Przypisy

i mienić, i muszą się psować — muszą się zmieniać i psuć. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — majątek ziemski. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — mienie, majątek, bogactwo. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — mienie, majątek. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — mienie. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — mienie, własność, majątek. [przypis edytorski]

imieniem braci swoich nazywani będą w udziale ich — «Synowie twoi lub wnukowie twoi, którzy ci się urodzili po moim przybyciu, przez te siedemnaście lat, gdy tu byłem, oni będą kojarzeni z imionami braci swoich [Efraima i Menaszego], ale nie będą założycielami plemion tylko naczelnikami rodów [w obrębie plemienia Efraima lub Menaszego]», zob. Raszbam do 48:6. [przypis edytorski]

imieniem całey osady — dziś: w imieniu całej osady. [przypis edytorski]

imieniem (daw.) — dziś: w imieniu. [przypis edytorski]

imieniem (daw.) — w imieniu. [przypis edytorski]

imieniem — dziś: w imieniu. [przypis edytorski]

imieniem króla (daw.) — dziś: w imieniu króla. [przypis edytorski]

imieniem — tu: w imieniu. [przypis edytorski]

imieniowi (daw. forma) — dziś C.lp: imieniu. [przypis edytorski]

imieniowi (daw. forma) — dziś: imieniu. [przypis edytorski]

imieniowi — dziś: imieniu. [przypis edytorski]

imieniowi — dziś popr. forma C. lp: imieniu. [przypis edytorski]

imieniowi (gw.) — popr. forma C. lp: imieniu. [przypis edytorski]

imieniowi — popr. forma C. lp: imieniu. [przypis edytorski]

imienno (z ros.) — właśnie. [przypis edytorski]

imie się (starop.) — forma 3.os.lp: chwyci się. [przypis edytorski]

imie się (starop. forma) — trzyma się. [przypis edytorski]

imie (starop.) — imię. [przypis edytorski]

imiona (daw.) — posiadłości, majątki. [przypis edytorski]

imiona stołu królewskiego — chodzi o królewszczyzny, dobra ziemskie należące do króla. [przypis edytorski]

imiona — tu: majątki. [przypis edytorski]

imiona — tu: mienie; majątki ziemskie. [przypis edytorski]

imiona — tu: mienie; własność. [przypis edytorski]

imionnik — odmiana pamiętnika, zeszycik do wpisywania aforyzmów i wierszy okolicznościowych. [przypis edytorski]

imiony — dziś N.lm: imionami. [przypis edytorski]

imiony — dziś popr. forma N. lm: imionami. [przypis edytorski]

imiony wielkimi stolicę onę nadał — mowa o darowiznach z tzw. Donacji Konstantyna, sfałszowanego dokumentu cesarza Konstantyna Wielkiego, w którym rzekomo przekazuje on papieżowi Sylwestrowi I Pałac Laterański, Rzym, Italię i całą zachodnią część państwa rzymskiego. Używany w średniowieczu dla poparcia politycznych roszczeń papiestwa, dokument ten w rzeczywistości powstał na przełomie VIII i IX w., zaś fałszerstwo wykazano w XV w. Przyparty do muru Skarga, zarzut powoływania się na to fałszerstwo skomentował: „Co sie tycze darowizny Konstantego, iż Rzymu Papieżowi ustąpił: o czym ten krzywolog wiele kart popluskał […] Na to mu tylko powiemy […]: Kto dał, ten dał. Papieże tego i Kościół źle nie nabył, ani wydarł” (Na treny i lament Theophila Orthologa, Do Rusi Gręckiego [!] Nabożeństwa, Przestroga, Kraków 1610, s. 46). [przypis edytorski]

imitacja — rzecz naśladująca inną, podróbka. [przypis edytorski]

imitari (łac.) — naśladować. [przypis edytorski]

imitatywność — naśladownictwo. [przypis edytorski]

imitatywny (daw.) — naśladowczy. [przypis edytorski]

imitatywny — naśladowniczy. [przypis edytorski]

Imka, w której jest basen kryty — Imka: spolszczenie ang. YMCA, skrótu nazwy międzynarodowej organizacji Young Men's Christian Association (Związek Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej). YMCA w 1933 wybudowała w Jerozolimie budynek mający stanowić ośrodek życia kulturalnego, sportowego i społecznego, mieszczący m.in. pierwszy w mieście kryty basen i pierwszą prawdziwą salę gimnastyczną. [przypis edytorski]

immanentnie — w sposób sobie właściwy, w swej wewnętrznej istocie. [przypis edytorski]

immanentność (filoz.) — wewnętrzna cecha tkwiąca w czymś, niezależna od innych przedmiotów, niewynikająca z działania czynnika zewnętrznego. [przypis edytorski]

immanentny (filoz.) — tkwiący w czymś jako wewnętrzna cecha, niezależna od innych przedmiotów, niewynikająca z działania czynnika zewnętrznego. [przypis edytorski]

immanentny (filoz.) — tkwiący w czymś, niewynikający z działania czynnika zewnętrznego. [przypis edytorski]

immanentny (filoz.) — zawarty w czymś. [przypis edytorski]

immanentyzm — w teorii poznania pogląd sprowadzający doświadczenie do doświadczenia wewnętrznego podmiotu poznającego. [przypis edytorski]

Im Manuskript an den Rand geschrieben. [przypis edytorski]

Immer hinein (niem.) — Zawsze do środka. [przypis edytorski]

immerhin wird an iranische Beeinfluszung zunächst zu denken sein (niem.) — mimo wszystko jest tu do pomyślenia wpływ irański. [przypis edytorski]

immer langsam voran (niem.) — przede wszystkim zawsze powoli. [przypis edytorski]

immer (niem.) — zawsze. [przypis edytorski]

immunitas (łac.) — nietykalność, przywilej. [przypis edytorski]

imnę się — forma utworzona od imać się: chwytać za coś. [przypis edytorski]

i mnie skoro — i ja się spieszę. [przypis edytorski]

imo (daw.) — mimo, obok, poza, oprócz. [przypis edytorski]

imo (daw.) — obok. [przypis edytorski]

Imogena — postać kobieca ze sztuki Cymbelin Szekspira, córka tytułowego króla Brytanii. [przypis edytorski]

Imogena — postać z Cymbelina Szekspira [przypis edytorski]

Imola — miasto we Włoszech, położone nad rzeką Santerno, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Bolonia. [przypis edytorski]

Imola — miasto we wł. regionie Emilia-Romania. [przypis edytorski]

imość (daw.) — jejmość, skrót od: jej miłość pani. [przypis edytorski]

imość (daw.) — skrót od: jej miłość pani. [przypis edytorski]

I'm osom, cool (właśc. z ang. I”m awsome, cool) — Jestem obłędny, fajny. [przypis edytorski]

imo (starop.) — mimo; nie zważając na co; imo przyrodzenie: mimo przyrodzenia, wbrew naturze. [przypis edytorski]

imo (starop.) — mimo. [przypis edytorski]

imo (starop.) — mimo; puszczać imo się: puszczać mimo siebie, puszczać bokiem, omijać. [przypis edytorski]

Im Osten (niem. ) — dosłownie: na wschodzie. [przypis edytorski]

imo te dostojeństwa (daw.) — oprócz tych dostojeństw. [przypis edytorski]

imo to (daw.) — prócz tego. [przypis edytorski]

impacjencja (z łac.) — niecierpliwość. [przypis edytorski]

imparitatem (łac.) — nierówność; tu: o zarzucie niższości stanu. [przypis edytorski]

impasse (fr.) — ślepa uliczka, niemająca wylotu. [przypis edytorski]

impavidum ferient ruinae (…) — cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie. [przypis edytorski]

impedimenta (lm; łac. impedire: hamować) — przeszkody. [przypis edytorski]

impedimenta (z łac.) — przeszkody. [przypis edytorski]

impedimentum (łac.) — bagaż, przeszkoda. [przypis edytorski]

impedimentum (łac.) — przeszkoda, kłopot. [przypis edytorski]

impediment (z łac.) — przeszkoda. [przypis edytorski]

impedyment — przeszkoda. [przypis edytorski]

impedyment (z łac.) — zawada, przeszkoda. [przypis edytorski]

imperatorowa rosyjska — Katarzyna II Wielka (1729–1796), żona cesarza Piotra III, po dokonaniu w 1762 zamachu stanu samodzielna cesarzowa Rosji. [przypis edytorski]

imperator — tu: tytuł władców Rosji od czasów Piotra I. [przypis edytorski]

imperatyw kategoryczny — w filozofii Kanta: bezwarunkowy nakaz moralny każący jednostce postępować tak, że w jej przekonaniu reguły tego postępowania mogłyby stanowić powszechne zasady. [przypis edytorski]

imperatywny (z łac.) — rozkazujący; stanowczy. [przypis edytorski]

imperatyw — tu: zdanie rozkazujące. [przypis edytorski]

imperatyw (z łac.) — nakaz, zasada. [przypis edytorski]

imperiałka (daw.) — wierzch dyliżansu pocztowego lub omnibusu konnego z miejscami pasażerskimi. [przypis edytorski]

imperiał — złota moneta używana w carskiej Rosji. [przypis edytorski]

imperial — wierzch dyliżansu lub omnibusu konnego z siedzeniami dla pasażerów. Terminologia odziedziczona po „karetach cesarskich” (carrosses à impériale), w których na górnej części umieszczone były elementy ozdobne (imperiały). [przypis edytorski]

imperium in imperio (łac.) — państwo w państwie. [przypis edytorski]

imperium, nad którym słońce nigdy nie zachodzi — określenie globalnego mocarstwa tak rozległego, że zawsze w jakiejś jego części trwa dzień; w XIX w. używane w odniesieniu do brytyjskiego imperium kolonialnego, którego terytorium osiągnęło wówczas rozmiar większy niż jakiegokolwiek innego imperium w historii świata. [przypis edytorski]

Imperium Romanum (łac.) — imperium rzymskie. [przypis edytorski]

Impertinent, blanc-bec! Voilà (fr.) — Bezczelny, żółtodziób! Ot co. [przypis edytorski]

impertinente (fr.) — impertynentka; osoba arogancka, zachowująca się w sposób obrażający innych. [przypis edytorski]

impertynencja — aroganckie, obraźliwe zachowanie. [przypis edytorski]

impertynencja — niestosowne i obraźliwe zachowywanie się wobec kogoś. [przypis edytorski]

impertynencja — niestosowne i obraźliwe zachowywanie się wobec kogoś. [przypis edytorski]

impertynencja — nieuprzejmość. [przypis edytorski]

impertynencja — obraźliwe zachowanie lub wypowiedź. [przypis edytorski]

impertynencja — obraźliwe zachowanie. [przypis edytorski]

impertynencje — niestosowne i obraźliwe zachowywanie się wobec kogoś. [przypis edytorski]

impertynencki — nieuprzejmy, arogancki. [przypis edytorski]