Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy redakcji źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żeglarskie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 411 przypisów.
łątka (daw.) — lalka, kukiełka. [przypis edytorski]
łątka (daw.) — lalka; kukiełka. [przypis edytorski]
łątka (daw.) — lalka, marionetka. [przypis edytorski]
łątka (daw.) — lalka, marionetka. [przypis redakcyjny]
łątka (daw.) — lalka. [przypis edytorski]
łątko (daw.) — kukiełka. [przypis edytorski]
łabęć (daw.) — łabędź. [przypis redakcyjny]
łacnie a. łacno (daw.) — łatwo. [przypis edytorski]
łacnie (daw.) — łatwo; pomyślnie, skutecznie. [przypis edytorski]
łacnie (daw.) — łatwo. [przypis edytorski]
łacniej (daw., gw.) — łatwiej. [przypis edytorski]
łacniej (daw.) — łatwiej. [przypis edytorski]
łacniej (daw.) — łatwiej. [przypis edytorski]
łacniejszy (daw.) — łatwiejszy. [przypis edytorski]
łacno (daw.) — bez trudu, łatwo. [przypis edytorski]
łacno (daw., gw.) — łatwo. [przypis edytorski]
łacno (daw.) — łatwo, bez trudu. [przypis edytorski]
łacno (daw.) — łatwo. [przypis edytorski]
łacno (daw.) — łatwo. [przypis edytorski]
łacno (daw.) — łatwo. [przypis redakcyjny]
łacno (daw.) — szybko, łatwo. [przypis edytorski]
łacny (daw.) — łatwy. [przypis edytorski]
ładownemi rzeki uciskał komiegami (daw.) — szyk przestawny, inaczej: uciskał rzeki ładownymi statkami. [przypis edytorski]
ładuga (daw.) — ładunek. [przypis edytorski]
ładunek (pot., daw.) — nabój broni palnej. [przypis edytorski]
ładzić (daw., gw.) — doprowadzać do ładu, porządkować. [przypis edytorski]
ładzić (daw.) — porządkować. [przypis edytorski]
ładzić (daw.) — przygotowywać. [przypis edytorski]
łagiew a. łagiewka (daw.) — naczynie podróżne. [przypis edytorski]
łagiew (daw.) — dzban. [przypis edytorski]
łagiew (daw.) — naczynie podróżne. [przypis edytorski]
łagiew (daw.; z łac. lagena, gr. lagynos) — naczynie do przechowywania i transportowania płynów; mogło być ceramiczne, drewniane, metalowe lub skórzane; rzemieślnik wyrabiający takie naczynia zwany był łagiewnikiem. [przypis redakcyjny]
łagiewka (daw.) — dzbanek a. bukłak. [przypis edytorski]
łajać (daw.) — ostro krytykować. [przypis edytorski]
łajać (daw.) — ostro krytykować, strofować. [przypis edytorski]
łajać (daw.) — złorzeczyć. [przypis redakcyjny]
łakoć (daw.) — przysmak. [przypis edytorski]
łakomiec (daw.) — człowiek łakomy, łakomczuch; chciwiec. [przypis edytorski]
łakomy (daw.) — pożądliwy, chciwy. [przypis redakcyjny]
łakotki (daw.) — łakocie; smakołyki. [przypis edytorski]
łamca (daw.) — wiarołomca, krzywoprzysięzca; por. kłamca. [przypis edytorski]
łamca przysiąg, wiary (daw.) — krzywoprzysięzca, wiarołomca; por. kłamca. [przypis redakcyjny]
łapaj (daw., pot.) — pies gończy. [przypis edytorski]
łapeć (daw.) — but zrobiony (wyplatany) z łyka (tj. znajdującej się pod korą tkanki drzew i krzewów), słomy, itp. [przypis edytorski]
łasownik (daw.) — łakomczuch a. złodziej. [przypis edytorski]
łatwie (daw.) — dziś: łatwo. [przypis redakcyjny]
łatwom się domyślił (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika, inaczej: „łatwo się domyśliłem”. [przypis edytorski]
ławą (daw.) — tu: szeregiem. [przypis edytorski]
łężny (daw.) — dziki, leśny. [przypis edytorski]
łechtać (daw.) — łaskotać, tu przen.: kłuć. [przypis edytorski]
łepak (daw., pot.) — spryciarz. [przypis edytorski]
łepak (daw.) — spryciarz. [przypis edytorski]
łeptać (daw.) — chłeptać, zwykle o zwierzętach: pić, zagarniając płyn językiem. [przypis edytorski]
łeż (daw.) — kłamstwo. [przypis edytorski]
łeż zadawać (daw.) — oskarżać o kłamstwo. [przypis edytorski]
łgać (daw.) — kłamać. [przypis edytorski]
łodzia (daw.) — łódź. [przypis edytorski]
łojenie (daw.) — smarowanie czegoś łojem. [przypis edytorski]
łokciowy (daw.) — długi. [przypis edytorski]
łoktuszka (daw.) — kobieta owinięta w łoktusę tj. w płachtę. [przypis edytorski]
łomić (daw.) — łamać. [przypis edytorski]
łoński (daw., gw.) — ubiegłoroczny; o roku: zeszły. [przypis edytorski]
łoński (daw., gw.) — zeszłoroczny. [przypis edytorski]
łoni (daw., gw.) — poprzedniego roku. [przypis edytorski]
łoni (daw., gw.) — w zeszłym roku. [przypis edytorski]
łoni (daw.) — zeszłego roku. [przypis edytorski]
łowczy (daw.) — urzędnik dworski odpowiedzialny za organizację polowań. [przypis edytorski]
łowny (daw.) — zyskowny. [przypis edytorski]
łożnica (daw.) — łóżko, łoże, sypialnia. [przypis edytorski]
łożnica (daw.) — łóżko, łoże, zwłaszcza małżeńskie. [przypis edytorski]
łożnica (daw.) — łoże, sypialnia. [przypis edytorski]
łoza (daw.) — wierzba szara; krzew z rodziny wierzbowatych. [przypis edytorski]
łozina (daw.) — zarośla wierzbowe. [przypis edytorski]
łubowy (daw.) — wykonany z kory. [przypis edytorski]
łuby (daw.) — kosze, tu: bagaż podróżny. [przypis edytorski]
łuby (daw.) — kosze; tu: bagaż podróżny. [przypis edytorski]
łuczyć (daw.) — trafiać do celu. [przypis edytorski]
Łukaszowę (daw.) — dziś popr. forma B.: Łukaszową. [przypis edytorski]
łupież (daw.) — skóra (złupiona ze zwierzęcia). [przypis redakcyjny]
łuszczkowany (daw.) — pokryty łuskami, łuskowy; od daw. łuszczka: zdr. od łuska. [przypis edytorski]
łuszczyna (daw., gw.) — łupina; tu: skorupka jajka. [przypis edytorski]
łut (daw.) — niewielka jednostka masy, tu przen.: nieco, odrobina. [przypis edytorski]
łut (daw.) — niewielka jednostka masy, tu przen.: nieco, odrobinę. [przypis edytorski]
łyczek (daw., pogard.) — mieszczanin. [przypis edytorski]
łyczek (daw., pogard.) — mieszczanin. [przypis redakcyjny]
łyczko ciągnąć (daw.) — korzystać. [przypis edytorski]
łyczkowy (daw., pogard.) — zdrobn. przym. od rzecz. łyk: mieszczanin. [przypis edytorski]
łyk (daw., pogardl.) — mieszczanin. [przypis edytorski]
łyk (daw., pogard.) — mieszczanin. [przypis edytorski]
łyk (daw.) — pogard.: mieszczanin. [przypis edytorski]
łyk (daw.) — pogard. o mieszczaninie; mieszczuch. [przypis edytorski]
łyskać (daw., gw.) — świecić. [przypis edytorski]
łyskać się (daw.) — błyskać się (o błyskawicach widocznych na niebie). [przypis edytorski]
łyskanie (daw.) — błysk. [przypis edytorski]
łysną (daw., gw.) — błysną. [przypis autorski]
łyst (daw.) — łydka. [przypis edytorski]
łysty (daw.) — łydki. [przypis redakcyjny]
łżeć (daw.) — kłamać; łżeszże: konstrukcja z partykułą -że, znaczenie: czy nie kłamiesz. [przypis edytorski]
lągnie (daw.) — dziś: lęgnie. [przypis edytorski]
labuś (daw., z fr. l'abbé: ksiądz) — księżulek. [przypis edytorski]
