Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła

Według kwalifikatora: wszystkie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | żartobliwie

Według języka: wszystkie | polski


Znaleziono 1289 przypisów.

źlić się (daw.) — złościć się, gniewać. [przypis edytorski]

źrał a. źrały (daw.) — dojrzały. [przypis edytorski]

źrałość (daw.) — dojrzałość, dorosłość. [przypis edytorski]

źrały (daw.) — dojrzały, dorosły. [przypis edytorski]

źrały (daw.) — dojrzały. [przypis edytorski]

źrały (daw.) — dojrzały. [przypis edytorski]

źrały (daw.) — dojrzały. [przypis redakcyjny]

źreć (daw.) — dojrzewać. [przypis edytorski]

źretelny (daw.) — widoczny. [przypis redakcyjny]

źrzały (daw.) — dojrzały, dorosły. [przypis edytorski]

źrzenica (daw.) — dziś: źrenica. [przypis edytorski]

źrzenice (daw.) — źrenice. [przypis edytorski]

źwierciadło (daw.) — dziś: zwierciadło. [przypis edytorski]

źwierciadło (daw.) — zwierciadło, lustro. [przypis edytorski]

źwierz-li (daw.) — czy zwierz; dziś popr. pisownia: zwierzli. [przypis edytorski]

żąć (daw.) — ścinać zborze np. sierpem. [przypis edytorski]

żądać kogo o co (daw.) — dziś: żądać co od kogo; prosić kogo o co. [przypis edytorski]

żadną miarą (daw.) — za nic, za żadne skarby. [przypis edytorski]

żadny w to nie łuczy jako święte Pismo uczy (daw.) — nikt nie żyje dokładnie według wskazań Pisma świętego. [przypis edytorski]

żadzić się (daw.) — brzydzić się. [przypis redakcyjny]

żak (daw.) — uczeń a. student. [przypis edytorski]

żałosno (daw.) — dziś popr.: żałośnie. [przypis edytorski]

żałosny (daw.) — smutny, wywołujący smutek, żal. [przypis redakcyjny]

żałosny (daw.) — z powodu którego odczuwa się żal. [przypis edytorski]

żali a. zali (daw.) — czy; czy też. [przypis edytorski]

żali a. zali (daw.) — czyż, czyżby. [przypis edytorski]

żali a. zali (daw.) — czyż. [przypis edytorski]

żali a. zali (daw.) — tu: jeśli. [przypis edytorski]

żaliby (daw.) — czy, czyby. [przypis edytorski]

żalić (daw., starop.) — konstrukcja złożona z zaimka pytajnego zali: czy, czyż oraz partykuły -ci (skróconej do ) w funkcji wzmacniającej. [przypis edytorski]

żaliś (…) przybył (daw.) — konstrukcja z partykułą -li- oraz ruchomą końcówką czasownika; znaczenie: czy przybyłeś, czyż przybyłeś. [przypis edytorski]

żaliż (daw., starop.) — konstrukcja złożona z zaimka pytajnego zali: czy, czyż oraz partykuły -że (skróconej do ) w funkcji wzmacniającej. [przypis edytorski]

żali, zali a. azali (daw.) — czy, czyż; czyżby. [przypis edytorski]

żargon (daw., pogard.) — tu: w języku jidysz; w międzywojniu używano tego określenia, odmawiając jidysz rangi pełnowartościowego języka. [przypis edytorski]

żargonowy (daw., pogard.) — tu: w języku jidysz. [przypis edytorski]

żarny (daw.) — gorący. [przypis edytorski]

żarstwa (daw.) — piasek gruboziarnisty. [przypis edytorski]

żartki (daw.) — chyży, żwawy, prędki. [przypis edytorski]

żartko (daw.) — gorąco. [przypis redakcyjny]

żartko (daw.) — szybko. [przypis edytorski]

żeby były zbytkom nakłady (daw.) — żeby były pieniądze na zbytki. [przypis edytorski]

żeć (…) wezmą (daw.) — skrócone od: że cię wezmą. [przypis edytorski]

żec (daw.) — palić. [przypis edytorski]

żegawica (daw.) — pokrzywa. [przypis edytorski]

że go nie stało (daw.) — że go brakowało. [przypis edytorski]

żejło (daw.) — całun. [przypis redakcyjny]

żeleźce a. żelezce (daw.) — żelazny przedmiot, pręt, ostrze. [przypis edytorski]

żem go wiózł (daw., gw.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: że go wiozłem. [przypis edytorski]

żem mu winien (daw.) — skrót od: że jestem mu winien. [przypis edytorski]

żem (…) rozumiał się być w raju (daw.) — że sądziłem, iż jestem w raju. [przypis edytorski]

żem tam nie był (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcowką czasownika; inaczej: że tam nie byłem. [przypis edytorski]

żenąć (daw.) — gnać, nieść. [przypis edytorski]

żenąć (daw.) — gnać, popędzać; wyganiać. [przypis edytorski]

żenąć (daw.) — gonić (właśc. powinno być „żenie”). [przypis redakcyjny]

żenąć (daw.) — pędzić, gnać. [przypis edytorski]

żenąć (daw.) — pędzić, gonić. [przypis redakcyjny]

żenącą (daw.) — wyganiającą. [przypis edytorski]

żeną (daw.) — gnają. [przypis edytorski]

żeniec (daw.) — człowiek pracujący przy żniwach, żniwiarz. [przypis edytorski]

żenie (daw.) — forma 3 os. lp: wyrzuca. [przypis edytorski]

żenie (daw.) — gna; daw. forma 3. os. lp od gnać. [przypis edytorski]

żenie (daw.) — gna, przegania itp.; daw. forma 3. os. lp od gnać. [przypis edytorski]

żenie (daw.) — gna, przegania itp.; przestarz. forma 3.os.lp od gnać. [przypis edytorski]

żenie (daw.) — pędzi; przestarz. forma od: gnać. [przypis edytorski]

żenie (daw.) — pogna; przestarz. forma 3.os.lp od gnać. [przypis edytorski]

żenie (daw.) — rzuca, ciska. [przypis edytorski]

żenie (daw.) — tu: gna, popycha. [przypis edytorski]

żenie się (daw., gw.) — rzuca się. [przypis edytorski]