Tadeusz Boy-ŻeleńskiSłówka (zbiór)Dziadzio

Starość, Choroba, Pozory, ŚwiętoszekRaz maleńka Fryderyka

Miała dziadzię tabetyka[1].

A że stąpał dość niezdarnie,

Dziecię pusty śmiech ogarnie.

«Przestań — rzecze jej na to staruszek łagodnie —

I ja biegałem niegdyś żwawo i swobodnie,

A że mi dziś chodzenie idzie jak po grudzie,

To dlatego, żem w pracy żył ciężkiej i trudzie.»

Dobre dziecię, zawstydzone,

Poszło płakać aż na stronę;

Odtąd zawsze w czci głębokiej

Podpierało starca kroki.

Pamiętajcie, drogie dziatki,

Nie żartować z ojca, matki,

Bo paraliż postępowy[2]

Najzacniejsze trafia głowy.