Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 12584 przypisów.
pochop (daw.) — bodziec, impuls; powód. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — chęć. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — chęć; zapał. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — chęć, zapał. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — impuls, pobudka, asumpt. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — ochota. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — pobudka do działania, impuls. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — pochopność, skłonność. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — skłonność. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — skłonność, zapęd. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — tu: bodziec; być pochopem: stanowić bodziec do czego. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — zachęta, pobudka, zamiar. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — zapał; pobudka do działania, impuls. [przypis edytorski]
pochop (daw.) — zapał, zapęd, chęć. [przypis edytorski]
pochopliwy — działający szybko i w sposób nieprzemyślany; dziś popr: pochopny. [przypis edytorski]
pochopnie — tu: chętnie. [przypis edytorski]
pochopny (daw.) — działający za szybko; tu: chętny, skłonny. [przypis edytorski]
pochopny (daw.) — prędki, chętny. [przypis edytorski]
pochopny — prędki, działający bez zastanowienia. [przypis edytorski]
pochopny — tu: prędki, skłonny. [przypis edytorski]
pochop — pochopność; skłonność do natychmiastowego podejmowania nieprzemyślanych działań. [przypis edytorski]
pochop — zapęd, żarliwa chęć. [przypis edytorski]
pochowajta (gw.) — pochowajcie. [przypis edytorski]
pochowaliby się — dziś popr.: pochowałyby się. [przypis edytorski]
Pochowamy ją twarzą ku niebu — twarzą do ziemi chowano samobójców; jeśli Beatryks umrze z miłości, to nie śmiercią samobójczą, ale za przyczyną Benedyka. [przypis edytorski]
pochowan (daw.) — tu: forma krótsza przymiotnika r.m., z końcówką zerową, użyta w celu utrzymania rytmu jedenastozgłoskowca; dziś: pochowany. [przypis edytorski]
pochowek (daw.) — pochówek, pogrzeb. [przypis edytorski]
Pochroń, Antoni — czarny charakter, postać z Dziejów grzechu Stefana Żeromskiego ; młody, szykowny mężczyzna z wąsikiem, pozornie „człowiek z towarzystwa”, w istocie oszust, złodziej, bezwzględny bandyta, były katorżnik, bezpośredni, demoniczny sprawca upadku Ewy Pobratyńskiej, głównej bohaterki powieści. [przypis edytorski]
Po Chrystusie nauka jest bezużyteczna! — Tertulian, Preskrypcja przeciw heretykom 7. [przypis edytorski]
pochutnica — kobieta lekkich obyczajów. [przypis edytorski]
pochutnie — a. chutliwie: z chucią, z pożądaniem. [przypis edytorski]
pochwacić — dziś popr.: ochwacić, uszkodzić miękkie części końskiego kopyta, wywołując ich zapalenie. [przypis edytorski]
po chwilić nas do szczętu nie zstanie (starop. forma) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą co -ć; znaczenie: za chwilę nie zostanie z nas ani szczątek (nawet resztka). [przypis edytorski]
Pochwist — bóg wiatru i niepogody w mitologii słowiańskiej. [przypis edytorski]
pochwycić — tu: zauważyć, zrozumieć. [przypis edytorski]
pochwy skórzane — wiosła staroż. statków były utrzymywane we właściwym miejscu przez skórzane petle. [przypis edytorski]
pochyba (daw.) — pomyłka. [przypis edytorski]
pochyło (daw., reg.) — niezwłocznie; szybko, wkrótce; tu: bezpośrednio. [przypis edytorski]
pochyły (starop.) — osłabiony, wątły; pochylony. [przypis edytorski]
pochyły — tu: przygarbiony. [przypis edytorski]
pochylony laty (daw.) — dziś popr.: pochylony latami a. pochylony przez lata; przygarbiony z powodu podeszłego wieku. [przypis edytorski]
pochylony (…) laty — pochylony latami, pochylony przez lata. [przypis edytorski]
pochylony maszt i żagiel łaciński — na tzw. ożaglowanie łacińskie składa się trójkątny żagiel zawieszony na długiej ukośnej rei, zamocowanej na krótkim maszcie; wynalezione w starożytności, od średniowiecza używane na statkach arabskich, na statkach europejskich zostało zastąpione czworokątnymi żaglami na poziomych rejach. [przypis edytorski]
pochylony (starop.) — tu: osłabiony, nadwątlony. [przypis edytorski]
pociąg (daw.) — pociągnięcie, ruch piórem, pędzlem itp. [przypis edytorski]
pociąg (daw.) — wóz, tabor wojskowy. [przypis edytorski]
pociągnąć miecza — tu: naostrzyć miecz. [przypis edytorski]
pociągnięcie — tu: pociągnięcie pędzla; rys odzwierciedlony na obrazie. [przypis edytorski]
pociąg przejechał po niewygodnym sędzim Prince'u — 20 kwietnia 1934 niedaleko Dijon znaleziono przywiązane do szyn kolejowych zwłoki paryskiego sędziego Alberta Prince'a (1883–1934). Badał on sprawę finansowej afery Stawińskiego, w którą zamieszani byli wysokiej rangi urzędnicy państwowi. Mordercy po zabójstwie pozostawili zmasakrowane zwłoki na torach, żeby upozorować wypadek kolejowy. Aferę i morderstwo szeroko opisywała polska prasa. [przypis edytorski]
pociąg — tu: pociągnięcie. [przypis edytorski]
pociąg — tu: pragnienie. [przypis edytorski]
pociask — rodzaj drewnianego pogrzebacza, narzędzie służące do rozprowadzania równomiernie w piecu żaru przed włożeniem do niego chleba. [przypis edytorski]
pocichu (starop. forma ort.) — dziś: po cichu [przypis edytorski]
pocięgiel — narzędzie szewskie: rzemienny pasek, za pomocą którego szewc przytrzymuje but. [przypis edytorski]
pocięgiel — narzędzie szewskie; tu pogardliwie: szewc. [przypis edytorski]
pocięgiel — pasek rzemienny do przytrzymywania przez szewca robionego buta nogą. [przypis edytorski]
pocierz (gw.) — pacierz. Podwyższona artykulacja głoski a do o. [przypis edytorski]
Pocieszenie — tu: uroczystość maryjna Matki Bożej Pocieszenia obchodzona 4 września w Radomyślu nad Sanem, związana ze znajdującym się w miejscowym kościele obrazem Matki Boskiej Bolesnej. [przypis edytorski]
Pocieszne Wykwintnisie — jednoaktówka Moliera z 1659 roku. [przypis edytorski]
pocieszny (daw.) — pocieszający, przynoszący pociechę. [przypis edytorski]
pocieszny (daw.) — przynoszący pocieszenie, pocieszający. [przypis edytorski]
pocieszyć — tu: cieszyć się. [przypis edytorski]
pociot (daw.) — mąż ciotki. [przypis edytorski]
pocirz (gw.) — pacierz. Nastąpiło podwyższenie artykulacji samogłosek, dlatego a wymawia się jak o oraz e jak i. [przypis edytorski]
pocisk ekspansywny — pocisk rozrywający. [przypis edytorski]
pociski cylindryczno-stożkowe a. pociski stożkowe — używane w broni palnej wydłużone pociski o stożkowym wierzchołku (w odróżnieniu od powszechnych wcześniej pocisków o kształcie kulistym); wynalezione w 1830 przez fr. kapitana Henri-Gustave'a Delvigne, udoskonalone w 1847 przez Claude'a Étienne Minié. [przypis edytorski]
pociski — dziś popr. forma N.lm: pociskami. [przypis edytorski]
pociski stożkowe — używane w broni palnej wydłużone pociski o stożkowym wierzchołku (w odróżnieniu od powszechnych wcześniej pocisków o kształcie kulistym). [przypis edytorski]
pociski — tu: strzały i włócznie. [przypis edytorski]
pocisk — tu: uderzenie, cios. [przypis edytorski]
pocisnąć — dziś: przycisnąć. [przypis edytorski]
po ciwuńsku — po prostu, na chłopski rozum; ciwun: karbowy. [przypis edytorski]
pocje — prawdop. z ang. potion, napój magiczny. [przypis edytorski]
pockać (gw.) — poczekać. [przypis edytorski]
pockej (gw.) — poczekaj. [przypis edytorski]
pocóżeś (…) pracował — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika i partykułą wzmacniającą -że-; inaczej: po co pracowałeś. [przypis edytorski]
Po cóż miałbym się troszczyć o żarcie i picie (…) skoro mam ojca w niebie, który opiekuje się mną zarówno jak wróblami — odniesienie do Biblii: Mt 6, 25–26; Łk 12, 22–24. [przypis edytorski]
po coście go (…) kładli (starop.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: po co go kładliście. [przypis edytorski]
po cośmy (…) przyszli — po co przyszliśmy. [przypis edytorski]
po coś się tak srożył — w innym wyd.: „po coś źle się złożył”. [przypis edytorski]
począć (daw.) — zacząć. [przypis edytorski]
począć (starop.) — zacząć. [przypis edytorski]
począć — tu: zacząć. [przypis edytorski]
począć — zacząć. [przypis edytorski]
począł głośno mówić — w oryginale niem.: war vorlaut, tj. był przemądrzały. [przypis edytorski]
począł się [wiersz biały] także częściej używać — dziś popr. z czasownikiem w formie nieosobowej: poczęto go także częściej używać. [przypis edytorski]
Początek czwartego epeisodion. [przypis edytorski]
początek doliny — to znaczy Stare Kościelisko. [przypis edytorski]
Początek drugiego epeisodion. [przypis edytorski]
Początek drugiego stasimon. [przypis edytorski]
Początek mądrości bojaźń Boża — Syr 1, 14. [przypis edytorski]
Początek piątego epeisodion. [przypis edytorski]
Początek pierwszego epeisodionu (epeisodion — część dialogowa w tragedii greckiej, w przeciwieństwie do stasimonu, części wygłaszanej przez chór. Tragedia grecka składała się zazwyczaj z czterech, pięciu epeisodionów przeplatanych stasimonami. [przypis edytorski]
Początek pierwszego stasimon. [przypis edytorski]
Początek trzeciego epeisodion. [przypis edytorski]
Początek trzeciego stasimon. [przypis edytorski]
początkiem mądrości jest bojaźń boża — cytat ze starotestamentowej Księgi Syracha (Syr 1,14). [przypis edytorski]
początkowanie (daw.) — zapoczątkowanie czegoś; inicjatywa. [przypis edytorski]
Początkowe strofy sonetu (opisowo–narracyjne) zbudowane są z epitetów sprzecznych, doskonałych przykładów oksymoronów. Druga część sonetu (w tym wypadku ostatnia strofa) zawiera zwykle pewną refleksję. [przypis edytorski]
początku równego — takiego samego (tu: ziemskiego, materialnego) pochodzenia. [przypis edytorski]
