Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 473 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 159856 przypisów.
winny (…) były okoliczności (daw.) — dziś popr.: winne były (…). [przypis edytorski]
w innych księgach, u innych narodów także jest napisane, że nad porzuconym dzieckiem zlitują się i starzec, i żołnierz, i pastuch, i wilczyca. — nawiązanie do opowieści z mit. gr. i rzym., m.in. do historii Edypa, porzuconego jako niemowlę na pustkowiu z powodu przepowiedni, że zabije ojca i poślubi własną matkę, oraz do mitycznych założycieli Rzymu, Remusa i Romulusa, wykarmionych przez wilczycę. [przypis edytorski]
w innych utworach z cyklu Komedii ludzkiej — jednym z głównych węzłów, spajających w organiczną całość poszczególne utwory Balzaka, jest powieść pt. Stracone złudzenia. [przypis edytorski]
winny (daw.) — należny. [przypis edytorski]
winnymi początku rozruchów są Samarytanie z powodu owego mordu — charakterystyczny przykład kary jako zemsty ludu i gromadnej odpowiedzialności za czyn jednostki czy jednostek (patrz dalej ustęp 7). [przypis tłumacza]
w innym miejscu powiada bóg Dionizos — Żaby 1053–1056. [przypis tłumacza]
W innym miejscu utożsamia Boga żydowskiego… — Plutarch, Zagadnienia biesiadne. [przypis tłumacza]
w inny sposób (…), jakby tego (…) był pragnął — popr. w inny sposób, niżby (…) pragnął. [przypis edytorski]
winny (starop. forma) — dziś lm r. niemęskoos.: winne; nieba mi winny: nieba [są] winne [temu, co] mi [się przydarza]. [przypis edytorski]
winny — tu: należny. [przypis edytorski]
winny — tu: powinny, należny. [przypis edytorski]
winny — tu: zależny. [przypis edytorski]
wino alikanckie — wino hiszpańskie z Alicante; regionu w Hiszpanii nad Morzem Śródziemnym ze stolicą o tej samej nazwie, będącej staroż. portem; wina z Alikante, znane w staroż. Rzymie, opiewane są w klasycznej poezji arabskiej. [przypis edytorski]
wino biblińskie (gr. βίβλινος οἶνος, biblinos oinos) — wg niektórych autorów staroż. nazwa tego wina pochodziła od nazwy gór lub też od krainy Biblis w Tracji. [przypis edytorski]
winograd (daw.) — winnica, ogród winny. [przypis edytorski]
winograd (daw.) — winnica. [przypis edytorski]
winograd (daw.) — winogrona. [przypis edytorski]
winograd (daw.) — winorośl. [przypis edytorski]
Winogradow, Wiktor (1895–1969) — rosyjski językoznawca. [przypis edytorski]
winograd — tu: winna latorośl, krzewy winne. [przypis edytorski]
winograd — winnica. [przypis edytorski]
winograd — winorośl. [przypis edytorski]
winohrad (daw.) — winnica. [przypis redakcyjny]
wino kandyjskie — z Kandii, tj. z Krety. [przypis redakcyjny]
wino klementyńskie — Z winnicy, którą papież Klemens V (1304–1314), będący rodem z Bordeaux, założył opodal w Bessac. [przypis tłumacza]
winokurnia (ros.) — gorzelnia. [przypis edytorski]
wino pramnejskie — mocne starożytne czerwone wino. [przypis edytorski]
Wino pramnijskie, powiada, weź; na to sera koziego… — Iliada XI 639–640. [przypis edytorski]
wino przyrządzone z owocu palmy daktylowej — i dziś jeszcze wino palmowe jest najbardziej ulubionym napitkiem ludów mieszkających nad Eufratem (w dalszym jego biegu). [przypis tłumacza]
winorośle (daw., r.n.) — dziś popr. r.ż.: winorośl. [przypis edytorski]
wino sycić — w oryginale liquare, czyli klarować bądź filtrować; w czasie rzymskich uczt wino filtrowano przed podaniem przez lnianą szmatkę bądź przez śnieg. [przypis edytorski]
wino szczecińskie — rodzaj jabłecznika (od: sztetyna). [przypis redakcyjny]
wino, trzcina cukrowa i banany, główne plantacje ludności stanowią (…) artykuł wywozowy do Europy — Na próżno jednakże szukałby podróżnik dziś na Maderze owych licznych winnic, jakie spodziewa się napotkać. Uprawa takowych upadła znacznie i upada z dniem każdym więcej; toteż pochodzenie wszystkiej „madery”, eksportowanej na całą kulę ziemską niby stąd, musi być w każdym razie co najmniej wątpliwe. [przypis autorski]
winować (daw., gw.) — obarczać winą. [przypis edytorski]
winować (daw., gw.) — obwiniać, obarczać winą. [przypis edytorski]
winować (daw., gw.) — winić; obarczać winą. [przypis edytorski]
winować (daw.) — obwiniać. [przypis edytorski]
winować (daw.) — oskarżać, obwiniać. [przypis edytorski]
winować (gw.) — obwiniać. [przypis edytorski]
winować kogo (starop.) — winić kogo, obarczać kogo winą. [przypis edytorski]
winować (starop. forma) — winić. [przypis edytorski]
winować (starop.) — obciążać winą, oskarżać. [przypis edytorski]
winować (starop.) — winić; nieba winuje: wini nieba; obarcza winą nieba. [przypis edytorski]
winować — winić; obarczać kogoś winą. [przypis edytorski]
winowajce (daw. forma) — dziś D.lp: winowajcy. [przypis edytorski]
winowaty (gw.) — winny. [przypis edytorski]
wino w twej Platońskiej czarze — nawiązanie do dialogu Uczta Platona. [przypis edytorski]
Winrych Kniprode, właśc. Winrich von Kniprode (ok. 1310–1382) — wielki mistrz krzyżacki w latach 1351–1382. [przypis edytorski]
winsz (daw.) — życzenie. [przypis redakcyjny]
winszować czego (starop.) — gratulować czego. [przypis edytorski]
winszować (daw.) — składać gratulacje, życzenia. [przypis edytorski]
winszować (daw.; z niem. wünschen) — składać życzenia; gratulować. [przypis edytorski]
winszować — gratulować. [przypis edytorski]
winszować — gratulować, składać życzenia. [przypis edytorski]
Winszując sobie przejścia w troskę z troski — To jest: z pierwszej duchów błogosławionych, troski chwalenia Boga, do drugiej troski, ażeby nas kochać i nam służyć. [przypis redakcyjny]
winsz (z niem. Wunsch: życzenie; wunschen: życzyć) — z gratulacjami, życzeniami. [przypis edytorski]
wint — daw. gra karciana. [przypis edytorski]
wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
wint — dawna gra karciana. [przypis edytorski]
wint — dawna gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
Winterhalter, Franz Xaver (1805–1873) — niemiecki malarz i twórca litografii, znany głównie z portretów przedstawiających członków europejskich rodów królewskich i arystokratycznych; w 1824 przybył do Paryża, gdzie stał się bardzo popularny. [przypis edytorski]
Winterhilfe (niem.) — sezonowa pomoc związana z nastaniem zimy. [przypis edytorski]
wint — gra karciana. [przypis edytorski]
wint — gra w karty podobna do wista. [przypis edytorski]
winując się (daw.) — winiąc się, obwiniając się. [przypis edytorski]
wiódłem — wiodłem. [przypis redakcyjny]
wiódł je (starop.) — wiódł ich. [przypis edytorski]
wiódł wojsko w czworoboku — kwadrat lub prostokąt. Hoplici tworzą boki, lekkozbrojni i tren [daw.: tabor wozów w wojsku] maszerują w środku czworobokami; konnica, zawsze poza czworobokiem, zajmuje przód lub tył, albo i przód, i tył, czasem zaś flanki. Jest to regularna formacja podczas odwrotu przez równinę. [przypis tłumacza]
wiódł wojsko w takim szyku, że mógł najlepiej sam sobie przychodzić z pomocą — np. straż tylna mogła skoczyć na pomoc innym oddziałom lub też natychmiast od nich pomoc otrzymać. Poszczególne rodzaje broni (ciężkozbrojna piechota, lekkozbrojni, konnica) mogły się bez trudności wspierać, co było zależne od porządku, w jakim maszerowały. [przypis tłumacza]
wiórko — dziś: wiórek. [przypis edytorski]
wióry — drobne odpadki przy ciosaniu i rąbaniu drzewa; z pierwszego wióra: z pierwszych szczególów. [przypis redakcyjny]
wióry ewolucji społecznej — K. R. Żywicki [L. Krzywicki], Jeden z atomów. St. Przybyszewski: „Totenmesse”, 8. 16. [przypis autorski]
wiodący się z jednego człowieka — Abrahama. [przypis tłumacza]
wiodą (…) do Genewy — tj. do kalwinizmu. [przypis tłumacza]
wiodły do niej złote podwoje — brama ta była ze wszystkich bram najwyższa, nazywano ją bramą wielką albo „bramą świątyni” (Szaar ha-Gadol, Pitcho szel Hechal). Zamykano ją z wielką trudnością. Do niej stosują się opisane dalej wieszcze oznaki, p. VI, V, 3. [przypis tłumacza]
wiodro — powietrze. [przypis autorski]
wiolencją — przemoc, gwałt. [przypis redakcyjny]
wiolencja — gwałt. [przypis redakcyjny]
wiolencja — tu: naruszenie. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — akt przemocy. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — gwałt. [przypis redakcyjny]
wiolencja (z łac.) — przemoc, gwałt. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac. violentia) — przemoc; gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolin (muz.) — wyższa część muzycznej skali dźwiękowej instrumentu. [przypis edytorski]
wiolonczelę — tenorowo-basowy instrument strunowy z grupy smyczkowych. [przypis edytorski]
wiorsta (daw.) — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. w dwudziestu wiorstach od miasta — dziś popr.: dwadzieścia wiorst od miasta a. o dwadzieścia wiorst od miasta. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna ros. jednostka długości, ok. 1068,8 m. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa w przybliżeniu jednemu kilometrowi. [przypis edytorski]
