Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 470 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 14908 przypisów.
sztukmistrz — tu: rzemieślnik, mistrz w swojej sztuce. [przypis edytorski]
sztukmistrzyni (daw.) — tu: twórczyni, wykonawczyni. [przypis edytorski]
sztukwarkowy — składany słojem, wykładany. [przypis redakcyjny]
sztunda (ros. штунда, z niem. die Stunde: godzina) — nurt religijny w XIX-wiecznej Rosji, powstały wśród protestanckich kolonistów niemieckich, kwestionujący autorytet cerkwi prawosławnej; pod koniec XIX w. tępiony przez władze carskie. [przypis edytorski]
sztupaj (z ros. stupaj!: ruszaj!) — pogardliwe oznaczenie żołnierza rosyjskiego. [przypis redakcyjny]
szturchaniec — uderzenie, potrącenie pięścią, łokciem. [przypis edytorski]
szturgnąć — dziś: szturchnąć. [przypis edytorski]
szturkać — dziś: szturchać. [przypis edytorski]
szturkać — szturchać. [przypis edytorski]
szturkniony — dziś popr.: szturchnięty. [przypis edytorski]
szturmak (daw., pogard.) — niezdarna, tępa dziewczyna; popychadło, garkotłuk. [przypis edytorski]
szturmak — krótka strzelba z lufą rozszerzoną u wylotu, używana w Europie w XVII–XVIII w. [przypis edytorski]
szturmak — otwarty lub półotwarty hełm renesansowy, tu przen.: ładna sztuka. [przypis edytorski]
szturmak — strzelba z rozszerzającą się lufą. [przypis edytorski]
szturmak — strzelba z rozszerzaną lufą. [przypis edytorski]
szturmak — tu: broń palna z rozszerzoną u wylotu lufą używana w XVII i XVIII w. [przypis edytorski]
szturmak — tu: broń palna z rozszerzoną u wylotu lufą używana w XVII i XVIII w. w Europie. [przypis edytorski]
szturman — drugi oficer na statku; oficer nawigacyjny. [przypis edytorski]
szturm — atak, natarcie. [przypis edytorski]
szturm — burza. [przypis redakcyjny]
Szturm de Sztrem, Tadeusz (1892–1968) — polski działacz socjalistyczny i niepodległościowy, członek PPS, żołnierz legionów Piłsudskiego, współzałożyciel PPS-WRN; w międzywojniu autor publikacji m.in. na temat podatku inflacyjnego, bezrobocia i teorii kryzysu. [przypis edytorski]
szturmować — nacierać, atakować. [przypis edytorski]
szturmować — szturm nastąpił 11 listopada. [przypis redakcyjny]
szturm w niego przypuszczę (ad eum vineam pluteosque agam) — dosłownie: „podsunę pod niego” (niby pod mury twierdzy) „machinę oblężniczą vinea” (ruchomy dach, osłaniający szturmujących przed pociskami nieprzyjaciół). [przypis tłumacza]
szturmy — dziś popr. forma N.lm: szturmami. [przypis edytorski]
szturwał — machina sterowa. [przypis autorski]
Sztwanica, czes. Ostrov Štvanice — wyspa na Wełtawie w Pradze. [przypis edytorski]
sztyblety — krótkie buty męskie z wszytymi po bokach cholewy kawałkami gumy. [przypis edytorski]
sztyblety — krótkie obuwie męskie z kawałkami gumy wszytymi przy cholewach. [przypis edytorski]
sztybork — burta prawą łodzi. [przypis autorski]
sztych — ostry koniec broni białej, pchnięcie bronią białą. [przypis edytorski]
sztych — ostry koniec broni białej; pchnięcie ostrym końcem. [przypis edytorski]
sztychować (daw.) — starannie pisać, kaligrafować. [przypis edytorski]
sztychować — wykonywać sztychy, tj. obrazy wyryte na metalowej płycie, służącej do tworzenia papierowych odbitek. [przypis edytorski]
sztych — pchnięcie bronią białą. [przypis edytorski]
sztych — pchnięcie. [przypis edytorski]
sztych — rodzaj ryciny wykonanej w metalowej płycie. [przypis edytorski]
sztych — rycina odbita z obrazu wyrytego na metalowej płycie. [przypis edytorski]
sztych — rycina odbita z obrazu wyrytego na metalowej płycie. [przypis edytorski]
sztych — rycina, rysunek otrzymany jako odbitka na papierze obrazu wyrytego na płycie metalowej i pokrytego farbą. [przypis edytorski]
sztych — rycina wykonana dowolną techniką rytowniczą. [przypis edytorski]
sztych — rycina wykonana na metalowej płycie. [przypis edytorski]
sztych — staloryt, technika graficzna posługująca się metalową płytą, zatrzymującą tusz w wyżłobionych w niej rowkach. [przypis edytorski]
sztych — tu błędnie: obraz wyryty w krysztale. [przypis edytorski]
sztyczek — zdrobn. od sztych: pchnięcie bronią białą. [przypis edytorski]
sztyftować — przygotowywać. [przypis redakcyjny]
sztygar (z niem.) — pracownik sprawujący nadzór nad określonym działem pracy w kopalni. [przypis edytorski]
sztyk (daw.) — bagnet. [przypis edytorski]
sztyk — ostrze włóczni, lancy a. bagnetu. [przypis edytorski]
sztyk (ros.) — bagnet. [przypis edytorski]
sztyk (ros.) — bagnet. [przypis redakcyjny]
sztykutać (daw.) — kuleć. [przypis edytorski]
sztykutać — kuśtykać; iść utykając. [przypis edytorski]
Sztyl, bube (jid.) — cicho, chłopcze (tu: chłopcy). [przypis edytorski]
sztyl (jid.) — cicho. [przypis edytorski]
sztylpy (daw.) — wysokie cholewy doczepiane do buta. [przypis edytorski]
sztylpy — ochraniacze na buty, do jazdy konnej. [przypis edytorski]
sztylpy — wysokie cholewy doczepiane do buta jako ochraniacze do jazdy konnej. [przypis edytorski]
sztylpy — wysokie cholewy doczepiane do buta. [przypis edytorski]
sztylpy — wysokie, skórzane buty do jazdy konnej. [przypis edytorski]
sztyl (z niem. still) — cicho bądź! [przypis edytorski]
sztyl (z niem. still) — cisza, spokój. [przypis edytorski]
sztymbork — prawa burta łodzi. [przypis autorski]
sztymbort — prawa strona okrętu; [także: sztybor, sztymbor, sztymborg a. sztumbork; red. WL]. [przypis redakcyjny]
sztymować — pasować. [przypis edytorski]
sztymować — pasować, zgadzać się. [przypis edytorski]
sztyr (starop.) — ster. [przypis edytorski]
sztywle (z niem.) — buty. [przypis redakcyjny]
sztywnie — dziś popr. forma: sztywno. [przypis edytorski]
sztywnie — dziś popr.: sztywno. [przypis edytorski]
sztywnie — dziś: sztywno. [przypis edytorski]
sztywny Bóg ogrodów — Priapus. [przypis tłumacza]
sztywnymi baki — dziś popr. N.lm: (…) bakami. [przypis edytorski]
szuaneria a. powstanie szuanów (1794–1795) — rojalistyczne chłopskie powstanie w Bretanii i Mayenne w okresie rewolucji francuskiej. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — długie wierzchnie okrycie podbite futrem. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — futro, długie zimowe okrycie podbite futrem. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — podbite futrem okrycie wierzchnie przypominające płaszcz. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — rodzaj wierzchniego, obszernego okrycia, bez zapięcia. Szuby przeważnie podbijano futrem w taki sposób, by stworzyć dodatkowe obszycie na brzegach materiału i uformować duży kołnierz. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — szerokie okrycie wierzchnie. [przypis edytorski]
szuba — futro, płaszcz futrzany. [przypis edytorski]
szuba — obszerny płaszcz a. futro. [przypis edytorski]
szubieńca (daw. forma) — szubienica. [przypis redakcyjny]
szubienica — zabawa w krzyżyk i kółko, przegrywający rysuje kawałek szubienicy, przegrywa ten, kto pierwszy wyrysuje szubienicę w całości. [przypis edytorski]
szubienic nie wznosi się już (…) lecz na podwórzach więzień — ostatnia publiczna egzekucja w Wielkiej Brytanii miała miejsce w 1868 r. [przypis edytorski]
szubienicznik — człowiek wart kary śmierci na szubienicy. [przypis edytorski]
szubka (daw.) — kożuszek; tu: gruba i długa zimowa kurtka. [przypis edytorski]
szubka, szuba — długie wierzchnie okrycie, często podszyte futrem. [przypis edytorski]
szubrasto (gw.) — szubrawstwo, grupa ludzi nieuczciwych i podłych. [przypis edytorski]
szubrawiec (daw.) — łajdak, łotr, człowiek nieuczciwy. [przypis edytorski]
szuchaleja — duża łódź rzeczna (rodzaj batu), mogąca pomieścić kilkanaście osób; charakterystyczna dla okolic Pińska i rzek Polesia. [przypis edytorski]
szudrak — obszarpaniec. [przypis autorski]
szufelka — łopatka wklęsła. [przypis redakcyjny]
Szuflagan — sufragan. [przypis tłumacza]
Szujski, Józef (1835–1883) — historyk, jeden z krakowskich stańczyków, pisarz i publicysta; współtwórca krakowskiej szkoły historycznej, autor m.in. syntezy historii Polski pt. Historyi Polskiej treściwie opowiedzianej ksiąg dwanaście. [przypis edytorski]
Szujski, Józef (1835–1883) — historyk, jeden z przywódców obozu stańczyków (tj. galicyjskich konserwatystów), pisarz i publicysta; współtwórca krakowskiej szkoły historycznej. [przypis edytorski]
Szujski, Józef (1835–1883) — jeden z przywódców obozu stańczyków (tj. galicyjskich konserwatystów), historyk, pisarz, publicysta, założyciel „Przeglądu Polskiego”, w którym w 1869 r. ukazał się pamflet polityczny m.in. jego autorstwa, Teka Stańczyka; pisarz, publicysta, historyk, współtwórca krakowskiej szkoły historycznej, autor m.in. syntezy historii Polski pt. Historyi Polskiej treściwie opowiedzianej ksiąg dwanaście. [przypis edytorski]
Szujski, Józef (1835–1883) — jeden z przywódców obozu stańczyków (tj. galicyjskich konserwatystów), historyk, pisarz, publicysta, założyciel „Przeglądu Polskiego”, w którym w 1869 roku ukazał się pamflet polityczny m.in. jego autorstwa — Teka Stańczyka. [przypis edytorski]
Szujski, Józef (1835–1883) — polski historyk, publicysta, poeta i prozaik. [przypis edytorski]
szukać (…) autora „Marii Malczewskiego” — Maria to powieść poetycka Antoniego Malczewskiego, wyd. w 1825. [przypis edytorski]
szukają chłopca-przestępcę — dziś popr.: szukają chłopca-przestępcy. [przypis edytorski]
