Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8298 przypisów.
konsystorz (daw.) — kuria biskupia, podległy biskupowi kościelny urząd administracyjny i sądowniczy; do kompetencji sądu konsystorskiego należało m.in. orzekanie w sprawach o unieważnienie małżeństwa. [przypis edytorski]
konsystorz (daw.) — kuria biskupia, podległy biskupowi kościelny urząd administracyjny i sądowniczy; do kompetencji sądu konsystorskiego należało np. orzekanie w sprawach o unieważnienie małżeństwa. [przypis edytorski]
konsystorz (daw.) — kuria biskupia, podległy biskupowi kościelny urząd administracyjny i sądowniczy. [przypis edytorski]
konsystorz (łac. consistorium: zgromadzenie) — daw. w kościele katolickim zgromadzenie doradców biskupa (kurii biskupiej) zbierające się pod przewodnictwem biskupa dla rozstrzygania spraw administracyjno-sądowniczych. [przypis edytorski]
konsystorz — od łac. consistorium, tj. zgromadzenie: sąd przy kurii biskupiej. [przypis edytorski]
konsystorz — urząd podległy biskupowi, kancelaria diecezjalna. [przypis edytorski]
konsystorz — w kościołach protestanckich: rada stojąca na czele diecezji lub kościoła, zajmująca się m.in. rozstrzyganiem sporów; w kościele katolickim: kuria biskupia, m.in. orzekająca unieważnienia małżeństw. [przypis edytorski]
konsystorz (z łac. consistorium: zgromadzenie) — daw. określenie kurii biskupiej zbierającej się, aby rozstrzygać sprawy administracyjno-sądownicze dotyczące kościoła katolickiego w danej diecezji (tj. terytorium podległego danemu biskupowi). [przypis edytorski]
konsystorz (z łac. consistorium: zgromadzenie) — w Kościołach protestanckich: rada diecezji lub Kościoła, stanowiąca najwyższą władzę administracyjno-sądową. [przypis edytorski]
konsystorz (z łac.) — zebranie, zgromadzenie określonego gremium w celu rozwiązania ważnych spraw. [przypis edytorski]
konsystować (daw.) — stacjonować. [przypis edytorski]
konsystować (daw.) — tu: stacjonować. [przypis edytorski]
konsystujący (z łac.) — stacjonujący, przebywający. [przypis edytorski]
konszachty — tajne, nieuczciwe układy. [przypis edytorski]
konszachty (z niem.) — spiski, nieuczciwe intrygi. [przypis edytorski]
Kontemplacje a. Zamyślenia — Les Contemplations (1855), obszerny zbiór wierszy Wiktora Hugo, poświęcony jego 19-letniej córce, która utonęła w Sekwanie. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — lekceważenie, pogarda. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — obraza, pogarda, lekceważenie. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — pogarda, lekceważenie. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — pogarda. [przypis edytorski]
kontenans daw. — pewność siebie, odwaga. [przypis edytorski]
kontenans (daw.) — pewność siebie. [przypis edytorski]
kontenans (daw., z fr.) — pewność siebie, odwaga. [przypis edytorski]
kontenans (daw., z fr.) — pewność siebie, odwaga. [przypis edytorski]
kontenans (daw., z fr.) — pewność siebie, odwaga. [przypis edytorski]
kontentacja — tu: rekompensata. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — rekompensata. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — zadościuczynienie. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — zadowolenie. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — zadowolenie; tu: nagroda, zadośćuczynienie. [przypis edytorski]
kontenta (daw.) — zadowolona. [przypis edytorski]
kontenta (daw., z łac.) — zadowolona. [przypis edytorski]
kontent (daw.) — zadowolony. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Bracia Dalcz i S-ka, Bracia Dalcz i S-ka, tom pierwszy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kontent (daw., z łac.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontenteca (daw., z wł.) — zadowolenie. [przypis edytorski]
kontentować (daw.) — cieszyć, zadowalać. [przypis edytorski]
kontentować (daw.) — zadowalać. [przypis edytorski]
kontentować się (daw.) — być zadowolonym. [przypis edytorski]
kontentować się — zadowalać się, poprzestawać na czymś. [przypis edytorski]
kontentować się — zadowalać się. [przypis edytorski]
kontent (przestarz.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent (przestarz., z łac.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontentujący (daw.) — zadawalający. [przypis edytorski]
kontenty — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent — zadowolony [przypis edytorski]
kontent — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent (z fr. content) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent (z fr. content) — zadowolony, szczęśliwy, usatysfakcjonowany. [przypis edytorski]
kontent (z fr.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent (z łac.) — zadowolony. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — obrazek, portret. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — portret, podobizna. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — portret. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — portret, wizerunek. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — wizerunek, portret. [przypis edytorski]
konterfekt (daw., z łac.) — wizerunek, obraz, portret. [przypis edytorski]
konterfekt — obraz, portret. [przypis edytorski]
konterfekt — portret, wizerunek. [przypis edytorski]
konterfekt (starop.) — portret. [przypis edytorski]
kontestacja — zakwestionowanie, sprzeciw. [przypis edytorski]
kontor — komtur. [przypis edytorski]
kontorsja — grymas twarzy. [przypis edytorski]
kontorsja — grymas twarzy. [przypis edytorski]
kontrabanda — przemyt. [przypis edytorski]
kontrabanda — przemyt, rzeczy nielegalnie przewożone przez granicę. [przypis edytorski]
kontrachty — dawniej kontraktami nazywano doroczne zjazdy handlowe danej prowincji. [przypis edytorski]
kontraczne — procent od zawartego kontraktu. [przypis edytorski]
kontradykcja (z łac. contradictio) — sprzeciw. [przypis edytorski]
kontradykować (z łac.) — sprzeciwiać się. [przypis edytorski]
kontrahent — jedna ze stron umowy handlowej. [przypis edytorski]
kontrakt socjalny — umowa społeczna, postulat J.J. Rousseau. [przypis edytorski]
kontrakt — tu: umowa przedmałżeńska, ustalająca sprawy majątkowe; intercyza. [przypis edytorski]
kontralt (muz.) — najniższy głos żeński. [przypis edytorski]
kontramarka (daw.) — znaczek, numerek otrzymywany przy oddawaniu ubrania na przechowanie personelowi w teatrze, sali koncertowej itp. [przypis edytorski]
kontramarkarnia (daw.) — szatnia; od kontramarka (daw.): znaczek, numerek otrzymywany przy oddawaniu ubrania na przechowanie personelowi w teatrze, sali koncertowej itp. [przypis edytorski]
kontramarkarnia (daw.) — szatnia. [przypis edytorski]
kontramarkarnia — szatnia. [przypis edytorski]
kontramarka — znak wybijany dawniej na monetach; tu przen.: głowa. [przypis edytorski]
kontrapost — pozycja ciała, w której jego ciężar opiera się głównie na jednej nodze. [przypis edytorski]
kontrapost — pozycja, w której ciężar ciała opiera się głównie na jednej nodze. [przypis edytorski]
kontrapunkt i fuga (muz.) — terminy muzyczne. [przypis edytorski]
kontrapunkt (muz.) — technika kompozytorska polegająca na jednoczesnym prowadzeniu kilku zharmonizowanych linii melodycznych. [przypis edytorski]
kontrawencja (łac.) — przekroczenie jakiegoś prawa, ustawy, umowy; termin najczęściej używany w odniesieniu do łamania praw celnych i podatkowych. [przypis edytorski]
kontredans — figurowy taniec towarzyski popularny we Francji pod koniec XVIII w. [przypis edytorski]
kontredans (fr. contredance) — figurowy taniec towarzyski popularny we Francji pod koniec XVIII w. [przypis edytorski]
kontredans — rodzaj tańca z figurami. [przypis edytorski]
kontredans — rodzaj tradycyjnego tańca z figurami; tu żartob.: pojedynek. [przypis edytorski]
kontredans — taniec towarzyski z figurami. [przypis edytorski]
kontredans — zbiorowy, figurowy taniec towarzyski pochodzenia angielskiego. [przypis edytorski]
kontredans — zbiorowy, figurowy taniec towarzyski popularny w XVIII i XIX w. [przypis edytorski]
kontredans — zbiorowy taniec towarzyski z figurami. [przypis edytorski]
kontredans — zbiorowy taniec z figurami, popularny w XVIII i XIX w. [przypis edytorski]
kontrefekt (daw.) — portret, podobizna. [przypis edytorski]
kontrefekt — wizerunek, portret, obraz. [przypis edytorski]
kontrfort (z fr.) — mur poprzeczny, umacniający mur główny. [przypis edytorski]
kontrolerowie — dziś końcówka -owie w M lm przysługuje nazwom osób szacownych (profesorowie, senatorowie), w pozostałych zaś wypadkach stosuje się końcówkę -rzy (dyrektorzy, kontrolerzy). [przypis edytorski]
kontrolna — rejestrowana prostytutka. [przypis edytorski]
kontrordynans — przeciwrozkaz, rozkaz znoszący uprzednio wydane rozkazy. [przypis edytorski]
kontrować (przestarz., z łac.) — sprzeciwiać się, zaprzeczać. [przypis edytorski]
