Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 15183 przypisów.
sztandarem: biało-niebieskie obłoki — być może aluzja to tego, że flagą syjonistyczną, wybraną w 1897 roku przez I Kongres Syjonistyczny, był biały prostokąt z dwoma poziomymi niebieskimi pasami i umieszczoną na środku niebieską gwiazdą Dawida; sztandar ten stanowi obecnie flagę państwową Izraela. [przypis edytorski]
sztandar (…) Rzymski (…) zmieniono mu imię — Oriflamma. [przypis edytorski]
sztandary z trzema rzekami — wyrażenie niejasne; w dawnym herbie węgierskim znajdowały się trzy góry i cztery rzeki (Dunaj, Cisa, Sawa, Drawa). [przypis redakcyjny]
sztangret a. stangret (z niem. Stangenreiter) — woźnica; [właśc. powożący jedynie karetą, nie: wozem, jak zwykły woźnica; red. WL]. [przypis redakcyjny]
sztangret — dziś popr.: stangret. [przypis edytorski]
sztathuder (z hol. stadhouder: namiestnik) — tytuł dziedzicznego naczelnika Zjednoczonych Prowincji Niderlandzkich, w opisywanym przypadku był nim Wilhelm V, książę Orański. [przypis edytorski]
Sztatuder (z niem.) — właśc. Stadhouder, namiestnik niderlandzki; chodzi o Niderlandy. [przypis edytorski]
szterling — nieoficjalna nazwa funta brytyjskiego, tj. waluty używanej w Wielkiej Brytanii. [przypis edytorski]
Szternfeld, Dawid — sekretarz Abrama Gajncwacha, kierownika Urzędu do Walki z Lichwą i Spekulacją [przypis edytorski]
sztetyna, bursztówka, cygan — odmiany jabłoni. [przypis edytorski]
Sztiechowice, czes. Štěchovice — miasteczko w Czechach nad Wełtawą, ok. 30 km na południe od centrum Pragi. [przypis edytorski]
sztil (z niem. still) — cicho. [przypis edytorski]
sztimung (jidisz) — nastrój. [przypis edytorski]
sztof (ros.) — miara płynów, butelka o pojemności 1 litra. [przypis edytorski]
sztof (ros.) — miara płynów, butelka o pojemności 1 l. [przypis edytorski]
sztokada (daw.) — szpada. [przypis redakcyjny]
sztok (daw.) — stok, źródło. [przypis redakcyjny]
sztokfisz — ryba morska, zwykle dorsz, rozcięta, wypatroszona oraz wysuszona na powietrzu i słońcu (przygotowane w ten sposób ryby spożywa się głównie na Islandii i w Norwegii). [przypis edytorski]
sztokfisz — suszona morska ryba, najczęściej z rodziny dorszowatych. [przypis edytorski]
sztokfisz — suszona ryba. [przypis edytorski]
sztokfisz (z niem. stockfish) — suszona ryba, najczęściej z rodziny dorszowatych. [przypis edytorski]
sztok (niem. Stock) — piętro, kondygnacja. [przypis edytorski]
sztolnia — korytarz kopalniany prowadzący z góry w głąb do złóż kopaliny. [przypis edytorski]
szton — dziś: żeton. [przypis edytorski]
sztony — liczmany, znaczki metalowe lub kościane zastępujące umownie pieniądze w grze. [przypis redakcyjny]
sztorcować (pot.) — upominać, strofować, besztać. [przypis edytorski]
sztorman — oficer wachtowy stojący na czele jednej zmiany załogi jachtu morskiego. [przypis edytorski]
sztos — hazardowa gra w karty. [przypis redakcyjny]
sztosować (z niem. stoßen: uderzać, trącać, graniczyć) — tu: łączyć się poprzez mocne uderzenie, wepchnięcie na siebie (np. dwóch wagonów składu pociągu towarowego). [przypis edytorski]
sztos — uderzenie kijem w kulę bilardową. [przypis redakcyjny]
sztos (z niem.) — tu: cios, uderzenie. [przypis edytorski]
Szto ty skazał (z ros.) — co ty powiedziałeś. [przypis edytorski]
Sztoż heto? (białorus.) — cóż to? [przypis edytorski]
szto za lude (z ukr.) — co za ludzie. [przypis redakcyjny]
sztraf a. śtraf (gw.) — kara pieniężna. [przypis edytorski]
sztraf (daw.) — grzywna; kara pieniężna. [przypis edytorski]
sztraf (daw.) — grzywna. [przypis edytorski]
sztrafny — dziennik kar. [przypis autorski]
sztrafny — osoba wymierzająca karę (daw. sztraf). [przypis edytorski]
sztraf (z niem.) — kara pieniężna. [przypis redakcyjny]
sztraf (z niem.) — kara. [przypis edytorski]
sztrajmel — chasydzki kapelusz obramowany lisim futrem. [przypis tłumacza]
sztrajmł — kapelusz z lisim otokiem noszony w dni uroczyste przez chasydów. [przypis tłumacza]
sztrajml — chasydzki kapelusz obramowany lisim futrem. [przypis edytorski]
sztrajml — chasydzki kapelusz obramowany lisim futrem. [przypis tłumacza]
sztras a. stras — rodzaj szkła imitującego brylanty a. inne kosztowne kamienie szlachetne. [przypis edytorski]
sztrof a. sztraf (z niem.) — kara pieniężna, grzywna. [przypis edytorski]
sztrofa (z niem.) — kara. [przypis edytorski]
sztrof — kara pieniężna, kontrybucja. [przypis edytorski]
sztrofować — dziś: strofować; upominać, karcić. [przypis edytorski]
sztroman (z niem.) — osoba podstawiona, figurant. [przypis redakcyjny]
sztrudel — niem. Strudel to: strucla, ale też topiel, odmęty, wir wodny; Dulskiej chodzi zaś o „szprudel”, rodzaj wody mineralnej. [przypis edytorski]
sztrulki — gra zręcznościowa znana także jako strulki, hacle, hancle, hacelki, gra w kamyki. Odnotowana już w starożytności zabawa polegająca na podrzucaniu, łapaniu i jednoczesnym dobieraniu pięciu drobnych przedmiotów (np. kamyków czy śrub do podków, tzw. sztuli, haceli). Na początku należy rozsypać na ziemi lub na stole pięć kamyków (hacelków, sztrulków), jeden z nich wziąć do ręki i podrzucić, a następnie, zanim ten spadnie, dobrać jeszcze jeden kamyk i złapać podrzucony. Następny etap polega na podrzuceniu dwóch kamyków i dobraniu trzeciego itd. [przypis edytorski]
sztrych (daw.) — linia, kreska. [przypis edytorski]
sztrych (daw., z niem.) — linia, kreska. [przypis edytorski]
sztubacki — charakterystyczny dla osób młodych, niedojrzałych. [przypis edytorski]
sztubacki (daw.) — uczniowski. [przypis edytorski]
sztuba (daw.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztuba (daw., z niem.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — gimnazjalista lub uczeń szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum albo szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum lub szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) —uczeń. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń w szkole. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczniak. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczniak, uczeń w szkole. [przypis edytorski]
sztubaki od Górskiego — uczniowie szkoły realnej założonej w 1877 w Warszawie przez pedagoga Wojciecha Górskiego (1849–1935). Od 1883 r. szkoła mieściła się przy ul. Hortensji, dziś ul. W. Górskiego. [przypis edytorski]
sztubak — uczniak. [przypis edytorski]
sztuba (przest. żart., z niem. Stube: izba) — szkoła, także: początkowa, wstępna klasa w szkole; por. sztubak: uczniak, zachowujący się niepoważnie, dokazujący. [przypis edytorski]
sztuba — w gwarze obozowej: izba, część bloku. [przypis edytorski]
sztuba — w gwarze obozowej: izba, część bloku. [przypis edytorski]
sztuba (z niem. Stube) — izba, część bloku. [przypis edytorski]
sztubmadla (z niem. Stubenmädchen) — pokojówka. [przypis edytorski]
sztubowy — w gwarze obozowej komendant sztuby, czyli sali albo części bloku. [przypis edytorski]
sztubowy — w gwarze obozowej: pomocnik blokowego odpowiedzialny za utrzymywanie porządku w baraku i rozdział żywności. [przypis edytorski]
sztucer — rodzaj broni palnej używanej do polowania na grubszą zwierzynę; w XVIII i XIX w. używany był także w wojsku. [przypis edytorski]
sztucer — rodzaj broni palnej używanej do polowania na grubszą zwierzynę; w XVIII i XIX w. używany był także w wojsku. [przypis edytorski]
sztuciec (daw.) — zbiór podręcznych narzędzi lub przyborów w pudełeczku; puzderko lub futerał na takie przybory; dziś: jeden z przyborów do jedzenia (nóż, widelec, łyżka), zwykle w lm: sztućce. [przypis edytorski]
sztuciec (daw.) — zbiór podręcznych narzędzi lub przyborów w pudełeczku; puzderko lub futerał na takie przybory. [przypis edytorski]
sztuciec, rusznica (z czesk. ručnice, od: ręka) — broń palna ręczna. [przypis redakcyjny]
sztuciec — sztucer; rodzaj broni palnej. [przypis edytorski]
sztuciec (tu daw.) — sztucer, broń palna używana do polowania na grubszą zwierzynę. [przypis edytorski]
sztuciec — tu: sztucer, myśliwska broń palna o gwintowanej lufie krótszej niż w przypadku karabinu. [przypis edytorski]
sztuciec — tu: sztucer. [przypis edytorski]
sztuciec — tu: sztucer; rodzaj broni palnej. [przypis edytorski]
sztuciec — tu zapewne chodzi o instrument chirurgiczny, lancet albo skalpel. [przypis edytorski]
sztuczkowe spodnie — klasyczne męskie spodnie, najczęściej z flaneli i w kolorze szarym w prążki. [przypis edytorski]
sztuczkowy (daw.) — o elemencie ubrania: szyty ze „sztuczki”, czyli z niewielkiego kawałka beli materiału; dziś o spodniach: w szaro-czarne prążki lub wąskie paski, niebędące częścią garnituru. [przypis edytorski]
sztuczne frazy — wyszukane zdania. [przypis edytorski]
sztuczne — przebiegłe, umiejętne. [przypis redakcyjny]
sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie, umiejętnie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — kunsztownie, umiejętnie, ze znajomością sztuki. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — tu: artystycznie; zgodnie z zasadami sztuki (kunsztu, rzemiosła). [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — tu: sprytnie, przemyślnie. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — tu: w sposób wykwintny, misterny, zgodny z regułami pewnej sztuki. [przypis redakcyjny]
sztucznie (daw.) — umiejętnie. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — w sposób wyrafinowany. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — zmyślnie, sprytnie. [przypis edytorski]
