Pieśń VIII (Nie frasuj sobie, Mikołaju, głowy...) → ← Pieśń VI (Królewno lutnie złotej i rymów pociesznych...)

Spis treści

Jan KochanowskiPieśni, Księgi wtórePieśń VII [1][2]

Słońce pali, a ziemia idzie w popiół prawie,

Świata nie znać [3] w kurzawie;

Rzeki dnem uciekają [4],

A zagorzałe [5] zioła dżdża [6] z nieba wołają.

Dzieci, z flaszą do studniej; a stół w cień lipowy,

Gdzie gospodarskiej głowy

Od gorącego lata

Broni list [7], za wsadzenie przyjęmna zapłata.

Lutni moja, ty ze mną; bo twe wdzięczne strony [8]

Cieszą umysł trapiony,

A troski nieuspione [9]

Prędkim wiatrom podają [10] za Morze Czerwone.

Przypisy

[1]

Ks.2, Pieśń VII — w pieśni pojawiają się motywy z Carmina Horacego (I 17, I 26, I 32, II 3, II 11). [przypis redakcyjny]

[2]

W przypisach gwiazdką oznaczono wyrazy, które są używane do dziś, ale których znaczenie w Pieśniach jest odmienne od znaczenia obecnego. [przypis edytorski]

[3]

nie znać — nie widać. [przypis redakcyjny]

[4]

dnem uciekają — wysychają, wsiąkając w dno. [przypis redakcyjny]

[5]

zagorzały — spalony, wyschnięty. [przypis redakcyjny]

[6]

dżdża (starop.; D. lp od: deżdż) — deszczu. [przypis redakcyjny]

[7]

list (daw.) — liść. [przypis redakcyjny]

[8]

strony (starop.) — struny; u Kochanowskiego niekiedy pojawia się również forma z „ó”. [przypis redakcyjny]

[9]

nieuspiony (starop.) — nie dający się uśpić, uśmierzyć. [przypis redakcyjny]

[10]

podawać — tu: przekazywać. [przypis redakcyjny]

Spis treści

Jan KochanowskiPieśni, Księgi wtórePieśń VII[1][2]

Przypisy

Jan KochanowskiPieśni, Księgi wtórePieśń VII [1][2]