Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10985 przypisów.
kie — kiedy, gdy. [przypis edytorski]
kiełbasa — siniec podłużny, pręga. [przypis redakcyjny]
kiełb — gatunek drobnej ryby z rodziny karpiowatych. [przypis edytorski]
kiełb — gatunek niewielkiej ryby, przen.: coś nieznaczącego. [przypis edytorski]
kiełbik (zdr.), kiełb — ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych. [przypis edytorski]
kiełb — mała ryba z rodziny karpiowatych. [przypis redakcyjny]
kiełb — rodzaj słodkowodnej ryby. [przypis edytorski]
kiełb — rodzaj słodkowodnej ryby; tu daw. forma kiełby, dziś B.lm: kiełbie. [przypis edytorski]
kiełb — ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych. [przypis edytorski]
Kiełczyna — wieś w powiecie opatowskim. [przypis redakcyjny]
kieł — kiełek. [przypis edytorski]
kiełzać a. kiełznać — dosł. zakładać koniowi uzdę lub wędzidło; tu: pohamować, poskromić, powściągnąć, ukrócić; por. okiełznać. [przypis edytorski]
kiełzać — kiełznać, zmuszać konia do spokoju i uległości (za pomocą wkładanego w pysk metalowego wędzidła). [przypis edytorski]
kiełzać — nakładać koniowi wędzidło lub uzdę, przen. ograniczać. [przypis edytorski]
kiełznać — wkładać do pyska końskiego kiełzno, element uprzęży służący do kierowania koniem. [przypis edytorski]
kiełznać — wkładać do pyska końskiego kiełzno, element uprzęży służący do kierowania koniem. [przypis redakcyjny]
kiela (gw.) — ile. [przypis edytorski]
kielce — kły (forma augmentatywna). [przypis edytorski]
kielce — kły. [przypis edytorski]
Kielce — miasto powiatowe w województwie świętokrzyskim. [przypis edytorski]
Kielce — powiatowe miasto w płd.-wsch. Polsce, stolica województwa świętokrzyskiego. [przypis edytorski]
kielce — toż samo co zęby, kły zwierzęce. [przypis redakcyjny]
kielczak (gw.) — mieszkaniec Kielc; tu: przybysz spod Kielc. [przypis edytorski]
kielec — kieł. [przypis edytorski]
Kielecki Korpus AK „Jodła” (2 i 7 Dywizja Piechoty AK oraz 75 i 25 Pułk piechoty) — Kielecki Korpus Armii Krajowej powstał 17 lipca 1944 roku. Jego dowódcą był płk Jan Zientarski ps. „Mieczysław”. [przypis edytorski]
kiele (gw.) — koło. [przypis edytorski]
kiele (gw.) — koło, przy; tu: pod. [przypis edytorski]
kielich… — „Ojcze mój, jeśli można, niechaj odejdzie ode mnie ten kielich” (Mt 26:39). [przypis redakcyjny]
kielichowiec (Calycanthus) — krzew o silnie pachnących kwiatach, zaliczany do kladu magnoliowych. [przypis edytorski]
kielka (daw.) — dziś: kilka. [przypis edytorski]
Kielland, Alexander (1849–1906) — norweski powieściopisarz, nowelista i komediopisarz. [przypis edytorski]
kielnia — narzędzie do rozprowadzania zaprawy murarskiej, stanowiące też jeden z symboli masonerii. [przypis edytorski]
kielnia — narzędzie pomocne przy murowaniu i tynkowaniu. [przypis edytorski]
Kielo Dejwas a. Kielo Dewas (mit. litew.) — bóg podróżnych. [przypis edytorski]
Kielo Dewas (mit. litew.) — bóg podróżnych. [przypis edytorski]
kielo (gw.) — ile. [przypis edytorski]
Kielski — O wpływie Moliera na komedię polską. [przypis tłumacza]
kiemas a. kiem (litew. kaimas) — wieś. [przypis autorski]
kiemas (litew. kaimas) — wieś. [przypis autorski]
kiem (z litew. kaimas) — wieś. [przypis autorski]
kiem (z litew. kaimas) — wieś. [przypis edytorski]
kie pan (starop.) — gdzie pan. [przypis redakcyjny]
kiep — człowiek głupi, nierozgarnięty. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — człowiek głupi, nierozgarnięty. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — człowiek nierozgarnięty, dureń. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — dureń, głupiec. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — głupek. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — głupi człowiek. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — głupiec. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — wulgarna nazwa kobiecych genitaliów. [przypis edytorski]
kiepeła (z jidisz) — głowa. [przypis edytorski]
kiepełe (jidysz) — głowa; także: rozum, spryt. [przypis edytorski]
kiep — głupiec, dureń. [przypis edytorski]
kiepkować — żartować. [przypis edytorski]
kiep (przestarz.) — głupiec, dureń. [przypis edytorski]
kieptarz — żartowniś. [przypis autorski]
Kiepura, Jan (1902–1966) — polski śpiewak operowy, występował także z wielkim powodzeniem w Niemczech oraz w filmach niemieckich, m.in. Das Lied einer Nacht (Pieśń nocy, 1932). [przypis edytorski]
Kiepura, Jan (1902–1966) — śpiewak operowy i aktor, bardzo popularny w przedwojennej Polsce. [przypis edytorski]
kiep — w dawnej polszczyźnie to słowo, oznaczające kobiece genitalia, było poważną obelgą. [przypis edytorski]
kierat — dawniej urządzenie poruszane przez konie lub woły, chodzące w koło; powtarzający się, monotonny obowiązek. [przypis edytorski]
kierat — mechanizm pozwalający z pomocą konia wyciągać wodę ze studni. [przypis edytorski]
kierbce — dziś popr.: kierpce, lekkie chodaki szyte ręcznie, przeważnie z jednego kawałka skóry, noszone przez górali. [przypis edytorski]
kier — chodzi o kry lodowe. [przypis edytorski]
kierdasz (daw.) — druh, towarzysz (z tatarskiego). [przypis edytorski]
kierdel (gwar.) — stado owiec. [przypis edytorski]
kierdel (reg.) — stado owiec w górach. [przypis edytorski]
kierdel (reg.) — stado. [przypis edytorski]
kierdel — stado. [przypis edytorski]
kiereja (daw.) — płaszcz ocieplany futrem. [przypis edytorski]
kiereja — opończa z kapturem. [przypis edytorski]
kiereja (z tur. kereke) — opończa, szuba, luźny płaszcz męski noszony w Polsce przez szlachtę w XVI-XVIII w. [przypis edytorski]
kierejka (daw.) — strój wierzchni tureckiego kroju, płaszcz podbity futrem. [przypis edytorski]
Kiereński, Aleksander (1881–1970) — socjalista rosyjski, w roku 1917 przewodniczący Rządu Tymczasowego, obalonego przez przewrót bolszewicki. [przypis edytorski]
Kiereński, Aleksandr Fiodorowicz (1881–1970) — rosyjski polityk, parlamentarzysta i prawnik; jeden z przywódców umiarkowanych socjalistów; od 20 lipca do 8 listopada 1917 przewodniczący liberalnego Rządu Tymczasowego w Rosji po rewolucji lutowej, obalonego przez rewolucję październikową. [przypis edytorski]
Kiereński, Aleksandr Fiodorowicz (1881–1970) — rosyjski polityk, parlamentarzysta i prawnik; jeden z przywódców umiarkowanych socjalistów; od 20 lipca do 8 listopada 1917 przewodniczący liberalnego Rządu Tymczasowego w Rosji po rewolucji lutowej, obalonego przez rewolucję październikową; było to w maju, kiedy prowizoryczny rząd Kiereńskiego: od 15 marca do 20 lipca 1917 funkcjonował Rząd Tymczasowy Gieorgija Lwowa, w którym Kiereński był początkowo ministrem sprawiedliwości, a później ministrem wojny i marynarki. [przypis edytorski]
kiereńszczyzna — określenie liberalnych rządów demokratycznych, których słabość ułatwia rewolucję i objęcie władzy przez komunistów; od nazwiska Aleksandra Kiereńskiego, ros. polityka, socjalisty, premiera Rządu Tymczasowego w Rosji po rewolucji lutowej, obalonego przez rewolucję październikową. [przypis edytorski]
kiereszować się — rąbać się, ranić się. [przypis redakcyjny]
kiereszunek — pokiereszowanie, uszkodzenie, zranienie. [przypis edytorski]
kierezja a. karazja — sukmana granatowa z czerwonymi wyłogami i szerokim kołnierzem, ozdobionym haftami i błyszczącymi blaszkami, opadającym nisko na plecy; kierezja i rogatywka czerwona, „krakuska”, należały do szczególnie charakterystycznych składników chłopskiego stroju spod Krakowa. [przypis redakcyjny]
kierezja — bogato wyszywana sukmana krakowska z obszernym, trójkątnym, haftowanym kołnierzem wykładanym na plecy. [przypis edytorski]
kierezja — długie ubranie sukienne, sukmana. [przypis edytorski]
kierezje — wyzywana sukmana krakowska. [przypis edytorski]
kierezyja, dziś kierezja (z ang. kersey) — daw. wyszywany strój z grubego sukna wełnianego; od nazwy materiału wełnianego produkowanego w Kersey w Anglii. [przypis edytorski]
Kierim Giraj a. Krym Girej (1699–1769) — chan tatarski, panował w latach 1758–1764 i 1768–1769, sojusznik konfederatów barskich, przeciwnik Rosji i Stanisława Augusta Poniatowskiego. Za jego panowania doszło do ostatniego wielkiego najazdu Tatarów na Ukrainę polską i rosyjską. Ostatni wielki i wybitny wódz oraz wojownik tatarski. [przypis edytorski]
Kierkegaard, Søren (1813–1855) — duński filozof i teolog. [przypis edytorski]
Kierkegaard, Søren Aabye (1813–1855) — duński filozof, poeta romantyczny i teolog. [przypis edytorski]
Kierkegaard, Søren Aabye (1813–1855) — duński filozof, poeta, teolog; prekursor filozofii egzystencjalnej w chrześcijańskiej odmianie, kontynuował niektóre myśli zaczerpnięte z św. Augustyna, Pascala i Schellinga. Dzieła: Bojaźń i drżenie, Albo-albo, Okruchy filozoficzne. [przypis edytorski]
kier — liche płótno. [przypis redakcyjny]
kiermas — właśc. kiermasz, odpust. [przypis edytorski]
kiermasz (daw.) — uroczyste obchody rocznicy poświęcenia kościoła połączone z odpustem i najczęściej również z jarmarkiem. [przypis edytorski]
kiermasz — uroczysty obchód rocznicy poświęcenia kościoła połączony z odpustem i najczęściej z jarmarkiem. [przypis redakcyjny]
Kiernów (litew. Kernavė) — miasteczko na Litwie, położone ok. 40 km na płn. zachód od Wilna, uważane za najdawniejszą stolicę Litwinów, w średniowieczu ważny ośrodek pogańskiego kultu bogów litewskich. [przypis edytorski]
kiernowski — związany z Kiernowem; Kiernów (litew. Kernavė) — miasteczko na Litwie, położone ok. 40 km na płn. zachód od Wilna, uważane za najdawniejszą stolicę Litwinów, w średniowieczu ważny ośrodek pogańskiego kultu bogów litewskich. [przypis edytorski]
Kiernozia — wieś w woj. łódzkim, ok. 20 km od Łowicza. [przypis edytorski]
kiernoz — samiec świni domowej, knur. [przypis edytorski]
kiernoz (starop.) — wieprz. [przypis redakcyjny]
kiernoz — tu: dzik, odyniec; dosł. knur. [przypis redakcyjny]
kierownik (daw.) — dyrektor szkoły. [przypis edytorski]
kierowników — ἡγεμόνας [hēgemonas] (Niese), κηβεμόνας (Dindorf). [przypis tłumacza]
kierownik — tu daw.: dyrektor szkoły. [przypis edytorski]
