Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10985 przypisów.
kolaska — rodzaj powozu. [przypis edytorski]
kolator (daw.) — fundator kościoła bądź osoba mająca prawo obsadzać urzędy kościelne. [przypis edytorski]
kolatorka (daw.) — fundatorka (kościoła, klasztoru itp.). [przypis edytorski]
kolator — nadawca probostwa. [przypis redakcyjny]
kolatorska ławka — najlepsze miejsca w kościele przed ołtarzem, w których miał prawo zasiadać kolator, czyli fundator lub bogaty dobroczyńca kościoła. [przypis edytorski]
kolatorstwo — status spadkobiercy fundatora kościoła, dający wpływ na obsadę stanowisk. [przypis edytorski]
Kolatyn — Collatia na wzgórzach między drogą prenestyńską a lewym brzegiem Anienu. [przypis edytorski]
kola — zawierająca kofeinę roślina uprawna, stosowana w produkcji napojów orzeźwiających i alkoholowych. [przypis edytorski]
kolba — naczynie laboratoryjne, rozszerzające się u dołu. [przypis edytorski]
Kolberg, Oskar (1814–1890) — etnograf, badacz folkloru, kolekcjoner pieśni ludowych i kompozytor. [przypis edytorski]
kolbertyna — szeroka naszywka. [przypis edytorski]
kolbertyny — rodzaj szerokich galonów (od nazwiska Colbert). [przypis redakcyjny]
Kolbuszowy — dziś popr. D. nazwy własnej Kolbuszowa: Kolbuszowej. [przypis edytorski]
kolce (daw.) — kolczyki. [przypis edytorski]
kolce — koło, kółko; tu: pierścionek. [przypis edytorski]
kolce — kolczyki. [przypis edytorski]
kolcem (…) igrająca — igrająca po kole a. bawiąca się kołem. [przypis edytorski]
kolce — rodzaj bransoletki. [przypis edytorski]
kolce — tu daw.: duże kolczyki. [przypis edytorski]
kolce — tu: haczyki na krawędziach grotu. [przypis edytorski]
kolce — tu: kolczyki. [przypis edytorski]
„Kolce” — tygodnik ilustrowany o charakterze satyrycznym wydawany w Warszawie od 1871 r. Z pismem współpracowali m.in.: Adam Asnyk, Bolesław Prus, Janusz Korczak. [przypis edytorski]
„Kolce” — wychodzące w Warszawie w l. 1871–1914 ilustrowane czasopismo humorystyczno-satyryczne, dwutygodnik, a od 1872 r. tygodnik, z którym współpracowali m.in. Michał Bałucki, Adam Asnyk, Bolesław Prus oraz publikujący pseudonimem Hen-ryk humoreski o tematyce społecznej Janusz Korczak. [przypis edytorski]
kolchici — właśc. choachyci (od gr. choachytes), grupa kapłanów odpowiedzialnych za sprawowanie kultu grobowego, regularne składanie ofiar zmarłemu. [przypis edytorski]
Kolchida — hist. kraina na płd.-wsch. wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie dzisiejszej zach. Gruzji; w mit. gr. znana jako cel wyprawy Argonautów: miejsce, gdzie znajdowało się ofiarowane bogu Zeusowi, zawieszone na drzewie i pilnowane przez smoka złote runo, tj. złota skóra cudownego barana. [przypis edytorski]
Kolchida — historyczna nazwa krainy na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie dzisiejszej Gruzji. [przypis edytorski]
Kolchida — historyczna nazwa krainy na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie dzisiejszej Gruzji. [przypis edytorski]
Kolchida — kraina historyczna położona na południowo-wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego. [przypis edytorski]
Kolchid — mieszkaniec Kolchidy, krainy historycznej położonej na południowo-wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego. Tu użycie synekdochiczne, tj. „część za całość”: jeden Kolchid reprezentuje w utworze swój naród. [przypis edytorski]
kolchidzkich jadów — mieszkańcy Kolchidy (krainy historycznej na terenie obecnej Gruzji) słynęli z czarów, które starożytnym kojarzyły się również z trucicielstwem. [przypis edytorski]
kolchidzkiej — Kolchida, historyczna nazwa terytorium nad Morzem Czarnym (obecnie Gruzja). [przypis edytorski]
Kolchijczyk — mieszkaniec Kolchidy, starożytnej krainy na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie obecnej Gruzji. [przypis edytorski]
Kolchowie — mieszkańcy Kolchidy, starożytnej krainy na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie obecnej Gruzji. [przypis edytorski]
kolcobrzuch — ryba mórz tropikalnych posiadająca zdolność nadymania ciała, przez co przypomina kolczastą piłkę. [przypis edytorski]
kolco (daw.) — kółko; [por. kolczyk]. [przypis redakcyjny]
kolco (daw.) — kółko. [przypis redakcyjny]
kolcolist, Ulex (biol.) — rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. [przypis edytorski]
Kolcow, Michaił Jefimowicz (1898–1940) — rosyjski publicysta, dziennikarz i pisarz; w czasie wojny domowej w Hiszpanii był korespondentem dziennika „Prawda”, zredagował cykl reportaży pt. Dziennik hiszpański. [przypis edytorski]
kolczaste wyspe — Echinady (Wyspy Jeżowe) na Morzu Jońskim. [przypis edytorski]
kolczuga — był to rodzaj lekkiej zbroi, wykonanej z połączonych ze sobą w rodzaj sieci metalowych kółek. Niekiedy na kolczugę zakładano dopiero zbroję właściwą, wykonaną z odpowiednio uformowanych płatów metalu. [przypis edytorski]
kolczuga — rodzaj zbroi wykonanej z drobnych metalowych kółek. [przypis redakcyjny]
kolczuga — zbroja składająca się z „kolcy”, czyli połączonych z sobą kółek metalowych, wkładana na kaftan ze skóry. [przypis redakcyjny]
kolczuga — zbroja spleciona z metalowych kółek. [przypis redakcyjny]
kolczuga — zbroja wykonana z drobnych metalowych kółek, osłaniająca korpus oraz ręce, niekiedy z kapturem. [przypis edytorski]
kolczuga — zbroja wykonana z drobnych metalowych kółek, osłaniająca korpus oraz ręce, niekiedy z kapturem. [przypis edytorski]
kolczuga — zbroja wykonana ze splecionych ze sobą metalowych kółek. [przypis redakcyjny]
kolczuga — zbroja z niewielkich, metalowych kółeczek. [przypis edytorski]
Kolczyki w kształcie kropli (stalagmia) — widocznie ulubiona wówczas moda. [przypis tłumacza]
kolczysty — dziś popr.: kolczasty. [przypis edytorski]
kolczysty — kolczasty. [przypis edytorski]
Koldynk — Kolding, Koldynga; miasto w Jutlandii nad fiordem o tej samej nazwie. [przypis redakcyjny]
kolėčintas (lenk.) — sužeistas. [przypis edytorski]
Kolęda graniczna — jas.kapela, Kolęda graniczna, TikTok, 24.12.2021, https://vm.tiktok.com/ZMLxLbnXq/ [dostęp: 11.05.2022]. [przypis autorski]
kolęda — tu: okres zimowych Świąt Bożego Narodzenia. [przypis edytorski]
koleba a. koliba — szałas, bacówka; określenie sezonowego schronienia (najczęściej drewnianej chaty) dla pasterzy, myśliwych i drwali, powszechnie używane w górzystych rejonach Podkarpacia i Karpat. [przypis edytorski]
kolebać się (gw.) — tu w znaczeniu: wahać się. [przypis edytorski]
koleba — miejsce w górach, które służyć może za schronienie; tu być może augmentatyw od: kolebka. [przypis edytorski]
kolebką rodu była Ruś Czerwona — Kolebką rodu Sobieskich była oczywiście nie Ruś Czerwona, ale Sandomierskie. Na Rusi (w Olesku) urodził się sam Sobieski. [przypis autorski]
kolebka jej stała już w katakumbie — tu: wychowała się w trudnym dla polski okresie popowstaniowym. [przypis edytorski]
kolebka — kołyska. [przypis edytorski]
kolebka na pasach — luksusowy pojazd konny, którego pasażerowie siedzieli w kabinie zawieszonej na skórzanych pasach, żeby mniej odczuwali wstrząsy na nierównych drogach. [przypis edytorski]
kolebka (starop.) — powóz na pasach, od lżejszego kołysania się tak nazwany. [przypis redakcyjny]
kolebka (starop.) — powóz na pasach. [przypis redakcyjny]
kolebka — tu: luksusowy pojazd konny, którego pasażerowie siedzieli w kabinie zawieszonej na skórzanych pasach, żeby mniej odczuwali wstrząsy na nierównych drogach. [przypis edytorski]
kolebka — tu: powóz. [przypis edytorski]
kolec — tu: kółko; por. kolczuga: pancerz z drobnych, splecionych z sobą kółek. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, około, wokół, obok. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kole (daw., gw.) — koło, przy. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, wokół, obok. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, wokół. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kole (daw., gw.) — koło, wokół, przy. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — wokół, koło. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — wokół. [przypis edytorski]
kolega Lousteau — [por.] Stracone Złudzenia. [przypis tłumacza]
kolegiackich — należących do kościoła, przy którym jest kapituła. [przypis redakcyjny]
kolegiata — kościół nie katedralny, przy którym istnieje kapituła. [przypis redakcyjny]
kolegiata — wyróżniony, ważny kościół, przy którym zbiera się rada duchownych, tzw. kapituła kolegiacka. [przypis edytorski]
kolegium (ang. college) — szkoła wyższa w krajach anglosaskich, szczególnie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. [przypis edytorski]
kolegium augurów — w starożytnym Rzymie: kolegium wybieranych dożywotnio kapłanów zajmujących się odczytywaniem wróżb z lotu ptaków drapieżnych. [przypis edytorski]
Kolegium Elektorów — konstytucyjny organ państwowy dokonujący co cztery lata wyboru amerykańskiego prezydenta i wiceprezydenta; w wyborach prezydenckich w USA obywatele poszczególnych stanów wybierają elektorów z tego stanu w liczbie równej liczbie jego senatorów (izba wyższa Kongresu) i jego reprezentantów (izba niższa), zależnej od liczby ludności stanu; elektorzy oddają swój głos na konkretnego kandydata na prezydenta. [przypis edytorski]
kolegium jezuickie — w Rawie, gdzie Pasek odbywał nauki. [przypis redakcyjny]
kolegium kapłańskie — łac. collegium pontificum. Członkowie kolegium kapłańskiego nosili tytuły: pullarii, victimarii, tibicines, calatores, etc. etc. [przypis autorski]
Kolegium — tu: Uniwersytet Oksfordzki. [przypis edytorski]
kolegium (z łac. collegium: grupa urzędników równych stopniem, kolegów) — tu: zebranie grupy studentów, zajęcia akademickie. [przypis edytorski]
kolegium (z łac. collegium) — tu: nazwa szkoły dla młodzieży najczęściej z domów szlacheckich, połączona z internatem (bursą, konwiktem). [przypis edytorski]
kolegium (z łac. collegium) — tu: szkoła dla młodzieży, najczęściej z domów szlacheckich, połączona z internatem (bursą, konwiktem). [przypis edytorski]
kolegium zwane montegińskim — Kolegium w Montaigu, do którego uczęszczał w młodości Erazm i gdzie głód i batogi stanowiły główne środki wychowawcze. [przypis tłumacza]
Kolegowałem niegdyś z doktorem Domeyko (…) Dzielny to lekarz! (…) musiał uchodzić z kraju, bo brał udział w tym szalonym powstaniu (…) na daleką tułaczkę — trudno powiedzieć, o kim mowa; Ignacy Domeyko (1802–1889), znany geolog, mineralog, inżynier górnictwa i badacz Ameryki Południowej, absolwent uniwersytetu w Wilnie, był uczestnikiem powstania listopadowego, wyemigrował do Francji, a stamtąd do Chile, ale nie był lekarzem ani nie studiował w miejscach gdzie uczył się lub nauczał von Baer. [przypis edytorski]
kole (gw.) — koło, obok. [przypis edytorski]
kole (gw.) — koło, około. [przypis edytorski]
kole (gw.) — koło. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kole (gw.) — koło, wokół. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kole (gw.) — koło, wokół, przy. [przypis edytorski]
kole (gw.) — wokół, koło. [przypis edytorski]
kole (gw.) — wokół. [przypis edytorski]
kole (gw.) — wokół, przy. [przypis edytorski]
kolei — kol. [przypis edytorski]
koleją (daw.) — kolejno, jeden po drugim. [przypis edytorski]
koleją (daw.) — kolejno, po kolei. [przypis edytorski]
