ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10929 przypisów.
[przypis edytorski]
κατὰ δύναμιν (gr.) — stosownie do zdolności, potencjału, możliwości. [przypis edytorski]
κατ ' αναλογίαν (gr.) — przez analogię. [przypis edytorski]
κατά τι, relative — względnie, w odniesieniu do czegoś. [przypis edytorski]
κατ' εξοχήν (gr.) — w całym tego słowa znaczeniu. [przypis edytorski]
κατ' εξοχην (gr.) — w większości, głównie; w pełnym tego słowa znaczeniu. [przypis edytorski]
κατ' εξοχήν (gr.) — wybitnie, w całym tego słowa znaczeniu. [przypis edytorski]
κέρδος ἔγωγε λέγω (gr.) — (sądzę, że) dla mnie jest zyskiem; por. Platon, Apologia Sokratesa, 40e. [przypis edytorski]
κῶμος, „rozpustna biesiada” — komos (κῶμος) to w starożytnej Grecji wesoła procesja ze śpiewem, częsty element świąt na cześć Dionizosa, czyli pochód, a nie biesiada (uczta). [przypis edytorski]
kądziel (daw.) — linia żeńska rodziny. [przypis edytorski]
kądzielnik a. prządki — wiejskie spotkanie w jednym domu, podczas którego kobiety przędły, wyszywały, robiły na drutach itp.; młode dziewczyny zwykle zbierały się osobno, przychodzili tam także młodzi kawalerowie, korzystając z okazji do rozmów, żartów i zalotów. [przypis edytorski]
kądziel — pęk lnu, konopi albo wełny przygotowanej do przędzenia. [przypis edytorski]
kądziel — pęk lnu, konopi albo wełny przygotowanej do przędzenia, umocowany na przęślicy lub kołowrotku; dawniej symbol płci żeńskiej. [przypis edytorski]
kądziel — pęk lnu, konopi albo wełny przygotowanej do przędzenia, umocowany na przęślicy lub kołowrotku. [przypis edytorski]
kądziel — pęk lnu, konopi lub wełny przygotowany do przędzenia. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókien do przędzenia; najczęściej włókna lnu, konopii lub wełny, które następnie przędzie się, skręcając z nich nić. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókien do przędzenia nici.. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókien do przędzenia nici. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókien do przędzenia. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókien do przędzenia. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókien lnu, konopi albo wełny przygotowany do przędzenia. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókien przygotowanych do przędzenia, daw. symbol płci żeńskiej. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókien z lnu, konopi lub wełny przygotowany do przędzenia nici. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókna do przędzenia. [przypis edytorski]
kądziel — pęk włókna, przygotowany do przędzenia. [przypis edytorski]
kądziel — tu: pęk włókna, umocowany na kołowrotku. [przypis edytorski]
kądziołka — zdr. od kądziel: pęk włókien przygotowanych do przędzenia. [przypis edytorski]
kąkol — chwast zbożowy o purpurowych kwiatach i trujących nasionach. [przypis edytorski]
kąkol — chwast zbożowy o purpurowych kwiatach i trujących nasionach. [przypis redakcyjny]
kąkole — chwast zbożowy o purpurowych kwiatach i trujących nasionach. [przypis edytorski]
kąkol polny — jednoroczny chwast (z rodziny goździkowatych) o czerwonych kwiatach i trujących nasionach, rosnący głównie w zbożach. [przypis edytorski]
Kálmán, Imre (1882–1953) — węgierski kompozytor operetkowy, przedstawiciel II operetki wiedeńskiej. [przypis edytorski]
Kâma — Kāmadeva, bóstwo hinduskie będące uosobieniem pożądania, szczególnie miłosnego; pojmowane, podobnie jak Eros w mit. gr., jako pierwotna, boska i stwórcza siła kosmosu. [przypis edytorski]
kąpają się — dziś popr. forma: kąpią się. [przypis edytorski]
kąpiele Drużbak — znajdują się tutaj znane źródła cieplicowe (wapienne, szczawy alkaliczne i alkaliczno-żelaziste). [przypis edytorski]
kąpielówka — dziś: kąpielówki, strój do pływania. [przypis edytorski]
Kąpielowy Przewodnik — książka Christophera Ansteya (1724–1802). [przypis edytorski]
kąpiołka (zdr.) — kąpiel. [przypis edytorski]
kąpiołka — zdrob. od kąpiel. [przypis edytorski]
kątorze — dosłownie: ropucho. [przypis autorski]
ka a. kaj (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]
kaama — właśc. bawolec krowi, duży przeżuwacz z Afryki Śr. i Płd. o rogach w kształcie liry. [przypis edytorski]
Kaas, Ludwig (1881–1952) — ksiądz katolicki, przewodniczący partii Centrum, przeciwnik nazizmu. Od 1933 r. na emigracji w Rzymie, współpracował przy powstaniu encykliki papieża Piusa XI Mit brennender Sorge odnoszącej się krytycznie do sytuacji Kościoła w III Rzeszy. [przypis edytorski]
kabab (hebr.) — kebab, bliskowschodnia potrawa z pieczonego na rożnie mięsa, szaszłyk; w kuchni tureckiej: potrawa ze skrawków mięsa odkrawanych z baraniny na rożnie, podawanych z surówką. [przypis edytorski]
kabak (ros. кабак) — karczma, spelunka. [przypis edytorski]
Kabała Maszjat (właśc. Kabała maassit) — najwyższa część Kabały, ucząca za pomocą kombinowania liter i wyrazów cuda czynić i tajemnice odgadywać. Kabała Maszjat. [przypis autorski]
Kabała — mistyczna doktryna judaistyczna, na której oparty był m. in. ruch chasydzki. [przypis edytorski]
kabała — mistyczna nauka w judaizmie, powstała w średniowieczu; kabaliści stosowali w swych dociekaniach kombinacje liczb i liter, którym przypisywali głębsze znaczenie. Do Kabały rozumianej jako zbiór tekstów napisanych w duchu mistycyzmu zaliczają się: Zohar (Blask), Tefer jeciva (Księga Stworzenia) oraz Echachaim (Drzewo Życia). [przypis edytorski]
kabała — mistyczna nauka w judaizmie, powstała w średniowieczu; kabaliści stosowali w swych dociekaniach kombinacje liczb i liter, którym przypisywali głębsze znaczenie. [przypis edytorski]
Kabała — mistyczne księgi żydowskie, Zohar — Blask i Tefer jeciva — Księga Stworzenia, oraz Echachaim — Drzewo Życia. [przypis edytorski]
Kabała — mistyczne księgi żydowskie: Zohar (tj. Blask) i Tefer jeciva (tj. Księga Stworzenia), oraz Echachaim (tj. Drzewo Życia). [przypis edytorski]
kabała — mistyka, ezoteryka. [przypis edytorski]
kabała — tu: kłopoty, trudne położenie. [przypis edytorski]
kabała — tu ogólnie: wróżba. [przypis edytorski]
kabała — tu: problemy. [przypis edytorski]
kabała — tu: wróżba. [przypis edytorski]
kabała — tu: wróżba z kart. [przypis edytorski]
kabała — tu: wróżby z kart. [przypis edytorski]
kabała — tu: wróżenie z kart, z ręki, itp. [przypis edytorski]
kabała — wróżba z kart. [przypis edytorski]
kabała — wróżba z kart tarota. [przypis redakcyjny]
kabały (z hebr.) — tu: knowania, trudności. [przypis redakcyjny]
kabalarka — kobieta umiejąca stawiać kabałę. [przypis edytorski]
kabalarka — tu: wróżka. [przypis edytorski]
kabalarka — wróżka tworząca swoje przepowiednie z użyciem symboliki pochodzącej z Kabały, systemu filozofii żydowskiej. [przypis edytorski]
kabalista — człowiek uprawiający kabałę; kabała: mistyczny nurt judaizmu, powstały w średniowieczu, kontynuujący starsze formy mistycyzmu żydowskiego, z wpływami doktryn gnostyckich oraz neoplatońskich; kabaliści zajmowali się m.in. poszukiwaniami ukrytych, tajemnych znaczeń tekstu biblijnego, opierając się na spekulacjach numerologicznych. [przypis edytorski]
kabalista — znawca kabały. [przypis edytorski]
kabalista — znawca Kabały, to jest mistycznej doktryny judaistycznej, na której oparty był m. in. ruch chasydzki. [przypis edytorski]
kabalistyczne słowa — kabała: żydowska mistyczna filozofia religii w średniowieczu. Kabaliści stosowali w swych dociekaniach kombinacje liczb i liter, którym przypisywali głębsze znaczenie. [przypis redakcyjny]
kabalistyczne słowo — kabała: żydowska mistyczna filozofia religii w średniowieczu. Kabaliści stosowali w swych dociekaniach kombinacje liczb i liter, którym przypisywali głębsze znaczenie. [przypis edytorski]
kabalistyczny — tajemniczy, zagadkowy. [przypis edytorski]
kabalistyczny — tu: magiczny, zagadkowy. [przypis edytorski]
kabalistyka — system doktryn wywodzących się z kabały: żydowskiej mistycznej filozofii religijnej, doszukującej się ukrytych znaczeń w tekstach religijnych. [przypis edytorski]
kabanka (neol., z fr. cabane) — chatka. [przypis edytorski]
kabanos — tu: kubańskie cygaro; od nazwy gatunku cygar Cabanos. [przypis edytorski]
kaban (ukr.) — wieprz. [przypis edytorski]
Kabaret szalony — wiersz ten napisany był jako ilustracja do obrazu K. Sichulskiego, zawieszonego w sali kawiarni Michalika. Obraz przedstawiał szaloną jazdę uczestników Zielonego Balonika na księżyc, gdzie wita ich mistrz Twardowski w kontuszu i przy szabli. Wiersz zawiera żartobliwe aluzje do uczestników pogoni oraz do krakowskich wydarzeń w zakresie kulturalno-artystycznym. [przypis redakcyjny]
kabat (daw.) — krótki kaftan. [przypis edytorski]
kabat (daw.) — kurtka, kaftan. [przypis edytorski]
kabat (daw.) — płaszcz. [przypis edytorski]
kabatek (starop.) — kaftanik, suknia spodnia. [przypis redakcyjny]
kabatki rzeżą (starop.) — sukna przykrawać każą. [przypis redakcyjny]
kabat — rodzaj surduta, ubranie robocze. [przypis edytorski]
kabat (starop.) — kaftan. [przypis redakcyjny]
kabat — surdut. [przypis edytorski]
kabat — wcięta w pasie kurtka czerwona albo jasnobłękitna, z dwiema fałdami z tyłu, niekiedy naszywana. [przypis redakcyjny]
kab (białorus.) — żeby, aby; oby, bodaj. [przypis edytorski]
kab (białorus.) — żeby. [przypis edytorski]
kabel — jednostka odległości stosowana w nawigacji, równa ok. 200 m. [przypis edytorski]
kabel — jednostka odległości stosowana w nawigacji; tu: kabel amerykański równy ok. 220 m. [przypis edytorski]
kabestan — wciągarka o bębnie ustawionym pionowo; urządzenie służące na statku do wciągania na pokład cum, łańcuchów kotwicznych, napinania lin itp. [przypis edytorski]
Kab hetak czorci (białorus.) — żeby tak czarci. [przypis edytorski]
kabinet — daw. mebel z otwieranym pulpitem i licznymi szufladkami. Miał formę małej, dwuczęściowej szafki. [przypis edytorski]
Kabirowie (mit. gr.) — bóstwa płodności; uchodzili za zamieszkujących wewnątrz Ziemi; przedstawiani w postaci karłów, a określani jako „wielcy”. [przypis edytorski]
Kabirowie (mit. litew.) — duchy podziemne. [Kabiróm — dziś popr. forma C. lm: Kabirom. Red. WL]. [przypis autorski]
Kabirowie (mit.) — staroż. bóstwa, pochodzące zapewne z Azji Mniejszej, przez Greków czczone gł. na wyspie Lemnos i Samotrace; utożsamiane z karłowatymi synami egip. boga Ptaha. [przypis edytorski]
Kabirowie — tajemnicze bóstwa fenickie, czczone i przez Greków; za czasów Goethego badacze mitologii nie byli w stanie ustalić ich liczby. [przypis edytorski]
Kab jeho (białorus.) — bodaj go. [przypis edytorski]
Kab jeho wołki zduszyły… (białorus.) — bodaj go wilki udusiły… [przypis edytorski]
Kab jemu kości pokruciło… Kab jego paralusz naruszył — Bodaj mu kości pokręciło… Bodaj go paraliż naruszył. [przypis edytorski]