Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8039 przypisów.
konstytucja jej miała w sobie niezmierną trudność: wymagała po obywatelach nieustannych i niesłychanych wysileń moralnych… — Literatura słowiańska wykładana w Kolegium francuzkiem, Poznań 1865, t. 3, s. 297. [przypis edytorski]
konstytucja — tu: budowa, organizm. [przypis edytorski]
konstytucja (tu daw., z łac.) — uchwała, ustawa, rozporządzenie. [przypis edytorski]
konstytucja — tu: indywidualne cechy budowy ciała. [przypis edytorski]
konstytucja — tu: ustrój państwa określony pewnymi prawami. [przypis edytorski]
konstytucja — tu: ustrój państwa, regulowany prawami. [przypis edytorski]
konstytucja — tu: zespół indywidualnych cech budowy ciała, jego konstrukcja. [przypis edytorski]
konstytucja — tu: zespół indywidualnych cech budowy duszy, jej konstrukcja. [przypis edytorski]
konsulat — roczna kadencja konsula, najwyższego urzędnika rzymskiego, służyła do określania daty. [przypis edytorski]
konsul cezar — tu: doradca cezara; zastępca cezara. [przypis edytorski]
konsul (łac. consul; od consulere: radzić, konsultować) — urząd w staroż. Rzymie utworzony wraz z ustanowieniem republiki (509 p.n.e.); w tym początkowym okresie wybierano dwóch konsulów na roczną kadencję i sprawowali oni razem najwyższy urząd w państwie. W okresie cesarstwa (od 27 p.n.e.) znaczenie i zasięg uprawnień konsulatu zostały znacznie ograniczona, większość najistotniejszych funkcji przejął cesarz, przyznano za to konsulom prawo wydawania wyroków w cywilnych w sprawach niespornych oraz przewodniczenia obradom senatu. Z czasem tytuł konsula stał się właściwie honorowy. [przypis edytorski]
konsul — najwyższy rangą urzędnik w staroż. Rzymie w czasach republiki (509–27 p.n.e.); wybierano dwóch konsulów na roczną kadencję, początkowo tylko spośród patrycjuszy (najwyższej warstwy społecznej), od 367 p.n.e. także spośród plebejuszy (pozostałej ludności, ludu). [przypis edytorski]
konsulostwo (daw.) — urząd konsula, konsulat. [przypis edytorski]
konsul — tu: w absolutystycznej Francji, w niektórych gminach na południu kraju, sędzia miejski, wybierany w drodze głosowania wszystkich mieszkańców. [przypis edytorski]
konsumcja a. konsumpcja (daw. med.) — choroba stopniowo trawiąca, wyniszczająca organizm; suchoty, gruźlica płuc. [przypis edytorski]
konsumpcją — dziś popr. forma B. lp: konsumpcję. [przypis edytorski]
konsyderacja (daw.) — szacunek, poważanie. [przypis edytorski]
konsyderacja (daw.) — szacunek, poważanie wśród ludzi. [przypis edytorski]
konsyderacja (daw., z łac.) — szacunek, poważanie. [przypis edytorski]
konsyderacja (z łac.) — rozważanie, rozmyślanie, refleksja. [przypis edytorski]
konsyderacje (z łac.; przestarz.) — rozważania, roztrząsania. [przypis edytorski]
konsyderacje (z łac.) — rozważania. [przypis edytorski]
konsyderować (daw.) — poważać, szanować. [przypis edytorski]
konsyliarz — członek rady (por. konsylium). [przypis edytorski]
konsyliarz (daw.) — członek rady, doradca (por. konsylium); lekarz, doktor. [przypis edytorski]
konsyliarz (daw.) — lekarz, doktor; ogólnie: radca, doradca. [przypis edytorski]
konsyliarz (daw.) — lekarz, doradca. [przypis edytorski]
konsyliarzowa (daw.) — żona lekarza. [przypis edytorski]
konsyliarz (z łac.) — doradca. [przypis edytorski]
konsylium (daw., z łac.) — rada, doradzanie; narada w jakiejś ważnej sprawie. [przypis edytorski]
konsylium (łac. consilium: rada) — narada lekarzy przeprowadzana w celu rozpoznania choroby i ustalenia sposobu leczenia. [przypis edytorski]
konsylium (łac. consilium: rada) — zebranie kilku lekarzy zwoływane w celu uzgodnienia diagnozy. [przypis edytorski]
konsylium lekarskie (z łac. consilium) — narada lekarzy przeprowadzana np. w celu rozpoznania choroby i ustalenia sposobu leczenia. [przypis edytorski]
konsylium — narada kilku lekarzy w celu rozpoznania choroby i ustalenia sposobu jej leczenia. [przypis edytorski]
konsylium — narada lekarzy, mająca na celu ustalenie, co dolega pacjentowi (tj. diagnozy choroby) oraz sposobu leczenia. [przypis edytorski]
konsylium — zebranie i narada lekarzy. [przypis edytorski]
konsylium — zebranie, narada. [przypis edytorski]
konsystencja (z łac.) — tu: zakładanie obozu, obozowanie. [przypis edytorski]
konsystorz (daw.) — kuria biskupia, podległy biskupowi kościelny urząd administracyjny i sądowniczy; do kompetencji sądu konsystorskiego należało np. orzekanie w sprawach o unieważnienie małżeństwa. [przypis edytorski]
konsystorz (daw.) — kuria biskupia, podległy biskupowi kościelny urząd administracyjny i sądowniczy; do kompetencji sądu konsystorskiego należało m.in. orzekanie w sprawach o unieważnienie małżeństwa. [przypis edytorski]
konsystorz (daw.) — kuria biskupia, podległy biskupowi kościelny urząd administracyjny i sądowniczy. [przypis edytorski]
konsystorz (łac. consistorium: zgromadzenie) — daw. w kościele katolickim zgromadzenie doradców biskupa (kurii biskupiej) zbierające się pod przewodnictwem biskupa dla rozstrzygania spraw administracyjno-sądowniczych. [przypis edytorski]
konsystorz — od łac. consistorium, tj. zgromadzenie: sąd przy kurii biskupiej. [przypis edytorski]
konsystorz — urząd podległy biskupowi, kancelaria diecezjalna. [przypis edytorski]
konsystorz — w kościołach protestanckich: rada stojąca na czele diecezji lub kościoła, zajmująca się m.in. rozstrzyganiem sporów; w kościele katolickim: kuria biskupia, m.in. orzekająca unieważnienia małżeństw. [przypis edytorski]
konsystorz (z łac. consistorium: zgromadzenie) — daw. określenie kurii biskupiej zbierającej się, aby rozstrzygać sprawy administracyjno-sądownicze dotyczące kościoła katolickiego w danej diecezji (tj. terytorium podległego danemu biskupowi). [przypis edytorski]
konsystorz (z łac. consistorium: zgromadzenie) — w Kościołach protestanckich: rada diecezji lub Kościoła, stanowiąca najwyższą władzę administracyjno-sądową. [przypis edytorski]
konsystorz (z łac.) — zebranie, zgromadzenie określonego gremium w celu rozwiązania ważnych spraw. [przypis edytorski]
konsystować (daw.) — stacjonować. [przypis edytorski]
konsystować (daw.) — tu: stacjonować. [przypis edytorski]
konsystujący (z łac.) — stacjonujący, przebywający. [przypis edytorski]
konszachty — tajne, nieuczciwe układy. [przypis edytorski]
konszachty (z niem.) — spiski, nieuczciwe intrygi. [przypis edytorski]
Kontemplacje a. Zamyślenia — Les Contemplations (1855), obszerny zbiór wierszy Wiktora Hugo, poświęcony jego 19-letniej córce, która utonęła w Sekwanie. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — lekceważenie, pogarda. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — obraza, pogarda, lekceważenie. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — pogarda, lekceważenie. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — pogarda. [przypis edytorski]
kontenans daw. — pewność siebie, odwaga. [przypis edytorski]
kontenans (daw.) — pewność siebie. [przypis edytorski]
kontenans (daw., z fr.) — pewność siebie, odwaga. [przypis edytorski]
kontenans (daw., z fr.) — pewność siebie, odwaga. [przypis edytorski]
kontenans (daw., z fr.) — pewność siebie, odwaga. [przypis edytorski]
kontentacja — tu: rekompensata. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — rekompensata. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — zadościuczynienie. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — zadowolenie. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — zadowolenie; tu: nagroda, zadośćuczynienie. [przypis edytorski]
kontenta (daw.) — zadowolona. [przypis edytorski]
kontenta (daw., z łac.) — zadowolona. [przypis edytorski]
kontent (daw.) — zadowolony. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Bracia Dalcz i S-ka, Bracia Dalcz i S-ka, tom pierwszy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kontent (daw., z łac.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontenteca (daw., z wł.) — zadowolenie. [przypis edytorski]
kontentować (daw.) — cieszyć, zadowalać. [przypis edytorski]
kontentować (daw.) — zadowalać. [przypis edytorski]
kontentować się (daw.) — być zadowolonym. [przypis edytorski]
kontentować się — zadowalać się, poprzestawać na czymś. [przypis edytorski]
kontentować się — zadowalać się. [przypis edytorski]
kontent (przestarz.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent (przestarz., z łac.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontentujący (daw.) — zadawalający. [przypis edytorski]
kontenty — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent — zadowolony [przypis edytorski]
kontent (z fr. content) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent (z fr. content) — zadowolony, szczęśliwy, usatysfakcjonowany. [przypis edytorski]
kontent (z fr.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent (z łac.) — zadowolony. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — obrazek, portret. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — portret, podobizna. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — portret. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — portret, wizerunek. [przypis edytorski]
konterfekt (daw.) — wizerunek, portret. [przypis edytorski]
konterfekt (daw., z łac.) — wizerunek, obraz, portret. [przypis edytorski]
konterfekt — obraz, portret. [przypis edytorski]
konterfekt — portret, wizerunek. [przypis edytorski]
konterfekt (starop.) — portret. [przypis edytorski]
kontestacja — zakwestionowanie, sprzeciw. [przypis edytorski]
kontor — komtur. [przypis edytorski]
