Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | czeski | dawne | francuski | gwara, gwarowe | hiszpański | łacina, łacińskie | medyczne | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | rosyjski | rodzaj żeński | środowiskowy | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy

Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 2417 przypisów.

ustawa — tu: ustanowienie. [przypis redakcyjny]

Ustawa wprost nie wskazywała na ich nieprzenaszalność — jednak ta cecha była traktowana jako oczywistość w doktrynie. S. Ritterman, Komentarz do ustawy o prawie autorskim, Kraków 1937, s. 76. [przypis autorski]

Ustawa z 1901 roku o prawie autorskim do utworów literackich i muzycznych, w brzmieniu po nowelizacji z 1910 roku, zamieszczona w: W. Dbałowski, J. J. Litauer, Ustawodawstwo autorskie obowiązujące w Polsce, Warszawa 1922, §12 ust. 5. [przypis autorski]

Ustawa z 1901 roku o prawie autorskim do utworów literackich i muzycznych, w brzmieniu po nowelizacji z 1910 roku, zamieszczona w: W. Dbałowski, J. J. Litauer, Ustawodawstwo autorskie obowiązujące w Polsce, Warszawa 1922, §27. [przypis autorski]

Ustawa z 1901 roku o prawie autorskim do utworów literackich i muzycznych, w brzmieniu po nowelizacji z 1910 roku, zamieszczona w: W. Dbałowski, J. J. Litauer, Ustawodawstwo autorskie obowiązujące w Polsce, Warszawa 1922, §22 a). [przypis autorski]

ustawca (daw.) — ten, który ustanawia. [przypis edytorski]

Ustaw cerkiewny, z karami pieniężnymi, tak przeciwny całemu duchowi cerkwi greckiej (dlatego upatrywano w nim ustaw zachodni!) nie zawiera zresztą nic dla dawnej obyczajowości ciekawszego; jeden paragraf zabrania jedzenia nieczystego: ili kobylinu (żeby to była dopiero późniejsza wstawka za czasów tatarskich, jak twierdzą niektórzy, wątpi;) ili medwiedinu ili inoje czto poganoje; Inny § zabrania pod znaczną karą (12 grzywien) strzyżenia głowy albo brody. Wszelkie próby usunięcia tego zabytku, tchnącego duchem germańskim, jako nieautentycznego, zawiodły zupełnie. [przypis autorski]

Ustawę Ziazdu Wiślickiego względem poddaństwa (…) w Januszowskim — Karta 1080, 1081, 1082–83 i 84; aż do seymu w Krakowie za Zygmunta, roku 1536, gdzie pierwsza ustawa stanęła o niewoli poddanych. [przypis autorski]

ustawić (starop.) — nakazać; ustanowić. [przypis redakcyjny]

ustawiczny (daw.) — ciągły. [przypis edytorski]

ustawiczny (starop.) — nieustanny, nieustający. [przypis edytorski]

ustawił machiny — u Greków (o asyryjskiej wojskowości nic nie wiemy [obecnie wiemy z płaskorzeźb, że Asyryjczycy podczas oblężeń używali drabin, budowali rampy oblężnicze oraz korzystali z krytych taranów na kołach, niekiedy z postawionymi na nich wieżyczkami dla łuczników; red. WL]) machiny oblężnicze wchodzą w życie dopiero za czasów Ksenofonta, mianowicie popiera inżynierię wojskową i budowę machin Dionizjusz, tyran Syrakuz. Ksenofont, mówiąc o machinach, głosi właściwie teorię, że wojsko powinno w nie być zaopatrzone. Słusznie zauważono, że Cyropedia to pierwsze klasyczne dzieło z zakresu teorii wojskowej. [przypis tłumacza]

Ustawili się tak… — ateńskich okrętów jest więcej, ale są stare, a ich załoga złożona z najrozmaitszych elementów, lacedemońskie triery [trójrzędowce] nowe, z Rodos, Chios lub skądinąd, mocne i chyże, z załogą starannie wyćwiczoną przez Lizandra. [przypis tłumacza]

Ustawi się przy każdej fyli dwie urny… — ustawienie dwóch urn ma terroryzować głosujących i ściśle biorąc, jest sprzeczne z ustawą, nakazującą tajne głosowanie. [przypis tłumacza]

Ustawiwszy jedne szeregi w tyle — za Grekami, oczywiście. [przypis tłumacza]

ustawna — ustawiczna, nieustająca. [przypis edytorski]

ustawne (daw.) — ustawiczne, nieustanne, stałe. [przypis edytorski]

ustawnie (daw.) — nieustannie, ustawicznie; ciągle. [przypis edytorski]

ustawnie (daw.) — nieustannie, ustawicznie. [przypis edytorski]

ustawnie (daw.) — stale, nieustannie. [przypis edytorski]

ustawnie (daw.) — stale, nieustannie, ustawicznie. [przypis edytorski]

ustawnie (daw.) — ustawicznie, ciągle. [przypis edytorski]

ustawnie (daw.) — ustawicznie, nieustannie; ciągle. [przypis edytorski]

ustawnie (daw.) — ustawicznie; nieustannie. [przypis edytorski]

ustawnie (daw.) — ustawicznie, nieustannie. [przypis edytorski]

ustawnie (daw.) — ustawicznie, stale. [przypis edytorski]

ustawnie — dziś popr.: ustawicznie. [przypis edytorski]

ustawnie — dziś: ustawicznie. [przypis edytorski]

ustawnie sprawować (daw.) — ustawicznie się uniewinniać. [przypis redakcyjny]

ustawnie (starop.) — ustawicznie, nieustannie; cały czas. [przypis edytorski]

ustawnie (starop.) — ustawicznie, nieustannie. [przypis edytorski]

ustawnie — tu: utawicznie, stale. [przypis edytorski]

ustawnie — ustawicznie, nieustannie, wciąż. [przypis edytorski]

ustawny (daw.) — ciągły, nieustanny, ustawiczny; tu: notoryczny. [przypis edytorski]

ustawny (daw.) — ciągły, ustawiczny, nieustanny; ustawnemi czaty: daw. forma N. lm, dziś popr.: ustawnymi czatami. [przypis edytorski]

ustawny (daw.) — ustawiczny, ciągły. [przypis edytorski]

ustawny (daw.) — ustawiczny; nieustanny. [przypis edytorski]

ustawny — dziś: ustawiczny; nieustanny, stały. [przypis edytorski]

ustawny (starop. forma) — nieustanny, ustawiczny. [przypis edytorski]

ustawny (starop. forma) — ustawiczny; nieustanny. [przypis edytorski]

ustawować (starop.) — ustanowić. [przypis redakcyjny]

ustawuje (starop. forma) — ustanawia. [przypis edytorski]

Ustawy obowiązujące w Polsce można prześledzić w: W. Dbałowski, J. J. Litauer, Ustawodawstwo autorskie obowiązujące w Polsce, Warszawa 1922; J. J. Litauer, Ustawodawstwo autorskie obowiązujące w Królestwie Polskim, Warszawa 1916, zaś analizę prawa autorskiego na ziemiach polskich do 1926 roku w: E. Ferenc-Szydełko, Prawo autorskie na ziemiach polskich do 1926 roku, „ZNUJ” nr. 75/2000, Kraków 2000. [przypis autorski]

ustęp apoteozujący szlachectwo, który sam [Beaumarche] z własnych Memoriałów cytuje w przedmowie — „Nie iżby trzeba było zapominać (powiedział pewien poważny pisarz, i tym chętniej go cytuję, ile że jestem w tym jego zdania), nie iżby trzeba było zapominać, mówi, o tym, co się jest winnym wysokim stanowiskom; słuszna jest, przeciwnie, aby przywilej urodzenia najmniej ze wszystkich podawany był w wątpliwość. To darmo otrzymane dobrodziejstwo dziedzictwa, owoc czynów, cnót i przymiotów przodków, po których bierze się je w spadku, nie może zgoła ranić miłości własnej tych, którym go los odmówił. W monarchii, gdyby się usunęło pośrednie stopnie, byłoby za daleko od monarchy do poddanych; niebawem ujrzałoby się jedynie despotę i niewolników. Utrzymanie stopniowej drabinki, od pracującego na roli aż do potentata, leży w jednakim stopniu w interesie wszystkich stanów i jest może najsilniejszą podporą monarchii”. [przypis tłumacza]

ustęp (daw.) — ubocze; miejsce położone na uboczu. [przypis edytorski]

u Stępka — mowa o bardzo popularnym wówczas w Warszawie handlu win i delikatesów Antoniego Stępkowskiego (przy placu Teatralnym). [przypis redakcyjny]

Ustęp mniej przyzwoity opuszczam [przypis redakcyjny]

ustęp od 183 do 234 w. — tj. od słów: „Między morskiego niegdyś królewnami stanu” do słów: „Wskrzesił chłodnik Tetydy, odziały go wody”. [przypis edytorski]

Ustęp o mędrcach północnych, od w. 337 do 352 — tj. od słów: „Dniestru i Borystenu pobrzeża przyjemne” do słów: „Humania pan, miłośnik prawdy i nauki”. [przypis edytorski]

ustęp o srogim Pirrusie — w tragedii Szekspira Hamlet, w rozmowie z przybyłymi na dwór aktorami (akt II, scena 2), główny bohater mówi do jednego z nich, że słyszał go deklamującego fragment sztuki, w której Eneasz opowiada Dydonie o śmierci króla Troi Priama, zaczynający się od słów: „Okrutny Pirrus, jak ów zwierz hirkański…” (tłum. Józef Paszkowski). [przypis edytorski]

ustępowaniem prowincyj, miast — myślą przewodnią polityki pruskiej, kierowanej przez ministra Hertzberga, było otrzymanie od Rzeczypospolitej Gdańska i Torunia, w zamian za co Prusy obiecywały poparcie w odzyskaniu od Austrii jej zaboru i przymierze przeciwko Rosji. [przypis redakcyjny]

ustęp o zarazie (…) HomeraIliada, I, 44–53. [przypis redakcyjny]

ustęp św. Jakuba — Jk 2, 1. [przypis tłumacza]

ustęp (starop.) — tu: wycofywanie się; manewr odwrotu. [przypis edytorski]

ustęp — tu: przerwa. [przypis edytorski]

ustęp u Longinusa (…) zachować miarę — Część II (Tmema). [przypis redakcyjny]

ustęp u Neposa w żywocie tego wodza [Chabriasa] (…) — [patrz:] Cap. I. [przypis redakcyjny]

ustęp z Biblii, gdzie pisze o pożarciu przez ziemię całego wojska — Wj 15, 12 (pieśń dziękczynna ku czci Boga po zgładzeniu w wodach morza armii faraona ścigającej Izraelitów). [przypis edytorski]

ustęp z Danta o Francesce — fragment z poematu Dantego Boska komedia (część Piekło, pieśń V, w. 127–138), w którym Francesca da Rimini opowiada bohaterowi, jak rozpoczął się jej romans z Paolem Malatestą, bratem jej męża: gdy byli sami, wspólnie czytali romans o Lancelocie, rycerzu króla Artura, a opis namiętnego pocałunku spowodował wybuch namiętności między nią a Paolem. [przypis edytorski]

ustęp z Eklezjasty (myli się: z Eklezjastyka) — łatwe do pomylenia określenia nazwy biblijnych ksiąg dydaktycznych: Eklezjasty, inaczej Księga Koheleta, oraz Eklezjastyka, inaczej Księga Mądrości Syracha. [przypis edytorski]

ustęp z pogańskiego poety (…) mówi, że „dziewictwo panny nie należy wyłącznie do niej, (…) nawet gdy chodzi o małżeństwo” — Catullus, Carmen nuptiale: Virginitas non tota tua est: ex parte parentum est; / Tertia pars patri data, para data tertia matri, / Tertia sola tua est. [przypis tłumacza]

Usted contenta, habla español? (hiszp.) — Jest pani zadowolona, mówi pani po hiszpańsku? [przypis edytorski]

usted (hiszp.) — pan a. pani; zaimek grzecznościowy. [przypis edytorski]

usterkać się — potykać się, utykać. [przypis redakcyjny]

usterk — dziś popr.: usterka. [przypis edytorski]

usterknąć (daw.) — potknąć się. [przypis redakcyjny]

usterk (starop.) — przeszkoda, o którą można się potknąć; szkopuł; potknięcie się; uszkodzenie, wada, szwank. [przypis edytorski]

ustka — dziś: usta, usteczka. [przypis edytorski]

ustka — zdr. od: usta, rzadko spotykane, dziś: usteczka. [przypis edytorski]

ustka — zdr. od: usta, rzadko spotykane, dziś: usteczka. [przypis redakcyjny]

u stołba — pod wieżą, w okolicy wieży. [przypis edytorski]

ustopniowany szereg obiektywacji woli przechodzi przez całą przyrodę (…) — zob. niniejszej rozprawy ustęp 57, 60 i n. [przypis redakcyjny]

ustożyć — ułożyć w stogi. [przypis edytorski]

Ustrój ateński — anonimowy grecki traktat polityczny powstały pomiędzy 431 a 424 r. p.n.e., będący analizą ustroju demokratycznego. [przypis edytorski]

ustrój — tu: sposób organizacji, zasady działania. [przypis edytorski]

ustrój — żywy organizm. [przypis edytorski]

ustroń a. ustronie — miejsce oddalone od ludzkich siedzib; schronienie. [przypis redakcyjny]