Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 18306 przypisów.
przystać (daw.) — zgodzić się. [przypis edytorski]
przystać na coś — zgodzić się, pozwolić na coś. [przypis edytorski]
przystać — tu raczej: przystanąć. [przypis edytorski]
przystać — zgodzić się na coś. [przypis edytorski]
przystajeż (daw.) — konstrukcja z partykułą -że skróconą do -ż; znaczenie: czy przystajesz. [przypis edytorski]
„Przystań” — dawny ośrodek opiekuńczy dla „upadłych dziewcząt”, złożony z trzykondygnacyjnego budynku z dwiema oficynami i ogrodu, funkcjonujący od 1925 do 1945 w Białołęce (ob. ul. Modlińska 257 w Warszawie). [przypis edytorski]
przystanka — dziś popr. forma D. lp: przystanku. [przypis edytorski]
przystawać — tu: pasować. [przypis edytorski]
przystawa (daw.) — dostawa. [przypis edytorski]
przystawa (daw.) — przystaje, pasuje do czegoś. [przypis edytorski]
przystawa — dziś popr.: przystaje. [przypis edytorski]
przystawanie — tu: poprzestawanie a. zgoda na coś. [przypis edytorski]
przystawca a. przystaw — starop. wyraz oddający łac. termin pristaldis oznaczający wykonawczego urzędnika sądowego lub ogólnie jednego z urzędników „przybocznych”. [przypis edytorski]
przystaw (daw.) — strażnik, przełożony. [przypis edytorski]
przystawi — dostarczy, dostawi. [przypis redakcyjny]
przystaw — komisarz przydany dla bezpieczeństwa, zaopatrujący również wszystkie potrzeby posłów [przypis redakcyjny]
przystaw — komisarz przydany dla bezpieczeństwa, zaopatrujący także wszystkie potrzeby posłów. [przypis redakcyjny]
przystaw (rus.) — strażnik. [przypis edytorski]
przystaw (starop.) — człowiek przystawiony do kogo dla dozoru, straży lub usługi. [przypis redakcyjny]
przystaw (starop.) — człowiek przystawiony do kogo dla dozoru, straży lub usługi. [przypis redakcyjny]
przystawstwo — dostarczanie żywności i pieniędzy na potrzeby wojska. [przypis redakcyjny]
przystaw — tu: komisarz u boku posła. [przypis redakcyjny]
przystęp — możliwość dojścia do czegoś. [przypis edytorski]
Przystępniejsza nieco dla myśli naszej staje się osoba Ducha Świętego jako jedność nie bytu i myśli, lecz bytu z myślą i wolą, istnienia i działania, czyli jako absolutna szczęśliwość… — por. V. Soloviev, La Russie et l'Eglise Universelle, Paris 1889, s. 206. [przypis autorski]
przystępować* (daw.) — przybywać. [przypis redakcyjny]
przystęp — tu: sposób bycia. [przypis edytorski]
Przystępuję teraz do wykazania tego — Zwracam uwagę, że chodzi mi o wykazanie nie tylko tego, co twierdzę powyżej, lecz i tego, że dotąd postępowaliśmy poprawnie, a zarazem jeszcze o coś, co wiedzieć bardzo potrzeba. [przypis autorski]
przystępy (daw.) — przystąpienie do kobiety branej za żonę, na jej gospodarkę. [przypis edytorski]
przystoi (daw.) — należy, wypada. [przypis edytorski]
przystoi (daw.) — wypada, jest właściwe. [przypis edytorski]
przystoi (daw.) — wypada, należy. [przypis edytorski]
przystoi (daw.) — wypada. [przypis edytorski]
przystoi — należy, wypada. [przypis edytorski]
przystoi — wypada. [przypis edytorski]
przystojnie (daw.) — tak, jak należy. [przypis edytorski]
przystojnie (daw.) — tak, jak wypada. [przypis edytorski]
przystojnie (daw.) — tu: przyzwoicie, właściwie. [przypis edytorski]
przystojnie (daw.) — we właściwy sposób. [przypis edytorski]
przystojnie — jak przystoi; przyzwoicie. [przypis edytorski]
przystojniejsza (starop.) — bardziej należyta. [przypis redakcyjny]
przystojnie — przyzwoicie, porządnie. [przypis redakcyjny]
przystojność (daw.) — czynienie tego, co należy. [przypis edytorski]
przystojność (daw.) — to, co należy, wypada, przystoi. [przypis edytorski]
przystojność (daw.) — to, co przystoi (robić, mówić itp.); odpowiednie zachowanie, właściwe postępowanie. [przypis edytorski]
przystojność (przestarz.) — piękno. [przypis edytorski]
przystojność — w tekście bardzo często pojawia się to określenie w dawniejszym znaczeniu: zachowanie zgodne z obyczajami i zasadami dobrego wychowania, przyzwoitość etc. [przypis edytorski]
przystojny (daw.) — odpowiedni. [przypis edytorski]
przystojny (daw.) — odpowiedni, właściwy. [przypis edytorski]
przystojny (daw.) — tu: odpowiedni. [przypis edytorski]
przystojny (daw.) — tu: właściwy, odpowiedni, jak przystoi (o zachowaniu). [przypis edytorski]
przystojny (daw.) — tu: właściwy. [przypis edytorski]
przystojny (daw.) — właściwy. [przypis edytorski]
przystojny (starop.) — tu: właściwy komuś; taki, jaki komuś przystoi. [przypis edytorski]
przystojny — tu: odpowiedni. [przypis edytorski]
przystojny — tu: porządny, właściwy. [przypis edytorski]
przystojny — tu: przyzwoity, zachowujący się jak przystoi; układny, delikatny. [przypis edytorski]
przystosowanie kraju, niedawno przez Dom Austriacki wydartego Polsce — mowa o pierwszym katastrze gruntowym Galicji, zwanym Metryką Józefińską od imienia zleceniodawcy, cesarza Józefa II. W 1785 r. urzędnicy dokonali spisu granic gmin i poszczególnych posiadłości, dokładnie scharakteryzowali wielkość i rodzaj każdego kawałka ziemi wraz z budynkami. Zewidencjonowano właścicieli ziemi i wysokość płaconych przez nich podatków. Jeszcze dziś akta te dostarczają bardzo cennego materiału do badań nad historią polskiej demografii i gospodarki, a także danych geograficznych i genealogicznych. [przypis edytorski]
przystosowanie — tu: nawiązanie, aluzja. [przypis edytorski]
przystosowanie — tu: prawdopodobnie chodzi o odniesienie piosenki do opisu tego, co faktycznie widział autor. [przypis edytorski]
przystrój (daw.) — coś, co przystraja; ozdoba. [przypis edytorski]
przystronek (gw.) — sąsiek, oddzielona przegrodą od klepiska część stodoły, w której składa się zboże a. siano. [przypis edytorski]
przy stronie (starop.) — z boku. [przypis edytorski]
przysuć (daw.) — przysypać. [przypis edytorski]
przysuć (daw.) — tu: opleść, przyozdobić. [przypis edytorski]
przysuć (daw.) — zasnuć, spowić. [przypis edytorski]
przysuty (daw.) — przysypany. [przypis edytorski]
przysuty — przysypany. [przypis edytorski]
przysuty — przysypany, zasłany. [przypis edytorski]
przysuwający — tu: zasnuwający. [przypis edytorski]
przysyłka — dziś w tym kontekście: przysłanie a. przesyłka. [przypis edytorski]
przyszczypka — łatka z boku na obuwiu. [przypis redakcyjny]
przyszczypny (daw. a. gw.) — zadziorny, ale na sposób humorystyczny. [przypis edytorski]
przyszedł do herbaty — dziś: przyszedł na herbatę. [przypis edytorski]
przyszedłem pod wieżę wysoką — Wieże, o których tu mowa, stoją na przeciwległych brzegach Styksu: pierwsza daje sygnał drugiej, skąd przypływa przewoźnik. Dwa płomyki oznaczają liczbę przybyłych do przewozu. [przypis redakcyjny]
Przyszedłem przynieść miecz i ogień — Łk 12, 49. [przypis tłumacza]
Przyszedłem przynieść wojnę — Mt 10, 34. [przypis tłumacza]
przyszedłli (daw.) — konstrukcja z partykułą -li; znaczenie: czy przyszedł, czyż przyszedł, czyżby przyszedł. [przypis edytorski]
przyszedł na świat potomek ze szczepu królewskiego — Władysław II Wygnaniec (1105–1159) urodził się wcześniej; chodzi więc może o nieznanego syna Bolesława Krzywoustego i Zbysławy. [przypis edytorski]
przyszedszy (starop. forma) — dziś popr.: przyszedłszy. [przypis edytorski]
przyszła do połowu — dała się złapać. [przypis redakcyjny]
przyszła wiadomość, że król perski gromadzi silną flotę i liczne wojsko piesze, widocznie przeciw Hellenom — z początkiem zimy 400 r. wysłała Sparta do Azji armię złożoną z 1000 neodamodów (wyzwolonych helotów), 4000 Peloponezyjczyków, Ateny dodały do tego 300 konnych. Armia ta miała wywalczyć wolność miastom greckim w Azji Mniejszej, które nie chciały ulegać panowaniu perskiemu. Jeśli Sparta nie miała utracić swego znaczenia, nie mogła pozostawić rodaków ich losowi. Tybron, dowódca tych sił, zwiększonych kontyngentami miast greckich, azjatyckich, nie doprowadził do żadnego rozstrzygnięcia, a postępowanie jego i wojska ściągało nań liczne, a uzasadnione zarzuty. Eforowie odwołali go i skazali na wygnanie; komendę otrzymał Derkilidas. Z powodu braku konnicy, którą Persowie celowali, nie mógł i on także sprowadzić rozstrzygnięcia. Wojna przewlekała się, gdyż Persowie nie śmieli stawiać czoła greckiej piechocie; zawierano ciągle rozejmy. I tak zawarto rozejm na zimę 398 r., potem na lato tegoż roku. To samo było w 397 r. Derkilidas żądał wolności dla miast greckich. Obaj wodzowie mieli podczas rozejmu zwrócić się do swych rządów po instrukcje. Zawieszenie broni wyzyskiwali Persowie do zbrojeń w poważniejszych rozmiarach. Ateńczyk Konon, wódz z wojen peloponeskich, organizował flotę perską na Cyprze. Spartanie dowiedzieli się o przygotowaniach tych dosyć późno, jeszcze w lecie 397 prowadzili Persowie układy o zawieszenie broni celem zmylenia uwagi nieprzyjaciół. Sparcie nie pozostało nic innego, jak podjąć wyprawę na wielką skalę. [przypis tłumacza]
przyszłe — tu: przybyłe. [przypis edytorski]
przyszłoć (…) żebrać — przyszło ci żebrać. [przypis edytorski]
Przyszłość — organ prasowy organ „Eleuterii”, pismo propagujące abstynencję, wartości etyczne i racjonalizm, zał. w 1905 przez Wincentego Lutosławskiego. [przypis edytorski]
przyszłość z trzewi bydląt (…) obwieszczać — trzewia badali etruscy wieszczkowie, zwani haruspices. [przypis edytorski]
Przyszło się z „chorą” duszą na świat (…) uciec pragnie — S. Przybyszewski, Moi współcześni, II, s. 57 (Wśród swoich). [przypis autorski]
przyszły i smutki — ruina grożąca dwóm siostrzenicom Narcyzy, córkom Kornelii Glogerowej. [przypis redakcyjny]
przyszłym — w domyśle: przyszłym pięknościom. [przypis redakcyjny]
Przyszły nagrody Nobla — w 1903 Maria i Pierre Curie otrzymali wspólnie z Becquerelem Nagrodę Nobla z fizyki za badania nad zjawiskiem promieniotwórczości. Już po śmierci męża, w 1911, Maria otrzymała drugą, tym razem samodzielną Nagrodę Nobla z chemii: za odkrycie polonu i radu. Tym samym została pierwszą osobą wyróżnioną Nagrodą Nobla dwukrotnie i pierwszą kobietą, która otrzymała tę nagrodę w dziedzinie chemii. [przypis edytorski]
przyszlę (daw. forma) — dziś: przyślę. [przypis edytorski]
przyszlę — dziś popr.: przyślę. [przypis edytorski]
przyszle (daw.) — dziś popr. forma: przyśle. [przypis edytorski]
przyszle (daw.) — dziś: przyśle. [przypis edytorski]
przyszle — dziś popr. forma: przyśle. [przypis edytorski]
przyszle — dziś popr.: przyśle. [przypis edytorski]
przyszle — dziś popr.: przyśle. [przypis redakcyjny]
przyszle — dziś: przyśle. [przypis edytorski]
przyszlij — dziś popr. forma: przyślij. [przypis edytorski]
przyszlij — dziś: przyślij. [przypis edytorski]
przyszli na ziemię przed chrzestem — Ci, co przyszli na świat przed Chrystusem i uwierzyli w przyjście oczekiwanego Zbawiciela ogłaszane przez proroków, ci jedni tylko dostatecznie uczcili i ukochali Boga; ci zaś, co zaiste żyli cnotliwie, ale bez tej wiary, mogli na ziemi wszystko, co piękne i wzniosłe w granicach zmysłowego świata uczuć, pojąć i przeniknąć; tylko przeczucie i nadzieja najwyższego światła prawdy zostały im odjęte. Życie ich upłynęło w ciągłej i niczym niezaspokojonej tęsknocie do wyższych i ostatecznych celów człowieczeństwa; albowiem dobro i piękno wyłącznie ziemskie, nie zaspakajają naszego ducha. W tym kręgu spotykamy duchy nienależące jeszcze do właściwych miejsc kary: zajmując tylko ich podwórze, są tu jak w zawieszeniu. Po śmierci używają na nowo piękności ziemi w zielonych łąkach, w pięknych strumieniach; używają wznioślejszych wrażeń sztuki, która upiększa życie, nawet nie zbywa im na blasku światła, ale to światło nie jest niebieskie. Karą ich pozgonną jest wieczne życie z pożądaniem bez nadziei; a chociaż z dobroci niebios używają uciech ziemskich i po zgonie, nawet świadomości swoich cnót i zasług, jednakże są potępieńcami; [chrzestem — dziś popr. forma N lp: chrztem; red. WL]. [przypis redakcyjny]
