Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rzadki | rzymski | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 7509 przypisów.
Atratinus, właśc. Lucius Sempronius Atratinus (zm. 7 n.e.) — rzymski polityk i mówca; konsul w 34 p.n.e., zwolennik Marka Antoniusza. [przypis edytorski]
A travers la grande prairie du milieu (fr.) — przez wielką łąkę na środku [parku]. [przypis edytorski]
Atrebacja — Artois. Chodzi o Damiensa, urodzonego w Arras, który 5 stycznia 1757 targnął się na życie Ludwika XV, za co rozszarpano go końmi na placu de Greve. [przypis tłumacza]
atresia vaginae (med.) — atrezja pochwy, zwężenie lub zrośnięcie pochwy albo całkowity jej brak. [przypis edytorski]
Atreus (mit. gr.) — król Myken, mszcząc się na bracie, który uwiódł mu żonę, podał mu potrawkę z jego syna. [przypis edytorski]
Atreus (mit. gr.) — król Myken, ojciec Agamemnona i Menelaosa. [przypis edytorski]
atriensis — sługa stróż atrium. [przypis autorski]
atrium (łac.) — centralne pomieszczenie w domu rzymskim, bez okien, z czworokątnym otworem w dachu, pod którym znajdował się basen na wodę deszczową. [przypis edytorski]
atrium (łac.) — centralne pomieszczenie w domu rzymskim, bez okien, z otworem w pułapie i basenem na wodę deszczową. [przypis edytorski]
atrium (łac.) — wewnętrzny dziedziniec lub centralne pomieszczenie w rzymskim domu. [przypis edytorski]
atrium (łac.) — wewnętrzny dziedziniec lub centralne pomieszczenie w rzymskim domu. [przypis edytorski]
atrium — salon, miejsce przyjęć. [przypis redakcyjny]
A trochę dalej: Gianni, Ganello, (…) Tribaldello — Wszyscy ci trzej zdrajcy swojego kraju. [przypis redakcyjny]
atrofia (biol., med.) — zmniejszenie się; zanik. [przypis edytorski]
atrofia — zmniejszenie się; zanik. [przypis edytorski]
Atrongajos — Ἀθρογγαῖος, w Starożytnościach XVII, X, 7: Ἀθρόγγης. [przypis tłumacza]
Atrophia et anaemia organorum. Mors. (łac.) — Zanik i anemia organów. Śmierć. [przypis edytorski]
atropina — lek powodujący rozszerzanie źrenic. [przypis edytorski]
Atropos (mit. gr.) — jedna z trzech bogiń przeznaczenia i losu każdego człowieka, przedstawianych jako prządki zajmujące się nicią ludzkiego życia; Atropos wyznaczała kres życia każdego z ludzi: gdy nadchodziła chwila śmierci, przecinała nić. [przypis edytorski]
atrybucja (daw.) — uprawnienie komuś przysługujące; kompetencja, zakres władzy. [przypis edytorski]
atrybucje — uprawnienia komuś przysługujące. [przypis edytorski]
atrybucje — uprawnienia komuś przysługujące. [przypis redakcyjny]
atrybut — cecha, przymiot. [przypis redakcyjny]
Atryda (mit. gr.) — potomek Atreusa, króla Myken; tu: jego wnuk Orestes, syn Agamemnona, który mszcząc śmierć ojca, zabił matkę i jej kochanka, po czym w tułaczce wraz z przyjacielem Pyladesem dotarł do Taurydy. [przypis edytorski]
Atryda — przydomek Agamemnona (syn Atreusa). [przypis edytorski]
Atryda ściął tu setki głów — w oryg. С Атридом спорил там Пилад: „Z Atrydą spierał się tam Pylad” (który ofiarował się poświęcić życie dla uratowania przyjaciela, ale Orestes odrzucił jego propozycję). [przypis edytorski]
Atryda — syn Atreusa; tu: Agamemnon. [przypis edytorski]
Atryda — syn Atreusa, tu: Agamemnon. [przypis edytorski]
Atryda — syn Atreusa (tu: Agamemnon). [przypis edytorski]
Atryda — syn Atreusa (tu: Menelaos). [przypis edytorski]
Atryda — tu: Agamemnon. [przypis edytorski]
Atryd młodszy — Menelaos. [przypis edytorski]
Atryd — przydomek Agamemnona (syn Atreusa). [przypis edytorski]
Atryd — przydomek Menelaosa (syn Atreusa), król Sparty; jego żona Helena została porwana przez Parysa, co doprowadziło do wojny trojańskiej. [przypis edytorski]
Atryd — przydomek Menelaosa (syn Atreusa). [przypis edytorski]
Atryd — syn Atreusa (Agamemnon bądź Menelaos). [przypis edytorski]
Atryd — syn Atreusa (Agamemnon lub Menelaos). [przypis edytorski]
Atryd — syn Atreusa, tj. Agamemnon. [przypis edytorski]
Atryd — syn Atreusa, tu Agamemnon. [przypis edytorski]
Atryd — syn Atreusa (tu: Agamemnon). [przypis edytorski]
Atryd — syn Atreusa (tu: Menelaos). [przypis edytorski]
Atrydy — synowie Atreusa, tj. Agamemnon i Menelaos. [przypis edytorski]
Atrydzi — Agamemnon i Menelaos, synowie Atreusa. [przypis edytorski]
Atrydzi (mit. gr.) — Menelaos i Agamemnon jako synowie Atreusza. [przypis redakcyjny]
Atrydzi (mit. gr.) — Menelaos i Agamemnon, synowie Atreusza, obciążeni klątwą za zbrodnie ojca, popełnione w czasie walki o tron mykeński. Żonę Menelaosa, piękną Helenę, uwiódł i uwiózł do Troi Parys. Agamemnon został zamordowany przez niewierną żonę po powrocie z wojny trojańskiej, pomściła go córka Elektra i syn Orestes. [przypis edytorski]
Atrydzi (mit. gr.) — potomkowie Atreusa, króla Myken; ród przeklęty przez bogów z powodu bratobójstwa, którego dopuścili się Atreus i Tyestes na swym przyrodnim bracie Chryzipposie; historię rodu znaczą najokrutniejsze zbrodnie popełniane w łonie rodziny; Atrydami byli m.in. Agamemnon i Menelaos, mąż Heleny Trojańskiej. [przypis edytorski]
Atrydzi (mit. gr.) — potomkowie Atreusza (a. Atreusa), należeli do nich m.in. Agamemnon i Menelaos, mąż Heleny Trojańskiej; ród przeklęty z powodu bratobójstwa, którego dopuścili się Atreusz i Tyestes (a. Tiestes) na swym przyrodnim bracie Chrysipposie (Chryzypie); ich historię znaczą najokrutniejsze zbrodnie popełniane w łonie rodziny; Atreusz (ojciec Agamemnona i Menelaosa), będąc królem Myken, zemścił się na Tyestesie za uwiedzenie żony, podając mu w czasie uczty potrawę przygotowaną z ciał jego synów; sam zginął za to z ręki brata zamordowanych dzieci, Egista. [przypis edytorski]
Atrydzi (mit. gr.) — synowie Atreusa: Agamemnon i Menelaos. [przypis edytorski]
Atrydzi — potomkowie Atreusa, tu: jego synowie, Agamemnon i Menelaus. [przypis edytorski]
Atrydzi — potomkowie Atreusa, w tym Agamemnon, który poświęcił swoją córkę Ifigenię, by uzyskać przychylność bogów dla greckiej wyprawy przeciw Troi. Czyn ten rozpoczął serię dokonywanych z zemsty zabójstw w obrębie rodziny. [przypis edytorski]
Atrydzi — synowie Atreusa, Agamemnon i Menelaos, bohaterowie Iliady Homera. [przypis edytorski]
Atrydzi — synowie Atreusa, Agamemnon i Menelaos. [przypis edytorski]
[A trzeba samemu… w miłości] (nam ipsum amasse oportet, si amanti ire opitulatum voles) — w miejsce przypuszczalnie zaginionego wiersza uzupełnił Ritschl. [przypis tłumacza]
atsakantis (lenk.) — tinkamas. [przypis edytorski]
atsčiai — toli. [przypis edytorski]
atsidėk ant manęs — pasikliauk manimi. [przypis edytorski]
atsiduoda — čia: leidžia kvapą. [przypis edytorski]
atsigerinti — atsidėkoti. [przypis edytorski]
atsikrunkšti — atsikosėti. [przypis edytorski]
atsiliuosuoti — išsilaisvinti. [przypis edytorski]
atskaluonis — dabar: atskalūnas, atsiskyrėlis. [przypis edytorski]
attaché (fr.) — dyplomata, będący specjalistą w jakiejś dziedzinie. [przypis edytorski]
attaché (fr.) — przedstawiciel dyplomatyczny niskiego stopnia. [przypis edytorski]
attaché (fr.) — przywiązany, asystujący, wierny. [przypis edytorski]
attaché (fr.) — urzędnik dyplomacji, wyspecjalizowany w określonej dziedzinie. [przypis edytorski]
attakować — dziś: atakować. [przypis edytorski]
At talem oportere esse Deum (…) infallibili et immutabili — Sam zdrowy rozum każe przyznać, że Bóg musi być takim, iż swoją wolnością nakłada na nas konieczność. Gdy się godzimy na wszechwiedzę i wszechmoc, to wynika stąd naturalnie, z niezłomnym następstwem, żeśmy ani stworzeni przez siebie samych, ani żyjemy, ani czynimy cokolwiek przez siebie samych, lecz przez jego wszechmocność. Wszechwiedza i wszechmoc Boga stoi w zupełnej przeciwności z naszą wolną wolą. Wszyscy ludzie są zmuszeni przyznać, z następstwem niedającym się uniknąć, żeśmy nie powstali dzięki naszej woli, lecz dzięki konieczności; a zatem nie czynimy tego, co się nam podoba, wskutek wolnej woli, lecz stosownie do tego, jak Bóg przewidział i jak zrządza według swojego zamiaru i cnoty niezawodnej i niezmiennej. [przypis tłumacza]
attandez (fr.) — czekajcie. [przypis edytorski]
attandrisować (neol., z fr.) — rozczulać. [przypis edytorski]
attandryssować (neol., z fr.) — wzruszać. [przypis edytorski]
attendentiam (łac.) — pieczę. [przypis redakcyjny]
attendere (łac.) — baczyć, pilnować. [przypis redakcyjny]
attendere (łac.) — pilnować, poświęcać uwagę. [przypis redakcyjny]
attendez (fr.) — poczekaj (w grzecznościowej formie lm). [przypis edytorski]
Attendite popule mens legem meam (łac.) — słuchaj, ludu mój, nauki mojej. [przypis edytorski]
attentat (z fr.) — zamach. [przypis edytorski]
Attention! (…) Now! (ang.) — Uwaga! Uwaga! Uwaga!… Halo!… Teraz! [przypis tłumacza]
Attention, sales gamins! Ou je vais vous ficher des claques (fr) — Uważajcie, brudne dzieciaki! Albo dam wam klapsa. [przypis edytorski]
attentować od kogoś — występować w imieniu kogoś w jego sprawie w sądzie; reprezentować kogoś. [przypis edytorski]
attestacje (lm) — poświadczenia. [przypis redakcyjny]
attinet (łac.) — dotyczy. [przypis edytorski]
Attis, Attys a. Atys (mit.) — bóg wegetacji, odpowiednik syryjskiego Adonisa, ukochany bogini Kybele; jego samokastracja, śmierć i zmartwychwstanie odzwierciedlały cykliczne zmiany w przyrodzie. [przypis edytorski]
Attis, Attys a. Atys (mit.) — bóg wegetacji, odpowiednik syryjskiego Adonisa, ukochany bogini Kybele; jego samokastracja, śmierć i zmartwychwstanie odzwierciedlały cykliczne zmiany w przyrodzie. [przypis edytorski]
attitudes (fr.) — proporcje. [przypis edytorski]
attitudes passionnelles (fr.) — uczuciowe pozy. [przypis edytorski]
Attolli malos zamiast Attolli vela (…) cum navigarent, non est dubium, quod olim erexerant arbores (łac.) — „Wznieść maszty” zamiast „wznieść żagle”… [bo] „skoro płynęli, to niewątpliwie podnieśli uprzednio maszty”. [przypis redakcyjny]
Attonitus (…) odit — Ovidius, Metamorphoses, XI, 128. [przypis tłumacza]
attyckie — z Attyki, krainy hist. we wsch. części Grecji, zjednoczonej przez Ateny w miasto-państwo. [przypis edytorski]
attycki — związany z Attyką, krainą hist. we wsch. części Grecji, zjednoczoną przez Ateny w miasto-państwo. [przypis edytorski]
attycyzować — od: attycyzm, styl retoryczny charakteryzujący się prostotą, jasnością i powagą. [przypis edytorski]
attyka — dekoracyjne zwieńczenie elewacji budynku w postaci ścianki lub balustrady osłaniającej dach. [przypis edytorski]
Attyka — kraina hist. we wsch. części Grecji, zjednoczona przez Ateny w miasto-państwo. [przypis edytorski]
Attyka — kraina hist. w płd.-wsch. części Grecji Środkowej. [przypis edytorski]
Attyka — kraina we wsch. części staroż. Grecji, granicząca z Beocją i Megarą, w której leżały Ateny. [przypis edytorski]
attyk — drachma attycka. [przypis edytorski]
Attyki — listy Cycerona do jego przyjaciela i wydawcy Tytusa Pomponiusza, zwanego Attykiem, powstałe w l. 68–44 p.n.e., opublikowane w 16 księgach. [przypis edytorski]
Attykus, łac. Titus Pomponius Atticus (110–32 p.n.e.) — bogaty rzymski ekwita, właściciel pracowni kopistów, bliski przyjaciel i wydawca dzieł Cycerona, adresat wielu jego listów; zwolennik filozofii epikurejskiej. [przypis edytorski]
attyk — wyrażenie pochodzące z retoryki greckiej; attycyzm — grecki styl retoryczny, charakteryzujący się prostym i jednoznacznym wyrażaniem myśli. [przypis redakcyjny]
attyk — wyrażenie pochodzące z retoryki greckiej, np. stugębna sława; attycyzm — grecki styl retoryczny, charakteryzujący się prostym i jednoznacznym wyrażaniem myśli. [przypis redakcyjny]
Attyla (406–453) — władca koczowniczego ludu Hunów, twórca rozległego imperium, najpotężniejszy z władców barbarzyńskich atakujących cesarstwo rzymskie; jego imperium, sięgające od Morza Kaspijskiego po Ren, rozpadło się po jego śmierci. [przypis edytorski]
