Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | français | Deutsch | polski
Znaleziono 10208 przypisów.
W zaniechanej później brulionowej redakcji satyry odczytujemy odmienny fragment zakończenia: Czyta modny literat sprośne w wierszach strofy, / Bluźnią grzecznie a śmiało modne filozofy, / A ciekawość niewieścia, którą wstyd nie tłumi, / Chwali sprośność i bluźni to, co nie rozumie. / Równe stanów i związków najświętszych koleje: / Córka z matki, syn z ojca, mąż z żony się śmieje, / Natrząsa się brat z brata, a kiedy go ściska, / Myśli wtenczas, skąd pochop wziąć na pośmiewiska. (I. Krasicki, Satyry i listy. [przypis redakcyjny]
w zaopatrzeniu dworu mego posuwają skąpstwo do najdalszych granic. Śmieszno przyznać: na całe utrzymanie mojej osoby, dworzan, sług i koni pięćset złotych tygodniowo — Przeździecki Jagiellonki, t. V. [przypis autorski]
w zapasach najpiękniejszych — najpiękniejsze zapasy to współzawodnictwo w wyświadczaniu dobrodziejstw ojczyźnie i przyjaciołom i zadawanie klęsk wrogom ojczyzny. W takich zapasach starał się Agesilaos o pierwszą nagrodę. [przypis tłumacza]
w zapasach nie mniej uroczyście wieńczą tych zwycięzców, którzy nie nałykali się kurzu, jak tych, którzy z walki wyszli zwycięsko — zapaśnik, z którym nikt nie ważył się stanąć do zawodów, otrzymywał pierwszą nagrodę, tak samo jak zwycięzca w wyścigach, który wozem swym wzbijał tumany kurzu. Najstarszym tego przykładem nagroda Agamemnona na igrzyskach na cześć Patrokla: uznaje się Agamemnona, bez walki, za najtęższego w ciskaniu oszczepem (Iliada XXIII, koniec). [przypis tłumacza]
w zapisanej przez Górskiego scenie, kiedy w r. 1900 odczytany na zebraniu redakcyjnym „Prawdy” rapsod Wyspiańskiego Kazimierz Wielki (…) Krzemiński przyjął z entuzjazmem, Świętochowski z szyderstwem — [por.] K. Górski, Stanisław Krzemiński. Człowiek i pisarz, Wilno 1936, s. 126. Świętochowski nie zmienił się i do ostatka nie rozumiał Wyspiańskiego: „Dla mnie wszystkie, nawet najbardziej sławione dramaty Wyspiańskiego są łańcuchami bezsensów, które w czytaniu pobudzały mnie do śmiechu” (Z pamiętnika, „Wiadomości Literackie” 1931, nr 48). [przypis autorski]
wzarań (daw.) — wcześnie rano; na początku. [przypis edytorski]
W zasadzie obierał cesarza lud rzymski, zgromadzony w komicjach, po czym wybór ten zatwierdzał senat osobną lex de imperio — lud rzymski nigdy nie wybierał cesarza, nie istniał taki obieralny urząd publiczny; komicje (zgromadzenia ludu) wybierały urzędników w okresie republiki, tj. mogły wybrać daną osobę na urząd konsula, pretora czy cenzora, wiążący się z określonym zakresem władzy (imperium); urzędy te w czasach wczesnego cesarstwa i później rzeczywiście przyznawano cesarzom, choć nie tylko im, gdyż ich realna władza nie opierała się na formalnym pełnieniu tych urzędów; lex de imperio to ogólna nazwa uchwał, którymi w okresie republiki powierzano lub zatwierdzano powierzenie danej osobie urzędu lub dowództwa wojskowego (np. lex de imperio Cn. Pompei powierzała Gnejusowi Pompejuszowi dowództwo w wojnie z królem Pontu Mitrydatesem IV Eupatorem); cesarze sprawowali władzę, formalnie korzystając z nadawanego przez senat prawa imperium maius, czyli najwyższej władzy, przyznanego po raz pierwszy Pompejuszowi w celu walki z piratami. [przypis edytorski]
w Zatoce Hudson — dziś popr.: w Zatoce Hudsona, wielkiej zatoce w Ameryce Płn., stanowiącej część Oceanu Arktycznego, przez większość czasu pokrytej lodem. [przypis edytorski]
w zawodach konnych, gimnicznych i chóralnych małe nagrody powodują wielkie wydatki, wiele trudów i staranności — wyścigi konne były sportem trudnym i niesłychanie kosztownym; zapasy gimniczne wymagały niezmordowanego ćwiczenia się i przestrzegania higieny. [przypis tłumacza]
w zawody (starop.) — na wyścigi; szybko. [przypis edytorski]
wzbiera zewnątrz — dziś: na zewnątrz (…). [przypis edytorski]
Wzbijam się wyżej nad te lekkie ciała — Tymi lekkimi ciałami są powietrze i ogień. [przypis redakcyjny]
wzbijanie się w krainę nikomu nieznaną duchów, odrywanie się od ziemi (…) po przebiciu duchem ciała, pracą osiemnastu wieków (…) prawie o niczym innym nie mówi, jak o spółce z krainą ducha — Współudział Adama Mickiewicza w sprawie Andrzeja Towiańskiego. Listy i przemówienia, Paryż 1877, t. 1, s. 126–127. [przypis edytorski]
w zbiorku wierszy (…) pt. „Zakochany pielgrzym” — The Passionate Pilgrim. Kasprowicz, który niedawno ogłosił w „Słowie polskim” przekład tego zbiorku, dał mu tytuł Wędrowiec miłości. Obok sonetu 138 i 144 weszły tam wiersze Szekspira ze Straconych zachodów miłości, parę drobnych liryków, osnutych na temacie jego poematu Wenus i Adonis, a więc może również jego pióra, i cały szereg wierszy innych poetów. Na karcie tytułowej widnieje imię i nazwisko Szekspira. [przypis tłumacza]
W zbliżeniu moim powtórnym, w poznaniu więcej osoby Andrzeja Towiańskiego i sprawy, jaką czyni i podaje (…) a ofiary tej naucza słowem, życiem całym i przykładem — Edward Duński, List do arcybiskupa paryskiego, Zurich, 8 grudnia 1850 [w:] Współudział Adama Mickiewicza w sprawie Andrzeja Towiańskiego. Listy i przemówienia, Paryż 1877, t. 2, s. 140–141. [przypis edytorski]
wzbrania mi tego wewnętrzny głos bóstwa — Sokrates twierdził, że słyszy w duszy głos bóstwa, które często, gdy ma uczynić jakiś fałszywy krok, przestrzega go i odwodzi od tego zamiaru, a nigdy do niczego nie zachęca. Sokrates zwał to bóstwo dajmonion. Tłumaczą dziś niektórzy, że to sumienie, inni, że to takt lub intuicja człowieka o wysokiej moralności; inni jeszcze inaczej. [przypis tłumacza]
w zbrojeśmy się ich poubierali (starop. forma) — poubieraliśmy się w ich zbroje. [przypis edytorski]
wzbronienie małżeństwa — poddany musiał otrzymać zezwolenie dziedzica, by zawrzeć małżeństwo; dziedzice bardzo niechętnie udzielali go w wypadku, gdy narzeczeni byli poddanymi różnych panów; zwłaszcza trudnym było pannie otrzymać takie zezwolenie, gdyż wychodząc za mąż za poddanego obcego i przenosząc się do jego wsi, pomniejszała bogactwo dotychczasowego swego pana o jedną siłę roboczą, nie licząc spodziewanych w przyszłości dzieci. [przypis redakcyjny]
wzbroniłem był sobie — daw. forma czasu zaprzeszłego; znaczenie: wzbroniłem sobie wcześniej, uprzednio (tzn. przed czynnością lub czynnościami wyrażonymi czasem przeszłym prostym). [przypis edytorski]
wzbronny (daw.) — wzbroniony, niedostępny. [przypis edytorski]
wzbronny — dziś: wzbroniony; niedostępny. [przypis edytorski]
wzbudzić — tu w dawnym znaczeniu: zbudzić. [przypis edytorski]
w zdarzonej okoliczności — postępowanie Czartoryskich w czasie bezkrólewia 1764 r. [przypis redakcyjny]
wzdętymi nurty — daw. forma N.lm; dziś popr.: (…) nurtami. [przypis edytorski]
wzdłusz (starop. forma ort.) — wzdłuż. [przypis edytorski]
wzdłuż brzegów Vivonne — fragment dopisany. [przypis tłumacza]
wzdłużniki — belki konstrukcyjne biegnące wzdłuż statku, łączące ze sobą poprzeczne elementy szkieletu i wzmacniające sztywność kadłuba. [przypis edytorski]
wzdłuż po katordze — ros. вдоль по каторге, oznaczające katorgę bezterminową, dożywotnią. [przypis edytorski]
wzdon (gw.) — wzdął; wezbrał (na sile). [przypis edytorski]
wzdragać się — wzbraniać się. [przypis edytorski]
wzdragliwy — dziś: wzdragający się; niechętny do zrobienia czegoś. [przypis edytorski]
wzdrygnienie — dziś popr.: wzdrygnięcie. [przypis edytorski]
wzdrygnienie — dziś: wzdrygnięcie. [przypis edytorski]
wzdy a. wżdy (starop.) — przecież, zawsze; tu: ciągle. [przypis edytorski]
wzdyć (daw.) — wszakże, przecież. [przypis edytorski]
wzdyć (reg.) — przecież. [przypis edytorski]
wzdyć właśc. wżdyć (daw.) — wszakże, jednakże; konstrukcja złożona ze starop. spójnika wżdy, znaczącego tyle co: „zawsze, jednak, przecież”, oraz partykuły wzmacniającej ci (skróconej do -ć). [przypis edytorski]
wzdyć, właśc. wżdyć (daw.) — zawsze; jednak, przecież. [przypis edytorski]
wzdychać jak student, kiedy abecadło zgubi — w późn. wyd. popr. tłumaczenie na: „wzdychać jak żaczek, kiedy abecadło zgubi”. [przypis edytorski]
wzdych (gw.) — westchnienie. [przypis edytorski]
wzdy (gw.) — wżdy (daw.): zawsze, nadal; przecież, tu: przynajmniej. [przypis edytorski]
wzdzierać tu: — wstrzymywać. [przypis redakcyjny]
w zęby patrzyć (starop.) — [tu:] uważać. [przypis redakcyjny]
wzgard — dziś: pogarda. [przypis edytorski]
wzgardy dla samej siebie — ta wzgarda jest jedną z głównych przyczyn samobójstwa; człowiek zabija się, aby dać zadośćuczynienie swemu honorowi. [przypis autorski]
wzgardzać coś (daw.) — dziś: wzgardzać czymś. [przypis redakcyjny]
wzgardzać co (starop.) — dziś: wzgardzać czym; wszystkie roskoszy rycerze wzgardzają: rycerze wzgardzają wszystkimi rozkoszami. [przypis redakcyjny]
wzgardzać żywot (daw.) — dziś z N.: wzgardzać (czym?) żywotem. [przypis edytorski]
wzgardzić coś (starop.) — dziś: wzgardzić czymś. [przypis edytorski]
wzgardził oklaski i górne urzędy — dziś popr. z N.: wzgardzić oklaskami, urzędami itp. [przypis edytorski]
wzgłąbsz — w głąb. [przypis redakcyjny]
wzgłębsz — dogłębnie (por. wzwyż). [przypis edytorski]
wzgląd nieprawy — niesprawiedliwa opinia. [przypis redakcyjny]
wzgląd odbiera — znajduje uznanie. [przypis edytorski]
wzgląd wspacznie obróci — przychylność zrozumie opacznie. [przypis redakcyjny]
względem czego — w jakiej sprawie. [przypis edytorski]
względem Dunkera — Duncker, pisarz niemiecki, autor Historii starożytności. [przypis redakcyjny]
względna Nirwana — zob. Wstęp. [przypis redakcyjny]
względnie (daw.) — względem czegoś, ze względu na coś. [przypis edytorski]
względnie do tego kierunku — dziś: względem tego kierunku. [przypis edytorski]
względnie — tu: zależnie (od czegoś, w stosunku do czegoś). [przypis edytorski]
względność (daw.) — delikatność, uważność; postępowanie biorące pod uwagę czyjeś upodobania, czułe strony itp. [przypis edytorski]
względność (daw.) — okazywanie komuś względów; życzliwość, wyrozumiałość. [przypis edytorski]
względność (daw.) — wzgląd na coś. [przypis edytorski]
względność dla kogo — darzenie kogoś szczególnymi względami; szacunek. [przypis edytorski]
względność (tu daw.) — okazywanie względów, przychylności. [przypis edytorski]
względność (tu daw.) — okazywanie względów, przychylności; wspaniałomyślność. [przypis edytorski]
względność (tu daw.) — uprzejmość; wspaniałomyślność; łaskawość. [przypis edytorski]
względny (daw.) — mający wzgląd na, uważny. [przypis redakcyjny]
względny (daw.) — okazujący względy, przychylny, łaskawy. [przypis edytorski]
względny (daw.) — okazujący względy, przychylny; uprzejmy. [przypis edytorski]
względny (daw.) — zachowujący względy; traktujący z delikatnością i uwagą, by nie urazić kogoś. [przypis edytorski]
względny — okazujący względy, przychylność. [przypis edytorski]
względny (tu daw.) — łagodny, uprzejmy. [przypis edytorski]
względny — tu: łaskawy. [przypis edytorski]
względny — zależny od różnych względów, uwarunkowań; warunkowy. [przypis edytorski]
względy — dziś popr. forma N.lm: względami. [przypis edytorski]
wzgórę (daw.) — w górę, wzwyż. [przypis edytorski]
wzgórę (daw.) — w górę; wzwyż. [przypis edytorski]
wzgórę (starop. forma) — w górę; wzwyż. [przypis edytorski]
wzgórę (starop. forma) — w górę, wzwyż. [przypis edytorski]
wzgórę (starop.) — w górę; wzwyż. [przypis edytorski]
wzgórę — w górę, wzwyż. [przypis redakcyjny]
wzgórek Jowisza — wypukłość mięśniowa poniżej wskazującego palca. [przypis tłumacza]
wzgórza Byblosu — miasto Byblos, położone na pagórkowatym wybrzeżu Morza Śródziemnego; zostało założone w epoce brązu przez Kananejczyków i nosiło nazwę Gubal, w źródłach egipskich nazywane Kebny, w epoce żelaza występowało jako Gebal w tekstach fenickich i jako Geval w Biblii hebrajskiej, w czasach wypraw krzyżowych zwane Gibelet, dziś: Dżubajl w Libanie (ok. 40 km od Bejrutu); przez fenickie Byblos importowano papirus do Grecji, stąd pochodzi gr. słowo biblos oznaczające papirus, papirusową księgę; taki sam jest źródłosłów nazwy Biblii jako zbioru ksiąg. [przypis edytorski]
wzgórza Malea — południowy przylądek wyspy Lesbos. [przypis tłumacza]
wzgórza tuskulańskie — w swej posiadłości w Tusculum w środkowej Italii Cyceron napisał swoje najsłynniejsze dzieło filozoficzne: Rozmowy tuskulańskie. [przypis edytorski]
wzgórze La Touche — francuska miejscowość i gmina w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Drôme. [przypis edytorski]
Wzgórze, na którym stało Miasto Górne — Syjon, czego jednak nowsze badania nie potwierdzają. [przypis tłumacza]
Wzgórze Palatyńskie a. Palatyn — jedno z siedmiu wzgórz Rzymu. [przypis edytorski]
wzgórzów — dziś forma D. lm: wzgórz. [przypis edytorski]
wzgórzów — dziś: wzgórz. [przypis edytorski]
wzgórzy — dziś popr. forma D. lm: wzgórz. [przypis edytorski]
wzgórzy — dziś popr. forma D.lm.: wzgórz. [przypis edytorski]
wzgorą — zagorzeją, zapłoną. [przypis edytorski]
wziąć (gw.) — zacząć. [przypis edytorski]
wziąć kogoś na bas (daw. pot.) — zwieść, oszukać kogoś. [przypis edytorski]
wziąć kogoś — tu: pokonać. [przypis edytorski]
wziąć na fundusz — zakpić z kogoś. [przypis edytorski]
wziąć na kieł (fraz.) — uprzeć się, być zawziętym. [przypis edytorski]
