Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 156649 przypisów.
winować (daw., gw.) — obarczać winą. [przypis edytorski]
winować (daw., gw.) — obwiniać, obarczać winą. [przypis edytorski]
winować (daw., gw.) — winić; obarczać winą. [przypis edytorski]
winować (daw.) — obwiniać. [przypis edytorski]
winować (daw.) — oskarżać, obwiniać. [przypis edytorski]
winować (gw.) — obwiniać. [przypis edytorski]
winować kogo (starop.) — winić kogo, obarczać kogo winą. [przypis edytorski]
winować (starop. forma) — winić. [przypis edytorski]
winować (starop.) — obciążać winą, oskarżać. [przypis edytorski]
winować (starop.) — winić; nieba winuje: wini nieba; obarcza winą nieba. [przypis edytorski]
winować — winić; obarczać kogoś winą. [przypis edytorski]
winowajce (daw. forma) — dziś D.lp: winowajcy. [przypis edytorski]
winowaty (gw.) — winny. [przypis edytorski]
wino w twej Platońskiej czarze — nawiązanie do dialogu Uczta Platona. [przypis edytorski]
Winrych Kniprode, właśc. Winrich von Kniprode (ok. 1310–1382) — wielki mistrz krzyżacki w latach 1351–1382. [przypis edytorski]
winsz (daw.) — życzenie. [przypis redakcyjny]
winszować czego (starop.) — gratulować czego. [przypis edytorski]
winszować (daw.) — składać gratulacje, życzenia. [przypis edytorski]
winszować (daw.; z niem. wünschen) — składać życzenia; gratulować. [przypis edytorski]
winszować — gratulować. [przypis edytorski]
winszować — gratulować, składać życzenia. [przypis edytorski]
winszować — gratulować (tu: ironicznie). [przypis edytorski]
winszować — składać życzenia, gratulować (tu w znaczeniu ironicznym). [przypis edytorski]
Winszując sobie przejścia w troskę z troski — To jest: z pierwszej duchów błogosławionych, troski chwalenia Boga, do drugiej troski, ażeby nas kochać i nam służyć. [przypis redakcyjny]
winsz (z niem. Wunsch: życzenie; wunschen: życzyć) — z gratulacjami, życzeniami. [przypis edytorski]
wint — daw. gra karciana. [przypis edytorski]
wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
wint — dawna gra karciana. [przypis edytorski]
wint — dawna gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
Winterhalter, Franz Xaver (1805–1873) — niemiecki malarz i twórca litografii, znany głównie z portretów przedstawiających członków europejskich rodów królewskich i arystokratycznych; w 1824 przybył do Paryża, gdzie stał się bardzo popularny. [przypis edytorski]
Winterhilfe (niem.) — sezonowa pomoc związana z nastaniem zimy. [przypis edytorski]
wint — gra karciana. [przypis edytorski]
wint — gra w karty podobna do wista. [przypis edytorski]
winując się (daw.) — winiąc się, obwiniając się. [przypis edytorski]
wiódłem — wiodłem. [przypis redakcyjny]
wiódł je (starop.) — wiódł ich. [przypis edytorski]
wiódł wojsko w czworoboku — kwadrat lub prostokąt. Hoplici tworzą boki, lekkozbrojni i tren [daw.: tabor wozów w wojsku] maszerują w środku czworobokami; konnica, zawsze poza czworobokiem, zajmuje przód lub tył, albo i przód, i tył, czasem zaś flanki. Jest to regularna formacja podczas odwrotu przez równinę. [przypis tłumacza]
wiódł wojsko w takim szyku, że mógł najlepiej sam sobie przychodzić z pomocą — np. straż tylna mogła skoczyć na pomoc innym oddziałom lub też natychmiast od nich pomoc otrzymać. Poszczególne rodzaje broni (ciężkozbrojna piechota, lekkozbrojni, konnica) mogły się bez trudności wspierać, co było zależne od porządku, w jakim maszerowały. [przypis tłumacza]
wiórko — dziś: wiórek. [przypis edytorski]
wióry — drobne odpadki przy ciosaniu i rąbaniu drzewa; z pierwszego wióra: z pierwszych szczególów. [przypis redakcyjny]
wióry ewolucji społecznej — K. R. Żywicki [L. Krzywicki], Jeden z atomów. St. Przybyszewski: „Totenmesse”, 8. 16. [przypis autorski]
wiodący się z jednego człowieka — Abrahama. [przypis tłumacza]
wiodą (…) do Genewy — tj. do kalwinizmu. [przypis tłumacza]
wiodły do niej złote podwoje — brama ta była ze wszystkich bram najwyższa, nazywano ją bramą wielką albo „bramą świątyni” (Szaar ha-Gadol, Pitcho szel Hechal). Zamykano ją z wielką trudnością. Do niej stosują się opisane dalej wieszcze oznaki, p. VI, V, 3. [przypis tłumacza]
wiodro — powietrze. [przypis autorski]
wiolencją — przemoc, gwałt. [przypis redakcyjny]
wiolencja — gwałt. [przypis redakcyjny]
wiolencja — tu: naruszenie. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — akt przemocy. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — gwałt. [przypis redakcyjny]
wiolencja (z łac.) — przemoc, gwałt. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac. violentia) — przemoc; gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolin (muz.) — wyższa część muzycznej skali dźwiękowej instrumentu. [przypis edytorski]
wiolonczelę — tenorowo-basowy instrument strunowy z grupy smyczkowych. [przypis edytorski]
Wionczek, Mieczysław (1918–1988) — polski dziennikarz, korespondent PAP; opisywał sytuację na Dolnym Śląsku po bezpośrednio zakończeniu działań wojennych, relacjonował proces w Norymberdze oraz amerykańskie doświadczenia z eksplozjami atomowymi na atolu Bikini, publikował m.in. w „Przekroju”, w „Kuźnicy” i „Odrodzeniu”. [przypis edytorski]
wiorsta (daw.) — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. w dwudziestu wiorstach od miasta — dziś popr.: dwadzieścia wiorst od miasta a. o dwadzieścia wiorst od miasta. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna ros. jednostka długości, ok. 1068,8 m. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa w przybliżeniu jednemu kilometrowi. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości używana w Królestwie Polskim, wynosząca nieco ponad 1 kilometr (1066 m). [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości (zwykle drogi), ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości (1,0668 km); 7 wiorst składało się na 1 milę. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. niemetryczna rosyjska miara długości, obejmująca 500 sążni i w przeliczeniu na system metryczny wynosząca nieco ponad 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, równa ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. miara długości, równa 1,067 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. rosyjska miara długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. jednostka długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. miara długości wynosząca 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — rosyjska jednostka długości wynosząca ok. 1,067 km. [przypis edytorski]
wiorsta — rosyjska miara długości, ok. 1067 m. [przypis redakcyjny]
wiorsta — używana w Rosji miara długości, równa ok. 1070 metrom, dzieliła się na 500 sążni. [przypis edytorski]
wiorsta (z ros.) — daw. rosyjska miara długości, równa 1066 m. [przypis edytorski]
wiorstowy — długości wiorsty, tj. około kilometra. [przypis edytorski]
wioślarzów — dziś popr.: wioślarzy. [przypis edytorski]
wioślarz (…) zgrzybiały — tj. Charon, przewożący dusze zmarłych na drugą stronę wód oddzielających świat żywych od krainy zmarłych. [przypis edytorski]
wiośnianki — tu: nowo zawiązujące się grona winogron. [przypis edytorski]
wiośnianość — tu: młodość. [przypis edytorski]
wiośniany (gw.) — wiosenny. [przypis edytorski]
wiosce puknąć — wiosce pójść w cudze ręce. [przypis redakcyjny]
wiosczana ulica — wiejska droga; droga przez wioskę. [przypis edytorski]
Wioseczka — utwór inicjujący tom Kamień filozoficzny. Nowele, satyry, groteski Lemańskiego z 1911 roku. [przypis edytorski]
wioseczkę Jerycho, niegdyś zrujnowaną głosem trąby wodza Boskiego — miasto w Judei, w pobliżu rzeki Jordan, jedno z najstarszych z nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie; wg Biblii zostało oblężone przez Izraelitów pod wodzą Jozuego i zdobyte dzięki temu, że na polecenie Boga przez kolejne dni okrążali je w pochodzie, a kiedy siódmego dnia towarzyszący im kapłani zadęli w trąby, a wojownicy wznieśli okrzyk wojenny, potężne mury miasta runęły (Joz 6). [przypis edytorski]
wioskowy Ojnomaos — tj. trzeciorzędny aktor ról tragicznych z przedmieścia. [przypis tłumacza]
wiosły — daw. forma N.lm; dziś: wiosłami. [przypis edytorski]
