Przypisy

samić (daw.) — konstrukcja z partykułą ci skróconą do -ć w funkcji wzmacniającej; znaczenie: sami wszakże, sami przecież. [przypis edytorski]

sam już w tym będę (daw.) — sam tego dopilnuję. [przypis edytorski]

samka (daw.) — samica, kobieta. [przypis edytorski]

samka (daw.) — samica. [przypis edytorski]

sam nie zwie (daw.) — sam się nie dowie. [przypis edytorski]

samochcąc (daw.) — z własnej woli. [przypis edytorski]

samochód-elektrolux (daw.) — dosł. samochód-odkurzacz, czyli zamiatarka ssąca, pojazd komunalny do czyszczenia ulic, wyposażony w obrotowe szczotki oraz dmuchawę zasysającą zgarnięte zanieczyszczenia do kontenera. [przypis edytorski]

samoczwart (daw.) — sam z trzema towarzyszami. [przypis edytorski]

samoczwart (daw.) — we czterech. [przypis edytorski]

samodzierczy a. samodzierżczy (daw.) — tyrański, jedynowładczy, władający absolutnie. [przypis edytorski]

samodzierczy a. samodzierżczy (daw.) — tyrański, jedynowładczy, związany z władzą absolutną. [przypis edytorski]

samodzierczy a. samodzierżczy (daw.) — związany władzą absolutną, jedynowładztwem, tyranią. [przypis edytorski]

samodzierstwo (daw.) — władza absolutna, jedynowładztwo. [przypis edytorski]

samodzierż (daw.) — jedynowładca, samodzierżca, władca absolutny. [przypis edytorski]

samopas (daw.) — bez opieki. [przypis edytorski]

samopas (daw.) — sam jeden. [przypis edytorski]

samopiąt (daw.) — w pięć osób; sam z czterema towarzyszami. [przypis edytorski]

samopięć (daw.) — sam z pięcioma towarzyszami; w sześciu. [przypis edytorski]

samopięt, samodziesięć (daw.) — w pięciu, w dziesięciu; sam z czterema lub dziewięcioma towarzyszami. [przypis edytorski]

samosam (daw.) — samotnie, w pojedynkę. [przypis edytorski]

samosiódm (daw.) — w siedem osób; sam z sześcioma towarzyszami. [przypis edytorski]

samosześć (daw.) — w sześć osób (najczęściej: osoba mówiąca albo gł. bohater opowieści z pięcioma towarzyszami). [przypis edytorski]

samosześć (daw.) — w sześciu ludzi. [przypis edytorski]

samotrzeć (daw.) — sam w towarzystwie dwóch osób; we trzech. [przypis edytorski]

samotrzeć (daw.) — sam, z dwoma towarzyszami. [przypis edytorski]

samotrzeć (daw.) — sam z dwoma towarzyszami, tj. we trzech. [przypis edytorski]

sa­motrzeć (daw.) — sam z dwoma towarzyszami; we trójkę. [przypis edytorski]

samotrzeć (daw.) — sam z dwoma towarzyszami; we trójkę. [przypis edytorski]

samotrzeć (daw.) — sam z dwoma towarzyszami; we trzech. [przypis edytorski]

samotrzeć (daw.) — tylko w trzy osoby. [przypis edytorski]

samotrzeć (daw.) — we trzech. [przypis edytorski]

samotrzeć (daw.) — w trzy osoby. [przypis edytorski]

samotrzeci (daw.) — sam z dwoma towarzyszami. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — sam z kimś drugim (wtórym), w dwie osoby. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — sam z kimś, we dwóch; przysłówek oznaczający wykonywanie jakiejś czynności przez dwie osoby; samotrzeć — sam z dwoma towarzyszami, we trzech; samoczwór — sam z trzema towarzyszami, we czterech; samopiąt — sam z czterema towarzyszami, w pięciu; samoszóst — sam z pięcioma towarzyszami, w sześciu itd. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — sam z kimś wtórym, w dwie osoby. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — sam z kimś wtórym, we dwóch. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — sam z towarzyszem; we dwóch. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — sam z towarzyszem; we dwóch (we dwie, we dwoje). [przypis edytorski]

samowtór (daw., starop.) — we dwóch. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — w dwie osoby. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — w dwie osoby; sam z jednym towarzyszem. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — w dwie osoby; sam z jednym towarzyszem; tu: w cztery oczy, bez świadków. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — w dwie osoby; sam z kimś drugim. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — we dwóch: osoba, o której mowa wraz z osobą towarzyszącą. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — we dwóch. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — we dwójkę. [przypis edytorski]

samowtór (daw.) — we dwoje. [przypis edytorski]

sam tu (daw.) — chodź tu; podejdź. [przypis edytorski]

sam tu! (daw.) — chodź tu! podejdź! [przypis edytorski]

sam tu (daw.) — chodź tu. [przypis edytorski]

sam tutaj (daw.) — chodź tutaj. [przypis edytorski]

sandał (daw.) — sandałowiec, drzewo uprawiane w krajach tropikalnych, dostarczające cenionego drewna o pięknym zapachu. [przypis edytorski]

sanitet (daw.) — sanitariusz. [przypis edytorski]

sapory (daw.) — wonne przyprawy stosowane do potraw. [przypis edytorski]

sapowaty (daw.) — bagnisty. [przypis edytorski]

sarn (daw.) — dziś: saren. [przypis edytorski]

satyrycznie (daw.) — złośliwie; ironicznie. [przypis edytorski]

sawantka (daw.) — kobieta wykształcona, erudytka. [przypis edytorski]

sawantka (daw.) — kobieta wykształcona, erudytka; w oryginale: bas bleu (dosł.: niebieska pończocha), co oznacza intelektualistkę odrzucającą konwenanse. [przypis edytorski]

sawantka (daw.) — kobieta wykształcona i wyemancypowana. [przypis edytorski]

sawantka (daw.) — kobieta wykształcona. [przypis edytorski]

sawantka (daw.; z fr. savante: uczona) — kobieta wykształcona, erudytka. [przypis edytorski]

sawantka (z fr. savante: uczona; daw.) — kobieta wykształcona, erudytka. [przypis edytorski]

sawantka (z fr. savante: uczona; daw.) — kobieta wykształcona. [przypis edytorski]

sceptr (daw.) — berło, symbol władzy. [przypis edytorski]

schełtany (daw.) — rozchwiany, obluzowany. [przypis edytorski]

schłonąć (daw.) — pochłonąć. [przypis edytorski]

schorzały (daw.) — chory, osłabiony chorobą. [przypis edytorski]

schorzały (daw.) — schorowany. [przypis edytorski]

schowałem moją nominacją (daw.) — dziś: schowałem (…) nominację. [przypis edytorski]

schroń (daw.) — schronienie. [przypis edytorski]

schrona (daw.) — schronienie. [przypis edytorski]

schron (daw.) — schronienie. [przypis edytorski]

schwytana dzieckiem (daw.) — schwytana, kiedy była dzieckiem. [przypis edytorski]

sciencja (daw.) — mądrość, wiedza. [przypis edytorski]

sciencya (daw.) — wiedza. [przypis edytorski]

Scio (daw., wł.) — Chios, wyspa na Morzu Egejskim w pobliżu wybrzeży Azji Mniejszej. [przypis edytorski]

scjatyka (daw.) — ischias, rwa kulszowa. [przypis edytorski]

scyatyka (daw.) — scjatyka; ischias, rwa kulszowa. [przypis edytorski]

scyjatyka (daw.) — przewlekła i bolesna choroba kończyn dolnych związana z zapaleniem nerwu kulszowego (ischias). [przypis edytorski]

scyjatyka (daw.) — przewlekła i bolesna choroba kończyn dolnych związana z zapaleniem nerwu kulszowego (ischias); tu: reumatyzm. [przypis edytorski]

sczeza (daw.) — czeźnie, niknie, ginie. [przypis edytorski]

sczeznąć (daw.) — umrzeć. [przypis edytorski]

sczeznąć (daw.) — umrzeć, zdechnąć. [przypis edytorski]

sczeznąć (daw.) — umrzeć, zginąć. [przypis edytorski]

sczeznąć (daw.) — umrzeć, zginąć; tu: przenośnie jako zniknąć, przepaść. [przypis edytorski]

sczynić (daw.) — zrobić. [przypis edytorski]

sędźtwo a. sędztwo (daw.) — także: sęstwo; sędziostwo, urząd sędziego. [przypis edytorski]

sędzielizna (daw.) — siwizna (tu mowa o śniegu bądź szadzi na gałęziach). [przypis edytorski]

sędzielizna (daw.) — szron. [przypis edytorski]

sępny (daw.) — ponury, posępny, zasępiony. [przypis edytorski]

secina (daw.) — setka. [przypis edytorski]

sedycja (daw.) — bunt, rozruchy. [przypis edytorski]

sedycyje (daw.) — zwodzenia, urojenia, bałamuctwa. [przypis edytorski]

sekatura (daw.) — nękanie, prześladowanie kogoś. [przypis edytorski]

sekcjonować (daw., z łac. sectio: krojenie) — wykonywać operację chirurgiczną lub sekcję zwłok. [przypis edytorski]

sekcjonować (daw., z łac. sectio, krojenie) — wykonywać operację chirurgiczną lub sekcję zwłok. [przypis edytorski]

sekrecja (daw.) — wydzielina. [przypis edytorski]

sekreta (daw.) — dziś popr. lm: sekrety. [przypis edytorski]