Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10886 przypisów.
kwapić się (daw.) — spieszyć się. [przypis edytorski]
kwapić się (daw.) — spieszyć się. [przypis edytorski]
kwapić się (daw) — spieszyć się. [przypis edytorski]
kwapić się (daw., starop.) — spieszyć się. [przypis edytorski]
kwapić się — śpieszyć się; kierować się śpiesznie. [przypis edytorski]
kwapić się — spieszyć się do czegoś. [przypis edytorski]
kwapić się — spieszyć się. [przypis edytorski]
kwapić się — spieszyć się; spiesznie coś wykonywać; por. skwapliwy. [przypis edytorski]
kwapić się (starop.) — spieszyć się. [przypis edytorski]
kwapić (starop.) — pośpieszać; przyśpieszać; iść szybko. [przypis edytorski]
kwapić — zabierać się do czegoś. [przypis edytorski]
kwapienie (starop.) — pośpiech, pośpieszne działanie. [przypis edytorski]
kwapiony (daw.) — pospieszny. [przypis edytorski]
kwapiony (starop.) — pośpieszny, pochopny; przedwczesny. [przypis edytorski]
kwapiony (starop.) — pospieszny. [przypis edytorski]
kwapiony (starop.) — szybki, pospieszny. [przypis edytorski]
kwapiony (starop.) — zbyt prędki, nazbyt pospiesznie wymierzony. [przypis edytorski]
kwapliwy (daw.) — pospieszny, pochopny, niecierpliwy; por. daw. kwapić się: spieszyć się. [przypis edytorski]
kwap — pierze. [przypis redakcyjny]
kwap — ptasi puch. [przypis edytorski]
kwarantanna — czasowe odosobnienie ludzi, zwierząt, roślin a. towarów, co do których istnieje podejrzenie, że mogą być roznosicielami chorób zakaźnych; kwarantannę stosuje się w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób; także: pomieszczenie, budynek, a niekiedy nawet część miasta portowego służąca odbywaniu kwarantanny. [przypis edytorski]
kwarantanna — miejsce i czas przymusowego pobytu osób lub zwierząt przyjeżdżających z kraju dotkniętego jakąś chorobą zakaźną. [przypis redakcyjny]
kwarantanna — tu: ogrodzony budynek, w którym trzymano więźniów z jakiegokolwiek powodu odizolowanych od reszty. [przypis edytorski]
kwarantanna — tu przenośnie: długi okres czekania. [przypis redakcyjny]
kwarantanna — w gwarze obozowej: okres pobytu w obozie bezpośrednio po przybyciu, w czasie którego eliminowano więźniów chorych na choroby zakaźne i niezdolnych do pracy; kwarantannę organizowano w izolowanych blokach. [przypis edytorski]
kwarc — często występujący minerał z grupy krzemianów. [przypis edytorski]
kwarc — daw. również: kwarzec; minerał zbudowany głównie z dwutlenku krzemu. [przypis edytorski]
kwarciany — opłacany z kwarty, tj. czwartej części (kwarty) dochodu z dóbr królewskich. [przypis redakcyjny]
kwardom (gw.) — twardą. [przypis edytorski]
kwardy (gw.) — twardy. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kwargle — czeskie serki dojrzewające, uformowane w krążki, otrzymywane z mocno posolonego, niekiedy zaprawionego kminkiem twarogu, produkowane gł. na Morawach. [przypis edytorski]
kwarta — daw. jednostka objętości ciał płynnych, ok. 1 litr. [przypis edytorski]
kwarta — daw. jednostka objętości, ok. 1 litra. [przypis edytorski]
kwarta — daw. miara objętości, ok. 1 litra. [przypis edytorski]
kwarta — daw. miara objętości, zwykle ok. 1 litra. [przypis edytorski]
kwarta — dawna miara ciał płynnych i sypkich, około 1 litra; też: naczynie o takiej pojemności. [przypis edytorski]
kwarta — dawna miara objętości, ok. 1 litra. [przypis edytorski]
kwarta — dawna miara objętości; w oryginale: anglosaska pinta, równa ok. pół litra. [przypis edytorski]
kwarta — dawna miara objętości, zwykle ok. 1 litra. [przypis edytorski]
kwarta (daw.) — tu: dawna miara objętości, równa czwartej części garnca, tj. ok. 1 litra. [przypis edytorski]
kwarta — jednostka miary objętości, ¼ galona, równa ok. 1 litrowi. [przypis edytorski]
kwarta — jednostka objętości. [przypis edytorski]
kwartał — część miasta usytuowana pomiędzy czterema przecinającymi się ulicami. [przypis edytorski]
kwartałowę — dziś popr.: kwartalną. [przypis edytorski]
kwarta — miara objętości, stanowiąca ¼ galona i wynosząca ok. 1 litr. [przypis edytorski]
kwartana (starop.) — febra co 4 dzień. [przypis redakcyjny]
kwarta — ok. 1,125 litra. [przypis redakcyjny]
kwarta — stałe wojsko zaciężne, utrzymywane przez króla od końca XVI w. [przypis edytorski]
kwarta — tu: nazwa jednej z pozycji w szermierce. [przypis edytorski]
kwarta — wypłacany kwartalnie żołd. [przypis edytorski]
kwarter Dampirów — kwaterę Dampira. [przypis edytorski]
kwarter (daw.) — kwatera. [przypis edytorski]
kwarter — dziś: kwatera. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kwarter — dziś: kwaterę. [przypis edytorski]
kwarteronka — córka białego i mulatki. [przypis edytorski]
kwartniczka — półgroszek, może i czwarta część kwarty. [przypis redakcyjny]
kwartowy kielich — kielich o pojemności kwarty, tj. wg. daw. jednostki objętości ciał płynnych, ok. 1 litra. [przypis edytorski]
kwaśnik — producent napojów. [przypis edytorski]
kwaśny — tu: niezadowolony. [przypis edytorski]
kwas azotowy dymiący (chem.) — zwyczajowa nazwa silnie stężonego kwasu azotowego (HNO3), który po wystawieniu na działanie powietrza wydziela białe opary. [przypis edytorski]
kwas azotowy — nieorganiczny związek chemiczny, jeden z najsilniejszych kwasów tlenowych. [przypis edytorski]
kwaskawy — dziś: kwaskowy. [przypis edytorski]
kwas — kwas chlebowy; typowy dla ludów Słowiańskich napój przyrządzany ze sfermentowanego chleba. [przypis edytorski]
kwas maleinowy — organiczny związek chemiczny, niewystępujący w przyrodzie, otrzymywany przez utlenianie benzenu powietrzem i hydrolizę powstałego bezwodnika maleinowego lub przez ogrzewanie kwasu jabłkowego. [przypis edytorski]
kwas pruski — potoczna nazwa cyjanowodoru (HCN), bezbarwnej, silnie trującej cieczy o zapachu gorzkich migdałów. [przypis edytorski]
kwas siarczany (daw.) — kwas siarkowy, silnie żrący kwas nieorganiczny. [przypis edytorski]
kwas węglowy — tu w znaczeniu używanym w dawnej terminologii chemicznej: dwutlenek węgla. [przypis edytorski]
kwasy (daw.) — kłótnie. [przypis edytorski]
kwatera — działka w ogrodzie. [przypis redakcyjny]
kwaterka — ćwierć (litra). [przypis edytorski]
kwaterka (daw.) — miara pojemności, czwarta część kwarty, tj. ok. ćwierć litra. [przypis edytorski]
kwaterka — dawna miara pojemności, czwarta część kwarty, tj. ok. ćwierć litra. [przypis edytorski]
kwaterka (daw.) — szklanka o pojemności 1/4 litra. [przypis edytorski]
kwaterki — cztery działki. [przypis redakcyjny]
kwaterkowy kielich — kielich o pojemności kwaterki, tj. wg. daw. miary pojemności: ¼ kwarty, tj. ok. ćwierć litra. [przypis edytorski]
kwatermistrz — oficer zajmujący się przygotowaniem kwater lub miejsca obozowania dla wojska. [przypis edytorski]
kwater — pardon. [przypis redakcyjny]
kwatery — mieszkania, gospody. [przypis redakcyjny]
kwef (daw.) — kobiece nakrycie głowy. [przypis edytorski]
kwef (daw.) — tu: nakrycie głowy noszone przez starsze kobiety i wdowy. [przypis edytorski]
kwefów — zasłon, woalek. [przypis redakcyjny]
kwef — tu: zasłona głowy lub twarzy, noszona dawniej przez wdowy. [przypis edytorski]
kwef — zasłona na twarz kobiety. [przypis edytorski]
kwef — zasłona na twarzy kobiety. [przypis edytorski]
kwef — zasłona, woal. [przypis edytorski]
kwef (z franc. coiffe) — chusta, zasłona, welon. [przypis edytorski]
kwef (z franc. coiffe) — chusta, zasłona, welon. [przypis redakcyjny]
kwels, popr.: quails (ang.) — przepiórki. [przypis edytorski]
Kwentyn — lekarz włoski Quintiani. [przypis tłumacza]
kwerele (daw., z łac.) — skargi. [przypis redakcyjny]
kwerenda — poszukiwanie. [przypis redakcyjny]
kwerenda (z łac.) — dochodzenie, śledztwo. [przypis edytorski]
kwerendy — poszukiwania, badania. [przypis redakcyjny]
kweres (daw.) — zamieszanie, zamęt. [przypis edytorski]
kweres — kłopot, zamieszanie. [przypis autorski]
kweres (z łac.) — badanie, rwetes. [przypis redakcyjny]
kwesta — dobroczynna lub okolicznościowa zbiórka pieniędzy. [przypis edytorski]
kwestarz — członek zakonu żebraczego a. osoba zbierająca datki. [przypis edytorski]
kwestarz (daw.) — członek zakonu żebrzącego, zbierający datki (kwestujący) na utrzymanie klasztoru. [przypis edytorski]
kwestarz (daw.) — tu: ksiądz, którego funkcją jest zbieranie datków na potrzeby zakonu. [przypis edytorski]
