Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 466 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | żartobliwie

Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 8173 przypisów.

ze ziemi — dziś popr.: z ziemi. [przypis edytorski]

ze złem, w którym świat leży — 1 J 5, 19. [przypis edytorski]

zeznał do oczu — zeznał przed czyimiś oczami, tj. w obecności jakiejś osoby. [przypis edytorski]

zeznawszy (starop.) — tu: uznawszy. [przypis edytorski]

zezował — w oryg. zapis: zézował, a więc wym.: „zyzował”. [przypis edytorski]

zezrębić — zacząć stanowić zrąb, fundament. [przypis edytorski]

zezuć a. zzuć — zdjąć (buty). [przypis edytorski]

zezuć a. zzuć — zdjąć, ściągnąć (buty). [przypis edytorski]

zezuć postoły — zdjąć buty. [przypis edytorski]

ze zwierzęty — daw. forma N.lm; dziś popr.: ze zwierzętami. [przypis edytorski]

ze zwierzęty — dziś popr. forma N.lm: ze zwierzętami. [przypis edytorski]

zezwolenie na druk — Na ostatniej stronie pierwodruku jest nalepiona karteczka, na której wydrukowano: Wolno drukować J. K. Szaniawski. R. S. D. J. W. P. [przypis redakcyjny]

z fartuszkiem — tj. z przednią klapą zasłaniającą rozporek (w oryg. jest codpiece: mieszek). [przypis tłumacza]

z Fescenii, z Faliski Ekwowie — miasta w płd. Etrurii niedaleko Tybru. [przypis edytorski]

z Fiali — ἐκ τῆς Φιάλης:, dosłownie: czasza. [przypis tłumacza]

z fin de sieclu (fr. fin de siècle) — z końca wieku. [przypis edytorski]

z firmą — dziś: firmy (mydło firmy „Tlen”). [przypis edytorski]

z flegmą — flegmatycznie; powoli i z ociąganiem. [przypis edytorski]

z flegmą — tu: flegmatycznie; powoli i spokojnie. [przypis edytorski]

z flegmą — tu: flegmatycznie. [przypis edytorski]

Z Fojbosa proroczego powracam przybytku — mowa o wyroczni Apollina w Delfach. [przypis edytorski]

Z formuły układu społecznego widać (…) bez tego byłyby niedorzeczne, tyrańskie i narażone na najstraszniejsze nadużycia — z całego rozdziału wynika, że 1) zwierzchnik nie może być krępowany przez żadne prawa, jednak musi działać w granicach umowy pierwotnej, 2) prawa stanowione przez zwierzchnika muszą być zaopatrzone sankcją przymusu. — Ponadto Russo stwierdza, że każdy uczestnik związku jest członkiem władzy zwierzchniej — na razie jednak nie udowadnia tej tezy. [przypis tłumacza]

z franc. soubrette — postać kobieca występująca w operetce lub operze komicznej, najczęściej jest to sprytna pokojówka, inspiratorka intryg. [przypis edytorski]

zfrasowane (starop. forma) — dziś popr.: zafrasowane. [przypis edytorski]

zfrasowany (starop. forma) — dziś: zafrasowany; tj. zmartwiony. [przypis edytorski]

zgadać — zgadywać. [przypis edytorski]

zgadał — zgadywał. [przypis edytorski]

zgada — zgaduje, zmyśla. [przypis redakcyjny]

zgadnął — dziś popr.: zgadł a. odgadnął. [przypis edytorski]

zgadni — dziś popr. forma trybu rozkazującego: zgadnij. [przypis edytorski]

Zgadniesz, że dojdzie do nieśmiertelności! — pomnik konny kolosalny Piotra roboty Falkoneta i posąg Marka Aureliusza stojący teraz w Rzymie w Kapitolium są tu wiernie opisane. [przypis redakcyjny]

zgadywa (daw.) — dziś: zgaduje. [przypis edytorski]

zgadzać się — tu: umawiać się, uzgadniać (między stronami sporu). [przypis edytorski]

Zgadzają się najzupełniej wszelkie szczegóły ich kultów tak dalece, że można np. przekaz Thietmarowy poprawiać wedle przekazu Saksona i żywociarzy Ottona Bamberskiego. Na ścianach świątyni ratarskiej miały być wedle Thietmara sztucznie wyrzezane posągi bóstw, ależ on tego na własne oczy nie oglądał; słusznie stwierdzili Duńczycy i Otton Bamberski, że na ścianach widniały bardzo dokładnie rzeźbione a grubo pomalowane rozmaite przedmioty, z czego sprawozdawca Thietmarowy bogów porobił. Stanica, to jest olbrzymia chorągiew Świętowitowa, miała to samo znaczenie, co wielka tarcza Jarowitowa, niecąca strach i dająca pewność zwycięstwa. Te same szczegóły co do konia-wierzchowca Świętowita i Trzygłowa itd. dowodzą tożsamości tego bóstwa o różnych nazwach. [przypis autorski]

zgaga — tu ogólnie: cierpienie. [przypis redakcyjny]

zgalwanizowany — tu: sztucznie pobudzony przez użycie prądu galwanicznego (prądu elektrycznego pochodzącego z ogniw galwanicznych). [przypis edytorski]

zganaszowany — o koniu: mający silnie pochyloną głowę, ustawioną prostopadle do podłoża, w pozycji wymuszonej przez jeźdźca ściąganiem wodzy. [przypis edytorski]

zgangreniały — toczony gangreną. [przypis edytorski]

zgani im zbyteczną słabość — dziś: zgani ich za (…). [przypis edytorski]

z gardłem za węgłem — dla zrzucenia; [tj. żeby zwymiotować; red. WL]. [przypis redakcyjny]

zgarszać się — dziś popr. forma: gorszyć się; odczuć oburzenie ze względów moralnych. [przypis edytorski]

Zgasisz synków Hipokrata; będą cię gagatkiem zwać — Hipokrates, bratanek Peryklesa, wódz ateński, który poległ w r. 424 w bitwie pod Delion, miał dwu synów, z których śmiały się całe Ateny: nazywano ich prosiakami. [przypis tłumacza]

zgasła w dniu klęski — Sobieski, Marek herbu Janina (1628–1652), starszy brat Jana III Sobieskiego, po bitwie pod Batohem (1652) dostał się do niewoli i został ścięty na rozkaz Chmielnickiego. [przypis redakcyjny]

Zgasły wszech kruszców połysk i kamieni (…) przy tej doliny kwiatach i zieleni — Blask drogich kruszców i kamieni symbolicznie oznacza osoby zajmujące wysokie szczeble w społeczeństwie na ziemi, które poeta spotyka przed bramą czyśćcową w oczekiwaniu na jej otwarcie. Dolina ta bogato ubrana kwiatami symbolicznie tę myśl wyraża: że wielmożni ziemscy, książęta i ludzie prywatni, co blaskiem przepychu są otoczeni, o jeden krok do rzeczywistego duchowego celu jeszcze naprzód nie postąpili. Dlatego to zgodnymi głosami śpiewają pieśń: Salve Regina, ażeby co prędzej z tego przepychu kwiatów i kamieni, przypominającego im blask ich ziemski, do mąk oczyszczających ze zmaz grzechowych dojść mogli. [przypis redakcyjny]

zgasnąć (przen.) — umrzeć. [przypis redakcyjny]

zgaszenie — znaczenie przysłówkowe: w sposób zgaszony, przygaszony. [przypis edytorski]

z gębą (gw.) — wymowna. [przypis autorski]

zgęstwiało (starop.) — zgęstniało (powietrze). [przypis edytorski]

Z Getego. Swobodny przekład z wiersza Goethego Die Spröde (Nieprzystępna). [przypis autorski]

zgiąn — dziś popr.: zgiął. [przypis edytorski]

zgiełkliwie — gwarnie, głośno. [przypis edytorski]

zgiełk — ruchliwy, hałaśliwy pośpiech. [przypis edytorski]

zgiełk — tu raczej: zamęt. [przypis edytorski]

zginąłże — konstrukcja z partykułą -że w funkcji wzmacniającej i pytającej; znaczenie: czy zginął. [przypis edytorski]

zginęła — w pierwotnej wersji: „umarła”. [przypis edytorski]

zginęli (starop. forma) — konstrukcja z partykułą -li; znaczenie: jeśli zginę. [przypis edytorski]

zginie cała Beocja (…) niech tylko zostaną węgorze! — Beocja słynna była z ryb i węgorzy, które poławiano w jeziorze Kopais. [przypis tłumacza]

zginiem, będziem itp. (daw.) — skrócona forma czasownika 1 os. lm; dziś: zginiemy, będziemy itp. [przypis edytorski]

Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy… — przepowiednia dotycząca Konia Trojańskiego — wymyślonego przez Odyseusza sposobu na pokonanie trojańczyków. [przypis edytorski]

zginienie — dziś raczej: zginięcie; zgubę. [przypis edytorski]

zginienie (starop.) — tu: śmierć, zgładzenie. [przypis edytorski]

Z głębi duszy dziękuję Bogu najlepszemu… — op. cit., s. 114. [przypis autorski]

Z głębokości wołam do Ciebie, o Panie. [przypis redakcyjny]

Z głębokości wołam do Ciebie — początek biblijnego Psalmu 130. [przypis edytorski]

z główną pocztą we Lwowie w roku 1918, z ministerstwem wojny w Warszawie w roku 1926 — podczas bitwy o Lwów, w natarciu 9 listopada 1918 oddziały polskie zajęły budynek Poczty Głównej, jeden ze strategicznych celów; podczas przewrotu majowego, 13 maja 1396 wojska strony rządowej przypuściły zwycięski atak na gmach Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie zajęty przez oddziały Piłsudskiego. [przypis edytorski]

Zgłobice — wieś w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim. [przypis edytorski]

zgło (daw.) — koszula; szczególnie: koszula nocna. [przypis edytorski]

zgłodniałymi usty (daw.) — dziś: zgłodniałymi ustami. [przypis edytorski]

zgłosił się był (daw.) — forma czasu zaprzeszłego; znaczenie: zgłosił się wcześniej, uprzednio (przed wydarzeniami a. czynnościami wyrażonymi formą zwykłego czasu przeszłego). [przypis edytorski]

zgłoskować — sylabizować. [przypis edytorski]

zgłoszony w cechu księgarzy jako „książka…” — bardzo często określenie „książka” stosowano i do dramatu. [przypis tłumacza]

zgłuszyć (daw.) — przyciszyć, zagłuszyć. [przypis edytorski]

zglajchszaltowany (pot., z niem.) — ujednolicony; zrównany na siłę. [przypis edytorski]

z GlędziaGlenay, wioska koło Chinon, rodzimego miejsca Rabelais'go [przypis tłumacza]

Z gleby kujawskiej — tytuł studium autorstwa Stanisława Przybyszewskiego o Janie Kasprowiczu (wyd. Warszawa 1902). [przypis edytorski]

zgligi (starop. forma) — zejdzie. [przypis redakcyjny]

zgliszcza — pogorzelisko; pozostałości czegoś, co zostało zniszczone, szczególnie: spalone; daw. przede wszystkim pozostałości stosu pogrzebowego. [przypis edytorski]

zgliszcze — pozostałość po pożarze, pogorzelisko. [przypis redakcyjny]

zgliszczów — dziś popr. forma D. lm: zgliszcz a. zgliszczy. [przypis edytorski]

Z. Gloger, Encyklopedia staropolska ilustrowana. Ze wstępem Juliana Krzyżanowskiego, t. II, Warszawa 1978, s. 38; Słownik historii Polski, Warszawa 1973, wydanie VI, s. 38, J. Kleiner, Zarys dziejów literatury polskiej, Wrocław 1986, s. 31. [przypis autorski]

zgmerać (starop.) — [tu:] wydobywać. [przypis redakcyjny]

Z gminowładnego wzleciał ptak cesarski gniazda — nawiązanie do koronacji na cesarza Francuzów Napoleona I Bonaparte, będącego wcześniej rewolucyjnym generałem i pierwszym konsulem Republiki Francuskiej (państwa, którym w założeniu władać miał lud, a więc „gminowładnego”). [przypis edytorski]

zgniewana — dziś popr.: zagniewana. [przypis edytorski]

z gniewu jednej — domyślnie: Junony. [przypis edytorski]

z gniewu się nie czuć (starop.) — nie panować nad sobą z gniewu. [przypis edytorski]