Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 455 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8299 przypisów.
koncept-praktykant (daw.) — aplikant biurowy. [przypis edytorski]
koncertyna — rodzaj harmonii ręcznej z klawiaturą guzikową. [przypis edytorski]
koncerz — broń biała, rodzaj długiego miecza. [przypis edytorski]
koncerz — długi, ciężki miecz, przeznaczony raczej do kłucia niż do cięcia. [przypis edytorski]
koncerz — długi (mierzący 1,5–1,8 m), ciężki miecz, przeznaczony raczej do kłucia niż do cięcia. [przypis edytorski]
koncerz — długi na 150-180 cm, ciężki miecz. [przypis edytorski]
koncerz — rodzaj ciężkiego, prostego miecza. [przypis edytorski]
koncerz (z tur. kandżar) — jednoręczna broń biała, rodzaj długiego miecza (o dł. 150–180 cm), z prostą głownią o graniastym przekroju trójkątnym a. czworokątnym. [przypis edytorski]
koncesja — tu: ustępstwo. [przypis edytorski]
koncesja — ustępstwo. [przypis edytorski]
koncesja (z łac.) — ustępstwo. [przypis edytorski]
koncha — muszla. [przypis edytorski]
koncha — muszla. [przypis edytorski]
François-René de Chateaubriand, Przygody ostatniego z Abenserażów
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Horacy, Wybrane utwory, Pieśń II, 7 (O saepe mecum tempus in ultimum...)
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
koncha — muszla. [przypis edytorski]
koncha (z gr.) — muszla. [przypis edytorski]
koncha (z gr.) — muszla; tu: mięczak wytwarzający muszlę, np. małż lub ślimak. [przypis edytorski]
koncholog — naukowiec zajmujący się muszlami (konchami) mięczaków. [przypis edytorski]
konchyliologia — inaczej konchiologia; nauka badająca muszle mięczaków. [przypis edytorski]
koncilium (łac. consilium) — właśc. konsylium daw.: narada w ważnej sprawie. [przypis edytorski]
koncyfiks — prawdop. krucyfiks. [przypis edytorski]
koncyl (daw., z łac. concilium: zebranie, rada) — sobór lub synod: zgromadzenie biskupów Kościoła w celu ustalenia spraw doktrynalnych i ustanowienia przepisów kościelnych. [przypis edytorski]
koncylium (daw., z łac.) — sobór. [przypis edytorski]
koncylium — mówi o koncylium [soborze — Red.WL] trydenckim, na którym prezydował Hozjusz Polak, i na ostatnich sejmach wysłani z Polski ablegaci znajdowali się; snać, że pierwej ta księga wydana, nim koncylium trydenckie zakończono. [przypis edytorski]
koncypient (daw.) — referent biurowy lub adwokacki. [przypis edytorski]
koncypient (daw.) — urzędnik niskiego szczebla, referent. [przypis edytorski]
koncypient — urzędnik niskiego szczebla, referent. [przypis edytorski]
Konczyński, Tadeusz (1875–1944) — pisarz, reżyser teatralny, redaktor „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” w latach 1914–1918; pasjonat piłki nożnej i założyciel kilku klubów piłkarskich, w tym do dziś istniejącej Wisły Kraków. [przypis edytorski]
kondel (daw., gw.) — kundel; tu: wyzwisko. [przypis edytorski]
kondel (daw.) — kundel, pies. [przypis edytorski]
kondel (daw.) — kundel. [przypis edytorski]
kondel (daw.) — kundel; tu: wyzwisko. [przypis edytorski]
kondel (gw.) — kundel. [przypis edytorski]
kondel — kundel, pies. [przypis edytorski]
kondemnacja (z łac. condemnatio: skazanie) — zaoczny wyrok sądowy. [przypis edytorski]
kondemnata (daw.) — wyrok skazujący wydawany zaocznie. [przypis edytorski]
kondemnata (daw., z łac.) — wyrok sądowy. [przypis edytorski]
kondemnata — kiedyś w prawie polskim był to zaoczny wyrok skazujący oskarżonego. [przypis edytorski]
kondemnata — potępienie; dawn. praw. zaoczny wyrok skazujący. [przypis edytorski]
kondemnata — w daw. prawie pol. wyrok skazujący wydawany zaocznie. [przypis edytorski]
kondemnata — wyrok wskazujący winę, bez żadnych dalszych konsekwencji karnych. [przypis edytorski]
kondemnata (z łac.) — wydany zaocznie wyrok za niestawienie się w sądzie. [przypis edytorski]
kondemnata (z łac.) — wyrok; daw. wyrok sądowy skazujący zaocznie w sprawach cywilnych i karnych. [przypis edytorski]
Kondeusze — francuski ród arystokratyczny, będący boczną linią dynastii Burbonów, odgrywający znaczącą rolę we Francji w XVI i XVII w. [przypis edytorski]
Kondeusz — Ludwik II, książę de Condé (1621–1686), z dynastycznej rodziny Bourbonów; marszałek Francji, wybitny dowódca w czasie wojny trzydziestoletniej. [przypis edytorski]
Kondeusz — Ludwik II książę de Condé (1621–1686) z dynastycznej rodziny Bourbonów; marszałek Francji, wybitny dowódca w czasie wojny trzydziestoletniej; sławę przyniosło mu zwycięstwo pod Rocroi. [przypis edytorski]
kondominium — terytorium pozostające pod zarządem dwóch lub więcej państw-metropolii. [przypis edytorski]
kondor — duży ptak występujący w Ameryce Południowej, drapieżnik i padlinożerca. [przypis edytorski]
kondotier — dowódca oddziałów wojsk najemnych od XIV do XVI wieku w służbie miast lub dworów książęcych we Włoszech. [przypis edytorski]
kondotier — dowódca oddziałów wojsk najemnych we Włoszech w XIV–XVI w. [przypis edytorski]
kondotier — dowódca oddziałów wojsk najemnych we Włoszech w XIV–XVI w. [przypis edytorski]
kondotier — dowódca oddziałów wojsk najemnych we Włoszech w XIV–XVI w. [przypis edytorski]
kondotier — najemnik. [przypis edytorski]
kondotier — najemny żołnierz. [przypis edytorski]
kondotier — w XIV–XVI w. we Włoszech dowódca oddziałów najemnych w służbie miast lub dworów książęcych. [przypis edytorski]
kondotier (z wł.) — najemny żołnierz. [przypis edytorski]
Kondracka — Dolina Sucha Kondracka, odgałęzienie Doliny Kondratowej. [przypis edytorski]
konduita (daw.) — prowadzenie się, zwłaszcza budzące zastrzeżenia etyczne. [przypis edytorski]
konduita — prowadzenie się. [przypis edytorski]
konduita — prowadzenie się, zwłaszcza budzące zastrzeżenia etyczne. [przypis edytorski]
konduita — sposób prowadzenia się. [przypis edytorski]
konduktor (daw.) — przewodnik elektryczny, tu: piorunochron. [przypis edytorski]
konduktor (daw.) — przewodnik, zwykle elektryczny. [przypis edytorski]
konduktor (daw.) — urzędnik niższego personelu technicznego, tu: zatrudniony przez Biuro Melioracyjne przy Wydziale Krajowym sejmu galicyjskiego. [przypis edytorski]
konduktor — dosł. przewodnik; tu: piorunochron. [przypis edytorski]
konduktor (łac.: przewodnik) — tu: podoficer w jednostce inżynieryjnej dawnej armii rosyjskiej (кондуктор инженерный). [przypis edytorski]
konduktor (łac.) — ten, który prowadzi (nie jest to standardowy przydomek Jowisza). [przypis edytorski]
konduktorowie — dziś popr. forma: konduktorzy. [przypis edytorski]
konduktor — piorunochron. [przypis edytorski]
kondycja (daw.) — miejsce pracy; płatne zajęcie. [przypis edytorski]
kondycja (daw.) — posada nauczyciela domowego lub korepetytora, zwykle związana z wyjazdem na wieś. [przypis edytorski]
kondycja (daw.) — stan. [przypis edytorski]
kondycja (daw.) — tu: warunek. [przypis edytorski]
kondycja (daw.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja (daw., z łac. condicio) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja (daw., z łac.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja (łac.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja — posada nauczyciela domowego najczęściej związana z wyjazdem na wieś. [przypis edytorski]
kondycja — sytuacja życiowa, tu: majątek. [przypis edytorski]
kondycja (tu daw., z łac. conditio) — warunek, wymóg. [przypis edytorski]
kondycja — tu: pozycja społeczna. [przypis edytorski]
kondycja — tu: stan, pochodzenie. [przypis edytorski]
kondycja — tu: stan, pozycja społeczna, pochodzenie. [przypis edytorski]
kondycja — tu: warunek. [przypis edytorski]
kondycja (z łac.) — tu: warunek. [przypis edytorski]
kondycja (z łac.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycje (daw.) — warunki. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis edytorski]
kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis edytorski]
kondycje (z łac.) — warunki. [przypis edytorski]
kondycyjka (z łac.) — właśc. kondycja; tu: zatrudnienie, służba. [przypis edytorski]
kondysensja właśc. kondescensja — sesja wyjazdowa sądu odbywająca się na miejscu sporu (najczęściej o grunta). [przypis edytorski]
kondys — kundel. [przypis edytorski]
koneksje — związki, powiązania. [przypis edytorski]
koneksje — związki, powiązania rodowe. [przypis edytorski]
konew (daw.) — duże naczynie. [przypis edytorski]
konew (daw.) — dzban. [przypis edytorski]
konew — naczynie do noszenia i przechowywania płynów. [przypis edytorski]
konew — rodzaj naczynia do przenoszenia i przechowywania płynów. [przypis edytorski]
konfabulować — bajać, zmyślać, opowiadać niestworzone rzeczy. [przypis edytorski]
konfederacją — dziś popr. forma B. lp: konfederację. [przypis edytorski]
