Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 17895 przypisów.
padyszach — tytuł władców tureckich. [przypis edytorski]
Paësiello — właśc. Giovanni Paisiello (1740–1816), włoski kompozytor klasycystyczny. [przypis edytorski]
paella à la Valenciana (fr.) — paella po walencku; paella: hiszpańska potrawa z ryżu z warzywami, podawana jako danie główne. [przypis edytorski]
paenitet mihi (łac.) — ukarz mnie. [przypis edytorski]
Paestum — staroż. kolonia grecka w Italii, na płd. od Neapolu, ob.dzielnica miasta Capaccio; znane z dobrze zachowanych świątyń Hery i Ateny, zbudowanych w stylu doryckim. [przypis edytorski]
Paete, non dolet (łac.) — nie boli, Petusie. [przypis edytorski]
Paete, non dolet — por. Plinius, Epistulae XVI, 3. [przypis tłumacza]
Pafia — wg mitologii Afrodyta urodziła się z piany morskiej w pobliżu miasta Pafos na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru. [przypis edytorski]
Pafijej — Pafia, przydomek Wenus od miasta Pafos (jednego z głównych siedlisk jej kultu); Lais (IV w. p.n.e.) — słynna z piękności kurtyzana grecka. [przypis redakcyjny]
paflagońskie hełmy — skórzane, plecione z rzemieni. [przypis tłumacza]
Paflagonia — kraina hist. w płn. części Azji Mniejszej, pomiędzy Bitynią a Pontem. [przypis edytorski]
Paflagonia — w północnej Azji Mniejszej, nad Morzem Czarnym, po lewej stronie rzeki Halys. [przypis tłumacza]
pafla — pysk, policzki. [przypis edytorski]
Paf — miasto Pafos na Cyprze, słynne z czci Wenery (Afrodyty). [przypis redakcyjny]
Pafos — miasto na Cyprze ze słynną świątynią Afrodyty. [przypis edytorski]
Pafos — miasto na płd.-zach. wybrzeżu Cypru, miejsce kultu Afrodyty i Galatei. [przypis edytorski]
Pafos — miasto na płd.-zach. wybrzeżu wyspy Cypr, gdzie wg mit. gr. narodziła się z piany morskiej bogini miłości Afrodyta; mieścił się tam ośrodek kultu Afrodyty-Wenery. [przypis edytorski]
Pafos — miasto na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru, wg mitu gr. miejsce narodzin Afrodyty, bogini miłości. [przypis edytorski]
Pafus (mit. gr.) — syn Pigmaliona; jego imieniem nazwano miasto Pafos na Cyprze. [przypis edytorski]
Pagad ultimo — Pagad to Żongler bądź Magik, pierwsza karta w talii tarota, w niniejszej powieści identyfikowana z Głupcem. Fraza znaczy więc: ostatni głupiec. [przypis edytorski]
Pagad — Żongler bądź Magik, pierwsza karta w talii tarota, w niniejszej powieści identyfikowana z Głupcem. [przypis edytorski]
Pagad — Żongler, pierwsza karta w talii tarota, w niniejszej powieści identyfikowana z Głupcem. [przypis edytorski]
pagaja — pagaya (Francuzi nazywają ją la pagaye) jest to ostro zakończona łopatka, przedstawiająca na tych brzegach wiosło krajowe [dziś popr.: pagaj (r.m.), red. WL]. [przypis autorski]
Paganini, Niccolò (1782–1840) — włoski skrzypek i kompozytor. [przypis edytorski]
Paganini, Niccolò (1782–1840) — włoski wirtuoz skrzypiec i kompozytor. [przypis edytorski]
Paganini, Niccolo (1782–1840) — wirtuoz skrzypiec, popisywał się grą skomplikowanych utworów na pojedynczej strunie. [przypis edytorski]
Paganini, Nicolo (1782–1840) — włoski wirtuoz, autor wielu kompozycji skrzypcowych. [przypis redakcyjny]
Pagano, Francesco Mario (1748–1799) — włoski prawnik i pisarz; po tym, jak bronił domniemanych spiskowców przeciwko Ferdynandowi IV, został pozbawiony profesury, aresztowany i skazany na wygnanie. Do Neapolu powrócił w 1799, gdzie przyczynił się do opracowania konstytucji republiki, a po jej upadku został stracony. [przypis edytorski]
paganus (łac., lm: pagani) — wieśniak, mieszkaniec wsi; od tego słowa pochodzi deprecjonujące określenie „poganin”, używane przez chrześcijan wobec wyznawców religii niechrześcijańskich (chrześcijaństwo przez długi czas rozpowszechniało się głównie w miastach, mieszkańcy terenów wiejskich pozostawali przy dotychczasowej wierze). [przypis edytorski]
Pagasaj — miasto portowe Tesalii w zatoce tegoż imienia. [przypis tłumacza]
pagina fracta (łac.) — strona złamana. [przypis edytorski]
pagina — papier zapisany. Karta papieru, zapisana. [przypis redakcyjny]
pagórek Aresa — Areopag, skaliste wzgórze w staroż. Atenach, na zachód od Akropolu, miejsce obrad najwyższej rady. [przypis edytorski]
pagórkami plac między gęstemi (starop.) — szyk przestawny; inaczej: plac między gęstymi pagórkami. [przypis edytorski]
pagóry obleśne — Monti Berici (przyp. z wydania z 1884 r.) [przypis autorski]
pagóry obleśne — tu: zalesione. [przypis edytorski]
pagoda — azjatycki budynek sakralny o wielu kondygnacjach zaznaczonych z zewnątrz wystającymi daszkami. [przypis edytorski]
pagoda — buddyjska świątynia w firmie wieży, której każde piętro posiada wygięty dekoracyjny daszek. [przypis edytorski]
pagoda — buddyjska świątynia w kształcie zwężającej się wieży z dachem na każdym piętrze. [przypis edytorski]
pagoda — chińska świątynia w formie wieży z charakterystycznym, wielopoziomowym dachem. [przypis edytorski]
pagodowy (neol.) — słowo utworzone od wyrazu „pagoda”, oznaczającego chiński wielokondygnacyjny budynek o przeznaczeniu sakralnym. [przypis edytorski]
pagody — modne w osiemnastowiecznych salonach porcelanowe figurki chińskie, poruszające głowami. [przypis redakcyjny]
Pagyrtas tu tarp meteriu, ir pagyrtas wassias źiwota tawo, Jezus — Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. [przypis edytorski]
Pahang — stan w Malezji, we wschodniej części Półwyspu Malajskiego. [przypis edytorski]
Pailleron, Edouard (1834–1899) — poeta i dramatopisarz; w 1868 zasłynął jednoaktówką Le Monde où l'on s'amuse, która zawierała liczne krytyczne aluzje do środowiska akademickiego. [przypis edytorski]
pailleronizm (neol.) — cechy typowe dla twórczości Edouarda Paillerona (1834–1899), francuskiego poety i dramatopisarza, autora satyrycznych komedii obyczajowych, m.in. bardzo popularnej sztuki Le Monde où l'on s'ennuie (1881), wyśmiewającej klasę wyższą. [przypis edytorski]
Paion (mit. gr.) — jeden z przydomków Apolla, boga słońca, sztuki, wróżbiarstwa i gwałtownej śmierci, przewodnika dziewięciu muz. [przypis edytorski]
pais a. paisa — drobny pieniądz indyjski (miedziany), stanowiący ćwierć anny. [przypis tłumacza]
paisiblement (fr.) — spokojnie. [przypis edytorski]
paisz, właśc. paiż a. paiża (starop.) — krótka tarcza metalowa używana przez rycerzy konnych. [przypis edytorski]
paiża a. paiż (daw.) — tarcza. [przypis redakcyjny]
paiża (daw.) — krótka tarcza metalowa używana przez rycerzy konnych. [przypis edytorski]
paiża (daw.) — tarcza. [przypis redakcyjny]
paiż a. paiża — mała tarcza używana przez konnicę, u dołu prostokątna a. zaokrąglona, u góry skośnie ścięta, czasem z wykrojem na oparcie kopii. [przypis edytorski]
paiż a. paiża (starop.) — krótka tarcza metalowa używana przez rycerzy konnych. [przypis edytorski]
paiża — rodzaj małej, metalowej tarczy. [przypis edytorski]
paiża — rodzaj metalowej tarczy. [przypis edytorski]
paiża — rodzaj tarczy. [przypis edytorski]
paiż (daw.) — krótka tarcza metalowa rycerzy konnych. [przypis edytorski]
paiż (daw.) — tarcza. [przypis redakcyjny]
paiż (starop.) — tarcza. [przypis redakcyjny]
paiż — tarcza. [przypis redakcyjny]
pający — dziś popr. forma: pająki. [przypis edytorski]
pająk — pot. nazwa dużego żyrandola zwieszającego się z sufitu, posiadającego wiele ramion; dawniej umieszczano na nim jako źródło światła świece, obecnie najczęściej żarówki. [przypis redakcyjny]
pająk — rodzaj ozdobnego, rozgałęzionego świecznika. [przypis edytorski]
pająk — rozgałęziony żyrandol. [przypis edytorski]
pająk — specjalista od wykradania bielizny ze strychów. [przypis autorski]
pająk — tu: kandelabr, żyrandol. [przypis edytorski]
pająk — tu: wieloramienny żyrandol zawieszany u sufitu sal bawialnych, świetlic i innych większych pomieszczeń. [przypis edytorski]
pająk — tu: żyrandol. [przypis edytorski]
pająk — tu: żyrandol, świecznik u sufitu. [przypis edytorski]
pająk — tu: żyrandol wieloramienny (sześcio- lub ośmio-) zawieszany u sufitu sal bawialnych, świetlic i innych większych pomieszczeń. [przypis edytorski]
pająk — wieloramienny żyrandol. [przypis edytorski]
pająk wlazł do nory swej ofiary i ją wysysa — por. Tomasz Parczewski, Kronsztadt na tle rewolucji rosyjskiej, Warszawa 1935, s. 21. [przypis autorski]
pajaco — dziś popr. forma W.lp: pajacu. [przypis edytorski]
Pajac (wł. Pagliaccio) — postać z włoskiej commedia dell'arte. [przypis edytorski]
Pajac — w tekście sztuki: Błazen. [przypis edytorski]
Pajac z przykrytym do marszczek uśmiechem — w późn. wyd. tłumaczenie poprawiono: „Pajac, co lica wciąż marszczy uśmiechem”. [przypis edytorski]
Pajania — gmina (dem) starożytnej Attyki, po wschodniej stronie gór Hymet. [przypis edytorski]
Pajaniejczyk — urodzony w gminie (dzielnicy) Aten Pajanii. [przypis tłumacza]
Pajan (mit. gr.) — pierwotnie bóg leczenia, z czasem jego imię stało się przydomkiem bogów związanych z leczeniem: Apollina, a następnie Asklepiosa. [przypis edytorski]
paja (z port. palha) — słoma. [przypis edytorski]
pajazzo (wł.) — klaun. [przypis edytorski]
Pajdos po grecku dzieci, gynajkes niewiasty lub żony, nomos ustawa albo zakon, fylakes stróżowie. [przypis redakcyjny]
pajęczyca czarnobrunatna i w żółte pasy — Nephila malabarensis. [przypis autorski]
pajetka (z fr.) — cekin, cienka błyszcząca blaszka mocowana do ubrania jako ozdoba. [przypis edytorski]
Pajgert, Józef Kalasanty (1799-1871) — polski poeta. [przypis edytorski]
Pajon (mit. gr.) — bóg sztuki lekarskiej, później identyfikowany z Apollinem. [przypis edytorski]
pajor (z port. paiol) — szopa, stodoła. [przypis edytorski]
pajowce — papierosy skręcane w liściach z kukurydzy. [przypis autorski]
pajuk — bogato ubrany służący. „Służby tej używano tylko w domu, w pokojach; dobierano do niej ludzi wysokiego wzrostu, pleczystych, z dużymi wąsami”. (J. D. Ochocki, Pamiętniki, s. 96.) [przypis redakcyjny]
pajuk (daw.) — członek służby lub straży przybocznej; lokaj, często ubrany z turecka. [przypis edytorski]
pajuk (daw.) — członek służby lub straży przybocznej; lokaj. [przypis edytorski]
pajuk (daw.) — członek służby lub straży przybocznej; lokaj. [przypis redakcyjny]
pajuk — zbrojny służący, lokaj. [przypis redakcyjny]
pajuk (z pers.) — pachołek ubrany w paradny pseudoturecki strój, towarzyszący panu na przejażdżkach konno lub w powozie (zajmował wtedy miejsce z tyłu karety). [przypis redakcyjny]
pajuk (z pers.) — pokojowiec. [przypis redakcyjny]
pakbot (z fr. paquebot, ang. packet boat) — statek przewodzący przesyłki pocztowe. [przypis edytorski]
paketbotu — powinno być: packetboatu (ang.): statek pocztowy [niewielki statek kursujący regularnie na stałej trasie i przewożący przesyłki pocztowe, pasażerów oraz niewielkie ilości towarów]. [przypis redakcyjny]
pakłak — gruba tania tkanina. [przypis edytorski]
