Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 115674 przypisów.
Fajnagiel — Gregor von Feinagle, 1765–?, autor systemu mnemotechnicznego. [przypis edytorski]
fajn (jidisz) — piękny, świetny. [przypis edytorski]
fajn (jidysz) — pięknie, doskonale, w porządku. [przypis edytorski]
Fajnops — wyróżniający się wojownik trojański. [przypis edytorski]
fajny (z jidysz fajn) — w porządku. [przypis edytorski]
Fajstos — miasto na Krecie, istniejące już w epoce minojskiej. [przypis edytorski]
fajtać (pot.) — latać. [przypis edytorski]
fajt — wykrzyknienie oznaczające nagły upadek. [przypis edytorski]
fakcja (daw.) — partia, stronnictwo. [przypis edytorski]
fakcja (daw.) — partia, stronnictwo, spisek. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
fakcja (daw.) — stronnictwo, koteria; zmowa, wichrzenie. [przypis edytorski]
fakcja (daw., z łac. factio) — knowanie, wichrzenie, zmowa; stronnictwo, partia. [przypis edytorski]
fakcja — stronnictwo. [przypis edytorski]
fakcja (z łac.) — stronnictwo. [przypis edytorski]
fakcyja (daw.) — tu: rozruch, bunt. [przypis edytorski]
fakelcug (niem. fackelzug ) — nocna parada z płonącymi pochodniami. [przypis edytorski]
fakino (wł. facchino) — portier, dozorca. [przypis edytorski]
fakino (wł. facchino) — portier. [przypis edytorski]
fakir (ar.) — pierwotnie: żebrzący ascetyczny mnich muzułmański; dziś: asceta indyjski poddający swoje ciało różnym niezwykłym formom umartwienia, np. kładzenie się na ostrzach i chodzenie boso po rozżarzonych węglach. [przypis edytorski]
fakir (ar.) — tu w znaczeniu pierwotnym: wyznawca sufizmu, nurtu mistycznego w islamie, dążący jedynie do służenia Bogu; stąd w węższym znaczeniu: żebrzący ascetyczny mnich muzułmański. [przypis edytorski]
fakir — asceta hinduski. [przypis edytorski]
fakir — asceta indyjski, zwłaszcza poddający swoje ciało różnym niezwykłym formom umartwienia. [przypis edytorski]
fakir — asceta (pierwotnie mnich muzułmański lub hinduistyczny), poddający swoje ciało różnym drastycznym formom umartwienia. Do tradycyjnych wyczynów fakira należało kładzenie się na ostrzach i chodzenie boso po rozżarzonych węglach. [przypis edytorski]
fakir — indyjski asceta. [przypis edytorski]
faksymile (z łac. fac simile: czyń podobne) — wierna kopia mechaniczna lub fotograficzna dokumentu, rękopisu, podpisu, np. kopia własnoręcznego podpisu odbita pieczątką na dokumencie. [przypis edytorski]
faksymile (z łac. fac simile: rób podobne; lm faksymilia) — dokładna reprodukcja dokumentu, podpisu lub rysunku. [przypis edytorski]
fakta (daw.) — dziś popr. forma B. lm: fakty. [przypis edytorski]
fakta (daw.) — dziś popr. forma: fakty. [przypis edytorski]
fakta (daw.) — dziś popr. forma M.lm: fakty. [przypis edytorski]
fakta — dziś: fakty. [przypis edytorski]
fakta — dziś popr.: fakty. [przypis edytorski]
fakta — dziś popr. forma B. lm: fakty. [przypis edytorski]
fakta — dziś popr. forma M.,B. lm: fakty. [przypis edytorski]
fakta — dziś popr. forma M. lm: fakty. [przypis edytorski]
fakt (filoz.) — stan rzeczy, składnik świata rzeczywistego. [przypis edytorski]
faktor (daw.) — pośrednik, handlarz. [przypis edytorski]
faktor (daw.) — pośrednik handlowy, handlarz. [przypis edytorski]
faktor (daw.) — pośrednik. [przypis edytorski]
faktor (daw.) — pośrednik w załatwianiu różnych interesów. [przypis edytorski]
faktor — dzierżawca. [przypis edytorski]
faktoria — placówka handlowa. [przypis edytorski]
faktorka — kobieta, która pośredniczy w załatwianiu interesów finansowych. [przypis edytorski]
faktorne (daw.) — prowizja. [przypis edytorski]
faktorów — tu w zn.: pośredników. [przypis edytorski]
faktorować — pośredniczyć; por. faktor (daw.): pośrednik handlowy. [przypis edytorski]
faktor — pośrednik handlowy, pośrednik w interesach. [przypis edytorski]
faktor — pośrednik. [przypis edytorski]
faktor — pośrednik, stręczyciel. [przypis edytorski]
faktor — pośrednik w interesach. [przypis edytorski]
faktor — [przypis edytorski]
faktorstwo — pośrednictwo w interesach. [przypis edytorski]
faktor — tu: pośrednik. [przypis edytorski]
faktotum (z łac. fac totum: rób wszystko) — totumfacki, prawa ręka, służący do wszystkiego, popychadło. [przypis edytorski]
faktotum (z łac.) — osoba zaufana, spełniająca usługi wszelkiego rodzaju. [przypis edytorski]
Fakultet — tu: Fakultet (Wydział) Medyczny Paryża (Faculté de Médecine de Paris), w 1896 roku zgrupowany z czterema innymi wydziałami paryskimi w nowy Uniwersytet Paryski. [przypis edytorski]
fała (starop.) — chwała; fała bieży: rozchodzi się sława, rozgłos. [przypis edytorski]
fała (starop.) — chwała. [przypis edytorski]
fała (starop.) — chwała; wieliką mu fałę dali: oddali mu cześć, otoczyli go wielką czcią. [przypis edytorski]
Fałat, Julian (1853–1929) — jeden z najwybitniejszych polskich akwarelistów; wśród jego obrazów dominują sceny myśliwskie, dzikie zwierzęta i pejzaże. [przypis edytorski]
Fałat, Julian (1853–1929) — polski malarz, jeden z najwybitniejszych polskich akwarelistów; wśród jego obrazów dominują sceny myśliwskie, dzikie zwierzęta i pejzaże. W latach 1886–1895 pracował na dworze cesarza Wilhelma II. [przypis edytorski]
fał — lina służąca do podnoszenia i opuszczania żagla lub ruchomej części omasztowania bądź wyposażenia statku żaglowego. [przypis edytorski]
fały — liny służące do podnoszenia żagli lub ruchomych części omasztowania. [przypis edytorski]
falaflem — dziś popr. forma N.: falafelem; falafel: kuliste kotleciki z ciecierzycy smażone w głębokim tłuszczu, popularna arabska potrawa wegetariańska. [przypis edytorski]
falanga — oddział; pierwotnie: oddział bojowy piechoty w staroż. Grecji. [przypis edytorski]
„Falanga” — pismo wydawane przez RNR Falanga (Ruch Narodowo-Radykalny Falanga) w latach 1936–1939. [przypis edytorski]
falanga — typ szyku bojowego piechoty greckiej, w którym ustawioną równolegle do przeciwnika linię bojową stanowiło 8–16 zwartych rzędów hoplitów. [przypis edytorski]
falanga — w staroż. Grecji zwarty szyk ciężkozbrojnej piechoty; dziś przen.: zbity, zwarty szereg ludzi. [przypis edytorski]
falanga — w staroż. Grecji zwarty szyk ciężkozbrojnej piechoty; dziś przen.: zbity, zwarty szereg ludzi; tu: gromada. [przypis edytorski]
falanga — zwarty szyk ciężkozbrojnej piechoty w staroż. Grecji; dziś przen.: zbity, zwarty szereg ludzi. [przypis edytorski]
falanga — zwarty szyk stosowany w staroż. Grecji. [przypis edytorski]
falangista — członek Falangi Hiszpańskiej, faszystowskiego ugrupowania, założonego w 1933; podczas wojny domowej w armii prawicowych rebeliantów przeciwko siłom rządowym służyło 150 tys. falangistów, którzy tworzyli zmilitaryzowane oddziały. [przypis edytorski]
falanstera — popr.: falanster, osiedle zamieszkiwane przez wspólnotę zwaną falangą, forma organizacji zaproponowana przez francuskiego socjalistę utopijnego Charles'a Fouriera (1772–1837) zamiast państwa; na falanster miały się składać obszary rolne, park, zabudowania gospodarcze i obszerny budynek, gdzie żyłoby i wspólnie pracowało półtora tysiąca osób obojga płci i wszystkich potrzebnych wspólnocie profesji. [przypis edytorski]
falanster — forma organizacji mająca zastąpić państwo w wizji francuskiego socjalisty utopijnego Charles'a Fouriera (1772–1837), wielki internat, gdzie żyłoby i pracowało wspólnie półtora tysiąca osób obojga płci i wszystkich potrzebnych społeczeństwu profesji. [przypis edytorski]
falanster — forma organizacji mająca zastąpić państwo w wizji francuskiego socjalisty utopijnego Charles'a Fouriera (1772–1837), wielki internat, gdzie żyłoby i pracowało wspólnie półtora tysiąca osób obojga płci i wszystkich potrzebnych społeczeństwu profesji. [przypis edytorski]
falanster — osiedle zamieszkiwane przez wspólnotę zwaną falangą, forma organizacji zaproponowana przez francuskiego socjalistę utopijnego Charles'a Fouriera (1772–1837) zamiast państwa; na falanster miały się składać obszary rolne, park, zabudowania gospodarcze i obszerny budynek, gdzie żyłoby i wspólnie pracowało półtora tysiąca osób obojga płci i wszystkich potrzebnych wspólnocie profesji. [przypis edytorski]
fala Trytona w swej libijskiej dziedzinie — Jeziorem Trytońskim (gr. Τριτωνίδα λίμνην, łac. lacus Tritonis), od imienia morskiego boga Trytona, syna Posejdona i Amfitryty, nazywano w tekstach starożytnych wielki zbiornik słodkowodny w staroż. Libii, zapewne w ob. południowej Tunezji, obecnie nieistniejący. Jednym z epitetów Ateny było Tritonia a. Tritonis, wiązane z miejscem jej narodzin, którym miały być brzegi tego jeziora. [przypis edytorski]
falbonki — dziś popr.: falbanki. [przypis edytorski]
Falb, Rudolf (1838–1903) — zajmował się trzęsieniami ziemi, meteorologią, astronomią i językoznawstwem. Twórca teorii, że księżyc wpływa na podziemne ruchy lawy, co powoduje trzęsienia ziemi i wybuchy wulkanów, odrzuconej przez społeczność naukową jeszcze za jego życia. [przypis edytorski]
falcgraf — palatyn reński, jeden z elektorów Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. [przypis edytorski]
falcgraf reński (daw.) — elektor palatynatu reńskiego, historycznej krainy w zachodnich Niemczech na zachód od Renu. [przypis edytorski]
Falc — Palatynat, państwo wchodzące w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego, istniejące od średniowiecza do r. 1777. obecnie jest to część kraju związkowego Nadrenia-Palatynat. [przypis edytorski]
falę, proszę (starop.) — forma imiesłowowa: chwaląc, prosząc. [przypis edytorski]
falena (wł.) — ćma. [przypis edytorski]
falendysz (z niderl. vijn londisch: doskonały londyński) — tkanina wysokiej jakości (początkowo nazywano tak tylko wełniane sukno angielskie). [przypis edytorski]
falern a. falerno — wino z południowej Italii. [przypis edytorski]
Horacy, Wybrane utwory, Pieśń II, 3 (Aequam memento rebus in arduis...)
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
falerneńskie wino — gatunek wina uważany za najlepszy w starożytności. [przypis edytorski]
falerneńskie wino — wino z okolic Neapolu. [przypis edytorski]
falern — mocne, złociste wino włoskie, cenione przez starożytnych Rzymian. [przypis edytorski]
falerno — rodzaj włoskiego wina. [przypis edytorski]
falerno (wł., z łac.) — mocne, złociste wino włoskie, cenione przez starożytnych Rzymian. [przypis edytorski]
falerno (z łac.) — najlepsze wino starożytnej Italii. [przypis edytorski]
falern — ulubione wino staroż. Rzymian. [przypis edytorski]
Faleron — najstarszy port staroż. Aten, położony nad Zat. Sarońską, ok. 5 km na płd.-zach. od Akropolu; po rozbudowie przez Temistoklesa portu w Pireusie (pocz. V w. p.n.e.) stracił znaczenie. [przypis edytorski]
fale, skąd twój ród (mit. rzym.) — o Wenerze jako tej, która wynurzyła się z piany morskiej. [przypis edytorski]
falić (starop.) — chwalić. [przypis edytorski]
faliszować (z ang. foolish) — uważać za głupiego. [przypis edytorski]
Falk — bohater powieściowej trylogii Przybyszewskiego Homo Sapiens. [przypis edytorski]
Falkenberg, Paul (1848–1925) — niemiecki botanik. [przypis edytorski]
Fal Ksantu, Symoentu — Ksantus (Skamander) i Symoent, rzeki w Troadzie. [przypis edytorski]
fallacia non causae ut causae (łac.) — potraktowanie czegoś, co nie jest przyczyną, jako przyczyny. [przypis edytorski]
