Pieśń X (Może kto ręką sławy dostać w boju...) → ← Pieśń VIII (Nie frasuj sobie, Mikołaju, głowy...)

Spis treści

Jan KochanowskiPieśni, Księgi wtórePieśń IX [1][2]

Nie porzucaj nadzieje,

Jakoć sie kolwiek dzieje:

Bo nie już [3] słońce ostatnie [4] zachodzi,

A po złej chwili piękny dzień przychodzi.

Patrzaj teraz na lasy,

Jako prze zimne czasy

Wszystkę swą krasę drzewa utraciły,

A śniegi pola wysoko przykryły.

Po chwili wiosna przyjdzie,

Ten śnieg z nienagła [5] zéjdzie

A ziemia, skoro słońce jej zagrzeje,

W rozliczne barwy znowu sie odzieje.

Nic wiecznego na świecie:

Radość sie z troską plecie,

A kiedy jedna weźmie moc nawiętszą,

W ten czas masz ujźrzeć odmianę naprędszą.

Ale człowiek zhardzieje,

Gdy mu sie dobrze dzieje;

Więc też, kiedy go Fortuna [6] omyli [7],

Wnet głowę zwiesi i powagę zmyli [8].

Lecz na szczęście wszelakie

Serce ma być jednakie;

Bo z nas Fortuna w żywe oczy szydzi,

To da, to weźmie, jako sie jej widzi.

Ty nie miej za stracone,

Co może być wrócone:

Siła Bóg może wywrócić w godzinie;

A kto mu kolwiek ufa, nie zaginie.

Przypisy

[1]

Ks. 2, Pieśń IX — w pieśni wykorzystano motywy z licznych Carmina Horacego. [przypis redakcyjny]

[2]

W przypisach gwiazdką oznaczono wyrazy, które są używane do dziś, ale których znaczenie w Pieśniach jest odmienne od znaczenia obecnego. [przypis edytorski]

[3]

nie już (starop.) — jeszcze nie. [przypis redakcyjny]

[4]

ostatnie (starop.) — po raz ostatni. [przypis redakcyjny]

[5]

z nienagła (starop.) — stopniowo. [przypis redakcyjny]

[6]

Fortuna — w mit. rzym. bogini przypadku; los. Motyw ważny w filozofii Pieśni Kochanowskiego; zob też Pieśń IX, Ks. 1. [przypis redakcyjny]

[7]

omylić (daw.) — zwieść. [przypis redakcyjny]

[8]

zmylić — tu: stracić. [przypis redakcyjny]

Spis treści

Jan KochanowskiPieśni, Księgi wtórePieśń IX[1][2]

Przypisy

Jan KochanowskiPieśni, Księgi wtórePieśń IX [1][2]