Przypisy

fundy (daw.) — fundowanie, opłacenie komuś czegoś (tu zapewne słodyczy czy innych drobnych przyjemności). [przypis edytorski]

funebryczny — pogrzebowy. [przypis edytorski]

funeralia (z łac.) — teksty związane z uroczystością pogrzebową. [przypis edytorski]

….. Fungar vice cotis, acutum Reddere quoe; ferrum valet, exors ipsa secandi. (łac.) — Spełniam rolę osełki, która czyni żelazo ostrym, mimo że sama nie może ciąć (Horacy, Ars poetica). [przypis edytorski]

fungi trifolati (wł.) — grzyby smażone w oliwie z dodatkiem czosnku i pietruszki. [przypis edytorski]

fungować (daw.) — sprawować urząd. [przypis edytorski]

funkcja autoteliczna — skupienie się języka poetyckiego (czy szerzej: języka sztuki) na samym sobie. [przypis edytorski]

funkcjonariuszów — dziś popr. forma: funkcjonariuszy. [przypis edytorski]

funkcjonować w bieli — należeć do tzw. bielanek, tj. dziewczęcej służby liturgicznej działającej przy parafii; nazwa pochodzi od białych strojów, jakie noszą dziewczynki, uczestnicząc w nabożeństwach, mszach, procesjach i różnych uroczystościach kościelnych. [przypis edytorski]

funkcyj — dziś: funkcji. [przypis edytorski]

funt — anglosaska jednostka masy (0,454 kg). [przypis edytorski]

funt — anglosaska jednostka wagi równa ok. 0,5 kg. [przypis edytorski]

funt — anglosaska jednostka wagi równa ok. 0,5 kg. [przypis edytorski]

funt (ang. pound, pound-mass) — tu: jednostka masy, dziś ok. 0,45 kg, w XIX w. mniej, m.in. 0,37 kg. [przypis edytorski]

funt — brytyjska miara masy, obecnie ok. 0,45 kg. [przypis edytorski]

funt — daw. jednostka masy, licząca w różnych miejscach i czasach od 0,3kg do 1 kg; tu miara rosyjska, ok. 0,410 kg. 3125 funtów to ok. 1,2 tony. [przypis edytorski]

funt — daw. jednostka masy, licząca w różnych miejscach i czasach od 0,3kg do 1 kg; tu prawdopodobnie funt warszawski, równy ok. 405 g. Dziś tabliczka czekolady waży zwykle 100 g, zatem dzieci miały dostać tyle czekolady, ile dziś mieści się w czterech tabliczkach. [przypis edytorski]

funt — daw. jednostka masy używana w krajach Europy; zwykle wynosiła pomiędzy 0,4 a 0,5 kilograma. [przypis edytorski]

funt — daw. jednostka wagi, powszechna w Europie do XIX w., równa 0,4–0,5 kg. [przypis edytorski]

funt — daw. jednostka wagi, tu funt paryski równy ok. 0,49 kg. [przypis edytorski]

funt — daw. jednostka wagi, wynosząca 0,4–0,5 kg. [przypis edytorski]

funt — dawna angielska jednostka wagi równa ok. 0,45 kg; 250 funtów to ok. 114 kg. [przypis edytorski]

funt — dawna angielska jednostka wagi równa ok. 0,45 kg; 4000 funtów to ok. 1800 kg, w rzeczywistości diugonie osiągają maksymalnie połowę tej wagi. [przypis edytorski]

funt — dawna angielska jednostka wagi równa ok. 0,45 kg. [przypis edytorski]

funt — dawna angielska jednostka wagi równa ok. 0,45 kg. [przypis edytorski]

funt — dawna jednostka masy; tu prawdopodobnie funt warszawski, równy ok. 405 g. [przypis edytorski]

funt — dawna jednostka wagi, funt warszawski był równy dzisiejszym 405 gramom. [przypis edytorski]

funt — dawna jednostka wagi. [przypis edytorski]

funt — dawna jednostka wagi, równa 0,4–0,5 kg. [przypis edytorski]

funt — dawna jednostka wagi, równa 0,4–0,5 kg. [przypis edytorski]

funt — dawna jednostka wagi, równa ok. 0,5 kg. [przypis edytorski]

funt — dawna jednostka wagi; tu miara rosyjska, ok. 0,410 kg. [przypis edytorski]

funt — dawna jednostka wagi, wynosząca 0,4–0,5 kg. [przypis edytorski]

funt — dawna miara rosyjska; 1 funt = 0,4095 kg. [przypis edytorski]

funt — jednostka masy, ok. 300–500 g. [przypis edytorski]

funt — jednostka wagi obowiązująca dawniej także w Polsce (350–560 g). [przypis edytorski]

funt — jednostka wagi obowiązująca dawniej w Polsce (ok. 400 g). [przypis edytorski]

funt — jednostka wagi, równa zwykle w krajach anglosaskich ok. 0,45 kg; tu: raczej stosowany we Francji livre usuelle, równy 0,5 kg. [przypis edytorski]

funt szterling — angielska jednostka monetarna; dawniej funt dzielił się na 20 szylingów po 12 pensów każdy. [przypis edytorski]

funt (szterling) — jednostka monetarna Wielkiej Brytanii; dawniej funt dzielił się na 20 szylingów po 12 pensów każdy. [przypis edytorski]

funt — tu: brytyjska jednostka monetarna. [przypis edytorski]

funt — tu: dawna angielska jednostka wagi równa ok. 0,45 kg. [przypis edytorski]

funt — tu: dawna brytyjska jednostka wagi równa ok. 0,45 kg. [przypis edytorski]

funt — tu: dawna jednostka masy, powszechna w Europie do XIX w., równa od 0,35 do 0,56 kg. [przypis edytorski]

funt — tu: dawna jednostka masy, w zależności od czasu i regionu wynosiła od 0,37 do 05 kg. [przypis edytorski]

funt — tu jako pieniądz francuski: liwr (fr. livre), jednostka obrachunkowa i moneta używana w XVII i XVIII w. [przypis edytorski]

funt — tu: liwr, dawny pieniądz francuski. [przypis edytorski]

funt — tu: talent; por. przypowieść o talentach Mt 25, 15. [przypis edytorski]

funt — tzw. funt paryski wynosił 0,489 kg. [przypis edytorski]

funty szkockie odpowiadają swą wartością angielskim szylingom — daw. funt brytyjski był równy 20 szylingom. [przypis edytorski]

funty turnejskie — właśc. liwry turnejskie (od nazwy francuskiego miasta Tours), dawna francuska jednostka monetarna i obrachunkowa, która w 1667 oficjalnie zastąpiła liwry paryskie. [przypis edytorski]

Fuoco d'Annunzia — powieść Ogień (Il Fuoco) włoskiego pisarza i polityka Gabriele Michele Raffaele Ugo D'Annunzio (1863–1938), wydana w oryginale w 1900 r., a rok później po polsku w tłum. Wilhelminy Zyndram-Kościałkowskiej. [przypis edytorski]

Fuori! Da capo! Bis! (wł.) — Wychodź! Od początku, jeszcze raz! [przypis edytorski]

fura — duża ilość czegoś. [przypis edytorski]

furaż (daw.) — pasza dla koni wojskowych. [przypis edytorski]

furażerka — miękka, podłużna czapka bez daszka. [przypis edytorski]

furażerka — miękka, podłużna czapka wojskowa bez daszka. [przypis edytorski]

furażowanie (z fr. fourrage: pasza) — poszukiwanie i zdobywanie pożywienia. [przypis edytorski]

furczeć — tu: prychać, parskać. [przypis edytorski]

furda (daw.) — błahostka. [przypis edytorski]

furda (daw.) — bzdura. [przypis edytorski]

furda (daw. pot.) — drobiazg, godny zlekceważenia. [przypis edytorski]

furda (daw.) — rzecz błaha; głupstwo. [przypis edytorski]

furdyga (daw.) — więzienie. [przypis edytorski]

furdyment — osłona dłoni na rękojeści szabli. [przypis edytorski]

furdynga — prawdopodobnie z niem. für Dinge, dosł.: na rzeczy; sakwa, sakiewka. [przypis edytorski]

furfancik — tu: zarozumialec. [przypis edytorski]

furfant (daw.) — oszust. [przypis edytorski]

furfant (daw.) — zarozumialec, blagier, krętacz. [przypis edytorski]

furfant (daw.) — zarozumialec, fanfaron; krętacz, oszust. [przypis edytorski]

furfanteria (daw.) — zarozumiałość, fanfaronada; por. furfant: zarozumialec, fanfaron, ale też krętacz, oszust. [przypis edytorski]

furgon — długi, kryty wóz transportowy. [przypis edytorski]

furgon — duży transportowy wóz konny, kryty budą a. wyposażony w skrzynię na ładunek. [przypis edytorski]

furgondżi, arabatczi — woźnica furgonu, arabatu. [przypis edytorski]

furgon — kryty budą wóz konny. [przypis edytorski]

furia francese (wł.) — francuska gwałtowność. [przypis edytorski]

furia — napad strasznego gniewu, wściekłość. [przypis edytorski]

furia teutońska — okrucieństwo, szał bitewny, zwrot używany na określenie agresywnych działań ludów germańskich. [przypis edytorski]

furia — w mit. rz. Furie (noszące w mit. gr. nazwę Erynii) były uosobieniem zemsty, ścigały przestępców (szczególnie morderców, np. Orestesa), dręcząc ich poczuciem winy i doprowadzając do obłędu. [przypis edytorski]

furia — wściekłość, szał. [przypis edytorski]

furie (mit. rz.) — boginie zemsty. [przypis edytorski]

Furie (mit. rzym.) — boginie zemsty, ich gr. odpowiednikiem są Erynie. [przypis edytorski]

Furie (mit. rzym.) — boginie zemsty, odpowiedniki gr. Erynii. [przypis edytorski]

Furie (mit.rzym.) — boginie zemsty. [przypis edytorski]

Furie (mit. rzym.) — boginie zemsty zrodzone z krwi Uranosa: Alekto była uosobieniem gniewu, Tyzyfona zemsty, a Megera nienawiści; Furie należały do bóstw chtonicznych (związanych z żywiołem Ziemi), ich odpowiednik w mit. gr. stanowią Erynie. [przypis edytorski]

Furie (mit. rzym.) — boginki kary i zemsty, rzymskie Erynie. [przypis edytorski]

Furie (mit. rzym.) — demoniczne bóstwa zemsty. [przypis edytorski]

Furie (mit. rzym.) — demoniczne boginie zemsty, ścigały przestępców (szczególnie morderców), dręcząc ich poczuciem winy i doprowadzając do obłędu; w mit. gr. noszą nazwę Erynie. [przypis edytorski]

Furie (mit. rzym.) — demoniczne boginie zemsty, ścigały przestępców (szczególnie morderców), dręcząc ich poczuciem winy i doprowadzając do obłędu. [przypis edytorski]

furie (mit. rzym.) — demony świata podziemnego, z czasem utożsamione z greckimi boginiami zemsty (Eryniami). [przypis edytorski]

Furie (mit. rzym.) — okrutne boginie zemsty. [przypis edytorski]

furier (daw.) — dostawca; podoficer odpowiedzialny za zakwaterowanie wojska i dostarczanie żywności. [przypis edytorski]

furier — kwatermistrz; podoficer zajmujący się zakwaterowaniem i dostarczaniem żywności dla wojska. [przypis edytorski]

furieryzm — odmiana socjalizmu utopijnego, którego program sformułował Charles Fourier (1772–1837). [przypis edytorski]

Furie — w mitologii rzymskiej bóstwa chtoniczne utożsamione z greckimi boginiami zemsty, Eryniami. [przypis edytorski]

furiis agitatus amor (łac.) — miłość wzbudzająca furie. [przypis edytorski]

furiów — dziś popr. forma B.lm: furii. [przypis edytorski]

furów (gw.) — dziś popr. forma D. lm: fur. [przypis edytorski]

Furor Aphrodisiaca (z łac.) — szał (pasja) na tle erotycznym; żart. termin utworzony na wzór takich nazw jak np. Turnera aphrodisiaca (tj. nazwy zioła stosowanego m.in. do leczenia potencji seksualnej). [przypis edytorski]

furor (daw., z łac.) — pasja; gwałtowność. [przypis edytorski]