Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | pospolity | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | wulgarne | zdrobnienie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 6277 przypisów.
oblać — tu: obrosnąć tłuszczem. [przypis edytorski]
oblagować — oszukać, okpić (por.: blaga). [przypis edytorski]
Oblana krwią matki i łzami własnych cierpień, zaświeciła narodowi wzorem bogobojności… — ibid., t. IV, s. 117. [przypis autorski]
oblan — oblany. [przypis edytorski]
oblaskach — odblaskach. [przypis edytorski]
oblask — odblask. [przypis edytorski]
oblata — oblatuje. [przypis edytorski]
oblata — tutaj: przeniesienia aktów z ksiąg niewłaściwych do właściwych. [przypis redakcyjny]
oblatować (łac.) — wpisać do akt. [przypis edytorski]
oblatować — wpisać do ksiąg miejskich. [przypis edytorski]
oblatywała kobieta ze trzy kościoły… — nabożeństwa w kościołach warszawskich stawały się wówczas często manifestacjami patriotycznymi. [przypis redakcyjny]
oblędz — dziś popr.: oblegać. [przypis edytorski]
oblężeńcy (daw.) — oblężeni; mieszkańcy oblężonego miasta. [przypis edytorski]
oblężenie Cawnpore (5–25 czerwca 1857) — oblężenie Cawnpore (ob. Kanpur), ważnego miasta garnizonowego wojsk Kompanii Wschodnioindyjskiej, przez indyjskich powstańców podczas powstania sipajów; zakończone poddaniem się oblężonych w zamian za bezpieczne przejście do Allahabadu; ewakuacja z Cawnpore zamieniła się w masakrę, w której zginęła większość Brytyjczyków, w tym 120 kobiet i dzieci, schwytanych i zabitych przez sipajów. [przypis edytorski]
oblężeniec — oblężony; mieszkaniec oblężonego miasta. [przypis edytorski]
oblężenie Lyonu poruszyło całe Południe — Lyon był jednym z najsilniejszych ośrodków rebelii żyrondystowskiej i rojalistycznej przeciw dyktaturze jakobińskiej. Oblegany przez wojska Konwencji, stawiał opór przez 2 miesiące (8 VIII–9 X 1793). Jeszcze dłużej (do grudnia) bronił się Tulon, który wezwał na pomoc Anglików. [przypis redakcyjny]
oblężenie Metzu — oblężenie trwające od 19 sierpnia do 27 października 1870 r.; wielka klęska Francuzów podczas wojny francusko-pruskiej. [przypis edytorski]
oblężenie Missolungi (15 kwietnia 1825 – 10 kwietnia 1826) — oblężenie greckiego miasta Missolungi na Peloponezie, które miało miejsce podczas walk o niepodległość Grecji pomiędzy siłami Turków osmańskich a greckimi powstańcami. Oblężenie zakończyło się zdobyciem miasta przez Turków, samobójczą śmiercią wielu obrońców, którzy m.in. wysadzili się w powietrze w prochowni, i wymordowaniem pozostałych mieszkańców; młode kobiety i dzieci sprzedano niewolę. Bohaterska postawa obrońców oraz rzeź miasta poruszyły międzynarodową opinię publiczna, co skłoniło rządy mocarstw zachodnich do interwencji zbrojnej. [przypis edytorski]
oblężenie Podhajec — trwało od 4 do 19 października. [przypis redakcyjny]
oblężenie pod Żurawnem — od 24 września do 17 października. [przypis redakcyjny]
oblężenie Suczawy (25 sierpnia–13 października 1653) — oblężenie twierdzy w Suczawie (w historycznej Mołdawii, w ob. Rumunii) podczas powstania Chmielnickiego, której przeciwko wojskom polsko-wołosko-mołdawskim broniły oddziały hospodara mołdawskiego Bazylego Lupu i sprzymierzonych z nim Kozaków zaporoskich pod wodzą zięcia hospodara, Tymosza (Tymofieja) Chmielnickiego, syna Bohdana Chmielnickiego; zakończone honorową kapitulacją oblężonych. [przypis edytorski]
obleciały (daw.) — zrujnowany, zniszczony. [przypis edytorski]
oblec (starop.) — otoczyć, osaczyć. [przypis edytorski]
oblec — założyć, ubrać. [przypis edytorski]
oblec zbroję — nałożyć zbroję. [przypis redakcyjny]
obleczenie (daw., gw.) — odzienie, ubranie. [przypis edytorski]
obleczenie (gw.) — ubranie. [przypis edytorski]
obleczenie — tu: poszewki pościelowe. [przypis edytorski]
obleczenie — tu: ubranie. [przypis edytorski]
obleczenie — ubranie. [przypis edytorski]
obleczone w kąpielowe stroje — fragment dopisany. [przypis tłumacza]
obleczony — ubrany. [przypis edytorski]
obleczy (starop.) — forma trybu rozkazującego; dziś: oblecz, przyodziej. [przypis edytorski]
oblegali Sewastopol — oblężeniem Sewastopola określa się okres od lądowania sprzymierzonych na Krymie we wrześniu 1854 do wycofania się armii rosyjskiej we wrześniu 1855. [przypis edytorski]
obległy — [tu:] pokryty. [przypis redakcyjny]
oblekać (przest.) — ubierać; tu: wyposażać. [przypis edytorski]
oblektament (daw., z łac. oblectamentum) — przyjemność, uciecha; rozrywka. [przypis edytorski]
obleność (starop.) — pochlebstwo. [przypis redakcyjny]
oblepicha (ros. облепиха) — rokitnik pospolity (Hippophae rhamnoides), krzew o jadalnych, soczystych, kwaśnych owocach, bogatych w witaminę C. [przypis edytorski]
oblepły — dziś popr.: oblepiony. [przypis edytorski]
obleśnie (starop.) — obłudnie. [przypis redakcyjny]
obleśny (starop.) — obłudny. [przypis redakcyjny]
obleśny (starop.) — pochlebny, fałszywy. [przypis redakcyjny]
obleśny (starop.) — pochlebny. [przypis redakcyjny]
oblew (daw.) — zbiornik wodny, woda otaczająca ziemię. [przypis edytorski]
obleżeńcy (starop.) — oblężeni. [przypis edytorski]
obleżeni (starop.) — oblężeni. [przypis edytorski]
obleżony (starop.) — oblężony. [przypis edytorski]
oblicznie (daw.) — osobiście. [przypis edytorski]
oblicznie (daw.) — we własnej osobie. [przypis edytorski]
oblicznie (gw.) — twarzą w twarz. [przypis edytorski]
oblicznie (starop.) — tu: w sposób widzialny; osobiście, ukazując oblicze. [przypis edytorski]
obliczność Pańska (daw.) — oblicze Pańskie. [przypis edytorski]
obliczów — dziś popr. D.lm: oblicz. [przypis edytorski]
obligacja — papier wartościowy uprawniający posiadacza do otrzymywania stałego dochodu od przedsiębiorstwa, które ten papier wydało. [przypis edytorski]
obligates (łac.) — obowiązany. [przypis redakcyjny]
obligatto a. obligato (wł., muz.) — obowiązkowy; termin w zapisie utworu muzycznego wskazujący głos lub instrument obligatoryjny podczas wykonania utworu, czyli taki, którego nie można pominąć ani zastąpić innym. [przypis edytorski]
oblig (daw.) — zapewnienie, zobowiązanie. [przypis redakcyjny]
oblig (daw.) — zobowiązanie, dług. [przypis edytorski]
oblig (daw.) — zobowiązanie. [przypis edytorski]
oblig (daw.) — zobowiązanie, zwłaszcza na piśmie. [przypis edytorski]
oblige (fr.) — zobowiązuje; obliguje. [przypis edytorski]
obligować się — zobowiązywać się. [przypis edytorski]
obligować (z łac.) — prosić o coś. [przypis edytorski]
obligować — zobowiązywać. [przypis redakcyjny]
obligowani — obowiązani, zmuszani. [przypis redakcyjny]
obligowany (daw.) — zobowiązany; tu: zmuszony do wdzięczności lub posłuszeństwa. [przypis edytorski]
obligowanymi — obowiązani. [przypis redakcyjny]
obligowany — nie był obowiązany. [przypis redakcyjny]
oblig — pisemne uznanie długu. [przypis edytorski]
oblig płatny na okaziciela — tu: aluzja do biletu spowiedzi odbytej u księdza uznającego bullę Unigenitus (1713) wymierzoną przeciw jansenistom; biletem takim musiał się wykazać każdy, kto chciał uzyskać ostatnie namaszczenie. Wynikłe stąd spory trwały aż do r. 1756. [przypis tłumacza]
oblig — skrypt dłużny: wystawiane przez dłużnika pisemne potwierdzenie długu. [przypis edytorski]
oblig — weksel, zobowiązanie finansowe, pisemne uznanie długu. [przypis edytorski]
oblig — zobowiązanie; por. czas. zobligować kogo. [przypis edytorski]
oblig — zobowiązanie. [przypis edytorski]
obliterabitur (łac.) — pokryje się. [przypis redakcyjny]
Oblubienica (…) Boża — Kościół. [przypis redakcyjny]
oblubienica była tu o tyle niższa stanem, iż jedynie napór namiętności mógł ją zrównać z oblubieńcem — pierwsza żona księcia Orsini, z której miał syna imieniem Virginio, była siostrą Franciszka I, wielkiego księcia Toskanii, i kardynała Ferdynanda de Medici. Kazał ją zabić, za zgodą jej braci, ponieważ go zdradziła. Takie były prawa honoru przyniesione do Włoch przez Hiszpanów. Wiarołomstwo kobiety było w tym samym stopniu zniewagą dla jej braci jak dla męża. [przypis autorski]
Oblubienica Chrystusa (…) — Tą oblubienicą jest Kościół. W następnych wierszach wspomnieni są papieże, którzy za wiarę śmierć męczeńską ponieśli. [przypis redakcyjny]
oblubienica — Kościół. [przypis redakcyjny]
Oblubienica morza — dramat Henrika Ibsena z 1888 r. [przypis edytorski]
oblubienica z Lammermooru — ironiczne nawiązanie do powieści Waltera Scotta Narzeczona z Lammermoor, traktującej o romantycznej miłości. [przypis edytorski]
obluzować (daw.) — zluzować, zastąpić przez kogoś. [przypis edytorski]
obluzowan (daw.) — zluzowany (daw. krótka forma przym.), zastąpiony przez kogoś. [przypis edytorski]
obluzowane — nieszczelne. [przypis redakcyjny]
obmawiać — [tu:] wymawiać, uniewinniać. [przypis redakcyjny]
ob metum (łac.) — ze strachu. [przypis redakcyjny]
obmierzić (daw.) — obrzydzić. [przypis edytorski]
obmierzić — obrzydzić. [przypis edytorski]
obmierzić — obrzydzić. [przypis redakcyjny]
obmierzły — budzący obrzydzenie. [przypis edytorski]
obmierzły — budzący wstręt lub niechęć. [przypis edytorski]
obmierzły — budzący wstręt. [przypis edytorski]
obmierzły (czyt.: obmier-zły) — wstrętny. [przypis edytorski]
obmierzły (daw.) — budzący wstręt. [przypis edytorski]
obmierzły — wstrętny. [przypis edytorski]
obmierzły — wzbudzający obrzydzenie. [przypis edytorski]
obmierzle — okropnie, obrzydliwie. [przypis edytorski]
obmierznąć (daw.) — zacząć w kimś budzić wstręt. [przypis edytorski]
obmierznąć — zacząć budzić obrzydzenie. [przypis edytorski]
