Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 452 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 15426 przypisów.
samotrzeci (daw.) — dwaj towarzysze i sam trzeci [przypis redakcyjny]
samotrzeci (daw.) — sam z dwoma towarzyszami. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — sam z kimś drugim (wtórym), w dwie osoby. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — sam z kimś, we dwóch; przysłówek oznaczający wykonywanie jakiejś czynności przez dwie osoby; samotrzeć — sam z dwoma towarzyszami, we trzech; samoczwór — sam z trzema towarzyszami, we czterech; samopiąt — sam z czterema towarzyszami, w pięciu; samoszóst — sam z pięcioma towarzyszami, w sześciu itd. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — sam z kimś wtórym, w dwie osoby. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — sam z kimś wtórym, we dwóch. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — sam z towarzyszem; we dwóch. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — sam z towarzyszem; we dwóch (we dwie, we dwoje). [przypis edytorski]
samowtór (daw., starop.) — we dwóch. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — w dwie osoby. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — w dwie osoby; sam z jednym towarzyszem. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — w dwie osoby; sam z jednym towarzyszem; tu: w cztery oczy, bez świadków. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — w dwie osoby; sam z kimś drugim. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — we dwóch: osoba, o której mowa wraz z osobą towarzyszącą. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — we dwóch. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — we dwóch, sam z kimś drugim, tu: pojedynek. [przypis redakcyjny]
samowtór (daw.) — we dwójkę. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — we dwoje. [przypis edytorski]
samowtór (daw.) — z jednym towarzyszem, sam [jest] wtóry; [we dwóch z towarzyszem; red. WL]. [przypis redakcyjny]
sam tu (daw.) — chodź tu; podejdź. [przypis edytorski]
sam tu! (daw.) — chodź tu! podejdź! [przypis edytorski]
sam tu (daw.) — chodź tu. [przypis edytorski]
sam tutaj (daw.) — chodź tutaj. [przypis edytorski]
sandał (daw.) — sandałowiec, drzewo uprawiane w krajach tropikalnych, dostarczające cenionego drewna o pięknym zapachu. [przypis edytorski]
sanitet (daw.) — sanitariusz. [przypis edytorski]
sapory (daw.) — wonne przyprawy stosowane do potraw. [przypis edytorski]
sapowaty (daw.) — bagnisty. [przypis edytorski]
sarna (daw.) — [tu:] baba, kobieta. [przypis redakcyjny]
sarn (daw.) — dziś: saren. [przypis edytorski]
satyrycznie (daw.) — złośliwie; ironicznie. [przypis edytorski]
sawantka (daw.) — kobieta wykształcona, erudytka. [przypis edytorski]
sawantka (daw.) — kobieta wykształcona, erudytka; w oryginale: bas bleu (dosł.: niebieska pończocha), co oznacza intelektualistkę odrzucającą konwenanse. [przypis edytorski]
sawantka (daw.) — kobieta wykształcona i wyemancypowana. [przypis edytorski]
sawantka (daw.) — kobieta wykształcona. [przypis edytorski]
sawantka (daw.; z fr. savante: uczona) — kobieta wykształcona, erudytka. [przypis edytorski]
sawantka (z fr. savante: uczona; daw.) — kobieta wykształcona, erudytka. [przypis edytorski]
sawantka (z fr. savante: uczona; daw.) — kobieta wykształcona. [przypis edytorski]
scena (daw.) — [tu:] przedstawienie teatralne. [przypis redakcyjny]
sceptr (daw.) — berło, symbol władzy. [przypis edytorski]
schełtany (daw.) — rozchwiany, obluzowany. [przypis edytorski]
schłonąć (daw.) — pochłonąć. [przypis edytorski]
schorzały (daw.) — chory, osłabiony chorobą. [przypis edytorski]
schorzały (daw.) — schorowany. [przypis edytorski]
schowałem moją nominacją (daw.) — dziś: schowałem (…) nominację. [przypis edytorski]
schroń (daw.) — schronienie. [przypis edytorski]
schrona (daw.) — schronienie. [przypis edytorski]
schron (daw.) — schronienie. [przypis edytorski]
schwytana dzieckiem (daw.) — schwytana, kiedy była dzieckiem. [przypis edytorski]
sciencja (daw.) — mądrość, wiedza. [przypis edytorski]
sciencya (daw.) — wiedza. [przypis edytorski]
Scio (daw., wł.) — Chios, wyspa na Morzu Egejskim w pobliżu wybrzeży Azji Mniejszej. [przypis edytorski]
scjatyka (daw.) — ischias, rwa kulszowa. [przypis edytorski]
scyatyka (daw.) — scjatyka; ischias, rwa kulszowa. [przypis edytorski]
scyjatyka (daw.) — przewlekła i bolesna choroba kończyn dolnych związana z zapaleniem nerwu kulszowego (ischias). [przypis edytorski]
scyjatyka (daw.) — przewlekła i bolesna choroba kończyn dolnych związana z zapaleniem nerwu kulszowego (ischias); tu: reumatyzm. [przypis edytorski]
sczeza (daw.) — czeźnie, niknie, ginie. [przypis edytorski]
sczeznąć (daw.) — umrzeć. [przypis edytorski]
sczeznąć (daw.) — umrzeć, zdechnąć. [przypis edytorski]
sczeznąć (daw.) — umrzeć, zginąć. [przypis edytorski]
sczeznąć (daw.) — umrzeć, zginąć; tu: przenośnie jako zniknąć, przepaść. [przypis edytorski]
sczynić (daw.) — zrobić. [przypis edytorski]
sędźtwo a. sędztwo (daw.) — także: sęstwo; sędziostwo, urząd sędziego. [przypis edytorski]
sędzielizna (daw.) — siwizna (tu mowa o śniegu bądź szadzi na gałęziach). [przypis edytorski]
sędzielizna (daw.) — szron. [przypis edytorski]
sępny (daw.) — ponury, posępny, zasępiony. [przypis edytorski]
secina (daw.) — setka. [przypis edytorski]
sedycja (daw.) — bunt, rozruchy. [przypis edytorski]
sedycyje (daw.) — zwodzenia, urojenia, bałamuctwa. [przypis edytorski]
sekatura (daw.) — nękanie, prześladowanie kogoś. [przypis edytorski]
sekcjonować (daw., z łac. sectio: krojenie) — wykonywać operację chirurgiczną lub sekcję zwłok. [przypis edytorski]
sekcjonować (daw., z łac. sectio, krojenie) — wykonywać operację chirurgiczną lub sekcję zwłok. [przypis edytorski]
sekiel (daw.) — dobry koń. [przypis redakcyjny]
sekiel (daw.) — rumak. [przypis redakcyjny]
sekrecja (daw.) — wydzielina. [przypis edytorski]
sekreta (daw.) — dziś popr. lm: sekrety. [przypis edytorski]
sektarz (daw.) — członek sekty. [przypis edytorski]
sekwestr (daw.) — konfiskata majątku. [przypis edytorski]
sekwestr (daw.) — zajęcie, więzienie. [przypis redakcyjny]
sekwestr (daw.) — zarząd. [przypis redakcyjny]
semen (daw.) — Kozak na czyjejś służbie. [przypis redakcyjny]
semen (daw.) — Kozak na czyjejś służbie, zaciężny żołnierz kozacki. [przypis edytorski]
senny (daw.) — tu: śpiący, pogrążony we śnie. [przypis edytorski]
sensat (daw.) — człowiek przesadnie poważny. [przypis edytorski]
sensat (daw.) — człowiek przesadnie poważny, silący się na uczoność. [przypis edytorski]
sensat (daw.) — osoba przesadnie poważna, silący się na uczoność. [przypis edytorski]
sensat (daw., z łac.) — człowiek rozumny (por. sens). [przypis edytorski]
sensat (daw., z łac. sensatus: rozumny) — osoba mądra, poważna i ciesząca się poważaniem. [przypis edytorski]
sentencja (daw., z łac.) — zdanie. [przypis redakcyjny]
sentyment (daw.) — przekonanie, pogląd. [przypis edytorski]
sep (daw.) — zsyp; podatek w ziarnie. [przypis edytorski]
sepecik (daw.) — mały sepet, skrzynka z szufladkami na kosztowności lub dokumenty. [przypis edytorski]
sepecik (daw.) — skrzynka. [przypis edytorski]
sepet (daw.) — skrzynia. [przypis edytorski]
sepet (daw.) — skrzynka z szufladkami na kosztowności lub dokumenty. [przypis edytorski]
sepet (daw.) — szkatułka, skrzynka, podróżna komódka z szufladkami. [przypis edytorski]
sepet (daw., z tur.) — ozdobny mebel, skrzynka z szufladami na kosztowności. [przypis edytorski]
sepet (daw., z tur.) — ozdobny mebel, skrzynka z szufladami na kosztowności. [przypis redakcyjny]
sepet (daw., z tur.) — skrzynka na kosztowności. [przypis redakcyjny]
sercu gwoli (daw.) — zgodnie z sercem. [przypis edytorski]
serdeczny (daw.) — dotyczący serca. [przypis edytorski]
