

sprośny (daw.) — występny; bezwstydny. [przypis edytorski]

sprośny (daw.) — występny, odrażający, potworny, godny potępienia. [przypis edytorski]

sprośny (daw.) — występny, potworny, godny potępienia. [przypis edytorski]

sprośny — nieprzyzwoity, grzeszny; tu mowa o diable. [przypis edytorski]

sprośny — nieprzyzwoity. [przypis edytorski]

sprosność (daw.) — nieprzyzwoitość; cecha osoby postępującej niezgodnie z powszechnie przyjętymi normami obyczajowymi i moralnymi. [przypis edytorski]

sprosność (starop.) — okropność, plugawość, nieobyczajność. [przypis edytorski]

sprosny (daw.) — tu: skażony grzechem, hańbą. [przypis edytorski]

sprosny (daw.) — występny, rozpustny, grubiański. [przypis edytorski]

sprosny (starop.) — brzydki, szpetny. [przypis edytorski]

sprosny (starop.) — okropny, plugawy, nieobyczajny. [przypis edytorski]

sprostować odległość — tu: skrócić drogę, jadąc po trasie bliższej linii prostej. [przypis edytorski]

sprowadzeni byli do stanu widmowego — w innym wyd. tegoż tłumaczenia: przybrali postać wampirów. [przypis edytorski]

spruchniały (daw.) — dziś popr.: spróchniały. [przypis edytorski]

sprychy — dziś popr.: szprychy. [przypis edytorski]

spryt (gw.) — spirytus. [przypis edytorski]

sprytny syn Mai uroczej (mit. gr.) — Hermes, patron kupców i złodziei, posłaniec bogów. [przypis edytorski]

sprzągnięcie — dziś popr.: sprzęgnięcie. [przypis edytorski]

sprzątać — tu: zbierać plony. [przypis edytorski]

sprzątnąć ten gad zdradziecki — dziś popr. z N.: sprzątnąć tego gada zdradzieckiego. [przypis edytorski]

sprzątnienie — dziś popr.: sprzątnięcie. [przypis edytorski]

sprzęta — dziś popr. forma B. lm: sprzęty. [przypis edytorski]

sprzęt (daw.) — tu: zbiory; zbożny sprzęt: zbiory zbóż. [przypis edytorski]

sprzęt (daw.) — żniwa; zbór plonów. [przypis edytorski]

sprzęt (daw.) — zbiory plonów. [przypis edytorski]

sprzęt — tu: koszenie i zwózka. [przypis edytorski]

sprzęt — tu: żniwa, zbiory dojrzałych upraw. [przypis edytorski]

sprzęt — tu: zbieranie zboża z pól. [przypis edytorski]

sprzęty — dziś popr. forma N. lm: sprzętami. [przypis edytorski]

sprzęty — meble, wyposażenie. [przypis edytorski]

sprzęty — tu: żniwa. [przypis edytorski]

sprzężaj (daw.) — zwierzęta wykorzystywane jako siła pociągowa. [przypis edytorski]

sprzężaj — ogół zwierząt pociągowych wykorzystywanych w rolnictwie do transportu i pracy na roli. [przypis edytorski]

sprzężaj — uprząż. [przypis edytorski]

sprzężystość — dziś raczej: sprężystość. [przypis edytorski]

sprzeciwważyć (neol.) — stanowić przeciwwagę; zrównoważyć. [przypis edytorski]

sprzeczliwy (daw.) — sprzeczny. [przypis edytorski]

sprzecznemi nasiony — daw. forma N. lm; dziś popr: sprzecznymi nasionami. [przypis edytorski]

sprzecznik (daw.) — ten, który się nie zgadza, który zaprzecza. [przypis edytorski]

sprzeczność (daw.) — skłonność do sprzeczania się; tu: sprzeciw. [przypis edytorski]

sprzeczny — tu: stojący na przeszkodzie, sprzeciwiający się. [przypis edytorski]

sprzedawacz — dziś: sprzedawca. [przypis edytorski]

sprzedaż prochu Norwegom w roku 1814 — podczas wojny norwesko-szwedzkiej, w wyniku której Norwegia została związana ze Szwecją unią personalną. [przypis edytorski]

sprzed „roku tysiąc osiemset czterdziestego ósmego” — tj. sprzed Wiosny Ludów, serii ludowych zrywów rewolucyjnych i narodowych w Europie w latach 1848–1849. [przypis edytorski]

sprzeka (gw.) — człowiek lubiący sprzeczki. [przypis edytorski]

sprzyjaźny — dziś: przyjazny. [przypis edytorski]

sprzykrzyć się — stać się dla kogoś przykrym; przestać się podobać. [przypis edytorski]

sprzykrzyłem próżne jęki — dziś popr.: sprzykrzyły mi się próżne jęki. [przypis edytorski]

sprzykrzyło — znudziło. [przypis edytorski]

sprzymierzeńce — dziś popr. forma M. lm: sprzymierzeńcy. [przypis edytorski]

sprzysiężenie z 19 czy 29 sierpnia — mowa o sprzysiężeniu wojskowym z 19 VIII 1820 r. [przypis edytorski]

spurius (łac. med.) — rzekomy, pozorny. [przypis edytorski]

spuść mu (daw.) — tu: oszczędź mu cierpień. [przypis edytorski]

spuść się na mnie (daw.) — zostaw to mnie, polegaj na mnie. [przypis edytorski]

spuścić się (daw.) — polegać, oprzeć się (na kimś), zaufać, zwierzyć się (komuś). [przypis edytorski]

spuścić się (daw.) — zaufać, zwierzyć się. [przypis edytorski]

spuścić się (daw.) — zdać się. [przypis edytorski]

spuścić się na coś — zaufać czemuś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogo (daw.) — oprzeć się na kim, zaufać komu. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś/coś — zaufać komuś lub czemuś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — polegać na kimś, liczyć na kogoś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — zaufać komuś, polegać na kimś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — zaufać komuś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — zawierzyć komuś, podporządkować swoje działanie czyjejś opinii. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — zdać się na kogoś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś — polegać na kimś. [przypis edytorski]

spuścić się w czymś na kogoś — zaufać komuś w jakiejś sprawie, powierzyć komuś jakąś sprawę. [przypis edytorski]

spuścić się (z czegoś) (daw.) — zwierzyć się. [przypis edytorski]

spuścić się z tajemnicy — wyznać tajemnicę. [przypis edytorski]

spuścić — tu: zwierzyć. [przypis edytorski]

spuścić z tonu — stracić pewność siebie; pozbyć się hardości. [przypis edytorski]

spuścisty — spadzisty, stromy. [przypis edytorski]

spustu nie dawaj — nie popuszczaj. [przypis edytorski]

spuszczać się (daw.) — liczyć na kogoś / na coś, pozwalać komuś / czemuś rozstrzygnąć. [przypis edytorski]

spuszczać się (daw.) — liczyć (na kogoś), polegać (na kimś). [przypis edytorski]

spuszczać się (daw.) — ufać komuś, polegać na kimś. [przypis edytorski]