Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 116720 przypisów.
Własi la rut o wilaż (zniekszt. fonet. fr.) — zapewne: voici route au village (tutaj jest droga do wioski). [przypis edytorski]
Własną pierś rozdarłem i broczę krwią — cytat z wiersza Micińskiego Jaki lekki – zwinny…, należącego do cyklu W pośród Raju z tomiku W mroku gwiazd. [przypis edytorski]
Własną ręką podpisano (…) A za zgodność: Hadramelach — przedrzeźnianie formy ukazów carskich. [przypis edytorski]
własną wolą — z własnej woli; własnowolnie. [przypis edytorski]
własnem — daw. forma N. i Msc. lp przymiotników r.n.; dziś tożsama z r.m.: własnym. [przypis edytorski]
własnemi — daw. forma N. i Msc. lm przymiotników r.ż. i r.n.; dziś tożsama z r.m.: własnymi. [przypis edytorski]
własnemi — dziś popr.: własnymi. [przypis edytorski]
Własnemi odwiedzisz kroki — dziś popr.: odwiedzisz własnymi krokami; tj. pójdziesz tam osobiście, zobaczysz to na własne oczy. [przypis edytorski]
własne stronnictwo polityczne — mowa o Narodowej Demokracji, współtworzącej rządy koalicyjne w latach 1923–1926. [przypis edytorski]
własność — tu: cecha przyrodzona. [przypis edytorski]
własność — tu: właściwość, cecha. [przypis edytorski]
własność — tu: właściwość; cecha. [przypis edytorski]
własność — tu: właściwość. [przypis edytorski]
własny (daw.) — tu: właściwy. [przypis edytorski]
własny (daw.) — właściwy. [przypis edytorski]
własny (daw.) — właściwy. [przypis edytorski]
własnymi słowy — dziś popr. forma N. lm: własnymi słowami. [przypis edytorski]
własnymi winy — dziś: własnymi winami. [przypis edytorski]
własnym sumptem — na własny koszt. [przypis edytorski]
własny (starop.) — właściwy, prawdziwy. [przypis edytorski]
własny — właściwy. [przypis edytorski]
własta (daw.) — władczyni. [przypis edytorski]
własta — władczyni. [przypis edytorski]
włast (daw.) — władca. [przypis edytorski]
w Ł. — autor kształcił się w Łomży. [przypis edytorski]
włóczebne — ludowy zwyczaj wielkanocny; w drugi dzień Wielkanocy chłopcy chodzą po domach z życzeniami i pobożnymi pieśniami, wypraszając jajka i inne jedzenie; także same podarunki za takie śpiewanie. [przypis edytorski]
włóczenie — wyrównywanie nierówności górnej warstwy gleby za pomocą włóki, ciągniętego po powierzchni pola narzędzia, złożonego z belki lub kilku połączonych łańcuchami belek. [przypis edytorski]
włócznie (…) z jednym grotem na końcu — Ksenofont zwraca na to uwagę, ponieważ greckie włócznie oprócz grotu na jednym końcu, na drugim miały zaostrzoną piętę, dzięki której broń można było wbić w ziemię. [przypis edytorski]
włócznióm — dziś popr. forma C. lm: włóczniom. [przypis edytorski]
włóka — 30 morg, tj. ok. 18 ha. [przypis edytorski]
włóka — daw. jednostka miary powierzchni, równa 30 morgom, tj. wynosząca ok. 18 ha (179 550 m²). [przypis edytorski]
włóka — daw. jednostka miary powierzchni, równa 30 morgom, tj. wynosząca ok. 18 ha. [przypis edytorski]
włóka — daw. jednostka miary powierzchni, równa 30 morgom, tj. wynosząca ok. 18 ha. [przypis edytorski]
włóka — daw. miara powierzchni gruntu. [przypis edytorski]
włóka (daw.) — miara powierzchni gruntu. [przypis edytorski]
włóka — dawna jednostka powierzchni gruntu, równa 30 morgom, ok. 17 ha. też: łan. [przypis edytorski]
włóka — dawna miara powierzchni gruntu, równa 30 morgom, tj. wynosząca ok. 18 ha. [przypis edytorski]
włóka (gw.) — dawna jednostka powierzchni gruntu. [przypis edytorski]
włóka — miara powierzchni: 30 mórg, ok. 17,9 ha (179 550 m²). [przypis edytorski]
włóka — miara powierzchni: 30 morg, ok. 17,9 ha (179 550 m²). [przypis edytorski]
włóko — wywłoko (przekleństwo, obelga). [przypis edytorski]
włósie — dziś popr.: włosie. [przypis edytorski]
włóżże — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]
Włochów — tj. Comédie-Italienne, teatr paryski, założony w XVII w., gdzie w przeciwieństwie do Comédie-Française oferowano repertuar włoski. [przypis edytorski]
Włochy a. Wołochy — tu daw.: ludy z południa Europy. [przypis edytorski]
Włochy — dziś popr. forma M. lm: Włosi. [przypis edytorski]
Włochy — dziś popr. forma M.lm: Włosi. [przypis edytorski]
Włochy (starop. forma) — (z) Włochami. [przypis edytorski]
Włodarkiewicz, Jan (1900–1942) — podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, komendant TAP, jeden z założycieli Frontu Odrodzenia Polski, pierwszy komendant organizacji dywersyjnej „Wachlarz”. W czasie kampanii wrześniowej 1939 miał za zadanie tworzyć rezerwowe oddziały kawalerii, został przydzielony do Ośrodka Zapasowego Kawalerii w Garwolinie i 15 września sformował we Włodawie improwizowany szwadron kawalerii. Walczył w szeregach Armii „Lublin”, w 41 Rezerwowej Dywizji Piechoty, gdzie dowodził sformowanym z rozbitków kawaleryjskim oddziałem rozpoznawczym. 15 października w okolicy Mrozów k. Warszawy rozwiązał oddział. W listopadzie 1939 założył, wspólnie z Witoldem Pileckim, organizację konspiracyjną Tajna Armia Polska, w której był komendantem (pseud. Darwicz, Jan, Odważny), a która wraz z innymi w 1940 weszła w skład Konfederacji Narodu. W Konfederacji Narodu Włodarkiewicz dowodził pionem wojskowym, tj. tzw. Konfederacją Zbrojną (TAP weszła w jej skład). Latem 1941 r. Włodarkiewicz, jako współtwórca koncepcji „Wachlarza”, został mianowany przez gen. Roweckiego „Grota” jego komendantem. We wrześniu 1941 podporządkował się, wraz z większością członków Konfederacji Zbrojnej, Związkowi Walki Zbrojnej. Od jesieni 1941 poświęcił się pracy przy organizacji „Wachlarza”, do którego włączył część współpracowników z TAP. Zmarł nagle, w niewyjaśnionych dotychczas okolicznościach 18/19 marca 1942 r. we Lwowie przeprowadzając inspekcję I Odcinka „Wachlarza”. [przypis edytorski]
włodarz a. włódarz (daw.) — tu: pracownik zarządzający robotnikami rolnymi w folwarku. [przypis edytorski]
włodarz (daw.) — tu: pracownik zarządzający robotnikami rolnymi w folwarku. [przypis edytorski]
włodarz (daw.) — władca, zwierzchnik. [przypis edytorski]
włodarze a namiestnicy — w oryg. łac. villici ac vicedomini. [przypis edytorski]
włodarz — osoba kierująca robotnikami folwarcznymi w dawnym majątku ziemskim. [przypis edytorski]
włodarzyć — rządzić, gospodarować. [przypis edytorski]
włodarzyć — rządzić. [przypis edytorski]
Włodawa — miasto położone w województwie lubelskim, we wschodniej Polsce. W czasie II wojny światowej, pod koniec września 1939 r., gen. Franciszek Kleeberg utworzył tu tzw. Rzeczpospolitą Włodawską, jeden z ostatnich bastionów niepodległej Polski. [przypis edytorski]
włodyka (daw.) — tu: pan, władca. [przypis edytorski]
włodyka — rycerz, zwłaszcza niemajętny lub bez pełni praw stanowych. [przypis edytorski]
Włodzimiérz, właśc. Włodzimierz I Wielki (zm. 1015) — wnuk księżnej Olgi (890–969), książę kijowski, święty prawosławny i katolicki. [przypis edytorski]
Włodzimierz Łubieński (1824–1849) — przyjaciel Norwida, z którym poznał się w 1845. [przypis edytorski]
Włodzimierz Miarczyński (1879–1846) — aktor. [przypis edytorski]
Włodzimierz — miasto w Rosji, nad rzeką Klaźmą, 200 km na wsch. od Moskwy; mieści się w nim największe więzienie Rosji więzienie centralne, założone w 1783 z rozkazu carycy Katarzyny II. [przypis edytorski]
Włodzimierz Perzyński (1877–1930) — pisarz; współpracował z „Głosem” i „Tygodnikiem Ilustrowanym”; autor m.in. komedii Aszantka (1906). [przypis edytorski]
Włodzimierz Terlikowski (1873–1951) — malarz, związany z École de Paris. [przypis edytorski]
Włodzimierz — tj. rosyjski order św. Włodzimierza. [przypis edytorski]
w łodzi — nawiązanie do mit. gr. i łodzi Charona, przewożącej zmarłych do Hadesu. [przypis edytorski]
włoka (a. włóka) — dwa skrzyżowane kije, na których po skończonej orce ciągnie się pług z pola do domu; por. czasowniki: włóczyć, wlec. [przypis edytorski]
włok — sieć do połowu ryb dennych. [przypis edytorski]
w łono przyjmuje (starop.) — tu: przyjmuje na łono; przytula, tuli, osłania sobą. [przypis edytorski]
włość — majątek, posiadłość, własność. [przypis edytorski]
włość — miejsce zamieszkania, siedziba. [przypis edytorski]
włość — włościanie, chłopi. [przypis edytorski]
włościański — chłopski; należący do mieszkańców wsi. [przypis edytorski]
włościański — chłopski. [przypis edytorski]
włościański (daw.) — chłopski. [przypis edytorski]
włościanin (daw.) — chłop. [przypis edytorski]
włościanin (daw.) — chłop, rolnik. [przypis edytorski]
włościanin (daw.) — chłop; rolnik. [przypis edytorski]
„Włościanin” — pismo dla ludu, wydawane w Krakowie w latach 1869–1879. [przypis edytorski]
włości (daw.) — duży majątek ziemski. [przypis edytorski]
włoście — dziś popr.: włości. [przypis edytorski]
włości — majątek ziemski. [przypis edytorski]
włos angielski — rodzaj piłki do metalu. [przypis edytorski]
włosiana szata — włosiennica, ubranie z gryzącego włosia, często noszone przez pokutników. [przypis edytorski]
włosianka — włosienica, rodzaj tkaniny z włosiem końskim, szorstkiej, służącej do umartwiania ciała. [przypis edytorski]
włosiech — dziś popr. forma N.lm: włosach. [przypis edytorski]
włosiech (starop. forma) — dziś Msc.lp: (po) włosach. [przypis edytorski]
włosień — tu: włosie, wypełnienie obicia mebla. [przypis edytorski]
włosień — włosiennica; ubiór z szorstkiego materiału, stosowany w średniowieczu dla „umartwienia” ciała, co miało być wyrazem lekceważenia (czy wręcz tępienia) cielesnej, materialnej sfery bytu na rzecz gloryfikacji sfery duchowej, niematerialnej. [przypis edytorski]
włosienica — rodzaj tkaniny z włosiem końskim, szorstkiej, służącej do umartwiania ciała. [przypis edytorski]
włosienie (daw.) — włosie. [przypis edytorski]
włosiennica (daw.) — tkanina ze sztywnego włosia. [przypis edytorski]
włosiennica — szorstka szata noszona dawniej na gołe ciało dla umartwienia, pokuty lub z powodu żałoby. [przypis edytorski]
włosiennica — szorstka szata pokutna. [przypis edytorski]
włosiennica — szorstkie ubranie, noszone na gołe ciało w celach pokutnych. [przypis edytorski]
włosiennica — ubiór z szorstkiego materiału noszony na gołym ciele, stosowany w średniowieczu w celu „umartwienia” ciała. [przypis edytorski]
włosiennica — ubranie z gryzącej wełny, używane przez pokutników. [przypis edytorski]
włoski — dziś popr. forma: włoskiej; jest to fonetyczny zapis daw. formy D. z tzw. e pochylonym: włoskiéj. [przypis edytorski]
włoskiej i francuskiej — Burador (Tirso di Molina, hiszp.); dwie sztuki włoskie pt. Il Convitato di pietra; dwie francuskie pt. Le Festin de Pierre (Dorimon, de Villiers). [przypis edytorski]