Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 2235 przypisów.
posłuchy (daw.) — straże, czujki. [przypis edytorski]
posłuchy (daw.) — straże, patrole. [przypis redakcyjny]
posługacz (daw.) — pracownik wykonujący cięższe, dodatkowe prace. [przypis edytorski]
posłysz (daw.) — posłuchaj. [przypis edytorski]
posnowa (daw.) — to, co zarasta coś bądź zasnuwa. [przypis edytorski]
posoch (daw.) — laska. [przypis edytorski]
posoch (daw.) — laska; tu: różdżka czarnoksięska, kaduceusz. [przypis edytorski]
posoka (daw.) — krew. [przypis edytorski]
posowa (daw., gw.) — sufit, powała, strop. [przypis edytorski]
posowa (daw., gw.) — sufit. [przypis edytorski]
posowa (daw.) — sufit, powała. [przypis edytorski]
pospieć (daw.) — zdążyć. [przypis edytorski]
pospiech (daw.) — dziś forma zmiękczona: pośpiech. [przypis edytorski]
pospólnie (daw., gw.) — razem. [przypis edytorski]
pospołu (daw.) — dziś: wspólnie, razem. [przypis edytorski]
pospołu (daw., gw.) — razem. [przypis edytorski]
pospołu (daw.) — razem. [przypis edytorski]
pospołu (daw.) — razem, wespół (por. rzadko już używany wyraz społem: razem). [przypis redakcyjny]
pospołu (daw.) — razem, wspólnie. [przypis edytorski]
pospołu (daw.) — wspólnie, razem. [przypis edytorski]
pospolicie (daw.) — zazwyczaj. [przypis edytorski]
pospolitak (daw.) — niskiego stanu. [przypis edytorski]
pospolitować (daw.) — lekceważyć. [przypis edytorski]
pospolitować (daw.) — robić pospolitym, pozbawiać należytej wartości. [przypis edytorski]
pospolity (daw.) — wspólny. [przypis edytorski]
postała (daw.) — powstała. [przypis edytorski]
postanowić (daw.) — tu: ustanowić. [przypis edytorski]
postaw (daw.) — jednostka miary powierzchni tkaniny. [przypis edytorski]
postaw (daw.) — jednostka miary stosowana do tkanin. [przypis edytorski]
postaw (daw.) — jednostka miary tkanin. [przypis edytorski]
postaw (daw.) — miara długości tkanin, równa 28 łokci, tj. ok. 16 m. [przypis redakcyjny]
postaw (daw.) — miara długości tkanin, równa 28 łokci, tj. ok. 16 m; w XVII w. tkaniny uważano za bardzo wartościowe i często stanowiły formę płatności zamiast gotówki, a sukno czerwone ceniono wyżej niż bielone. [przypis edytorski]
postaw (daw.) — miara sukna; jeden postaw sukna miał 30 łokci (ok. 14 m) długości i ¾ łokcia szerokości (ok. 1 m); bela sukna liczyła 10–12 postawów. [przypis edytorski]
postaw (daw.) — zwój sukna. [przypis edytorski]
postawić kwestią (daw.) — dziś: postawić kwestię. [przypis edytorski]
postawim (daw.) — forma skrócona od: postawimy. [przypis edytorski]
postawion (daw.) — dziś: postawiony. [przypis edytorski]
postawion (daw.) — skrócona forma przym. r.m.; dziś tylko: postawiony. [przypis edytorski]
postój mało (daw.) — poczekaj trochę. [przypis edytorski]
postoły (daw.) — łapcie. [przypis redakcyjny]
postradać (daw.) — stracić. [przypis edytorski]
postradać (daw.) — stracić. [przypis redakcyjny]
postradać (daw.) — stracić, utracić. [przypis edytorski]
postrzec (daw.) — dziś: spostrzec; zobaczyć; zauważyć. [przypis edytorski]
postrzec (daw.) — spostrzec, zauważyć. [przypis edytorski]
postrzec (daw.) — zauważyć. [przypis edytorski]
postura (daw.) — postać, sylwetka, postawa. [przypis edytorski]
postylla (daw.) — zbiór kazań (z łac. zwrotu nawiązującego do czytania z Pisma św. post illa verba, tj. po tych słowach). [przypis edytorski]
poswarek (daw.) — swar, kłótnia. [przypis edytorski]
poswarki a. swary (daw.) — kłótnie. [przypis edytorski]
posyłanoż (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że skróconą do -ż; znaczenie: czy posyłano, czyż posyłano. [przypis edytorski]
poszana (daw.) — poszanowanie. [przypis edytorski]
poszept (daw.) — podszept, namowa. [przypis edytorski]
poszło na maszt (daw.) — było podobne [do masztu], wyglądało jak maszt. [przypis redakcyjny]
poszlakować (daw.) — wyśledzić. [przypis edytorski]
poszlakować (daw.) — wytropić. [przypis edytorski]
poszlakowanym być (daw.) — być wyśledzonym. [przypis edytorski]
poszlę (daw.) — dziś: poślę. [przypis edytorski]
poszlij (daw.) — dziś popr. forma: poślij. [przypis edytorski]
poszlij (daw., reg.) — dziś: poślij. [przypis edytorski]
poszta (daw.) — poczta. [przypis redakcyjny]
poszyt (daw.) — zszyta grupa kart w oprawie; dziś: zeszyt. [przypis edytorski]
potażowy (daw.) — potasowy; por. potaż (a. potasz, od niderl. Pottasche): historyczna nazwa używana na określenie dowolnego minerału zawierającego potas, szczególnie: zanieczyszczona postać węglanu potasu, rozpuszczalna w wodzie część popiołu pochodzącego ze spalania węgla drzewnego, zawierająca również zmienne ilości innych związków potasu. [przypis edytorski]
potem (daw.) — poza tym. [przypis edytorski]
potem (daw.) — tu: poza tym. [przypis edytorski]
potencja (daw., z łac.) — moc, potęga. [przypis edytorski]
potencja (daw., z łac.) — moc, potęga. [przypis redakcyjny]
potencja (daw., z łac.) — potęga, siła. [przypis edytorski]
potencja (daw., z łac.) — tu: moc. [przypis edytorski]
potentat (daw., z łac.) — człowiek potężny; władca, możny pan. [przypis edytorski]
potkać się (daw.) — spotkać się. [przypis edytorski]
potrącać się (daw.) — zawadzać o coś. [przypis edytorski]
potrafić kogoś (daw.) — spotkać się z kimś. [przypis redakcyjny]
potrafić się z kimś (daw.) — spotkać się z kimś. [przypis redakcyjny]
potraw (daw.) — trawa, odrastająca po skoszeniu. [przypis edytorski]
potrzebach (daw.) — przedsięwzięcie, bitwa. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — bitwa a. wyprawa zbrojna. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — bitwa, potyczka. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — bitwa. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
potrzeba (daw.) — bitwa. [przypis redakcyjny]
potrzeba (daw.) — niebezpieczeństwo, zagrożenie. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — potyczka, bitwa. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — potyczka. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — starcie wojsk, bitwa. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — to, co potrzebne. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — tu: bitwa. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — tu: walka, bitwa. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — tu: walka, starcie zbrojne. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — walka, potyczka. [przypis redakcyjny]
potrzeba (daw.) — wyprawa wojenna. [przypis edytorski]
potrzeba (daw.) — wyprawa wojenna, walka, bitwa. [przypis edytorski]
potrzebę odważyć (daw.) — zdecydować się na starcie zbrojne. [przypis edytorski]
potrzebniejsi (daw.) — bardziej potrzebujący. [przypis edytorski]
potrzebny (daw.) — dziś: potrzebujący; osoba żyjąca w niedostatku, biedak. [przypis edytorski]
potrzebny (daw.) — tu: potrzebujący. [przypis edytorski]
potrzeby i imprezy (daw.) — walki i przedsięwzięcia. [przypis redakcyjny]
potucha (daw.) — nadzieja (od „tuszyć”). [przypis edytorski]
potucha (daw.) — nadzieja. [przypis edytorski]
poturczeniec (daw.) — człowiek, który przyjął wiarę i kulturę turecką. [przypis redakcyjny]
potuszyć (daw.) — dać znać. [przypis redakcyjny]
