Przypisy

obmierzić (daw.) — obrzydzić. [przypis edytorski]

obmierzły (daw.) — budzący wstręt. [przypis edytorski]

obmierznąć (daw.) — zacząć w kimś budzić wstręt. [przypis edytorski]

obórek a szop (daw.) — konstrukcja z „a” w funkcji spójnika łącznego, dziś: obórek i szop. [przypis edytorski]

obocześnie (daw.) — jednocześnie. [przypis edytorski]

oboczesny (daw.) — jednoczesny. [przypis edytorski]

o Bodze (daw.) — dziś forma Msc.lp: o bogu. [przypis edytorski]

o Bodze (daw.) — dziś Msc.lp: o bogu. [przypis edytorski]

obojczyk (daw.) — ozdobny kołnierz. [przypis edytorski]

obojej płci (daw.) — dziś: obojga płci. [przypis edytorski]

obojej strony (daw.) — dziś: obu stron. [przypis edytorski]

obostrzony (daw.) — chciwy; wrogi. [przypis edytorski]

obrąbka (daw.) — dziś popr.: obrąbek a. obrębek; obrębienie, wykończenie brzegów tkaniny zabezpieczające przed strzępieniem. [przypis edytorski]

obrażony (daw.) — zraniony (por.: obrażenia). [przypis edytorski]

obraza (daw.) — obrażenie, zranienie, uszczerbek na zdrowiu. [przypis edytorski]

obrazca (daw.) — ten, który obraża. [przypis edytorski]

obręcze a klepki (daw.) — konstrukcja z „a” w funkcji spójnika łącznego, dziś: obręcze i klepki; klepki: deszczułki z twardego drzewa. [przypis edytorski]

obrócić się (daw.) — skręcić. [przypis edytorski]

obrócić się (pot., daw.) — skierować się, udać się. [przypis edytorski]

obrócimli się (daw.) — konstrukcja z partykułą -li: czy się obrócimy. [przypis edytorski]

obrywka a. obrywek (daw.) — dodatkowa korzyść, dochód z czegoś. [przypis edytorski]

obrzask (daw.) — początek brzasku, blask zorzy porannej, świtanie. [przypis edytorski]

obsadny (daw.) — przysadzisty. [przypis edytorski]

obserwować (daw.) — tu: zachowywać. [przypis edytorski]

obserwować (daw.) — zachowywać, kultywować. [przypis edytorski]

obserwować (daw., z łac. observare) — tu: zachowywać, strzec, szanować. [przypis edytorski]

obserwować (daw., z łac.) — tu: zachowywać; przestrzegać. [przypis edytorski]

obserwować (z łac.; daw.) — zachowywać; przestrzegać. [przypis edytorski]

obserwowany (z łac., daw.) — zachowywany, utrzymywany (np. o obyczaju, tradycji). [przypis edytorski]

obstalować (daw.) — zamówić, zlecić wykonanie czegoś. [przypis edytorski]

obstalunek (daw.) — zamówienie. [przypis edytorski]

obsuć (daw.) — obsypać. [przypis edytorski]

obtaczający (daw.) — dziś: otaczający. [przypis edytorski]

obuch (daw.) — broń przypominająca siekierę, zazwyczaj reprezentacyjna. [przypis edytorski]

obudwoma (daw.) — dziś popr. forma: (nad) obydwoma (pawilonami). [przypis edytorski]

obudwom (daw.) — dziś popr. forma: obydwóm. [przypis edytorski]

obudwom (daw.) — dziś popr. forma: obydwóm (Rzeczpospolitej i szlachcie sanockiej). [przypis edytorski]

obudwom (daw.) — dziś popr.: obydwóm. [przypis edytorski]

obudwu (daw.) — dziś popr. forma: (po) obydwu (stronach). [przypis edytorski]

obudwu (daw.) — dziś popr.: obydwu. [przypis edytorski]

obwiązka (daw.) — opaska na głowę. [przypis edytorski]

obwieszon (daw.) — powieszony. [przypis edytorski]

obwołać (daw.) — ogłosić coś publicznie. [przypis edytorski]

obżałowanie (daw.) — skarga. [przypis edytorski]

obżałowany (daw.) — oskarżony o coś; podsądny. [przypis edytorski]

obzierać (daw.) — oglądać. [przypis edytorski]

obzierać się (daw., gw.) — oglądać się. [przypis edytorski]

obzierać się (daw.) — oglądać się za siebie. [przypis edytorski]

obzierać się (daw.) — zwracać uwagą na coś. [przypis edytorski]

oćma a. ćma (daw.) — ciemność, mrok. [przypis edytorski]

oćma (daw.) — ciemność, mrok. [przypis edytorski]

oćma (daw.) — mrok, ciemność. [przypis edytorski]

ocenia (daw.) — tu w znaczeniu: ocenia dodatnio; docenia. [przypis edytorski]

ochapiać się (daw.) — przypominać się, wydawać się. [przypis edytorski]

ochapia mi się (daw.) — przypomina mi się [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — czystość, porządek. [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — czystość, schludność. [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — porządek, czystość. [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — porządek, czystość. [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — porządek, czystość, schludność. [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — porządek, dbałość; ubiór. [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — schludność, dbałość o wygląd; stroje, ozdoby (por. Jan Kochanowski, Tren VII: „Nieszczęsne ochędóstwo, żałosne ubiory / Mojej namilszej cory”). [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — strój (ubiór i ozdoby). [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — tu: majątek, mienie ruchome. [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — tu: schludność, czystość. [przypis edytorski]

ochędóstwo (daw.) — tu: schludność; por. ochędożny: porządny, czysty, schludny; starop. słowo ochędóstwo oznaczało jednak zwykle: strój (ubiór i ozdoby). [przypis edytorski]

ochędóstwo nosa (daw.) — czyszczenie nosa, dmuchanie nosa. [przypis edytorski]

ochędożnie (daw.) — porządnie. [przypis edytorski]

ochędożnie (daw.) — porządnie, z dbałością. [przypis edytorski]

ochędożny (daw.) — czysty, zadbany, schludny. [przypis edytorski]

ochędożny (daw., gw.) — schludny, zadbany. [przypis edytorski]

ochędożny (daw., gw.) — zadbany. [przypis edytorski]

ochędożny (daw.) — porządny, czysty. [przypis edytorski]

ochędożny (daw.) — porządny, schludny. [przypis edytorski]

ochędożny (daw.) — porządny, umiejący utrzymać porządek. [przypis edytorski]

ochędożony (daw.) — oczyszczony. [przypis edytorski]

ochędożyć się (daw.) — doprowadzić się do porządku. [przypis edytorski]

ochmistrz (daw.) — urzędnik zarządzający dworem panującego lub magnata; opiekun dzieci na takim dworze. [przypis edytorski]

ochmistrz (daw.) — urzędnik zarządzający dworem panującego lub magnata; opiekun dzieci na takim dworze. [przypis edytorski]

ochmistrz (daw.) — urzędnik zarządzający dworem. [przypis edytorski]

ochmistrzyni (daw.) — kobieta mająca nadzór nad żeńską służbą na dworze królewskim lub magnackim; kobieta zarządzająca gospodarstwem w dużym majątku. [przypis edytorski]

ochmistrzyni (daw.) — nauczycielka i wychowawczyni domowa. [przypis edytorski]

ochmistrzyni (daw.) — nauczycielka i wychowawczyni domowa, towarzysząca młodym kobietom z rodziny w wyjściach poza dom. [przypis edytorski]

ochota (daw.) — gościnność. [przypis edytorski]

ochota (daw.) — zabawa. [przypis edytorski]

ochotnie (daw., gw.) — chętnie. [przypis edytorski]

ochromić (daw.) — uczynić kaleką. [przypis edytorski]

ochromieć (daw.) — okuleć. [przypis edytorski]

ochromienie (daw.) — okaleczenie. [przypis edytorski]

ochrona a. ochronka (daw.) — przedszkole lub szkoła elementarna. [przypis edytorski]

ochrona a. ochronka (daw.) — sierociniec bądź instytucja opiekująca się ubogimi dziećmi. [przypis edytorski]