Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | pospolity | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | wulgarne | zdrobnienie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 815 przypisów.
osława (daw.) — niesława, utrata reputacji. [przypis edytorski]
osława (daw.) — niesława, zła sława. [przypis edytorski]
osława (daw.) — osławienie; utrata reputacji. [przypis edytorski]
osława (daw.) — [tu:] dobra sława [zwykle: zła]. [przypis redakcyjny]
osława (daw.) — zła sława. [przypis redakcyjny]
osławiać (daw.) — obmawiać, rozpowszechniać o kimś złe a nieprawdziwe informacje. [przypis edytorski]
osławiać (daw.) — zniesławiać, oczerniać. [przypis edytorski]
osławować (daw.) — mówić źle o czymś. [przypis edytorski]
osmędzić (daw.) — przypalić, osmalić. [przypis edytorski]
osóbek (daw.) — odosobnienie. [przypis edytorski]
osobistość (daw.) — osoba; osobowość, charakter człowieka. [przypis edytorski]
osobistość (daw.) — osoba; osobowość. [przypis edytorski]
osobistość (daw.) — osoba; osobowość; sprawa osobista. [przypis edytorski]
osobistość (daw.) — osobowość. [przypis edytorski]
osobliwa (daw.) — w domyśle: rzecz, sprawa; dziś raczej: to osobliwe. [przypis edytorski]
osobliwie (daw.) — szczególnie. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
osobliwie (daw.) — zwłaszcza, szczególnie. [przypis edytorski]
osobliwszo (daw.) — dziwnie, niezwykle. [przypis edytorski]
osobliwy (daw.) — szczególny. [przypis edytorski]
osobny (daw.) — tu: osobliwy, szczególny. [przypis edytorski]
osobny (daw.) — tu: samotny, ustronny. [przypis edytorski]
osobny (daw.) — tu: szczególny, osobliwy. [przypis edytorski]
ospalstwo (daw.) — ospałość, skłonność do ciągłego spania. [przypis edytorski]
osromotniony (daw.) — okryty wstydem, hańbą. [przypis edytorski]
ostać (daw.) — zostać. [przypis edytorski]
ostać się (daw.) — przetrwać. [przypis edytorski]
ostatek (daw.) — tu: reszta, pozostali. [przypis edytorski]
ostatnie (daw.) — ostatni raz. [przypis redakcyjny]
ostawić (daw., gw.) — zostawić. [przypis edytorski]
ostawić (daw.) — zostawić. [przypis edytorski]
ostawiony (daw.) — zostawiony. [przypis edytorski]
ostrów (daw.) — wyspa. [przypis edytorski]
ostrów (daw.) — wyspa; szczególnie porosła roślinnością wyspa na rzece. [przypis edytorski]
ostrokręg a. ostrokrąg (daw.) — stożek, bryła o okrągłej podstawie, zwężająca się stopniowo aż do ostrego wierzchołka. [przypis edytorski]
ostrokręgowy (daw.) — stożkowy, stożkowaty. [przypis edytorski]
ostrow a. ostrów (daw.) — wyspa. [przypis edytorski]
ostrowidz a. ostrowzrok (daw.) — ryś. [przypis edytorski]
ostrzedz (daw.) — dziś: ostrzec. [przypis edytorski]
ostrzegać z ordy (daw.) — bronić przed Tatarami. [przypis edytorski]
ostrzyszki (daw.) — dziś popr. pisownia: ostrzyżki; odpadki; tu: poboczne dochody. [przypis edytorski]
ostydły (daw.) — ostygły. [przypis redakcyjny]
ostygnienie (daw.) — dziś popr.: ostygnięcie. [przypis edytorski]
osuć (daw.) — osypać. [przypis edytorski]
osuć (daw.) — osypać. [przypis redakcyjny]
osuć (daw.) — osypać, tu: otoczyć. [przypis redakcyjny]
osurowiały (daw.) — zdziczały. [przypis redakcyjny]
osuty (daw.) — osnuty, spowity. [przypis edytorski]
osuty (daw.) — osypany, spowity. [przypis edytorski]
osuty (daw.) — otoczony. [przypis redakcyjny]
o swej kopie (daw.) — na własny koszt. [przypis edytorski]
oswojonaś (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika, inaczej: „oswojona jesteś”. [przypis edytorski]
oszedziały (daw.) — posiwiały. [przypis edytorski]
oszedzieć (daw.) — zszarzeć (od: szady, szary), także: posiwieć. [przypis redakcyjny]
oszwabić (daw., pot.) — oszukać. [przypis edytorski]
otchniony (daw.) — owiany. [przypis edytorski]
otchniony (daw.) — owiany (zob. wyrazy „tchnąć”, „tchnienie”, „oddech”). [przypis redakcyjny]
otęcza (daw.) — aureola. [przypis edytorski]
otom (…) wolny (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: oto jestem wolny. [przypis edytorski]
otrąbić (daw.) — ogłosić uroczyście. [przypis edytorski]
otrąbić się (daw.) — oznajmić o swojej obecności przez sygnał trąbką. [przypis edytorski]
otrawiciel (daw.) — truciciel. [przypis edytorski]
otrętwienie (daw.) — dziś popr.: odrętwienie. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopak. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopiec, chłopak. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopiec, młokos. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopiec. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopiec; tu: młodzieniec, wojownik. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłop; najemnik. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — dziecko, chłopiec. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — młodzieniec, nastolatek. [przypis edytorski]
otrzymać promocją (daw.) — dziś: otrzymać promocję. [przypis edytorski]
otrzymał był (daw.) — forma czasu zaprzeszłego; znaczenie: otrzymał wcześniej, uprzednio (przed wydarzeniami a. czynnościami wyrażonymi formą zwykłego czasu przeszłego). [przypis edytorski]
otworzysty (daw.) — otwarty. [przypis edytorski]
otworzysty (daw.) — szeroko otwierający się, mający duży otwór. [przypis edytorski]
o urzędy stoją (daw.) — zależy im na urzędach. [przypis edytorski]
ową siedmią ryb (daw.) — dziś popr.: owymi siedmioma rybami. [przypis edytorski]
owałaszyć (daw.) — wykastrować. [przypis edytorski]
owe (daw.) — dziś popr. forma lp r.n.: owo. [przypis edytorski]
owe godło (daw.) — dziś popr. forma: owo godło. [przypis edytorski]
owładła (daw.) — dziś popr.: owładnęła. [przypis edytorski]
owóż (daw.) — otóż; tak więc. [przypis edytorski]
owóż (daw.) — otóż; tak więc (użyte na początku zdania). [przypis edytorski]
owóż (daw.) — oto, otóż. [przypis edytorski]
owóż (daw.) — oto. [przypis edytorski]
owocarnia (daw.) — sklep z owocami. [przypis edytorski]
owo (daw.) — oto; w ten sposób; owoż: konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ż. [przypis edytorski]
Owo (daw.) — tak; i tak; tak więc (użyte na początku zdania). [przypis edytorski]
Owo (daw.) — tak więc; a zatem (na początku zdania). [przypis edytorski]
Owo (daw.) — tak więc; tak; i tak (użyte na początku zdania). [przypis edytorski]
owo tedy (daw.) — a zatem; tak więc itp. [przypis edytorski]
owszeki (daw.) — całkiem, zupełnie, owszem. [przypis edytorski]
owszem (daw.) — co więcej, a nawet; całkowicie, zupełnie. [przypis edytorski]
owszem (daw.) — co więcej, a nawet. [przypis edytorski]
owszem (daw.) — co więcej, a nawet. [przypis edytorski]
owszem (daw.) — i nawet. [przypis edytorski]
owy (daw.) — dziś: owe. [przypis edytorski]
owy (daw.) — te, tamte. [przypis edytorski]
ożenąć (daw.) — opędzić. [przypis redakcyjny]
ożóg (daw.) — drewniany kij służący za pogrzebacz. [przypis edytorski]
ożóg (daw.) — kij do poprawiania ognia w palenisku. [przypis edytorski]
