Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | biologia, biologiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | pogardliwe | polski | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3758 przypisów.
funt — jednostka wagi (ok. pół kg). [przypis redakcyjny]
funt — jednostka wagi, równa zwykle w krajach anglosaskich ok. 0,45 kg; tu: raczej stosowany we Francji livre usuelle, równy 0,5 kg. [przypis edytorski]
funt szterling — angielska jednostka monetarna; dawniej funt dzielił się na 20 szylingów po 12 pensów każdy. [przypis edytorski]
funt (szterling) — jednostka monetarna Wielkiej Brytanii; dawniej funt dzielił się na 20 szylingów po 12 pensów każdy. [przypis edytorski]
funt — tu: brytyjska jednostka monetarna. [przypis edytorski]
funt — tu: dawna angielska jednostka wagi równa ok. 0,45 kg. [przypis edytorski]
funt — tu: dawna brytyjska jednostka wagi równa ok. 0,45 kg. [przypis edytorski]
funt — tu: dawna jednostka masy, powszechna w Europie do XIX w., równa od 0,35 do 0,56 kg. [przypis edytorski]
funt — tu: dawna jednostka masy, w zależności od czasu i regionu wynosiła od 0,37 do 05 kg. [przypis edytorski]
funt — tu jako pieniądz francuski: liwr (fr. livre), jednostka obrachunkowa i moneta używana w XVII i XVIII w. [przypis edytorski]
funt — tu: liwr, dawny pieniądz francuski. [przypis edytorski]
funt — tu: talent; por. przypowieść o talentach Mt 25, 15. [przypis edytorski]
funt — tzw. funt paryski wynosił 0,489 kg. [przypis edytorski]
funty szkockie odpowiadają swą wartością angielskim szylingom — daw. funt brytyjski był równy 20 szylingom. [przypis edytorski]
funty turnejskie — właśc. liwry turnejskie (od nazwy francuskiego miasta Tours), dawna francuska jednostka monetarna i obrachunkowa, która w 1667 oficjalnie zastąpiła liwry paryskie. [przypis edytorski]
funzione — ceremonia religijna lub świecka (Hiszpania). [przypis redakcyjny]
Fuoco d'Annunzia — powieść Ogień (Il Fuoco) włoskiego pisarza i polityka Gabriele Michele Raffaele Ugo D'Annunzio (1863–1938), wydana w oryginale w 1900 r., a rok później po polsku w tłum. Wilhelminy Zyndram-Kościałkowskiej. [przypis edytorski]
Fuori! Da capo! Bis! (wł.) — Wychodź! Od początku, jeszcze raz! [przypis edytorski]
fura — duża ilość czegoś. [przypis edytorski]
furaż (daw.) — pasza dla koni wojskowych. [przypis edytorski]
furażerka — czapka wojskowa bez daszka. [przypis redakcyjny]
furażerka — miękka, podłużna czapka bez daszka. [przypis edytorski]
furażerka — miękka, podłużna czapka wojskowa bez daszka. [przypis edytorski]
furażowanie (z fr. fourrage: pasza) — poszukiwanie i zdobywanie pożywienia. [przypis edytorski]
furaż — pasza, obrok. [przypis redakcyjny]
furaż — żywność. [przypis redakcyjny]
furczeć — tu: prychać, parskać. [przypis edytorski]
furda (daw.) — błahostka. [przypis edytorski]
furda (daw.) — bzdura. [przypis edytorski]
furda (daw. pot.) — drobiazg, godny zlekceważenia. [przypis edytorski]
furda (daw.) — rzecz błaha; głupstwo. [przypis edytorski]
furdyga (daw.) — więzienie. [przypis edytorski]
furdyment — osłona dłoni na rękojeści szabli. [przypis edytorski]
furdynga — prawdopodobnie z niem. für Dinge, dosł.: na rzeczy; sakwa, sakiewka. [przypis edytorski]
Furem (…) praeterit — Seneca, Epistulae morales ad Lucilium, LXVIII. [przypis tłumacza]
furfancik — tu: zarozumialec. [przypis edytorski]
furfant (daw.) — oszust. [przypis edytorski]
furfant (daw.) — zarozumialec, blagier, krętacz. [przypis edytorski]
furfant (daw.) — zarozumialec, fanfaron; krętacz, oszust. [przypis edytorski]
furfanteria (daw.) — zarozumiałość, fanfaronada; por. furfant: zarozumialec, fanfaron, ale też krętacz, oszust. [przypis edytorski]
furgon — długi, kryty wóz transportowy. [przypis edytorski]
furgon — duży transportowy wóz konny, kryty budą a. wyposażony w skrzynię na ładunek. [przypis edytorski]
furgondżi, arabatczi — woźnica furgonu, arabatu. [przypis edytorski]
furgon — kryty budą wóz konny. [przypis edytorski]
furgon — kryty wóz ładowny. [przypis redakcyjny]
furia francese (wł.) — francuska gwałtowność. [przypis edytorski]
furia francese (wł.) — francuska porywczość. [przypis redakcyjny]
Furia — Furie (po grecku Erynie) miały ścigać złoczyńców; przedstawiano je z wężami zamiast włosów. [przypis tłumacza]
furia — napad strasznego gniewu, wściekłość. [przypis edytorski]
furia teutońska — okrucieństwo, szał bitewny, zwrot używany na określenie agresywnych działań ludów germańskich. [przypis edytorski]
furia — w mit. rz. Furie (noszące w mit. gr. nazwę Erynii) były uosobieniem zemsty, ścigały przestępców (szczególnie morderców, np. Orestesa), dręcząc ich poczuciem winy i doprowadzając do obłędu. [przypis edytorski]
furia — wściekłość, szał. [przypis edytorski]
furie (mit. rz.) — boginie zemsty. [przypis edytorski]
Furie (mit. rzym.) — boginie zemsty, ich gr. odpowiednikiem są Erynie. [przypis edytorski]
Furie (mit. rzym.) — boginie zemsty, odpowiedniki gr. Erynii. [przypis edytorski]
Furie (mit.rzym.) — boginie zemsty. [przypis edytorski]
Furie (mit. rzym.) — boginie zemsty zrodzone z krwi Uranosa: Alekto była uosobieniem gniewu, Tyzyfona zemsty, a Megera nienawiści; Furie należały do bóstw chtonicznych (związanych z żywiołem Ziemi), ich odpowiednik w mit. gr. stanowią Erynie. [przypis edytorski]
Furie (mit. rzym.) — boginki kary i zemsty, rzymskie Erynie. [przypis edytorski]
Furie (mit. rzym.) — demoniczne bóstwa zemsty. [przypis edytorski]
Furie (mit. rzym.) — demoniczne boginie zemsty, ścigały przestępców (szczególnie morderców), dręcząc ich poczuciem winy i doprowadzając do obłędu; w mit. gr. noszą nazwę Erynie. [przypis edytorski]
Furie (mit. rzym.) — demoniczne boginie zemsty, ścigały przestępców (szczególnie morderców), dręcząc ich poczuciem winy i doprowadzając do obłędu. [przypis edytorski]
furie (mit. rzym.) — demony świata podziemnego, z czasem utożsamione z greckimi boginiami zemsty (Eryniami). [przypis edytorski]
Furie (mit. rzym.) — okrutne boginie zemsty. [przypis edytorski]
furier (daw.) — dostawca; podoficer odpowiedzialny za zakwaterowanie wojska i dostarczanie żywności. [przypis edytorski]
furier — kwatermistrz; podoficer zajmujący się zakwaterowaniem i dostarczaniem żywności dla wojska. [przypis edytorski]
furieryzm — odmiana socjalizmu utopijnego, którego program sformułował Charles Fourier (1772–1837). [przypis edytorski]
Furie — w mitologii rzymskiej bóstwa chtoniczne utożsamione z greckimi boginiami zemsty, Eryniami. [przypis edytorski]
furiis agitatus amor (łac.) — miłość wzbudzająca furie. [przypis edytorski]
Furiis agitatus Orestes (łac.) — Orestes, gnany przez Furie (po zabiciu matki). [przypis redakcyjny]
furiów — dziś popr. forma B.lm: furii. [przypis edytorski]
Furit (…) fatum — Manilius, Astronomica, IV, 79, 118. [przypis tłumacza]
furkadło (techn.) — narzędzie do ręcznego wiercenia niewielkich otworów w drewnie. [przypis edytorski]
furlong — miara angielska równa 1/8 mili. [przypis tłumacza]
furów (gw.) — dziś popr. forma D. lm: fur. [przypis edytorski]
Furor Aphrodisiaca (z łac.) — szał (pasja) na tle erotycznym; żart. termin utworzony na wzór takich nazw jak np. Turnera aphrodisiaca (tj. nazwy zioła stosowanego m.in. do leczenia potencji seksualnej). [przypis edytorski]
furor (daw., z łac.) — pasja; gwałtowność. [przypis edytorski]
furor (łac.) — szał, mania. [przypis edytorski]
furror teutonicus (łac.) — teutoński gniew. [przypis edytorski]
Fursy, Henri, własc. Henri Dreyfus (1866–1929) — piosenkarz fr., przejął kabaret Chat noir po śmierci jego założyciela. [przypis edytorski]
furt (daw., pot.) — ciągle. [przypis edytorski]
furt (gw.) — znowu, jeszcze raz, ponownie. [przypis edytorski]
furtian — odźwierny klasztoru. [przypis edytorski]
furtian — odźwierny w klasztorze; zakonnik, którego zadaniem jest obsługiwanie furty klasztornej: pilnowanie kluczy do drzwi prowadzących do klasztoru, otwieranie i zamykanie ich, przyjmowanie gości itp. [przypis edytorski]
furtian — odźwierny, zakonnik pilnujący bramy klasztornej. [przypis edytorski]
furtian — tu: odźwierny. [przypis edytorski]
furtki, której może Kant nie zauważył (…) — zob. Wstęp. [przypis redakcyjny]
Furto niebieska! Gwiazdo zaranna! Ucieczko grzesznych! — określenia Matki Boskiej, występujące w litanii. [przypis edytorski]
Furto niebieska — jedno z określeń Matki Boskiej, występujące w litanii; dziś w formie: Bramo niebieska. [przypis edytorski]
furunkuł (daw.) — czyrak, zapalenie ropne torebki włosa i gruczołu łojowego wywołane przez gronkowce. [przypis edytorski]
Furyje — Furie; tu: forma wydłużona (zgodna z daw. wymową) dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
Fusberta — szabla Rynalda. [przypis redakcyjny]
Fuscus, właśc. Aristius Fuscus — przyjaciel Horacego. [przypis edytorski]
fuse (łac.) — obszernie. [przypis redakcyjny]
Fuseli, John Henry (1741–1825) — właśc. Johann Heinrich Füssli; malarz, rysownik i teoretyk sztuki, urodzony w Szwajcarii, przez większość życia związany z Anglią; tworzył obrazy przepojone atmosferą melancholii, niekiedy grozy, snu, nie wahał się odzwierciedlać twory fantastyczne (jak np. ucieleśniony w postaci potwora koszmar senny). Odwoływał się do motywów z literatury (sięgał do Shakespeare'a, Dantego, Miltona). Popularny w romantyzmie, był również autorem wierszy i wykładów na temat sztuki malarskiej (Lectures on Painting, 1801). [przypis edytorski]
fusilliady lyońskie (z fr. la fusillade: rozstrzelanie) — w październiku 1793 r., po odbiciu Lyonu z rąk rojalistów, władze rewolucyjne przeprowadziły krwawą masakrę mieszkańców tego miasta. [przypis edytorski]
fusius (łac.) — obszerniej. [przypis redakcyjny]
fusta (daw.) — okręt. [przypis edytorski]
fusta (daw.) — okręt. [przypis redakcyjny]
fuszer — człowiek, który wykonuje coś niedbale i niefachowo; partacz. [przypis edytorski]
fuszer — człowiek wykonujący pracę niedbale i niefachowo. [przypis edytorski]
